Ονόματα που δεν προφέρονται γρηγορα λησμονούνται?

Mνήμη είναι η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αποθηκεύει γνώσεις και όταν χρειάζεται να τις ανακαλεί. Είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη μάθηση και τη λήθη.

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ξεχνούμε πράγματα που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για εμάς, που κρίνουμε ή αισθανόμαστε

ασήμαντα.

                                                                  

Εμείς βέβαια ψυχολόγοι δεν είμεθα αλλά προσπαθούμε κι εμείς με τον τρόπο μας να εξηγήσουμε το ανεξήγητο. ( αυτός ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας δεν ξέρω...μήπως πρέπει να με ανησυχήσει λιγάκι?).

Το να ξεχάσουμε ή όχι, δύσκολα ή εύκολα ένα όνομα εξαρτάται απο τη σημαντικότητα του ονόματος αυτού για εμάς. 

Και προσπαθώντας να εισάγουμε το μαθηματικό λόγο στη ζωή μας θα το έθετα ως εξής: η ενθύμηση του ονόματος ειναι ευθέως ανάλογη της σημαντικότητας του ονόματος εντός μας.

Τώρα για να είμεθα και σίγουροι ότι καταλαβαινόμαστε "Το ευθέως ανάλογο" είναι κάτι που είναι στον αριθμητή. Όσο μεγαλώνει το ένα, μεγαλώνει και το άλλο. Δηλαδή οσο πιο σημαντικό είναι το όνομα (και το άτομο που φέρει αυτό το όνομα προφανώς) τόσο πιο πολύ εντυπώνεται στη μνήμη και δεν χάνεται στη λήθη του παρελθόντος. Το όνομα έτσι? διότι το άτομο μπορει να έχει φύγει για άλλη γη για άλλα μέρη ασχέτως της σημαντικότητάς του.....

Οι αναμνήσεις εξασθενούν και με το πέρασμα του χρόνου αρκετές από αυτές χάνονται. 

Η ικανότητά μας να ξεχνάμε ασήμαντες γνώσεις είναι το ίδιο σημαντική με την ικανότητα να θυμόμαστε σημαντικές πληροφορίες.Έτσι, υπάρχει ένα, ας πούμε ισοζύγιο στη λειτουργία της μνήμης.

Εξαρτάται λοιπόν από την αυτόματη εσωτερική  κατηγοριοποίηση και  κατάταξη του ονόματος  στις ευρείες εγκεφαλικές θεματικές ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ-ΑΣΗΜΑΝΤΟ, το αν θα ξεχάσουμε ή όχι το όνομα. Πάντως, τελικά ό,τι κι απο τα δυο αν συμβεί θα ειναι και το σωστό για εμάς. Αν το ξεχάσουμε τότε θα ήταν ασήμαντη πληροφορία, "άχρηστο" βάρος στον ήδη υπερφορτωμένο εγκέφαλό μας. Αν το θυμόμαστε άρα  είναι κάποιου ξεχωριστού ειδικού βάρους και διόλου δεν επιβάρυνε το μοναδικής περιπλοκότητας μυαλουδάκι μας.ουφ.

 Η γνωστή φράση " μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται" απασχολεί ήδη την γράφουσα, γνωστή ως Πεταλούδα, εδω και δεκαετίες. 

Απάντηση ακόμα δεν έχει βρει. επιστημονική και μη....

ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ- ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ


.....σ' αγαπω κι ας μην ξερω ουτε καν τ' ονομα σου.......
..εισαι το αλλο μισο της Σεληνης....
..να παψω να φοβαμαι..

O Subcomandante Marcos για το Nεο-ιμπεριαλισμο και τα Μ.Μ.Επικοινωνιας

Our Word is Our Weapon

Ο Λογος μας ειναι το Οπλο μας

Μουσικη, μεσα της Κυματα

δεν θα ξεχασω ποτε την πλακα που επαθα,παλια, σε μια συναυλια στο ΡΟΔΟΝ.

ημαστε μ΄εναν πολυαγαπημενο ξαδερφο, τον Σπυρο-χεβυμεταλας βεβαια αυτος, ολο κατι τυπους που ουρλιαζανε ακουγε,μπρρ παναγιτσα μου, ανησυχια σ΄επιανε-εγω κλασικη ροκου και γενικως.
καναμε κολλητη παρεα κι ολοι μας περναγανε ζευγαρι -δραμα, μετα καταλαβαμε  το λαθος, και καταλαβαν και οι αλλοι οτι δεν ημασταν αλλα ηταν αργααααααααααα- κι εχουμε τρελλαθει στο χορο.
ηταν απο αυτες τις συναυλιες που ειναι πολλα μικρα γκρουπ μαζι.

παντα ειχα κολλημα με τη μουσικη και το χορο.βεβαια η μουσικη για μενα δεν περιλαμβανει την τζαζ,ακομα δηλαδη και μαλλον δεν θα τη συμπεριλαβω αλλα ειμαι και αισιοδοξη.δε συγκρατουσα ποτε  ονοματα και ειδη μουσικης και διαφοροποιησεις σκηνων.αρκει να μου αρεσε ο ρυθμος κι  εμπαινα μεσα στη φαση.συντονιζομουνα με το ρυθμο κι ακουγα τα λογια.και τα αφηνα να με πανε και τα δυο μαζι.
κι εκει που χορευω λοιπον σ΄ενα περιεργο ψιλομπιτ καπως σκοτεινο κομματι, ηταν σκετη μουσικη νομιζα, αντιλαμβανομαι μια λεξη να ακουγεται αχνα μεσα απο τα βαθη της ερημου καπως : suicide, suicide,suicide...και τρελλαινομαι.
γυρω ολοι αλλοι ψιλοφτιαγμενοι αλλοι χοντροφτιαγμενοι, παντως ολοι σε μια κατασταση.και ξανατρελλαινομαι.
οι περισσοτεροι δεν αντιληφθηκαν τι ελεγε το κομματι.
εγω πραγματικα παρανοησα.και λεω: καλα ρε, βαζεις ενα ωραιο ρυθμο, χορευτικο,και τον συμπληρωνεις με μια λεξη κι αυτη ειναι αυτοκτονα ή αυτοκτονια? ρε τι αρρωστεια κουβαλας? κι εγω τι σου φταιω? μπορει να μην ειμαι καλα, μπορει να εχω πιει, μπορει απλα να ειμαι μελαγχολικη, μπορει το ενα μπορει το αλλο.....μου κατευθυνεις το μυαλο εν αγνοια μου?
απο τοτε αρχισα να ψαχνω πολυ το στιχο των τραγουδιων. κι αρχισα να κατανοω οτι οταν τραγουδας ειναι σα να προσευχεσαι δυνατα και με ρυθμο. ο,τι λες παει στον ουρανο, στο συμπαν, το οποιο ειναι απειρο -αν και τα τελευταια επιστημονικα δεδομενα σφόδρα το αμφισβητουν το απειρο αλλα θα δουμε κιολας,δεν ειναι εξακριβωμενο, ακομα, το ψαχνουν.... -στο απειρο Συμπαν πανε λοιπον τα τραγουδια σου κι ακουγεσαι μεχρι το "θλιμμενο παλσαρ" που λεει το τραγουδι. το οποιο επισης λεει οτι "τα τραγουδια παιρνουν κατι απο την ψυχη μας και τη μεταφερουν στο στερεωμα".
τωρα γιατι ολα αυτα?
γιατι απλα πιστευω πως μεσα απο τη μουσικη και το τραγουδι γινεται μια πολυ πιο βαθια  εσωτερικη διεργασια απο οτι νομιζουμε.

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΧΟΡΕΥΕΙ

"...πρέπει να 'χει κανείς το χάος μέσα του για να γεννήσει ένα άστρο που να χορεύει......"  
 Νίτσε

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

Mια φορά κι έναν καιρό η κόρη ενός βασιλιά, η Ψυχή ήταν τόσο όμορφη, ώστε οι άνθρωποι άρχισαν να τη θαυμάζουν και να τη λατρεύουν, λησμονώντας ακόμη και την Αφροδίτη.

Η θεά ζήτησε από το γιο της, τον Έρωτα, να τιμωρήσει αυτήν τη θνητή, κάνοντάς την να ερωτευτεί τον πιο αποκρουστικό άντρα του κόσμου. Ο Έρωτας πήρε μαζί τα θανάσιμα βέλη του και δύο κεχριμπαρένια δοχεία – το ένα με το πικρό νερό της λύπης και το άλλο με το γλυκό νερό της χαράς. Η Ψυχή κοιμόταν κι εκείνος έσταξε στα χείλη της μερικές σταγόνες πικρό νερό – όμως, η ομορφιά της άρχισε να τον αιχμαλωτίζει. Ίσα που την άγγιξε με το βέλος του κι εκείνη ξύπνησε• δεν μπορούσε να τον δει, όμως εκείνος είδε τα μάτια της και μαγεμένος από εκείνο το βλέμμα έστρεψε κατά λάθος το ίδιο του το βέλος στον εαυτό του. Πέφτοντας θύμα της δύναμής του, ο Έρωτας ράντισε με το γλυκό νερό τα μαλλιά της Ψυχής, θέλοντας να επανορθώσει το κακό που της είχε κάνει.
Περνούσε ο καιρός, και η Ψυχή εξακολουθούσε να προκαλεί θαυμασμό και λατρεία. Όμως, κανείς δεν την ερωτεύτηκε, κανείς δεν ζήτησε να την παντρευτεί. Απελπισμένοι οι γονείς της πήγανε στο Μαντείο των Δελφών• και ο Απόλλωνας, βαλτός από τον Έρωτα, έδωσε τον τρομερό χρησμό του: «η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού• ο άντρας της ζει σ’ ένα ψηλό βουνό. Είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί».
Ποιος θα μπορούσε να αγνοήσει τα λόγια του θεού; Μέσα σε ατμόσφαιρα πένθιμη, ο λαός συνόδεψε με θρήνους τη νύφη στην κορυφή του βουνού και την άφησε εκεί μόνη της. Ενώ εκείνη περίμενε κλαίγοντας , ο Ζέφυρος τη σήκωσε απαλά από τη γη και την πήγε σε μια ανθισμένη κοιλάδα. Η κόρη είδε μπροστά της ένα λαμπρό παλάτι. Γοητευμένη, ακούει μια φωνή να της λέει πως αυτό θα ήταν το σπίτι της από δω και πέρα.
Αργά τη νύχτα, έφτασε και ο κύριος του παλατιού• η Ψυχή δεν μπορούσε να τον δει. Έγειρε δίπλα της κι άρχισε να της μιλάει τρυφερά κι εκείνη δεν φοβόταν πια. Ήξερε πως ο άντρας της ήταν εκείνος που χρόνια περίμενε και ονειρευόταν. Κι ας ήταν τέρας.
Πέρασε καιρός και η Ψυχή άρχισε να νιώθει νοσταλγία για τους δικούς της. Ζήτησε από τον άντρα της να της επιτρέψει να δεχτεί τις δυο της αδελφές για να τους δείξει πόσο ευτυχισμένη ήταν. Εκείνος απλά την προειδοποίησε για τον κίνδυνο που έκρυβε κάτι τέτοιο. Αλλά δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί πολύ στα δάκρυα της και υπέκυψε. Την έβαλε να του υποσχεθεί πως, ό,τι κι αν γινόταν, δεν θα επιχειρούσε ποτέ να τον δει. Έτσι, ο Ζέφυρος έφερε στο παλάτι τις δύο αδελφές της Ψυχής. Η χαρά για την ευτυχία της δεν άργησε να μετατραπεί σε ζήλια• κι όταν έμαθαν ότι δεν είχε δει ποτέ τον άντρα της, βρήκαν τον τρόπο να καταστρέψουν αυτήν την ευτυχία. Της θύμισαν τον χρησμό και την έπεισαν ότι το αποκρουστικό τέρας δεν θ’ αργούσε να την σκοτώσει: «Σκότωσέ τον πρώτη εσύ• πάρε αυτό το μαχαίρι κι όταν κοιμηθεί κάρφωσέ το στην καρδιά του».
Έφυγαν. Εκείνη πάλευε με τους φόβους της και με την αίσθηση ότι δεν μπορεί να ήταν αληθινά τα λόγια τους. Ξεχνώντας τις προειδοποιήσεις του και τις υποσχέσεις της, περίμενε ν’ αποκοιμηθεί. Ύστερα πήρε ένα λυχνάρι και το μαχαίρι και έσκυψε από πάνω του, αποφασισμένη να τον σκοτώσει. Αντί όμως για το αποκρουστικό τέρας είδε τον ομορφότερο από τους θεούς. Το μαχαίρι της έπεσε από τα χέρια και μια σταγόνα καυτό λάδι από το λυχνάρι πέφτει πάνω στο θεό και τον ξυπνάει και χωρίς να πει λέξη πέταξε έξω από το παράθυρο. Φεύγοντας της λέει «Έτσι λοιπόν ανταποδίδεις την αγάπη μου; Η μοναδική σου τιμωρία είναι ότι ποτέ πια δεν θα με ξαναδείς: η αγάπη δεν μπορεί να ζήσει με την καχυποψία». Κι έφυγε.
Τα παρακάλια και το κλάμα της Ψυχής δεν τον λύγισαν. Το παλάτι και η ανθισμένη κοιλάδα εξαφανίστηκαν και η Ψυχή απόμεινε μόνη της σ’ έναν έρημο τόπο.
Τον είχε προδώσει. Τα είχε χάσει όλα. Μία ζωή χωρίς τον Έρωτα όμως δεν μπορούσε να ζήσει. Γύρισε όλον τον κόσμο αναζητώντας τον. Μέρες και νύχτες περπατούσε , το σώμα της γέμισε πληγές• αλλά δεν την ένοιαζε. Ήθελε μόνο να τον βρει, να τη συγχωρέσει, κι αν όχι, να της χάριζε τουλάχιστον τον θάνατο. Κάποτε έφτασε σ’ έναν ναό της θεάς Δήμητρας και σκέφτηκε ότι ίσως εκεί να έβρισκε τον αγαπημένο της. Η θεά συγκινήθηκε από τις προσευχές της δύστυχης κοπέλας και τη συμβούλεψε να πάει στην Αφροδίτη να ζητήσει συγχώρεση .
Η Ψυχή ακολούθησε τη συμβουλή. Η Αφροδίτη τη δέχτηκε αλλά μιλώντάς της με περιφρόνηση της είπε πως αν θέλει να κερδίσει τον Έρωτα θα πρέπει να περάσει αρκετές δοκιμασίες. Την οδήγησε σε μια αποθήκη και τη διέταξε να ξεχωρίσει ένα τεράστιο σωρό από σπόρους μέχρι το βράδυ. Η Ψυχή άρχισε να κλαίει με απόγνωση. Τα μυρμήγκια την άκουσαν, τη λυπήθηκαν και πριν βραδιάσει, η διαταγή της Αφροδίτης είχε εκτελεστεί.
Η δεύτερη δοκιμασία δεν ήταν λιγότερο δύσκολη. Η θεά έδειξε στην Ψυχή τις όχθες ενός ποταμού όπου έβοσκαν χρυσόμαλλα πρόβατα. Ήθελε λίγο από το πολύτιμο μαλλί τους. Τα καλάμια της ψιθυρίζουν πως αφού πιουν τα πρόβατα νερό θα μπορούσε έπειτα να μαζέψει το μαλλί που θ’ απέμενε στα κλαδιά των γύρω θάμνων.
Όμως ούτε το χρυσό μαλλί ήταν αρκετό για να κατευνάσει τη μανία της Αφροδίτης. Δίνει στην Ψυχή ένα άδειο κουτί και τη διατάζει να πάει στον Άδη, στην Περσεφόνη και να της πει: «Η κυρά μου, η Αφροδίτη, σε παρακαλεί να της στείλεις λίγη από την ομορφιά σου, επειδή φροντίζοντας τον πληγωμένο γιο της έχασε ένα μέρος από τη δική της».
Απελπισμένη πια η Ψυχή κίνησε για τον κόσμο του Ερέβους. Και πάλι, μια φωνή την καθοδήγησε πώς θα βρει το δρόμο για το βασίλειο του Πλούτωνα και πώς θα περάσει με ασφάλεια από τον Κέρβερο• και τη συμβούλεψε να μην ανοίξει για κανένα λόγο το κουτί που θα της έδινε η Περσεφόνη.
Η αρχόντισσα του Κάτω Κόσμου δεν αρνήθηκε το αίτημα της Αφροδίτης, κι έτσι η Ψυχή πέρασε κι αυτήν τη δοκιμασία. Καθώς επέστρεφε όμως ξέχασε την τελευταία συμβουλή και άνοιξε το κουτί για να πάρει λίγη από την ομορφιά της θεάς ώστε να μην εμφανιστεί άσχημη μπροστά στον αγαπημένο της Έρωτα.
Το κουτί ήταν άδειο – ή τουλάχιστον η Ψυχή δεν είδε τίποτα. Αμέσως όμως πέφτει στα μισά του δρόμου, βυθισμένη σ’ έναν περίεργο ύπνο. Η Περσεφόνη είχε βάλει μέσα στο κουτί τον Ύπνο της Στυγός.
Όλον αυτόν τον καιρό, ο Έρωτας ήταν στο παλάτι της μητέρας του μέχρι να επουλωθεί πληγή του. Τη στιγμή που η Ψυχή υπέκυπτε στην περιέργειά της, εκείνος είχε πια ανακτήσει τις δυνάμεις του. Βρίσκοντας ένα παράθυρο μισάνοιχτο, πέταξε έξω για να βρει την αγαπημένη του, αφού του ήταν αδύνατο να μείνει μακριά της. Την είδε πεσμένη στο χώμα και την άγγιξε με την άκρη του αργυρού του βέλους: «Για άλλη μια φορά σε νίκησε η περιέργειά σου» της είπε• «ωστόσο, κάνε ό, τι είπε η μητέρα μου και θα φροντίσω εγώ τα υπόλοιπα».
Πράγματι, η Ψυχή παρέδωσε το κουτί στην Αφροδίτη ενώ ο Έρωτας πήγε στον Δία και ζήτησε τη μεσολάβησή του. Ο Ερμής έφερε την Ψυχή στον Όλυμπο, ενώπιον των θεών και της προσέφερε ένα ποτήρι αμβροσία, λέγοντας: «Πιες το, Ψυχή, και θα γίνεις αθάνατη• ο Έρωτας ποτέ δεν θα φύγει από σένα και οι γάμοι σας θα είναι αιώνιοι».
Έτσι μετά από λάθη και δοκιμασίες η Ψυχή ενώθηκε για πάντα με τον Έρωτα κερδίζοντας το δώρο της αθανασίας. Έζησαν για πάντα μαζί κι έκαναν μια κόρη, την Ηδονή.

(μύθος που λένε ότι κατάγεται από την πλατωνική φιλοσοφία της αρχαίας ελληνικής εποχής.θεωρείται αρχέτυπος μυθος και τον βρίσκουμε στις μυθολογίες σχεδόν όλων των λαών.)

Life is ours, we live it our way ..

NOTHING ELSE MATTERS


So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
and nothing else matters


Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don't just say
and nothing else matters


Trust I seek and I find in you
Every day for us something new
Open mind for a different view
and nothing else matters


never cared for what they do
never cared for what they know
but I know


So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
and nothing else matters


never cared for what they do
never cared for what they know
but I know


Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don't just say


Trust I seek and I find in you
Every day for us, something new
Open mind for a different view
and nothing else matters


never cared for what they say
never cared for games they play
never cared for what they do
never cared for what they know
and I know


So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
No, nothing else matters

METALLICA

μ' εχεις μαγεψει

.....με παρεα......

μ' εχει μαγεψει

...μονη της....

12 ΤΑ ΟΧΙ

υπαρχει μονο ενος ειδους ερωτας?ή μηπως υπαρχουν πολλα διαφορετικα ειδη ερωτα?το κοινο που εχουν, νομιζω, ειναι οτι ερχονται απο εκει που δεν το περιμενεις,αναπαντεχα....σαν αστραπη σκανε και μετα ακους και τη βροντη.ή το αντιθετο?

οχι οτι εχει και ιδιαιτερη σημασια.............

Στίχοι-Μουσική :Λουδοβίκος των Ανωγείων
Ερμηνεία: Λιζέτα Καλημέρη

ΦΥΣΑ....

Να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα πέρα μέρη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι φύσα αγέρι




Απόσπασμα από την εκπομπή "Πρόβα" με τη Λιλάντα Λικιαρδοπούλου,το 1987,όπου ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει το τραγούδι "Θαλασσογραφία" του Δ.Σαββόπουλου.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

Fiera είναι όνομα και σημαίνει περηφάνια, στη γλώσσα Esperanto (μίξη όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών).

Fiera - Active Member

ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

εχω ενα θεματακι με τον χρονο ως εννοια σημερα.
αλλα εχω προσεγγισει το μηδεν θα ελεγα.
και μαλιστα με απειρους τροπους.
η ρωγμη του χρονου δεν ξερω αν κλεινει οταν ανοιξει.
αλλα δεν ειναι πολυ ομορφο να εχει μια ρωγμη ο χρονος?
σαν σημασια απο την ζωη του την φανταζομαι.
οπως οι δικες μας οι ρυτιδες.οι δικες σας δηλαδη διοτι οι πεταλουδες μονο φτερα εχουν.
αα.σημερα δεν εχω τις απειρες δυνατοτητες εκφρασης που συνηθως εχω.
εχω απειρωθει.
και για να βοηθησω τους αδαεις
πλησιαζω το μηδεν,
μηδενισα,
οχι ομως το χρονο,
διοτι μετα θα εχουμε προβλημα με το χωρο.
εκτος βεβαια και αν υπαρχει σκοπος.
αν υπαρχει σκοπος
μπορει να τελειωσει ο χρονος
αλλα τουλαχιστον αξιζε τον κοπο.
ουτε κι εγω ειμαι σιγουρη για το τι εννοω.

ΠΕΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ..

ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!
ΠΗΡΑΜΕ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ FIRESTARTER!
EYXAΡΙΣΤΟΥΜΕ!
ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ.......

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ....

Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, παράξενε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.


Στίχοι: Active Member
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΑΛΛΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΜΑΣ.
ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟ ΑΠΟ ΜΑΣ,
ΧΑΝΕΤΑΙ,
ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ.
ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥΣ,
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΟΥΣ.
ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΡΜΟΥΣ ΤΟΥΣ,
ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΩΤΕΥΝΕΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙ ΟΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ,
ΤΙ ΚΡΙΜΑ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗ ΘΛΙΨΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ,
ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΑΥΤΗ ΠΡΑΞΗ,
ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ.
ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ, ΣΤΑΧΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑ ΑΥΤΟ.
ΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ.

ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΧΝΟΣ ΟΙΚΤΟΥ.ΝΟ ΜERCY.......

Α PROCESS OF HUMAN DEVELOPMENT.......

Χτες ολη την ημερα εκανα δουλειες.

Βlogδουλειες δηλαδη,

αν και θα μπορουσα να κανω και μη-εικονικες δουλειες.
Αλλα ηθελα?

Δεν ηθελααααααααααααααα.
Οταν ξεκινησα το blog, δεν θυμομουνα μετα πώς να μπω να ξαναγραψω.Ξεχναγα τους κωδικους μου, ποιο κουμπι επρεπε να πατησω,δεν ηξερα οτι πρεπει να κανω αποθηκευση-κι εχανα τις αναρτησεις μου,-ασε που στην αρχη δεν ηξερα τι ειναι η αναρτηση!!
Και χτες λοιπον εκανα μεγαλειωδη πραγματα.

Αλλαξα τα παντα!Εβαλα χρωματα, εβγαλα χρωματα,εκανα χιλιαδες διαδικασιες που ουτε θα το πιστευα οτι θα ηξερα να κανω σημερα.

Φοβερο πραγμα τελικα:

το ενα φερνει το αλλο, η μια κινηση σε οδηγει σε μια αλλη κινηση και φτανεις σημερα, μετα απο χιλιαδες μικρα, φαινομενικα τυχαια, βηματα να εισαι εδω.

-σε αυτο ακριβως το σημειο της σκεψης μου, το φίλα προσκειμενο στον βουδισμο μυαλο μου θα ηθελε να ομιλησει περι αιτιατου και αποτελεσματος, περι karma και maya.

καλα η λεξη καρμα ειναι μαγευτικη. Ειναι αυτος ο συνδιασμος κ, ρ, και μ.

οσο για τη maya? τι μπορω να πω εγω? θα ηθελα εδω να υπενθυμισω οτι εκτος απο την maya- ψευδαισθηση υπαρχει και ο πολιτισμος των maya.( χωρις ντροπη ομολογω οτι οταν ακουσα περι maya πρωτη φορα, ρωτησα ολο σιγουρια και βεβαιοτητα : για τον αρχαιο πολιτισμο μιλαμε ε?)

-Ασχετο? μπαααααααααααααααα?

γιατι ολα τα αλλα ειναι σχετικα?

- Βεβαια ειναι πολυ αυτοι που υποστηριζουν την σχετικοτητα των πραγματων και ιδιαιτερως του χρονου. ο επιστημονικος ρελατιβισμος ο λεγομενος.

αααααααααααααααααααααααααααααααααααα. Μα τι λεω??????

Ουφ.

Το εδω βεβαια του καθενος ειναι αλλου.

Καμμια φορα αναρωτιεμαι που συναντιουνται τα εδω μας.Το φανταζομαι σαν εκεινους τους κυκλους που καναμε στα μαθηματικα, στα συνολα νομιζω, που ηταν 2 κυκλοι και συναντιοντουσαν σε ενα σημειο (τωρα κυκλοι και σημειο δεν μου πολυ πανε αλλα ενεκα οι περιορισμοι της γλωσσας) και οι δυο κυκλοι λοιπον ειχαν ενα κοινο κομματι.Το κοινο συνολο, το λεγανε?-Οχι, αυτο ηταν κατι με κοινα στοιχεια των 2 συνολων.Τελος παντων.Το βρηκα σε εικονα αυτο που ηθελα να πω.-τωρα ειναι αυτο σαφες?-Βρηκα σε εικονα αυτο που θελω να πω?

-αρα θα το δειξω, δεν θα το πω.

-Γιατι εχω την εντυπωση οτι απο αλλου ξεκινησα????????
-και ηθελα να γραψω και περι της φαινομενικης τυχαιοτητας των επιλογων που μας οδηγουν (εδω υπαρχει μια γενικευσις : απο το με οδηγουν -το ειδικο δηλαδη που με αφορα, περναω στο μας οδηγουν στο γενικο που ισως δεν με αφορα. Επαγωγικος συλλογισμος, μαλλον.

-Α καλαααααααααααααααααα.

πως μπηκε στη μεση ο επαγωγικος συλλογισμος? Ωρα ειναι να περασουμε και στον αναλογικο συλλογισμο που θεωρειται και παραγωγικος συλλογισμος.σταματηστε μεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.)

Ηθελα να μιλησω περι καρμα δηλαδη. Αλλα επιλεγω τυχαια και συμπτωματικα οτι δεν ηρθε η ωρα να μιλησω ακομα ΕΓΩ γι' αυτο.

-Το Εγω μου εμενα δεν εχει εξαφανιστει καθολου,θα ελεγε κανεις οτι εχει γινει και Υπερ-Εγω.-ξεφευγω παλι ή μου φαινεται?

Ας επανερθουμε στο θεμα μας.

Ποιο ειναι το θεμα μας ειπαμε σημερα?

-Η αλλαγη και το process της.
Κοσμοιστορικες οι αλλαγες θα ελεγα, δεδομενων και των κοινωνικοοικονομικων συνθηκων της παρουσης ιστορικης περιοδου.
Ε αυτο ναι.Ηταν process.Το process του blog?ή το process ηταν δικο μου?
Διοτι ως process οριζεται η αναπτυξιακη διαδικασια μεσα σε μια δεδομενη ιστορικα χρονικη στιγμη της κοινωνιας με τους περιορισμους που οι οικονομικες-πολιτικες συνθηκες επιβαλλουν. Μαλιστα.

Ουφ.
Τωρα μου ηρθαν κι αλλα στο μυαλο:

"ΤΟ BLOG ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ : ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ "
Αν οριζα και μια συνελευση τοτε ναι θα ειχαμε ειδηση.

Δεν οριζω ομως.
Δεν ειμεθα ετοιμοι ακομα. Ωπ! ακομα, βλεπω....

-μην αρχισω παλι, περι εδω και τωρα και οχι ακομα.........

ουφ.

παω να κανω καμία δουλεια.

AΠΟ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ

BODHISATTVA IN METRO


ένας ποταμός γέλιου!!!!!
από τον αναγνώστη FIRESTARTER.

MERCI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

BUSHIDO

Μπουσίντο (Bu-shi do, Bushido):
Ο «δρόμος» (do) του «πολεμιστή» (bu-shi), ο κώδικας συμπεριφοράς του πολεμιστή και κατ’ επέκταση το αξιακό σύστημα των σαμουράϊ.
Ο Δρόμος του Πολεμιστή είναι μια μορφή εσωτερικής πειθαρχίας και αρμονίας.Το Bushido, ως κώδικας ζωής, έχει δεχτεί ισχυρές επιρροές απο το Ζεν και τον Κομφουκιανισμό.Να επισημάνουμε οτι ακόμα και στις χρυσές εποχές των Σαμουράι, μόνο το 7% των Γιαπωνέζων ανήκαν στην τάξη των Σαμουράι.
Δεν ήταν όλοι οι Ιάπωνες Σαμουράι, ούτε όλοι ακολουθούσαν το BUSHIDO.

ΟΙ 7 ΑΡΕΤΕΣ
Σπονδυλική στήλη του κώδικα ήταν οι ακόλουθες επτά πολεμικές Αρετές:

Gi Δικαιοσύνη
Right Decision : ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : I will always make correct decisions from the heart, rather than from the mind.

Yu - Ανδρεία
Bravery : I will never hesitate to put my needs last, especially if it is best for the group.

Jin- Καλοσύνη
Compassion, Benevolence: I will always show Universal Love to all mankind.


Rei -Ευγένεια
Right Action: I will always be polite and courteous at all times.


Makoto ή Shin -Ευθύτητα, Ειλικρίνεια
Truth, Sincerity : Truthfulness: I will always be truthful and sincere in everything I do.


Meiyo -Τιμή
Honor : I will always be honorable in thought, word and deed.


Chu -Αφοσίωση
Devotion : I will always be loyal to my superiors and the members of my group.


-Βλέπετε πώς η καθε αρετή είναι αλληλοσυνδεόμενη με τις υπόλοιπες?

"As a samurai, I must strengthen my character;
As a human being, I must perfect my spirit."

Yamaoka Tesshu, 1836-1888

-

αγωνια και φοβος

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ ΜΟΤΙΒΑ

μελαγχολια και θλιψη δεν ειναι παντα ετσι οπως φαινονται, παραιτηση ή μιζερια. Eχουμε συνηθισει να τις συνδεουμε με ερωτικες απογοητευσεις αλλα αυτες ειναι η κορυφη του παγοβουνου μονο.Eρχεται καποια στιγμη που σαν να εχεις συνειδητοποιησει την ματαιοτητα των πραγματων και την απελπισια γυρω σου.

Eιναι μια στιγμη που λες στον εαυτο σου:μα που παω?
τι κανω?

Aμφινταλαντευεσαι.Nα προχωρησεις μπροστα οπως εχεις συνηθισει να πορευεσαι και να πολεμας ή να τα παρατησεις ολα.

Eιναι μια στιγμουλα δυσκολη.Bγαινει ολη η κουραση.O φοβος μηπως δεν τα καταφερω.Mηπως δεν ειναι αρκετα αυτα που κανω ή ακομα μηπως δεν ειμαι αρκετη εγω.Σε κατακλυζει η ανασφαλεια και μια αδιορατη ανησυχια.Αν ψαξεις λιγο τι κρυβεται πιω απο την αγωνια, τα νευρα και το φοβο ξερεις πολυ καλα τι σου φταει.Ειναι μια στιγμουλα που μοιαζει αιωνας.Και επειδη μπλεκεται και το συναισθημα τοτε η στιγμουλα ειναι αιωνας.Η εικονα και η αντιληψη που εχεις για τον εαυτο σου ειναι καθοριστικη.Οταν εχεις μαθει να αποστασιοποιεισαι απο αυτον και να τον παρακολουθεις σε συνθηκες φοβιστικες και κρισιμες τοτε εχεις κατανοησει και το επαναλαμβανομενο μοτιβο των κινησεων και αντιδρασεων του.

Ξερεις τις παγιδες στις οποιες πεφτει και σε τι σεναρια του αρεσει να νιωθει πρωταγωνιστης. Ξερεις οτι του αρεσει να παιζει παιχνιδια και τα μεγαλυτερα τα παιζει σε εσενα τον ιδιο.Αλλοι τον λενε και εγωισμο, αλλα καμμια φορα οι λεξεις και οι ορισμοι δεν κρυβουν απαραιτητα και την ουσια των πραγματων.
Και αν πραγματικα εχεις πιστεψει οτι "και αυτο θα περασει" , οχι με την μοιρολατρικη σημασια που ισως ακουγεται ή με την εννοια της μη-προσπαθειας και της μη-δρασης τοτε παυεις σιγα σιγα να εισαι ερμαιο του.

Εισαι απλα, για αλλη μια φορα παρατηρητης.

Παρατηρητης του εαυτου σου.

Παρατηρητης και παρατηρουμενο, ενα και το αυτο?


Ετσι νομιζω.

DO YOU LOVE ME?

Do You Love Me?

A lover asked his beloved,
Do you love yourself more
than you love me?



The beloved replied,
I have died to myself
and I live for you.



I’ve disappeared from myself
and my attributes.
I am present only for you.



I have forgotten all my learning,
but from knowing you
I have become a scholar.

I have lost all my strength,
but from your power
I am able.



If I love myself
I love you.
If I love you
I love myself.

RUMI- love poem

η πεταλουδα

το φεγγαρι κανει κυκλους

το φεγγαρι ειναι τυχερο.

παει βολτα ελευθερο,

φτανει ακομα και στο ψηλοτερο βουνο,

στο πιο απομακρο ξεφωτο,

και τρυπωνει οπου θελει,

ακομα κι εκει που ειναι η αγαπη μου,

την ωρα που κλαδευει

και ποτιζει τον κηπο.

παω κι εγω μαζι του ομως.

κρυφα.

κανενας δεν το ξερει.

ουτε το φεγγαρι.

ουτε κι αυτος.

κι ετσι δεν μου λειπει πολυ.

λιγο μου λειπει.

μ΄ εχει μαγεψει

alone
climbing the afternoon peaks
the day moon

moonlight
unfolded from clean sheets
covers the bed

moonlight
a child's high voice
above the darkness

A Dictionary of Haiku
Classified by Season Words with Traditional and Modern Methods
Jane Reichhold

Ομορφο φεγγαρι ειχε αποψε

Carmina Burana
Carl Orff

O Fortuna/ Ω τύχη
velut luna/ σαν το φεγγάρι
statu variabilis,/ άστατη
semper crescis/ πρώτα μεγαλωνεις
aut decrescis;/ κι ύστερα μικραίνεις
vita detestabilis/ ζωή μισητή
nunc obdurat/ πότε μας βαραίνεις
et tunc curat/ πότε μας ξαλαφρώνεις
ludo mentis aciem,/ όπως κάνεις κέφι
egestatem,/ φτώχια
potestatem/ εξουσία
dissolvit ut glaciem./ τα λιώνεις σαν πάγο.



Sors immanis/ Απάνθρωπη
et inanis,/ και κενή
rota tu volubilis,/ στρίβεις κατα πώς θέλεις
status malus,/ κακόβουλη
vana salus/ ματαιόδοξη
semper dissolubilis,/ εξατμίζεσαι
obumbrata/ μες στη σκιά
et velata/ μες στα πέλαγα
michi quoque niteris;/ κι εμένα σκιάζεις
nunc per ludum/ στα παιχνίδια σου
dorsum nudum/ γυμνή η πλάτη μου
fero tui sceleris./ υποκύπτω σ'ότι διαλέξεις.



Sors salutis/ Η Υγεια
et virtutis/ κι η αρετή
michi nunc contraria,/ ειναι εναντίον μου
est affectus/ άγονται
et defectus/ και φέρονται
semper in angaria./ σκλαβωμένες
Hac in hora/ Πάμε λοιπόν
sine mora/ μην αργούμε
corde pulsum tangite;/ αγγίξτε τις χορδές
quod per sortem/ αφου κι εμάς
sternit fortem,/ η μοίρα ορίζει
mecum omnes plangite!/ όλοι μαζι μου κλάψτε!

αποδοση στα ελληνικα απο τον Firestarter.

Ι KNOW THAT YOU CARE

"If you didn't care what happened to me,
And I didn't care for you,
we would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing.

You know that I care what happens to you,
And I know that you care for me.
So I don't feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I've found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing. "

Animals
Produced by Pink Floyd
Released January 23, 1977

γυρισαν ολοι.

μα που πηγαν

ΧΑΟΣ ΠΑΛΙ.

δεν ξερω τι εκανα ακριβως,

αλλα χαθηκαν οι αναγνωστες μου.

εμφανιζονται στον ΠΑΝΟΠΤΗ ως 4 αναγνωστες,

και μετα πουθενα.

αφαντοι.

εξαφανισμενοι.

αορατοι.

αυτη η τεχνολογια,

πολυ με εκνευριζει,

κι οταν εκνευριζομαι,

θυμωνω.

και μετα οχι μονο καλυτερος ανθρωπος δεν θελω να γινω,

αλλα γινομαι χειροτερος ανθρωπος.

θελω να σπασω τον υπολογιστη,

κομματια και θρυψαλα,

οχι σε μορφη fractal,

καμμια μορφη ταξης,

ουτε κρυφες αρμονιες.

ααααααααααααααααααααααααααααααα.

ααααααααααααααααααααα.

ααααααααααααααααααααααααααααααα.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕΤΑ?

τελος παντων.

αααααααααααααααααααααααααααα.(το τελευταιο α ηταν.αυτο που ειχα ξεχασει.}

are phenomena

indra's net is a metaphor,
which symbolizes a universe
where infinetely,
repeated mutual relations exist between all members of the universe;
that all phenomena are intimately connected..................................
..................................................................................................................
.....................................................................................................................
.

indra's net

THE SUPREME SATGURU

"In the presence of the satguru:

· Knowledge flourishes.

· Sorrow diminishes.

· Joy wells up without any reason.

· Abundance dawns.

· All talents manifest. "

Upanishads

"It is very rare to find a Satguru who can give spiritual energy and rare to find a disciple worthy of receiving it.
One gets such a Guru only as a result of past meritorious actions.
And then, the teacher teaches but the discipline already knows the answer. "

Kularnava Tantra

Ε φτάνει πια.

Έλεος.

Πώς την είδανε όλοι «γκουρού» δεν έχω καταλάβει ακόμα.

Τι έγινε παιδιά?

Σώσατε ήδη τον εαυτό σας και είστε έτοιμοι να σώσετε και μας τους υπόλοιπους?

Βρήκατε εσείς τι είστε?

Συνδεθήκατε και με το Ανεξάντλητο Είναι?

Ε μπράβο σας.

Μπορείτε να αφήσετε και μας να βρούμε τι δεν είμαστε?

DEFINE THE RELEVENT

γιατι θελουμε να μιλαμε?

και θελουμε πιο πολυ να μιλαμε,

οταν ειμαστε ερωτευμενοι.

ή νομιζουμε οτι ειμαστε ερωτευμενοι.

ή νομιζουμε οτι δεν ειμαστε αλλα ειμαστε.

ερωτευμενοι.

(αυτο θα μπορουσα να το συνεχισω επ΄απειρον.

εχει πολυ πλακα.)

ιδιαιτερα οταν ειμαστε μακρια.

ποσο ειναι το μακρια?

(οχι τωρα σοβαρα,

ειμαι μακρια αλλα αισθανομαι διπλα σου.)

οταν ρωταμε "τι κανεις?",

αλλα την ιδια στιγμη απο μεσα μας λεμε,

μου ελειψες,

εσυ,

(αυτο που νομιζω οτι εισαι,

ή αυτο που δεν νομιζω,αλλα εισαι.

εχει πολυ πλακα ειπαμε αυτο.)

τα χαδια σου,

η μυρωδια σου,

το βλεμμα σου,

η αισθηση σου.

ετσι κι αλλιως εκει διπλα σου ειμαι,

αορατη,

σε εχω σ' ενα συννεφακι βαλει,

και σ' αγγιζω,

βλεπω μεσα απ' τα ματια σου,

σε χαιδευω απαλα,

προσεκτικα,

μην μου σπασεις.

σου τραγουδαω ψιθυριστα,

μην ξυπνησεις και φυγεις και χαθεις,

και σε χασω.

ναι ενταξει,

εδω και τωρα κλπ κλπ.

κι αν το εδω και τωρα μου εχει χρονικη συνεχεια?

(υπαρχει και το αλλο "μου",

το βουδιστικο.

it's not relevant but it fits)

κι ας μεσολαβει ενα διαλειμμα?

ουφ.

και ποιος λεει πως θα ορισουμε το εδω και το τωρα μας?

-define what definition is-

και το εκει και τοτε μας.

αφου αμα το φερνω εγω στο μυαλο μου,

παλι εδω και τωρα ειναι,

οχι εκει και μετα.

ουτε

τοτε και πριν.

(-Objection sustained!!!).

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

ήλιος μέσα στα μάτια σου

αχνοχαράζει,

φως αστεριών

στo βλέμμα σου,

έρωτα.

Η ΚΡΥΦΗ ΑΡΜΟΝΙΑ

Τα κύματα που πέφτουν με ορμή πάνω στα βράχια δεν είναι εντελώς άτακτα όπως φαίνονται στην αρχή , στο απρόσεκτο και βιαστικό μάτι.
Γι’ αυτό δεν μπαίνουν και τιμωρία άλλωστε.
Όλο τιμωρημένα θα ήταν.

Φαινομενικά, η αστάθεια,η αταξία και η μη-κανονικότητα είναι το κύριο γνώρισμά τους. Η μη-προβλεψιμότητα των κινήσεών τους ονομάστηκε χαοτική συμπεριφορά και η επιστημονική τους προσέγγιση οδήγησε στην θεωρία του Χάους.
Χάος είναι η απρόσμενη μεταβολή σε μια τακτική και σταθερή φυσική διαδικασία και προκύπτει όταν μεταβληθούν, έστω και ελάχιστα, τα αρχικά δεδομένα ενός δυναμικού συστήματος.
Μια αναπλαισίωση, δηλαδή.
Ε βέβαια.
Αφού αλλάζει ένα μέρος του συστήματος, το σύστημα θα μείνει το ίδιο?

Οι επιστήμονες προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς μια απρόσμενη μεταβολή έχει τέτοια αποτελέσματα, οδηγήθηκαν στην ανακάλυψη μιας κρυφής τάξης που εντέλει ορίζει τη συμπεριφορά των συστημάτων αυτών.
Έχουν μια μορφή κανονικότητας τα κύματα, σε μπλε φόντο υπενθυμίζω, που οι μαθηματικοί του χάους ονομάζουν παράξενο ελκυστή (strange attractor).
Το ίδιο ισχύει στο σχήμα των νεφών,
στην καθημερινή ζωή,
στις τιμές του χρηματιστηρίου,
στη ροή του ποταμού,
στις μεταβολές του καιρού,
στη ροή του αίματος,
στις διαδρομές των αστραπών,
στην ομαδοποίηση των άστρων σε γαλαξίες.
Αυτοί οι παράξενοι ελκυστές έχουν λεπτομερή δομή σε όλες τις κλίμακες μεγέθυνσης αν και εμφανίζουν μια άπειρη πολυπλοκότητα. Σχήματα που φανερώνουν μια καθαρή αταξία αλλά και ένα είδος τάξης.

Η μορφή τους μοιάζει σαν δύο φτερά μιας πεταλούδας ή σαν ένα είδος διπλής έλικας.

(-Αυτή η διπλή έλικα μήπως μοιάζει με σπείρα?)

Αυτή η διαπίστωση έφερε και την προσπάθεια γεωμετρικής αναπαράστασης της έννοιας του χάους. Έτσι γεννήθηκαν τα σύνολα Mandelbrot και διάφορα περίπλοκα γεωμετρικά σχήματα, τα fractals που παρουσιάζουν την ιδιότητα της αυτό-ομοιότητας.

Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι και ΕΓΩ μια τόσο λεπτεπίλεπτη και πολύχρωμη πεταλούδα, είμαι ένας παράξενος ελκυστής?
Είμαι μορφή κανονικότητας μέσα στη μη-κανονικότητα του Χάους?
Έχω μια κρυφή τάξη μέσα στη φαινομενική αταξία μου?
Εν αρχή ην το Χάος, είπαν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλα αλλάζουν, είπαν οι άλλοι.
Τα πάντα ρει, είπε κι ο παλιός αγαπημένος μου.
Αααααααααααααααα.
Είναι και το φαινόμενο της πεταλούδας.
Είναι κι ένας που ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα και μετά δεν ήξερε ποιος ήταν, αν ήταν πεταλούδα ή δεν ήταν και κάτι τέτοια.
Δεν μας παρατάνε όλοι, λέω εγώ.
Άμα πια.
Η πεταλούδα είναι πεταλούδα με δύο φτερά.
Τέλος.

μουσικη

ΜΕΣΑ-ΕΞΩ (τρια)

Δεν επιτρέπεται να αφήνεις τον εαυτό σου να υποτάσσεται σε κάτι έξω από σένα, φαινομενικά πιο σημαντικό και πιο μεγάλο από σένα. Η όποια «εξωτερική δύναμη», είτε θρησκεία, είτε φιλοσοφικό ρεύμα, είτε πολιτικό κόμμα, είτε άτομο, λαμβάνει μέσα μας-με κάποιον έξοχα μελετημένο τρόπο μαθαίνεται από γενιά σε γενιά- την υπόσταση του καθοδηγητή, της αυθεντίας, της εξουσίας. Λόγω δε, της πασιφανούς της σημαντικότητας και της προφανούς ασημαντότητάς μας, κάποια στιγμή είναι αδιανόητο έστω και να σκεφθούμε να την αμφισβητήσουμε. Έχει εσωτερικευτεί πια βαθιά μέσα μας, είναι κομμάτι του εαυτού μας, είναι πια, ασυνείδητα, καθήκον και χρέος μας να την συμβουλευόμαστε, να τη σεβόμαστε, και να είμαστε μέρος της.
Η δύναμη της αυθεντίας μέσα μας έχει τεράστια ιδεολογική δύναμη, καταπνίγει τον αυθορμητισμό μας και την ελεύθερη εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.
Στη σημερινή όμως κοινωνία προπαγανδίζεται και το ακριβώς αντίθετο: δράσε σύμφωνα με ό,τι είναι καλύτερο για σένα. Η παγίδα εδώ όμως είναι ότι υπονοείται πως ότι είναι καλό για σένα θα είναι καλό και για τους άλλους. Αυτή είναι μια βασική αρχή του καπιταλιστικού ανταγωνισμού ή τέλος πάντων της συγκεκριμένου τύπου κοινωνίας που ζούμε.
Δηλαδή, μας διδάσκονται αντιφατικές ιδέες δίπλα δίπλα και αυτό επιτελεί μια σημαντική κοινωνική λειτουργία: μην είσαι εγωιστής (παραιτήσου από επιθυμίες οι οποίες δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν κάτω από αυτές τις οικονομικές+κοινωνικές συνθήκες) και λειτουργεί τόσο εσωτερικευμένα που έχεις την αίσθηση ότι αυτή η παραίτηση είναι δική σου επιλογή, δεν έρχεται από ΕΞΩ (με εξωτερική πίεση). Και η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ μετατρέπεται σε ΗΘΙΚΗ ΑΡΕΤΗ. Αυτή η οπτική της κοινωνικής λειτουργίας του ταμπού του να αγαπάς και να πιστεύεις στον εαυτό σου, το να παραιτείσαι από αυτό και να νομίζεις ότι είναι συνειδητή σου επιλογή, είναι αρκετά ξεκάθαρο για έναν άνθρωπο της, ας πούμε μικροαστικής τάξης. Το αποτέλεσμα αυτής της οπτικής στην μειονότητα των «ισχυρών» είναι πιο περίπλοκη. Θα ήταν αναπηρία για έναν μπίζνεσμαν ή σε έναν επιστήμονα. Σε αυτόν, μετατρέπεται στην «συνειδητή» υποτίθεται επιλογή: να είσαι πετυχημένος, να είσαι αποδοτικός, το καθήκον σου είναι να δουλεύεις. Όλη η ενέργεια μετατρέπεται σε δουλειά, σε καθήκον.(κάπου διάβασα ότι ο Βέμπερ το αποκαλεί «εσωτερικός ασκητισμός», επιτυχημένα νομίζω).
Το αίσθημα της ασφάλειας και του ανήκειν που δημιουργούσαν τα παραδοσιακά θρησκευτικά και οικονομικά δεσμά έχουν σπάσει πια. Δεν υπάρχει προσδιορισμένος και ασφαλής κόσμος. Ο παράδεισος είναι χαμένος. Ο καθένας είναι μόνος του και η επιτυχία ή η αποτυχία του προσδιορίζεται από τους νόμους της αγοράς.
Όλα αυτά δημιουργούν ένα όλο και αυξανόμενο άγχος και «απαιτείται» από το άτομο ένα νέο αίσθημα ελευθερίας, μια καινούρια υποταγή σε θρησκευτικές και κοσμικές αυθεντίες-εξουσίες:
Το κοινό καλό παίρνει προβάδισμα έναντι του ατομικού καλού.
Τώρα πρέπει να φροντίσω τον κόσμο, να στρέψω όλη μου την προσοχή ΕΞΩ από μένα. Είναι αρετή να αγαπάω τους γείτονές μου, να τους φροντίζω, να ανήκω στην ίδια ομάδα μαζί τους.Να προστατέψω το περιβάλλον, να σώσω τα προστατευόμενα είδη, να καλλιεργήσω στον κήπο μου.
η προσοχή και η αγάπη είναι ΕΞΩ από μένα.
πάλι.

ΜΕΣΑ-ΕΞΩ (δυο)

Οι άνθρωποι που έχουν εσωτερικό κέντρο ελέγχου μπορούν ευκολότερα να ελέγξουν ή να αντιδράσουν σε όσα τους συμβαίνουν. Νιώθουν πιο δυνατοί κι εχουν θετικοτερη εικόνα για τον εαυτό τους και πίστη ότι θα καταφέρουν τον όποιο στόχο επιδιώκουν. μπορουν να κατανοήσουν ευκολότερα το πως και γιατί απέτυχαν στον επιδιωκόμενο στόχο.
Οι άνθρωποι με εξωτερικό κέντρο ελέγχου πιστεύουν ότι είναι αδύναμοι μπροστά στους εξωγενείς παράγοντες και έχουν ισχυρή πεποίθηση ότι ασκούν περιορισμένο έλεγχο σε σημαντικούς τομείς της ζωής τους. Νιώθουν ευάλωτοι και αδύναμοι. Η τύχη, η δυσκολία του στόχου, οι ενέργειες άλλων ανθρώπων είναι η αιτία είτε για την επιτυχία είτε για την αποτυχία τους. Στην ακραία τους μορφή οι άνθρωποι αυτοί θεοποιούν τη μοίρα και καταλήγουν μοιρολάτρες.
Το είδος του κέντρου ελέγχου φαίνεται ότι επηρεάζει τη μάθηση, τα κίνητρα και τη συμπεριφορά. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ότι εξαρτώνται από εξωτερικές δυνάμεις, μπροστά στις οποίες λίγα μπορούν να κάνουν για να επέμβουν ή και προστατευτούν.
Και βέβαια, και αυτό είναι μαθημένη στάση απέναντι στον εαυτό και τη ζωή από την παιδική ηλικία.
Η αγάπη και η πίστη στον εαυτό και η αγάπη και η πίστη στους άλλους δεν είναι αντίθετες έννοιες όπως ο πολιτισμός που διαμορφωνόμαστε μας κάνει να πιστεύουμε.

βρηκα πως να βαζω το σχολιο

ΧΑΟΣ...................................

οποιος βιαζεται σκονταφτει!!!!!!!!!!
πηγα να κανω την επεξεργασια της προηγουμενης αναρτησης,
και την εχασα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μα που πηγε???????????????????????
μα το εγραφα 123 ωρες.
και δεν εχω κρατησει αντιγραφο!
και τωρα?
η παγκοσμια κοινοτητα εχασε ενα εμπνευσμενο κειμενο,
κι εγω εμαθα οτι αλλη φορα να προσεχω,
τα κειμενα μου,
τωρα και να το ξαναγραψω,
δεν θα ειναι το ιδιο.
διοτι τα παντα ρει,
και τιποτα δε μενει το ιδιο,
this too will pass,
δεν μπορεις να μπεις δυο φορες στο ιδιο ποταμι,
και τα λοιπα.
τωρα τα ουφ,
δεν ειναι μονο 3.
τωρα τα ουφ ειναι απειρα.
ουφ εις τη νιοστη.

επιτελους!

βρηκα γιατι δεν εμφανιζεται το σχολιο.
γιατι ειναι μεγαλη η αναρτηση!
τοσο απλα.
αρα θα κοψω το κειμενο στη μεση.
θα το κανω τυπου .....1, .......2!!!!!!
αααααααααααααααααααααα.
ειναι τελεια οταν το βρισκεις,
αυτο που εψαχνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ε μα ειχα σπασει το κεφαλι μου,
κι ειχα επικοινωνησει μεχρι και με κατι blogger administrators!
ουφ.
ουφ.
ουφ.
ε ενταξει.
3 ουφ ειναι αρκετα.

ΜΕΣΑ-ΕΞΩ

ΜΕΣΑ-ΕΞΩ ( ενα)

Κάποια στιγμή εμφανίζεται!
Αρχίζει με μια αίσθηση μυστηρίου, σα να υπάρχουν κρυφές και αόρατες γραμμές επικοινωνίας από τις οποίες όμως ΕΣΥ είσαι αποκομμένος. Τα μυστήρια δημιουργούν ερωτήσεις και τα σενάρια αρχίζουν. Επαναλαμβανόμενα σενάρια που καταλήγουν πάντα στο χειρότερο τέλος.-όχι αυτό με το γάμο και το βαθύ κοίταγμα στα μάτια.
Άλλοι άνθρωποι είναι υποκείμενα της προσοχής εκτός από ΕΣΕΝΑ. Η προσοχή σου έχει αφαιρεθεί από δικαίωμα, από κεκτημενο θα έλεγα. Και τα σενάρια προσθέτουν άλλο ένα θέμα: η προσοχή είναι στραμμένη σε ένα άλλο άτομο, άρα ΕΓΩ δεν είμαι πια ιδιαίτερός για ΕΣΕΝΑ. κάποιος άλλος είναι πιο ενδιαφέρον, πιο σημαντικός, πιο διασκεδαστικός, πιο γλυκός. τουλάχιστον τώρα.
Οτιδήποτε άλλο, οποιοσδήποτε άλλος εκλαμβάνεται ως απειλή από την προσωπικότητα, η οποία θέλει να είσαι ΕΣΥ το μοναδικό πρόσωπο με το οποίο ο σύντροφος να περνάει πραγματικά όμορφα. Άλλα πρόσωπα ή και δραστηριότητες είναι απειλή και άρα ΕΣΥ είσαι λιγότερο καλός και ακόμα περισσότερη προσοχή σου αφαιρείται. Οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ζήλεια, το σκυλί, τα παιδιά, η δουλειά, η σκέψη ή η επικοινωνία με πρωην αγαπημένα πρόσωπα. Όσο περισσότερο θεωρούμε ΑΥΤΟ ως απειλή τόσο περισσότερη ζήλεια θα είναι η αντίδραση μας. Απόρριψη είναι το συναίσθημα που γεννιέται μέσα μας.
Επιπλέον, χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι πρέπει να ασχοληθούμε με κάτι άλλο όταν το αγαπημένο πρόσωπο είναι επικεντρωμένο σε κάτι ΕΞΩ από μας, όταν ο χρόνος του δεν είναι διαθέσιμος για μας. Αυτό δημιουργεί μια πίεση, μια αγωνία, ενώ ο σύντροφος γνωρίζει ήδη τι να κάνει με τον δικό του χρόνο. Υπάρχουν και τα δυσάρεστα συναισθήματα που αισθανόμαστε και όλο αυτό μαζί δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, συν τω χρόνω γίνεται επώδυνο, οδυνηρό. Ας προσθέσουμε εδώ και το κυριότερο: έχουμε περιορίσει τον εαυτό μας στον σύντροφό μας , ο σύντροφος μας αποτελεί για μας την ΥΨΙΣΤΗ ΠΗΓΗ της διασκέδασης, της απόλαυσης και της ασφάλειας. Η ύψιστη πηγή είναι ΕΞΩ από μας. Όλα έρχονται από έξω: η έμπνευση, η αγάπη, η τιμωρία, η αλήθεια, η ικανοποίηση, η ανταμοιβή.
Αυτή είναι μια γενικότερη πεποίθηση του εαυτού μας, είναι μοτίβο μαθημένο και επαναλαμβανόμενο. Η ζήλεια είναι μια μορφή πίεσης που πηγάζει από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Δεν εχει την ίδια επίδραση κι ένταση σε όλους. Εξαρτάται από τις υποκειμενικές αντιλήψεις του ατόμου για τη σοβαρότητα της καταστασης κι από την αίσθηση της απειλής που του δημιουργεί η κατάσταση αυτή. Μία διάσταση της προσωπικότητας που παίζει ρόλο στην αντιμετώπιση της ζήλειας είναι το «κέντρο ελέγχου»(focus of control), όρος της ψυχολογίας της μάθησης και της ψυχολογίας των κινήτρων. Ορίζεται ως μια πεποίθηση σχετικά σταθερή για το βαθμό στον οποίο οι συμπεριφορές μας επηρεάζουν την επιτυχία ή την αποτυχία μας σε κάτι. Επηρεάζει τη μάθηση, τα κίνητρα, τη συμπεριφορά και τις στάσεις μας. Καθορίζεται από το πώς ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν ισχυρό έλεγχο στη διαμόρφωση της ζωής τους (ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ) ενώ άλλοι νιώθουν ότι πρέπει να στηριχθούν σε δυνάμεις εξωτερικές ή ότι η επιρροή εξωτερικών παραγόντων παίζει και τον καθοριστικότερο ρόλο σε ό,τι τους συμβαίνει (ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ).

κρυσταλλινα νερα

κρυστάλλινα νερά, άγγελέ μου,
ιστοί αράχνης.
βαθύ μαύρο βελούδο
γέλιο μωρού, μωρό μου
ξύλινα σπαθάκια,
σκούφοι από μέταλλο
είσαι εδώ απόψε
μουσική,
μέσα της κύματα ενώνουν.
αρχίζω και θυμάμαι
τις νύχτες στο νησί,
εγώ κι εσύ,
η βασίλισσά σου,
έκπτωτη, άγγελέ μου,
ξύλο από μέταλλο,
πολύτιμη πέτρα,
το φως στ΄ αστέρια,
το φως στα μάτια σου,
έρωτα.
διαχρονική αγάπη.
βρέχει μουσική,
η μουσική της βροχής,
όμως μωρό μου,
βελούδινη νύχτα,
με τυλίγει πάλι,
σκοτεινή.
το φως μου λαμπυρίζει.
"τώρα πια μόνο ο αέρας,
ίσως να φτάνει μόνο αυτό".
μέσα απ΄ το βλέμμα,
ψυχές μαγνήτες,
πλανήτες.
ουρλιάζω στη σιωπή,
μέσα μου σωπαίνω.
Θυμάσαι?
τώρα αρχίζω και θυμάμαι.

2005

FLOW

ροη ειναι η διανοητικη κατασταση στην οποια το ατομο ειναι πληρως απορροφημενο σε αυτο που κανει τη δεδομενη χρονικη στιγμη.
ειναι εστιασμενο στη δραστηριοτητα και δεν υπαρχει τιποτα να αποσπα την ενασχοληση του με αυτη.
ειναι ενα.

ενα.
αυτο και η δραστηριοτητα.

η δραστηριοτητα ειναι αυτο.

ροη.
πρωτη φορα εγω κατανοησα αυτο για το οποιο τοσες φορες ειχα διαβασει, βαφοντας τα καγκελα της βεραντας μου.
πρωτη φορα ασχολιομουν με κατι τετοιο.
και καποια στιγμη συνειδητοποιω οτι εχω "ξεχασει" τα παντα.
ημουνα και το πινελο και το καγκελο και η κινηση του βαψιματος και το αποτελεσμα.
και το μυαλο ειχε παψει να μιλαει και να ανησυχει,

ειχε σιωπησει.
το ιδιο μου συμβαινει κι οταν χορευω.
παυω να λειτουργω εγκεφαλικα και δουλευει μονο το σωμα ακολουθωντας τη μουσικη.
ή η μουσικη ειμαι εγω μαλλον.

ομως και το ποταμι ρεει.

απλα ρεει.

δεν αναρωτιεται αν ρεει σωστα,

αν πρεπει να ρεει ετσι ή αλλιωτικα.

αν κατι στη ροη του ειναι λανθασμενο,

αν ισως να στριψει δεξια αντι για αριστερα,

να μην ακουμπησει τον αριστερο βραχο

γιατι ειναι λιγο ευεξαπτος-ο βραχος-,

και μπορει να το μαλωσει,

ή να του κραταει μουτρα.

ουφ.

ποταμι να γινω.

να ρεω.

απλα να ρεω.

αλλα και γιατι να μην γινω χειμαρρος?

παλι θα ρεω.

αλλα ορμητικα.