16/12/09

english poem........................


through the dark night of the soul,
growing wings to fly into the unbounded
we can either be lonely,
or enjoy the freedom that solitude brings.
"Be a light unto yourself"
to make our way through the darkness
without any companions, maps or guide.
the dawn is not far away.
as the dawn comes closer,
the night will become darker....
You are not here just to become more and more efficient--
you are here to become more and more alive;
you are here to become more and more intelligent;
you are here to become more and more happy,
ecstatically happy…..
If you want to be a poem,
an ecstasy,
then forget about utility.

Remain true to yourself.
2007



Susheela Raman - Maya
Maya, my web of creation
Whispers to me in my solitude
Maya, my music of elation
Takes me to the heights
Where I can soar

Hear my cry
Let me weep the tears of joy

Maya, my intoxication
Secret lullaby surrounds my soul
Maya, my sound and sensation
Take me to the heights where I can soar


.......και παρεπιπτόντως αν κάποιος έχει γενέθλια σήμερα
χρόνια του πολλά..........
όσο για τους υπόλοιπους,
ε λοιπόν
πεταλουδίσια αδεία,
σήμερα
έχετε οοολοι σας γενέθλια
και
Χρόνια σας Πολλά!!!!!!!!!!!

11/12/09

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ?



Πολλά έργα τέχνης στην εποχή μας, ταινίες, εκθέσεις φωτογραφίας και παντός είδους έργα νεωτερικής, μετα-νεωτερικής και εξτρα-μετα-νεωτερικής τέχνης,
μας κάνουν να αισθανόμαστε, πιο ανίσχυροι, πιο αδύναμοι, από ότι στην πραγματικότητα είμαστε.
Καταγράφουν εικόνες βίας,
απελπισίας,
ασχήμιας,
ασυναρτησίας,
αδιέξοδα.
Και τίθεται για πολλοστή φορά, το αιώνιο ερώτημα:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ?
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ?
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ,
Ο ΚΑΛΛΙ-ΤΕΧΝΗΣ?

Παραφράζοντας την καταπληκτική φράση των Ζαπατίστας-
"είμαστε καθημερινοί άνθρωποι, δηλαδή ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ", απαντώ:
Εμείς οι ίδιοι είμαστε καλλιτέχνες, όσο ταπεινοί κι αν είμαστε ή φαινόμαστε.
Και τελικά ίσως η υπέρτατη Τέχνη, να μην έχει να κάνει με εννοιολογικούς ορισμούς,
ούτε με ρεύματα ούτε με τεχνοτροπίες.

Η Υπέρτατη Τέχνη είναι η Τέχνη της Ζωής.

Σήμερα υπάρχει αυτή η αδιόρατη απειλή γύρω μας η οποία καταθλίβει και φοβίζει, συνθλίβει ίσως κιόλας. Οι συζητήσεις μας γυρνούν γύρω από την αστάθεια
της πολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Κατόπιν, περνάει, στην "αστάθεια" της προσωπικής-εσωτερικής μας ζωής.
Μάλλον δεν είναι καν συζητήσεις.
Μοιάζουν να είναι μονόλογοι.
Το ανησυχητικότερο σύμπτωμα της εποχής μας είναι το ότι αρχίζουμε να χάνουμε το θάρρος μας.
Έχουμε ανάγκη ανθρώπους συγκροτημένους κι αισιόδοξους, που να μη φοβούνται να "δώσουν".
Μέσα από την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση, με τέτοιους ανθρώπους,
μπορούμε να βελτιωθούμε εκατέρωθεν.
Από δημιουργικές συζητήσεις, γεννιούνται ενδιαφέρουσες ιδέες, οι οποίες μας βοηθάνε να εξελιχτούμε, συναισθηματικά και πνευματικά.

Οι ιδέες αυτές μπορούν να μετατραπούν είτε σε πράξεις-δραστηριότητες,
είτε σε "κανονικά" έργα τέχνης, είτε σε νέα "στοιχεία" της προσωπικότητάς μας.
Πάντως δε μένουν ιδέες. Σε κάτι
μετατρέπονται.
Και μας "μεταμορφώνουν".
Μας αλλάζουν ως ανθρώπους.
Παίρνουμε κουράγιο από ανθρώπους που είναι και οι ίδιοι θαρραλέοι κι ελπιδοφόροι.
Αποκτάμε περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Γινόμαστε λιγότερο επαρμένοι.
Ίσως, μια συζήτηση, ένας διάλογος, μπορεί και να μας αλλάξει την ιδέα, του τι είναι τελικά ωραίο.
Αυτό μας αλλάζει και εσωτερικά.
Γινόμαστε λιγότερο αυτάρεσκοι, λιγότερο αλαζόνες.
Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς.
Φαινόμαστε πιο αδιάφοροι, ίσως, βιώνοντας το "εδώ και τώρα".
Το "εδώ και τώρα", όμως, είναι, ταυτόχρονα,
κι ένα, "όχι, ακόμα".
Εδώ και τώρα λοιπόν και όχι ακόμα.
Εδώ και τώρα ( γράφω),
απλά δεν τα ΄χω πει σε κανέναν (όχι, ακόμα).
Μέχρι που θα τα διαβάσεις,
και το "όχι ακόμα", θα έχει γίνει "εδώ και τώρα".


ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ.

ΚΙ ΕΣΥ.


resist apaτhy..........


1/12/09

γιορτη......




Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο
και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή.......


Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή...


Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή.....


Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή........






Γιορτή - Γ. Αγγελακας

Υ.Γ κι αν ρωτούσα κάποια στιγμή, πάλι το ίδιο θα ρώταγα : εσύ γιατί είσαι εδώ τώρα? (αν είπα, αν ρωτούσα, δεν ρώτησα κιόλας! όχι,ακόμα.....

Καλό μήνα!!!! Καλημέρα κι όοολα καλά!

15/11/09

WHY?




Γιατί Εσύ Είσαι Εδώ Τώρα?



Για το ερώτημα εκ πρώτης "φταίει" η Ζαφειρένια Greenlion : ο έρωτας που ρωτά γεννά συνείδηση και καρπός του έρωτα είναι η συνείδηση....



Ερώτηση στην ερώτηση, απάντηση στην απάντηση, θέλοντας να ξεκουραστώ από τα πεταλουδίσια πάνω κάτω πέρα δώθε αριστερά δεξιά χαμηλά ψηλά-(διότι ως γνωστόν πεταλούδα και σταθερή θέσις δεν είναι ακριβώς και συνδεδεμένα...-βέβαια πολλοί λένε ότι όλα τα φαινόμενα αλληλοσυνδέονται συμπαντικώς .. ξεφεύγω πάλι και ο χρόνος ειναι πολύτιμος-αλήθεια τελικά ο χρόνος είναι άπειρος ή δεν είναι? )



Φτάνω και στης Ξάνθης τα μέρη, φιλόξενος κόσμος, βλέπω μια άμαξα εκεί, ας μπω λέω να πάρω μια ανάσα. Αμ δε! Παγίδα ήταν! Γεμάτη ιπτάμενους ξενόγλωσσους με μαγικές ταινίες, άλογα, ταξίδια, αποσκευές που τις παίρνεις και μετά τις πετάς και σα να ξαλαφρώνεις κι όλο το παραμύθι μία Ερώτηση : Είμαι ο Κύριος του Εαυτού μου?



Έτσι είστε? λέω κι εγώ μέσα μου, ε λοιπόν ερώτησις σήμερα!!!!!!!!!!!!



και μη και δεν απάντησει κάποιος! κρατάω παρουσιολόγιο.............................



Καλημέρα!!!





Let it Be -
.............there is an Answer..........


κι αλλο ενα τραγούδι:



....ΚΑΙ


..... ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ....
..ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ ΖΗΤΑΩ......
.....ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΚΑΙ ΓΗ ΚΙ ΟΥΡΑΝΟ....
......ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΨΗΛΑ ....
...ΚΙ ΑΓΑΠΑΩ......

5/11/09

tierra y libertad
















Εμιλιάνο Ζαπάτα
Ηγέτης της Μεξικανικής Επανάστασης, προστάτης των φτωχών αγροτών της πατρίδας του. Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 . Έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων. Δεν απέκτησε μόρφωση, είχε πηγαία όσο και έντονα ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου και βαθιά πολιτική συνείδηση και πολύ γρήγορα έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στον απλό λαό.

Την εποχή εκείνη, τη χώρα κυβερνούσε ο στρατηγός Πορφίριο Ντίας, η δικτατορία του οποίου σήμανε μια εποχή εγκατάλειψης των μεταρρυθμίσεων, ενώ το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος τοπικής ομάδας του χωριού του για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων.
Το Νοέμβριο του 1910, η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μία εξέγερση υπό τον Μαδέρο. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα "tierra y libertad - γη κι ελευθερία" ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.

Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, προχώρησε,με την βοήθεια του αναρχικού, θαυμαστή του Κροπότκιν δασκάλου-κι αργότερα στρατηγού του στρατού του- Σάντσεζ, στην κατάρτιση δικού του επαναστατικού αγροτικού προγράμματος γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ' όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους.Το Σχέδιο Αγιάλα, προέβλεπε δήμευση και μοίρασμα στους ακτήμονες του ενός τρίτου των γαιών των φεουδαρχών , δήμευση όλης της γης των ξένων και των αντιστεκόμενων στην επανάσταση (όσοι hacendados αρνούνταν να παραδώσουν προς αναδιανομή το ένα τρίτο των γαιών τους, θα την έχαναν όλη, επιστροφή στους μικροϊδιοκτήτες όλων των κατασχεμένων λόγω χρεών περιουσιών τους και παροχή συντάξεων στις χήρες και τα ορφανά όλων των πεσόντων στην επανάσταση.

Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ οι απόψεις του υποστηρίχτηκαν και από πολλούς διαννοούμενους. Ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίλα στο βορρά και συνέχισε τον αγώνα του, ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίας. Μαζί κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικού, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Το αγροτικό επαναστατικό κίνημα στον Νότο κατόρθωσε ωστόσο να εφαρμόσει σε μεγάλο τμήμα του το επαναστατικό πρόγραμμα ως «Κομμούνα της Μορέλος», έχοντας κοινωνικοποιήσει τα 24 εργοστάσια της ζάχαρης, έχοντας συγκροτήσει λαϊκές πολιτοφυλακές και έχοντας καθιερώσει κολεκτιβισμό στην καλλιέργεια της γης από τους χωρικούς. Σε όλη την εξεγερμένη επικράτεια χιλιάδες απλοί, αμόρφωτοι άνθρωποι όλων των ηλικιών και των δύο φύλων ύψωναν μία εντυπωσιακή αλληλεγγύη και όταν κάποτε έπεφταν στα χέρια των κυβερνητικών βάδιζαν ήρεμοι προς την κρεμάλα σιγοσφυρίζοντας τον γνωστό σκοπό «Λα Κουκαράτσα» («La Cucaracha»), που είχε γίνει ο ύμνος των ανταρτών
Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση. Λίγο μετά την εξόντωση του ηγέτη του, ο «Απελευθερωτικός Στρατός» διαλύθηκε.

Για τους εχθρούς του, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα υπήρξε ένας ακραίος μηδενιστής λήσταρχος.
Για τους αυτόχθονες λαούς, υπήρξε σωτήρας και ήρωας της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη.Στο όνομά του (ως «Ζαπατίστικος Στρατός για την Εθνική Απελευθέρωση» - «Ejercito Zapatista de Liberacion Nacional» ή EZLN ή «Ζαπατίστας») έχει συγκροτηθεί από το 1994 το επαναστατικό κίνημα των αυτοχθόνων Ινδιάνων στην περιοχή Τσιάπας (Chiapas) , στο Νότο του Μεξικό.
Mέχρι και σήμερα ο τάφος του αποτελεί σημείο προσκυνήματος για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικού ενώ λατρεύεται από αρκετούς ως ενσάρκωση του υπερασπιστή του λαού, Θεού Βοτάν των αρχαίων Μάγιας (ως Votan Zapata).
Ο θεός Βοταν πιστεύεται ότι κατέβηκε από τα βουνά για να διδάξει τους ανθρώπους πώς να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους.
(a glyph for votan spirit)


Guardian y corazón del pueblo - φύλακας και καρδιά του κόσμου -Votan Zapata


Ο Βόταν συχνά περιγράφεται ως η «καρδιά» των αυτοχθονων κατοίκων της Τσιάπας. Η κουλτούρα, η συνέχεια του αρχαίου πολιτισμού και το βαθύ συναίσθημα για τον ήρωα εκφράζονται στη θρυλική εκδήλωση του πνεύματος του Ζαπάτα , του Βόταν-Ζαπάτα , που τιμούν και τραγουδούν τα μέλη του ΕZLN:

"Guardian and heart of the people is Votan-Zapata

who is also the guardian and heart of the world.

He, the man, the star with the five points who represents humanity, he.

Today that we have spoken and listened, he is happy,

the heart of Votan-Zapata is happy.»


φύλακας και η καρδιά των ανθρώπων είναι o Bοταν- Ζαπάτα,
ο φύλακας και η καρδιά του κόσμου.
Αυτός,
Ο άνθρωπος,
το αστέρι με τα πέντε σημεία,
αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα,
αυτός..
Σήμερα που εμείς έχουμε μιλήσει και ο Λόγος μας έχει εισακουστεί,
είναι ευτυχής,
η καρδιά του Βόταν- Ζαπάτα είναι χαρούμενη………






H διακήρυξη αρχών των ζαπατιστας στη γλωσσα nahuatl* απο τον Subcomantante Marcos.
Μουσική από το Μanu Cao.

*Ναχουάτλ γλώσσα:
nahuatl= η "διαυγής γλώσσα", - γλώσσα των αρχαίων Αζτέκων, που μιλιέται έως και σήμερα στο κεντρικό Μεξικό.




Para todos todo, para nosotros nada! -Όλα Για Όλους…για Μας Τίποτα!

Με άλλα λόγια, για το ζαπατισμό του EZLN,
η αποτυχία και ο θάνατος κλίνονται σε πρώτο ενικό , το "Εγώ, Μου, Εμένα, Μαζί μου". Αντίθετα, η επιτυχία και η ζωή συμβαδίζουν πάντοτε με το “Εμείς”.