θελω σχολια στα σχολια.

καλημερα.
για ακου να σου πω.
θελω να σχολιαζεις αυτα που σου σχολιαζω.
με κανεις και αισθανομαι σαν φωνη βοωντος εν τη ερημω.
μου στελνεις να πω τη γνωμη μου για το ενα και το αλλο κειμενο του ενος και του αλλου.
και τη λεω.
ε κι εγω θελω σχολιο,απο σενα,πανω σε αυτα που σχολιαζω.
τι ειμαι?
ο σχολιαστης?
το θελω γιατι ειναι ανατροφοδοτηση.
με βαζεις να σκεφτομαι πανω σε ενα θεμα,
σκεφτομαι,
και γραφω τις σκεψεις μου.
γραψε μου κι εσυ.
οχι μονο το κοινοτοπο:
ωραια αυτα που εγραψες.
σκεψου και γραψε κι εσυ τη γνωμη σου.
για να ειναι αμφιδρομη η επικοινωνια.
δεν ρωταω αν σου αρεσουν,
θελω την κριση σου.
σα να επιχειρηματολογουμε.
γιατι να μην το κανουμε?
με νευριαζει αυτο.
εγω σου γραφω με κοπο,
για τα θεματα που θετεις
κι εσυ λες:
"ωραια!συνεχισε."
μωρε τι μας λες!!!!!!
το ξερω οτι ειναι ωραια,
ή μοιαζουν ωραια.
αντιπαραθεση θελω.
κι οχι με την αρνητικη εννοια που φερει ο ορος αντιπαραθεση.
ε μα πια.
τωρα στο εχω ζητησει και επισημα.
θελω τη γνωμη σου.
δεν ειμαι μωρο
να με ενισχυεις γενικα κι αοριστα.
κι ουτε ειναι "αμοιβη",
η αοριστολογια:
ωραια!συνεχισε!"
τι ειναι ωραιο ακριβως,
σε σχεση με το περιεχομενο
των γραμμενων μπορεις να μου πεις?
σε σχεση με τις "ιδεες" ή τα "πιστευω"
που εκφραζουν?
μπορεις να τοποθετηθεις,
σα να ησουνα σε μια συνελευση?
ε αμα θες,
να σου ορισω μια συνελευση κι εγω,
στο σπιτι μου,
ή σε καποια αιθουσα του ΕΜΠ,
για να γινει και πιο επισημο,
κι επειδη δεν ξερω αν μπορει να νοηθει συνελευση με 2 μονο ατομα,
καλεσε και τους φιλους σου,
και τις ομαδες σου,
και την ομαδα του Παναθηναικου αν θες.
αμα πια.
κι εμεις ομαδα ειμαστε.
κι ας μην το βλεπεις.
εταιρικη.
δυαδικη.
δεν εχεις μονον εσυ ανησυχιες.
εχω κι εγω.
ε πες κι εσυ.
κατι.
αμα πια.
"πες τη γνωμη σου" και "πες τη γνωμη σου".
να δω κι εγω τι λεω.
καταλαβαινονται αυτα που σκεφτομαι κι απο αλλους?
ή μονο εγω τα καταλαβαινω
κι απλα ειναι μπουρδες?
εχουν καμμια υποσταση?
ε αμα πια.

καλλιτεχνις?

πολλα εργα τεχνης στην εποχη μας,ταινιες,

εκθεσεις φωτογραφιας και παντος ειδους νεωτερικης,

μετα-νεωτερικης και εξτρα-μετα-νεωτερικης,

μας κανουν να αισθανομαστε,

πιο ανισχυροι ,

και πιο αδυναμοι,
απο οτι στην πραγματικοτητα ειμαστε.

καταγραφουν εικονες βιας, απελπισιας, ασυναρτησιας, αδιεξοδα. και τιθεται για πολλοστη φορα,το αιωνιο ερωτημα: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ? ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, Ο ΚΑΛΛΙ-ΤΕΧΝΗΣ? παραφραζοντας την καταπληκτικη φραση των Ζαπατιστας- "ειμαστε καθημερινοι ανθρωποι, δηλαδη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ" , απαντω: εμεις οι ιδιοι ειμαστε καλλιτεχνες, οσο ταπεινοι κι αν ειμαστε ή φαινομαστε, και τελικα ισως η υπερτατη Τεχνη, να μην εχει να κανει με εννοιολογικους ορισμους, ουτε με ρευματα ουτε με τεχνοτροπιες. Η Υπερτατη Τεχνη ειναι η Τεχνη της Ζωης. Σημερα υπαρχει αυτη η αδιορατη απειλη γυρω μας η οποια καταθλιβει και φοβιζει,συνθλιβει ισως κιολας. οι συζητησεις μας γυρνουν γυρω απο την ασταθεια της πολιτικης και οικονομικης κρισης. κατοπιν,περναει,στην "ασταθεια" της προσωπικης-εσωτερικης μας ζωης. μαλλον δεν ειναι καν συζητησεις. μοιαζουν να ειναι μονολογοι. το ανησυχητικοτερο συμπτωμα της εποχης μας ειναι το οτι αρχιζουμε να χανουμε το θαρρος μας. εχουμε αναγκη ανθρωπους συγκροτημενους κι αισιοδοξους, που να μη φοβουνται να "δωσουν". μεσα απο την επικοινωνια και την αλληλεπιδραση, με τετοιους ανθρωπους, μπορουμε να βελτιωθουμε εκατερωθεν. απο δημιουργικες συζητησεις, γεννιουνται ενδιαφερουσες ιδεες, οι οποιες μας βοηθανε να εξελιχτουμε, συναισθηματικα και πνευματικα. οι ιδεες αυτες μπορουν να μετατραπουν ειτε σε πραξεις-δραστηριοτητες, ειτε σε "κανονικα" εργα τεχνης, ειτε σε νεα "στοιχεια" της προσωπικοτητας μας. παντως δε μενουν ιδεες.σε κατι μετατρεπονται. και μας "μεταμορφωνουν". μας αλλαζουν ως ανθρωπους. παιρνουμε κουραγιο απο ανθρωπους που ειναι και οι ιδιοι θαρραλεοι κι ελπιδοφοροι. αποκταμε περισσοτερη αυτοπεποιθηση. γινομαστε λιγοτερο επαρμενοι. ισως,μια συζητηση,ενας διαλογος, μπορει και να μας αλλαξει την ιδεα, του τι ειναι τελικα ωραιο. αυτο μας αλλαζει και εσωτερικα. γινομαστε λιγοτερο αυταρεσκοι, λιγοτερο αλαζονες. χωρις περιττους συναισθηματισμους. φαινομαστε πιο αδιαφοροι,ισως, βιωνοντας το "εδω και τωρα". το "εδω και τωρα", ομως, ειναι,ταυτοχρονα, κι ενα,"οχι ακομα". εδω και τωρα λοιπον και οχι ακομα. εδω και τωρα ( γραφω) απλα δεν ταχω πει σε κανεναν (οχι ακομα). μεχρι που θα τα διαβασεις, και το "οχι ακομα", θα εχει γινει "εδω και τωρα". ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ. ΚΙ ΕΣΥ. resist apaτhy

FIRE STORM FRACTAL

κι ας μη φαινεται.
αυτο ειναι σαν κι εμενα.
οχι εγω σαν αυτο.
fractals.

madam butterfly

ΟΥΦ!!!!!

ουφ.
ουφ.
μια ωρα ψαχνω να βρω πως να γραψω παλι στο blog μου.μου.
τι ωραια που ακουγεται:μου.(ε ειναι και το βουδιστικο μου βεβαια αλλα εδω μιλαμε για το μου ως κτητικη αντωνυμια.μαλιστα.)
κι ερχεσαι εδω και 47.4 ωρες.κι ακομα ερχεσαι.
αμα λες ερχομαι εννεις ερχεσαι νομιζει ο αλλος.δηλαδη σημερα.ερχεσαι ας πουμε τωρα.
οχι αυριο.
μα λες-α μολις ηρθες.οποτε σταματαω να γκρινιαζω,ως προς το ερχομαι τουλαχιστον.
ναι και τωρα βιαζεσαι να φαμε κιολας.
ε τι να πει κανεις.
δε μιλας ε?
τι να πεις.................................................

εχω blog!!!!!!!!!!

ε ναι λοιπον!!!!!
ζουμε πραγματι κοσμοιστορικες στιγμες,
εχω δικο μου blog.
οχι μπλοκ ζωγραφικης,
ουτε πινελα ουτε τετοια,
καλλιτεχνικα...................................
γραφω.
μαλλον σου γραφω.
ε που θα παει
θα σου μαγειρεψω κιολας.
τι φαι ομως δεν ξερω.
και προβληματιζομαι.
θελεις γιουβετσακι?
ναι αλλα εμενα δεν μαρεσει.
θελεις αρνακι φρικασε?
θελεις κοκορα κρασατο με μακαρονια?
πες
επιτελους κι εσυ
τι θες?
αμα πια.