πολλα εργα τεχνης στην εποχη μας,ταινιες,
εκθεσεις φωτογραφιας και παντος ειδους νεωτερικης,
μετα-νεωτερικης και εξτρα-μετα-νεωτερικης,
μας κανουν να αισθανομαστε,
πιο ανισχυροι , και πιο αδυναμοι,
απο οτι στην πραγματικοτητα ειμαστε.
καταγραφουν εικονες βιας,
απελπισιας,
ασυναρτησιας,
αδιεξοδα.
και τιθεται για πολλοστη φορα,το αιωνιο ερωτημα:
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ?
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ?
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ,
Ο ΚΑΛΛΙ-ΤΕΧΝΗΣ?
παραφραζοντας την καταπληκτικη φραση των Ζαπατιστας-
"ειμαστε καθημερινοι ανθρωποι, δηλαδη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ" , απαντω:
εμεις οι ιδιοι ειμαστε καλλιτεχνες,
οσο ταπεινοι κι αν ειμαστε ή φαινομαστε,
και τελικα ισως η υπερτατη Τεχνη,
να μην εχει να κανει με εννοιολογικους ορισμους,
ουτε με ρευματα ουτε με τεχνοτροπιες.
Η Υπερτατη Τεχνη ειναι η Τεχνη της Ζωης.
Σημερα υπαρχει αυτη η αδιορατη απειλη γυρω μας
η οποια καταθλιβει και φοβιζει,συνθλιβει ισως κιολας.
οι συζητησεις μας γυρνουν γυρω απο την ασταθεια
της πολιτικης και οικονομικης κρισης.
κατοπιν,περναει,στην "ασταθεια" της προσωπικης-εσωτερικης μας ζωης.
μαλλον δεν ειναι καν συζητησεις.
μοιαζουν να ειναι μονολογοι.
το ανησυχητικοτερο συμπτωμα της εποχης μας
ειναι το οτι αρχιζουμε να χανουμε το θαρρος μας.
εχουμε αναγκη ανθρωπους συγκροτημενους κι αισιοδοξους,
που να μη φοβουνται να "δωσουν".
μεσα απο την επικοινωνια και την αλληλεπιδραση,
με τετοιους ανθρωπους,
μπορουμε να βελτιωθουμε εκατερωθεν.
απο δημιουργικες συζητησεις,
γεννιουνται ενδιαφερουσες ιδεες,
οι οποιες μας βοηθανε να εξελιχτουμε, συναισθηματικα και πνευματικα.
οι ιδεες αυτες μπορουν να μετατραπουν ειτε σε πραξεις-δραστηριοτητες,
ειτε σε "κανονικα" εργα τεχνης,
ειτε σε νεα "στοιχεια" της προσωπικοτητας μας.
παντως δε μενουν ιδεες.σε κατι μετατρεπονται.
και μας "μεταμορφωνουν".
μας αλλαζουν ως ανθρωπους.
παιρνουμε κουραγιο απο ανθρωπους που ειναι
και οι ιδιοι θαρραλεοι κι ελπιδοφοροι.
αποκταμε περισσοτερη αυτοπεποιθηση.
γινομαστε λιγοτερο επαρμενοι.
ισως,μια συζητηση,ενας διαλογος,
μπορει και να μας αλλαξει την ιδεα,
του τι ειναι τελικα ωραιο.
αυτο μας αλλαζει και εσωτερικα.
γινομαστε λιγοτερο αυταρεσκοι,
λιγοτερο αλαζονες.
χωρις περιττους συναισθηματισμους.
φαινομαστε πιο αδιαφοροι,ισως,
βιωνοντας το "εδω και τωρα".
το "εδω και τωρα", ομως, ειναι,ταυτοχρονα,
κι ενα,"οχι ακομα".
εδω και τωρα λοιπον και οχι ακομα.
εδω και τωρα ( γραφω)
απλα δεν ταχω πει σε κανεναν (οχι ακομα).
μεχρι που θα τα διαβασεις,
και το "οχι ακομα", θα εχει γινει "εδω και τωρα".
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ.
ΚΙ ΕΣΥ.
resist apaτhy
|
| 
.jpg)
