4/7/10

Εσωτερικός χορός


Χρόνια πολλά τώρα ονειρευόμουνα να κάνω ένα πάρτυ.
Με όλους τους φίλους μου αλλά και τους φίλους των φίλων μου. Κι έλεγα να το κάνω στον κήπο του σπιτιού μου, καλοκαιρι με πανσέληνο.

Ετσι απλά ένα πάρτυ, μια γιορτή να έκανα, ονειρευομουνα.
Ανευ λόγου, ανευ αιτίας κι ανευ αιτιολογίας.
Κι εγώ να έβαζα τη μουσική και να συστήνω τους φίλους μου μεταξύ τους κι αυτοί να μου γνωρίζουν όσους από τους δικούς τους, δεν γνώριζα ήδη..
Το πρώτο , λοιπόν, κομμάτι στην playlist θα ήταν αυτό:

"SOUL SHAKE DOWN PARTY TONIGHT" του Bob Marley .
"Το πάρτυ που θα συγκλονίσει τις ψυχές"
Τραγούδι - ύμνος.
Τραγούδι -προσευχή,
για μένα.
Ερωτικό τραγούδι είναι αλλά ταυτόχρονα κι ένας ύμνος στην ανθρώπινη επαφή, την επικοινωνία, την φιλία, την χαρά.
Κι έγινε.
Η γιορτή που ονειρευόμουνα έγινε.
Δεν είχε πανσέληνο.
Δεν χορέψαμε.
Ούτε το έκανα εγώ ακριβώς ..
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω καν ποιος ακριβώς το έκανε και πώς ήξερε ότι ένα τέτοιο "πάρτυ" ήθελα να κάνω χρόοοονια τωρα.
Αναφέρομαι στην πρώτη πανελλήνια συνάντηση bloggers που διοργάνωσαν οι φίλοι του Ξάνθη Φιλοσοφείν.Στη Μακρινίτσα στο Πήλιο, όχι στον κήπο του σπιτιού μου τελικά.
Αλλά για τις τρεις αυτές μέρες, εκει ήταν το σπίτι μου.
Και ήταν όλοι εκεί.
Φίλοι. Χαρούμενοι, γελαστοί και φωτεινοί.
Ακόμα κι αυτοί που έλειπαν, εκεί ήταν.
Δεν ήταν πάρτυ χορευτικό ακριβως είπαμε. Δεν χόρεψα καθόλου.

Όμως χόρευε η ψυχή μου.
Ρυθμικά και ασταμάτητα.
Σ' έναν απαλό μεν ρυθμό αλλά μεγαλης δύναμης και απερίγραπτης δυναμικής αλληλεπίδρασης..
Μόνο ο ήχος απο τις καμπάνες της εκκλησίας πού και πού με ξάφνιαζε, έχανα λιγάκι το ρυθμό μου όμως ξαναέμπαινα στον μαγικό χορό, σ' αλλον ρυθμό, που σαν ιερός φαινόταν....Ίσως πάλι απλά να έφταιγε κι εκείνο το "καφέ ποτό" με το μεξικάνικο όνομα που φτιάχνεται όμως στην Πάτρα..Βρε πώς το έλεγαν είπαμε?
Έπινα, αλλά δεν μεθούσα.
Ήμουν, ήδη, μεθυσμένη. Από χαρά.
Μιαν ανεξήγητη χαρά. Αλλιώτικη. Μοναδική και πρωτόγνωρη.
Μουσική δεν έβαλα.
Θα βάλω τώρα.







SOUL SHAKE DOWN PARTY TONIGHT - BOB MARLEY
lp: one love- one unix


We gonna have a soul shakedown party tonight!
We gonna have a soul shakedown party tonight!
The way you love-a me, huh! It's all right!
When you put your lovin' arms around me, and you hold me tight -
hold me tight.

This is my invitation
I got the special vacation
I need your concentration
Just to feel your vibration
At that soul shakedown party
We gonna have a soul shakedown party tonight!

Jane is in the back yard
Doin' the outside dance;
I'm tellin' you the other day,
She didn't even get a chance!

But this is my invitation:
A just-a special vacation;
I need your concentration
Just to - just to - just to (vibration) just to:
(Soul shakedown party tonight) Baby, I need you tonight!
We gonna have a soul shakedown party tonight!
Swing with me, baby!
..........................................................................................
Θα κάνουμε ένα πάρτυ απόψε
Που θα συνταραξει τις ψυχές θα συνταράξει τις ψυχές
Ο τρόπος που με αγαπας ειναι εντάξει

Όταν τυλιγεις τα αγαπημένα χέρια σου ολόγυρα μου
και μ΄ αγκαλιαζεις σφιχτά
και με κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου.

Αυτη είναι η πρόσκλησή μου:
για ιδιαιτερες διακοπές
Χρειάζομαι τη συγκέντρωσή σας
για να αισθανθώ τη δόνησή σας
τη δόνηση της ψυχής σας
Μόνο να αισθανθώ
να αισθανθώ
Να αισθανθώ τη δόνηση της ψυχής σας και μόνο......
..............................................

Σας το αφιερώνω.


Σε όλους σας αλλά και σε έναν έναν από εσας προσωπικά.

Και σας ευχαριστω όλους, μα όλους , ανεξαιρέτως.
Πού υπάρχετε, που σας γνώρισα και που με βάλατε με τόση ζεστασιά στην όμορφη ψυχή σας.

Αυτό ήταν μόνο η αρχή.

22/6/10

Η κρυφή αρμονία


Τα κύματα που πέφτουν με ορμή πάνω στα βράχια δεν είναι εντελώς άτακτα όπως φαίνονται στην αρχή , στο απρόσεκτο και βιαστικό μάτι.
Γι’ αυτό δεν μπαίνουν και τιμωρία άλλωστε.
Όλο τιμωρημένα θα ήταν.



Φαινομενικά, η αστάθεια, η αταξία και η μη-κανονικότητα είναι το κύριο γνώρισμά τους. Η μη-προβλεψιμότητα των κινήσεών τους ονομάστηκε χαοτική συμπεριφορά και η επιστημονική τους προσέγγιση οδήγησε στην θεωρία του Χάους.



Χάος είναι η απρόσμενη μεταβολή σε μια τακτική και σταθερή φυσική διαδικασία και προκύπτει όταν μεταβληθούν, έστω και ελάχιστα, τα αρχικά δεδομένα ενός δυναμικού συστήματος.

Μια αναπλαισίωση, δηλαδή.
Εμ βέβαια.
Αφού αλλάζει ένα μέρος του συστήματος, το σύστημα θα μείνει το ίδιο?
(Σύστημα, επίσης, θεωρείται κι οποιοδήποτε σύστημα σχέσεων στο οποίο ανήκει ένα πρόσωπο, ένας άνθρωπος. Η οικογένεια, η ερωτική σχέση, η φιλική σχέση, το επαγγελματικό περιβάλλον.Κάθε ένα από αυτά τα συστήματα δεν είναι απλά μια ομάδα ανθρώπων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Είναι μια σύνθετη ολότητα με δική της δομή, κανόνες και στόχους, στην οποία οι αλληλεπιδράσεις των μελών είναι εξίσου - αν όχι περισσότερο- σημαντικές από τα δρώντα μέλη. Είναι όλα αυτά δυναμικά συστήματα.Και σε αυτά τα συστήματα σχέσεων, ισχύει το ότι αν υπάρξει η ελάχιστη μεταβολή σε κάποιο μέλος θα αλλάξει όλο το σύστημα.Το πόσο και πώς θα εξαρτηθεί από πολλές μεταβλητές. Αλλά ξεφεύγουμε πάλι.)

Λοιπόοον.
Οι επιστήμονες προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς μια απρόσμενη μεταβολή έστω και ελάχιστη έχει τέτοια αποτελέσματα, οδηγήθηκαν στην ανακάλυψη μιας κρυφής τάξης που εντέλει ορίζει τη συμπεριφορά των συστημάτων αυτών.
Έχουν μια μορφή κανονικότητας τα κύματα, σε μπλε φόντο υπενθυμίζω, που οι μαθηματικοί του χάους ονομάζουν παράξενο ελκυστή (strange attractor).
Το ίδιο ισχύει στο σχήμα των νεφών,
στην καθημερινή ζωή,
στις τιμές του χρηματιστηρίου,
στη ροή του ποταμού,
στις μεταβολές του καιρού,
στη ροή του αίματος,
στις διαδρομές των αστραπών,
στην ομαδοποίηση των άστρων σε γαλαξίες.
Αυτοί οι παράξενοι ελκυστές έχουν λεπτομερή δομή σε όλες τις κλίμακες μεγέθυνσης αν και εμφανίζουν μια άπειρη πολυπλοκότητα. Σχήματα που φανερώνουν μια καθαρή αταξία αλλά και ένα είδος τάξης.

Η μορφή τους μοιάζει σαν δύο φτερά μιας πεταλούδας ή σαν ένα είδος διπλής έλικας. (αυτή η εικόνα δεξιά είναι το σχήμα ενός παράξενου ελκυστή, η μορφή κανονικότητας, που λέγαμε πιο πάνω, η κρυφή τάξη που ορίζει τα φαινομενικά ασταθή, μη προβλέψιμα και ά-τακτα στις κινήσεις τους δυναμικά συστήματα, σαν τα κύματα για παράδειγμα).)
Αυτή η διαπίστωση έφερε και την προσπάθεια γεωμετρικής αναπαράστασης της έννοιας του χάους. Έτσι γεννήθηκαν τα σύνολα Mandelbrot και διάφορα περίπλοκα γεωμετρικά σχήματα, τα fractals που παρουσιάζουν την ιδιότητα της αυτό-ομοιότητας, το να είναι δηλαδή όλο το σχήμα όμοιο με ένα ή περισσότερα τμήματά του.

Μάλιστα.
Δηλαδή, όλα αυτά σημαίνουν ότι και ΕΓΩ μια τόσο λεπτεπίλεπτη και πολύχρωμη πεταλούδα, είμαι ένας παράξενος ελκυστής?
Είμαι μορφή κανονικότητας μέσα στη μη-κανονικότητα του Χάους?
Του Σύμπαντος?
Έχω μια κρυφή τάξη μέσα στη φαινομενική αταξία μου?
Εν Αρχή ην το Χάος, είπαν.
Ή εν Αρχή ην ο Λόγος?
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλα αλλάζουν, είπαν οι άλλοι.
Τα πάντα ρει, είπε κι ο παλιός αγαπημένος μου
Αααααααααααααααα.

Είναι και το φαινόμενο της πεταλούδας, που κάποια σχέση πολύ σημαντική έχει με αυτη την θεωρία του Χάους. Πεταλουδίζει η πεταλούδα στο Νότο, βρέχει στα Ανατολικά και πλημμυρίζει ο Βορράς. Και η Δύση πληρώνει τα σπασμένα... Ανεπιβεβαίωτες, επιστημονικά, πληροφορίες λένε πώς η πεταλούδα και το φαινόμενό της είναι η ίδια η θεωρία του Χάους.......
(Είναι κι ένας που ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα και μετά δεν ήξερε ποιος ήταν, αν ήταν η πεταλούδα ή δεν ήταν και κάτι τέτοια. Αλλά πάλι ξεφεύγω...Κανονικότητα μέσα στη μη κανονικότητα σου λέει μετά..... )
Δεν μας παρατάνε όλοι, λέω εγώ.
Άμα πια.
Η πεταλούδα είναι πεταλούδα με δύο φτερά.
Τέλος. ..........

Η ΟΜΟΡΦΙΑ των ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ και των ΦΡΑΚΤΑΛΣ .......


Trentemoller- MISS YOU

13/6/10

Το τριαντάφυλλο


....."Έμαθα πολύ γρήγορα να ξεχωρίζω αυτό το λουλούδι. Πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκηπα, υπήρχαν πάντα πολύ απλά λουλουδάκια, στολισμένα με μια μονάχα σειρά από πέταλα και που δεν έπιαναν και πολύ τόπο και που δεν ενοχλούσαν κανένα. Ένα πρωινό ξεπηδούσαν ανάμεσα στο χορτάρι κι ύστερα χάνονταν το βράδυ.

Μα κείνο εκεί το λουλούδι είχε φυτρώσει μια μέρα, από ένα σπόρο φερμένο κανείς δεν ξέρει από πού, κι ο μικρός πρίγκηπας το είχε παρακολουθήσει από πολύ κοντά αυτό το κλωναράκι που καθόλου δεν έμοιαζε με τ' άλλα κλωναράκια. Θα μπορούσε να 'ναι ένα καινούριο είδος μπαομπάμπ.

Μα το δεντράκι γρήγορα σταμάτησε να ψηλώνει, άρχισε μάλιστα να ετοιμάζεται να πετάξει λουλούδι. Ο μικρός πρίγκηπας που το παρακολουθούσε συνέχεια κι έβλεπε να βγαίνει ένα τεράστιο μπουμπούκι, ένιωθε πως θα πετιόταν κάτι θαυμαστό, μα το λουλούδι δεν σταματούσε να ετοιμάζεται για να γίνει όμορφο, προφυλαγμένο από το πράσινο δωματιάκι του. Με πολύ προσοχή, διάλεγε τα χρώματά του. Ντυνόταν χωρίς βιασύνη. Ταίριαζε ένα-ένα τα πέταλά του. Δεν θα 'θελε να παρουσιαστεί τσαλακωμένο όπως οι παπαρούνες. Δεν ήθελε να παρουσιαστεί παρά μονάχα μέσα στην τέλεια ακτινοβολία της ομορφιάς του. Ε! ναι! Ήταν πολύ φιλάρεσκο, ήθελε ν' αρέσει! Ο μυστηριώδης στολισμός του είχε κρατήσει, λοιπόν, μέρες και μέρες. Κι ύστερα, να που ένα πρωί, ακριβώς τη ώρα που έβγαινε ο ήλιος, έκανε την εμφάνισή του.

Και τότε το λουλούδι, που τόσο με ακρίβεια είχε δουλέψει, είπε καθώς χασμουριόταν:

- Αχ! μόλις ξύπνησα... Σας ζητάω συγνώμη... Είμαι ακόμη αχτένιστη...

Τότε ο μικρός πρίγκηπας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το θαυμασμό του:

- Πόσο όμορφο είσαι!

- Δεν είναι έτσι; απάντησε ψιθυριστά το λουλούδι. Κι έχω γεννηθεί την ίδια στιγμή που γεννήθηκε κι ο ήλιος...

Ο μικρός πρίγκηπας κατάλαβε πως ήταν λίγο ξιπασμένο, όμως ήταν και τόσο γοητευτικό!

- Νομίζω ότι είναι η ώρα για το πρόγευμα, πρόσθεσε αμέσως μετά, θα 'χετε την καλοσύνη να με σκεφτείτε...

Κι ο μικρός πρίγκηπας πολύ μπερδεμένος, αφού έφερε ένα ποτιστήρι με δροσερό νερό, περιποιήθηκε το λουλούδι.

Έτσι πολύ γρήγορα άρχισε να τον στενοχωρεί με την κάπως ύποπτη ματαιοδοξία του.



Μια μέρα, σαν παράδειγμα, καθώς μιλούσε για τα τέσσερα αγκάθια του, είχε πει στον μικρό πρίγκηπα:

- Μπορεί να 'ρθουν οι τίγρεις, με τα νύχια τους!

- Δεν υπάρχουν τίγρεις στον πλανήτη μου, παρατήρησε ο μικρός πρίγκηπας, κι έπειτα οι τίγρεις δεν τρώνε χορτάρι.

- Εγώ δεν είμαι χορτάρι, είχε απαντήσει ψιθυριστά το λουλούδι.

- Συγχωρείστε με...

- Καθόλου δεν με φοβίζουν ο τίγρεις, μα με τρομάζουν τα ρεύματα του αέρα... Δεν έχετε κάποιο παραβάν;

«Την τρομάζουν τα ρεύματα του αέρα... δεν είναι κάτι που φέρνει τύχη σ' ένα φυτό», είχε παρατηρήσει ο μικρός πρίγκηπας. Κάπως πολύπλοκο είναι τούτο το λουλούδι...»



- Το βράδυ θα με βάζετε κάτω από ένα γυάλινο δοχείο.

- Κάνει πολύ κρύο εδώ, σε σας. Είναι κάπως άβολα. Εκεί απ' όπου έχω έρθει...

Αλλά δεν συνέχισε... Είχε έρθει με μορφή σπόρου. Δεν μπορούσε να ξέρει τίποτε από άλλους κόσμους. Ταπεινωμένο που άφησε να το τσακώσουν καθώς ετοιμαζόταν να πει ένα ψέμα τόσο ολοφάνερο, είχε βήξει δυο ή τρεις φορές για να κάνει μικρό πρίγκηπα να στενοχωρηθεί:

- Εκείνο το παραβάν;...

- Πήγα να το πάρω, αλλά μου μιλήσατε!



Τότε εκείνο δυνάμωσε το βήχα του για να κάνει το μικρό πρίγκηπα να νιώσει τύψεις που έγινε αιτία να κρυολογήσει. Έτσι εκείνος, παρ' όλη την καλή του θέληση, εξαιτίας της αγάπης του, γρήγορα άρχισε να κυριεύεται από αμφιβολίες. Πήρε στα σοβαρά λόγια χωρίς σημασία κι είχε γίνει πολύ δυστυχισμένος.

«Δεν θα 'πρεπε να το είχα ακούσει, μου εμπιστεύτηκε, δεν πρέπει ποτέ ν' ακούμε τα λουλούδια. Πρέπει να χαιρόμαστε την ομορφιά τους και το άρωμά τους.

Το δικό μου γέμιζε με αρώματα τον πλανήτη μου, μα δεν ήξερα να τ' απολαύσω».



Μου εκμυστηρεύτηκε ακόμη:

- Δεν κατάφερα τίποτε να καταλάβω, τότε! Θα 'πρεπε να το κρίνω από τις πράξεις και όχι από τα λόγια του. Με πλημμύριζε αρώματα και λάμψη. Ποτέ δεν θα είχα μπορέσει να φύγω. Θα έπρεπε να είχα μαντέψει την τρυφερότητα, πίσω από τα άγαρμπα καμώματά του. Τα λουλούδια είναι τόσο αντιφατικά! Αλλά ήμουν πολύ νέος για να ξέρω να τ' αγαπώ. ....."

Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ- Ο Μικρός Πρίγκηπας



Ευανθία Ρεμπούτσικα- Ο Μικρός Πρίγκηπας


διαβάστε όλο το παραμύθι

23/5/10

Ζώντας..



Toν εαυτό μου ρώτησα. *
"εδιζησάμην εμεωυτόν"- "αναζήτησα τον εαυτό μου"
Ηράκλειτος




* η μετάφραση της ρήσης του Ηράκλειτου ως "τον εαυτό μου ρώτησα", αποδίδεται έτσι στο βιβλίο " Η κρυμμένη αρμονία", του Osho, εκδόσεις Rebel. Την προτίμησα αν κι ίσως ξεφεύγει από το πνεύμα του Ηράκλειτου.







Fullmoon- Kitaro

15/5/10

Όσσο, εγωισμός και ερωτικά τραγούδια..






τον υποτιτλισμό έκανε ο
Ιπτάμενος Ολλανδός .

"......Σας έχουν πει να αγαπάτε το γείτονα αλλά ποτέ δεν αγαπήσατε τον εαυτό σας
Και κάποιος που δεν έχει αγαπήσει τον εαυτό του, πώς μπορεί να αγαπήσει το γείτονα?
Από πού θα βρει την αγάπη?
Καταρχήν πρέπει να την έχεις εσύ.
Αγαπάς τον γείτονα- ο οποίος δεν γνωρίζει τίποτα για τη αγάπη- επειδή δεν έχεις αγαπήσει τον εαυτό σου ποτέ.
Ο γείτονας σε αγαπάει- δεν έχει αγαπήσει ποτέ τον εαυτό του.
Τέτοια παραφροσύνη επικρατεί στον κόσμο :
οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον-οι οποίοι δεν ξέρουν τίποτα σχετικά με την αγάπη.
Είναι σαν ζητιάνοι, ζητιανεύουν ο ένας από τον άλλον,
πιστεύοντας πως ο άλλος είναι ο αυτοκράτορας. Και οι δύο σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο :

ο Άλλος είναι ο αυτοκράτορας.

Όμως, και οι δύο είναι επαίτες.
Αργά ή γρήγορα η πραγματικότητα εκδηλώνεται και μετά, υπάρχει μιζέρια, δυστυχία, πόνος.
Έπειτα, σκέφτεστε ότι έχετε εξαπατηθεί, αυτός ο ζητιάνος προσπαθούσε να αποδείξει ότι ήταν αυτοκράτορας.
Τώρα αυτό είναι απολύτως παράλογο- εσείς αντιλαμβανόσασταν τον άλλον ως αυτοκράτορα.
Ίδια είναι η κατάσταση και από την άλλη πλευρά : το άλλο πρόσωπο πιστεύει ότι ο απατεώνας είστε εσείς, παριστάνατε τον αυτοκράτορα αλλά είστε μόνον ένας ζητιάνος. Όταν οι δύο ζητιάνοι ανακαλύπτουν ότι είναι επαίτες, τι άλλο μπορούν να κάνουν πάρα να θυμώσουν, να εξοργιστούν, να γίνουν βίαιοι ο ένας απέναντι στον άλλον, μισώντας τους ο ένας τον άλλον το δυνατόν περισσότερο.
Και η αγάπη?..................................................................." Οsho
(μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του Όσσο, πάνω στην αγάπη του εαυτού ως προυπόθεση για την ανάπτυξη τόσο του ίδιου του ατόμου, όσο και την βίωση όμορφων και υγιών σχέσεων).
.......................................................................................
......................................................................................................................................................
.

Όταν η πραγματικότητα εμφανιστεί και τα δύο άτομα απαλλαγμένα από την ψευδαισθητική ομίχλη του πρώτου καιρού της σχέσης τους, συνειδητοποιήσουν πώς ο άλλος δεν ηταν τελικα, ο αυτοκράτορας, ούτε ο ίδιος ο θεός, και αρχίσει η γκρίνια και ο θυμός και οι καυγάδες, τότε συνήθως τα τραγούδια με εύγλωττο τρόπο αντικατοπτρίζουν σκέψεις και συναισθήματα που ο ίδιος ο απογοητευμένος δεν μπορεί τόσο όμορφα να εκφράσει.
Και βέβαια, ούτε λόγος για προσωπική ευθύνη, για μη ολοκληρωμένη προσωπικότητα, για απουσία εσωτερικής πληρότητας, για συνεχή αναζήτηση ικανοποίησης απο έξω και όχι απο τον εσωτερικό εαυτό.....
Δεν αναρωτιέται ποτέ ο "απογοητευμένος" το βασικό ερώτημα της ζωής : "Ποιος Είμαι"?
αλλά το ερώτημα που τριβελίζει το μυαλό του είναι "Ποιος ήσουν τελικά εσύ που καταφέρες να κοροιδέψεις Εμένα"?
Ακούστε τώρα τους στίχους των κατά τα άλλα όμορφων ερωτικών τραγουδιών, που ίσως όλοι κάποια στιγμή σιγοτραγουδήσαμε:






"ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" του Μανώλη Χιώτη
...............................................
Στους στίχους, ο αγαπημένος, ο Άλλος, αποκτά υπόσταση όχι και τόσο αγγελική πια. Ό,τι θεικό υπήρξε στον Άλλον έχει εκλείψει. Ιδιότητα θετική δεν διαφαίνεται, ούτε στον παράδεισο μας μεταφέρει με την ύπαρξή του, ούτε φως γεμίζει ο κόσμος αμά τη εμφανίσει του, ούτε όλα ρόδινα είναι πια, ούτε βεβαίως καμία γλυκιά αίσθηση γεμίζει η ζωή κι η δική μας ύπαρξη από την ύπαρξή στον μάταιο τούτο κόσμο της άλλοτε λατρεμένης παρουσίας του. Του Άλλου. Και ίσως, κάπου αλλού, την ίδια στιγμή, ο άλλος, τραγουδάει ένα αντίστοιχης σημειολογίας τραγούδι. Για μας.
Που πια φως τα μάτια μας δεν λάμπουν, κι ούτε χαρά σκορπάμε στη δική του ζωή, στην δική του ύπαρξη.

Και αυτό που είναι άξιο προβληματισμού ίσως, είναι ότι και στα δύο τραγούδια η ίδια "απειλή" εκτοξεύεται : θα σου φύγω. Θα σου φύγω και θα δεις εσυ..τότε θα καταλάβεις...τι είχες και τι έχασες.......

Δια της απώλειας, κερδίζεις?
Τι όμως?





Μου έχεις κάνει τη ζωή μου κόλαση- Γ. Πάριος

Και κάτι αντίστοιχο θα μπορούσαμε να κάνουμε για εκατομμύρια τραγούδια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν υπάρχει τραγούδι τελικα που να ΜΗΝ αναφέρεται στον έρωτα και την ρομαντική αγάπη...
Και που δεν αναπαράγει το ίδιο πάντα μοντέλο: Ο Άλλος είναι ο φταίχτης, ο "απατεώνας", ο κίβδηλος, η απογοήτευση, ο ψεύτικος, μια Κόλαση που στην αρχή φαινόταν όαση.

Εμείς? Απουσιάζουμε εμείς.
Πάλι άφαντοι εμείς. "Δικαιολογημένα" για ακόμα μία φορά. Ο Άλλος, όχι Εγώ , είναι, πάλι το "πρόβλημα" κι ίσως, ο Επομένος Άλλος, ο μεθεπόμενος ίσως, να Μην είναι πρόβλημα.....

Αλλά πάντα οι Άλλλοι θα είναι Το Πρόβλημα για όσο συνεχίζω έξω να ψάχνω, έξω να βρω ικανοποίηση και σκοπό ύπαρξης και νόημα ζωής...............
Νομίζω.

Υ.Γ Και για να είμαι και απολύτως ειλικρινής- αν και απόλυτοι δεν πρέπει να είμεθα γενικότερα.......-
-εμένα πιο πολύ το δεύτερο τραγούδι μου αρέσει:
"
Θα σου φύγω.............
Αλλά τότε θα είναι αργάααααααααααααααααααα..........."

..........τραγούδησε η πεταλούδα στον Τσουανγκ Τσου.....και φτερούγισε μακριά του.........


Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!!!!

25/4/10

η αγάπη ταξιδεύει στον αέρα....


Συνδεόμαστε όλοι, ορατώς και αοράτως,είναι πλέον γνωστό αυτό.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι καθαρή ενέργεια που μαγικά αλληλεπιδρούν και έλκουν άλλες αντίστοιχες με τις δικές μας....

Συντονιζόμαστε στο ρυθμό του Σύμπαντος του οποίου είμαστε μέρη.

Μικρά αστεράκια κι εμεις σε αυτον τον τεράστιο γαλαξία. Αστερόσκονες μπροστά στο δυσθεώρητο Άπειρο -και Ασύλληπτο για το μικρό εγωικούλη μυαλό μας αλλά, ωστόσο , φτιαγμενοι από το ίδιο υλικό και την ίδια Ουσία.

Ακτινοβολούμε ό,τι είμαστε κι αυτό έλκει κι άλλους που έχουν το ίδιο μήκος κύματος ακτινοβολίας με εμάς (αυτό τωρα το μήκος κύματος της ακτινοβολίας ως εκφραση σα να με ανησύχησε λιγάκι. Αλλά το φως είναι και κύμα νομίζω. Όχι στη θάλασσα. Στην κοσμική θάλασσα του φωτός. Θάλασσα Αγάπης? Α. Μεγαλουργώ σήμερα....)

Τα συναισθήματα μας όμως είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη δυναμική έλξης.Όσο δυνατότερα και θετικότερα τα συναισθήματα τόσο θετικότερες ενέργειες θα έλξουν, τόσο ωραιότερους ανθρώπους κι εμπειρίες θα φέρουν στη ζωή μας.
Κι εδω επανερχόμαστε στο γνωστόν, πολύ αγαπημένο, καθρεφτολογίας το ανάγνωσμα.
Καθρέφτες μας θα έλξουμε.
Μάλιστα.
Είμαστε μαγνήτες και θα έλξουμε καθρέφτες.
Κι αναλόγως την καθαρότητα μας τόσο καθαρότεροι και χωρίς σκόνες θα είναι κι αυτοι.


Οι άνθρωποι στη ζωή μας καθόλου τυχαία δεν έρχονται. Κι ας τους γνωρίζουμε εντελώς μα εντελώς τυχαία. Στο δρόμο, ίσως. Στη γιορτή της πρώτης μας ξαδέρφης στην οποία με το ζόρι πήγαμε.
(Μία πολύ καλή μου, πια, φίλη τη γνώρισα στην παιδική χαρά που πηγαίναμε τις κόρες μας μικρες να παίξουν. )


Μας μοιάζουν, λοιπόν, οι καθρέφτες που εμείς έλκουμε στη ζωή μας- κι αυτοί στη δική τους ζωή, στη δική τους πραγματικότητα. Διότι αλληλοελκόμεθα. Όμοιος ομοίω....
Ή συμπληρώνουν κάτι σε μας. Γενικά υπάρχει ένα πάρε δώσε στις ιδιότητες , στα χαρακτηριστικά και στις συνειδητότητες των ανθρώπων που συναντιούνται. Κάτι έχει να μάθει ο ένας από τον άλλον. Και έρχονται και πάμε όταν είμαστε στο ίδιο περίπου σημείο οπτικής και θέασης της ζωής και της πραγματικότητας γύρω μας. Ούτε πριν, ούτε μετά. Τη σωστή ώρα. Όταν το Τώρα μας έιναι ένα Τώρα που είναι έτοιμο να συναντηθεί με το Τώρα του άλλου και να γίνουν ένα κοινό Τώρα.
Όσο πιο όμορφα, λοιπόν, και δυνατά τα συναισθήματά μας τόσο πιο όμορφες ψυχές και συνειδητότητες θα γνωρίσουμε.( ισχύει όμως και το ακριβώς αντίθετο : όσο πιο γκρινιάρηδες έιμαστε, όσο πιο μίζεροι, όσο πιο θλιμμένοι, όσο πιο απογοητευμένοι, ε τοσο πιο αντίστοιχους ανθρώπους και εμπειρίες θα γνωρισουμε και θα ζήσουμε. Γι' αυτό κομένη η γκρίνια από δω και στο εξής. Εντάξει?)


Το υπέρτατο συναίσθημα για μένα ανέκαθεν ηταν η Χαρά.(κι ο Έρωτας ....δε λέω...αλλά ας μην αρχίσω γιατί θα ξεφύγω παλι.... ) Η χαρά λοιπόν. Και μάλιστα δεν έχω πειστεί, ακόμα, ότι η Αγάπη δεν είναι η Χαρά. Πάντως, το ένα σίγουρα εμπεριέχει το άλλο. Τώρα ποιο είναι μέσα σε ποιο, θα σας γελάσω.
Όσο περισσότερη χαρά κι αγάπη εκπέμπουν τα συναισθήματά μας κι εμείς, τόσο πιο όμορφοι οι άνθρωποι που θα έρχονται στη ζωή μας, οι εμπειρίες και οι καταστάσεις που θα βιώνουμε.

Επιβεβαιωμένο.

Τώρα πώς ακριβώς φτάνουν οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας , εμείς στην ουσία δηλαδή,
στην πραγματικότητα των άλλων, κι εμείς στις δικές τους, είναι ένα θέμα.

Αυθαιρέτως αποφασίζουμε λοιπόν ότι η αγάπη και η χαρά μας , ταξιδεύουν στον αέρα.


Αεράτες, απαλές ή ορμητικές, ντροπαλές ή θαρραλέες, με στάσεις ή απευθείας, δεν γνωρίζουμε- ακόμα.

Κι εδω υπεισέρχεται το φίλα προσκείμενο στο βουδισμό μυαλό μας ( ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας πάντα.....) για να στηρίξουμε την για πολλοστή φορά αυθαιρετη, πεταλούδεια θεώρηση των πραγμάτων....
Στην βουδιστική μυθολογία/κοσμολογία υπάρχει μια πανέμορφη μεταφορά σχετική με όλα αυτά που όλοι συζηταμε για τη μαγική αλληλεπίδραση και αόρατη σύνδεση μεταξύ μας.


Το δίχτυ του θεού Ίντρα.










Είναι μια μεταφορική εικόνα που περιγράφει την πραγματικότητα ως ένα απεριόριστο δίχτυ , στο οποίο κρέμεται μια άπειρη ποσότητα από διαφανείς χάντρες-θεότητες. 'Ενα κολιέ από διαφανή πετράδια που συμβολίζουν φωτεινές, ουράνιες θεότητες, φανταστείτε. Ιδιαίτερα λαμπερά, στραφταλίζουν στο φως της ημέρας. Όπως λαμπυρίζουν τα διαμάντια.
Η επιφάνεια κάθε πετραδιού αντανακλα ολοκληρωτικά το κάθε ένα από τα υπόλοιπα καθώς και ολόκληρο το κολιέ-δίχτυ.
Κάθε πετράδι, αντικαθρεφτίζει το άλλο, που αντικαθρεφτίζει το άλλο,που αντικαθρεφτίζει το άλλο.........στο άπειρο.
Όλο αυτο, είναι ένας συμβολικός τρόπος να δείξουν τη διασύνδεση μεταξύ των πάντων καθώς και ότι ο συνδετικός ιστός της σύνδεσης αυτής είναι το Σύμπαν.


(το δίχτυ του Ιντρα)


Όμορφο δεν είναι?
...............................................................................

....

.


ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΜΕΡΑ.......





Stavento - Ήβη Αδάμου- Σαν έρθει η μέρα
Λοιπόον....

Για ό,τι δεν έχουμε ζήσει, βιώσει ή γνωρίσει, ακόμα, θα έρθει η μέρα.
Δεν είμαστε, ο καθένας από μας, ο μόνος που ψάχνει και αναζητά την Αλήθεια, κάτι Αληθινό. Είναι κι άλλοι. Κι άλλοι. Κι άλλοι.......
Κι έχουμε κάτι κοινό.
Πορευόμαστε στο Δρόμο, αναζητώντας τη γνώση του Εαυτού και την Ενότητα με αυτό που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκει.
Δεν είμαστε οι μόνοι, ούτε και μοναδικοί.
Κάπου είναι και οι Άλλοι.
Κάποια στιγμη, όταν θα Είναι η σωστη ώρα, θα βρεθούμε.

Και θα Είναι Όλα Γιορτή.

13/4/10

βαρέθηκα αυτό το παραμύθι....


Σε μια πόλη μπλε,
όπου όλα ήταν μπλε,
κάτω από ένα δέντρο μπλε,
ξεκουραζόταν πάνω στο μπλε γρασίδι,
ένας μπλε ανθρωπάκος,
ντυμένος στα μπλε.
Ο μπλε ανθρωπάκος ξεκουράστηκε,
κι άνοιξε τα μπλε μάτια του προς τον μπλε ουρανό.
Ξαφνικά,
βλέπει δίπλα του,
έναν άνθρωπάκο πράσινο!
Ντυμένο στα πράσινα,
με πράσινα μάτια!
Ο μπλε άνθρωπος, μεταξύ έκπληξης και φόβου, τον ρωτάει:
"Και τι κάνεις εσύ εδώ για να έχουμε καλό ρώτημα?"

"Εγώ?",



"Εγώ?", ξαναρωτάει ο πράσινος ανθρωπάκος.
"Το
έσκασα από άλλο
παραμύθι γιατί
ηταν βαρετά εκεί.......................................................................................
."
Χ. Μπουκάι- Στάσου δίπλα μου



Moby - We Are All Made Of Stars



Growing in numbers
Growing in speed
Can't fight the future
Can't fight what I see

People they come together
People they fall apart

No one can stop us now
'Cause we are all made of stars.................


Efforts of lovers
Left in my mind
I sing in the reaches
We'll see what we find .......................

People they come together
People they fall apart
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars



Slow............
............ slow ....................
slow........................
come come
Someone come come come
Even love is goin' round
You can't ignore what is goin' 'round

Slowly..
rebuilding......
I feel it in me
Growing in numbers

Growing in peace

People they come together
People they fall apart
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars

We are all made of stars...............................
People they come together
We are all made of stars .............................
People they fall apart
We are all made of stars ........
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars ............
We are all made of stars .............

...............................................................................................
..

Σε ποιό παραμύθι βρισκόμεθα σήμερα?
Καλημέρα!