16/3/10

Το Μαγισσάκι κι ο Επίκτητος....


Από τους χρόνους τους παλιούς - το 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες - να βρω το Μαγισσάκι

Τ' άπιαστο σαν αερικό - στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς - αλίμονο σου -εκάης

Έβγα έβγα Μαγισσάκι - Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
χτύπα χτύπα το ραβδάκι - Τι κι ετούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και μι και φα - Ντο και ρε και φα και μι
μες στα ροζ τα σύννεφα - φούχτα μου και δύναμη

Ποιος θα μου δώκει δύναμη - κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες - να βρω το Μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός - άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του - στην άκρια του κυμάτου

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι - Τα παπιά και τα βαπόρια
χύνε το νερό στ' αυλάκι - παν μαζί και πάνε χώρια
Φα και ρε και μι και ντο - Έξι τέσσερα κι οχτώ
μες στο μπλε το ξάγναντο - γούρι μου και φυλαχτό

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές - ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά - για με το Μαγισσάκι

Που να κοιμάμαι ξυπνητός - να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά - μα να 'μ' ερωτευμένος

Οδυσσέας Ελύτης - Τα Ρω του Έρωτα

ΤΟ ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ



Λοιπόοον...
Σήμερα έχει μαγισσάκι η πεταλούδα. Και ραβδάκια.
Σήμερα "τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια....."
Μάλιστα.
Τι μόνο οι άλλοι θα παραδοξολογούν?
Κοάν αυτοί?
Στίχο εμείς.........................



Εις πείσμα των καιρών, λοιπόν, εμείς αισιοδοξούμε (το εμείς της μεγαλοπρεπείας ετσι? μη ξεχνιόμαστε....μη ξεχνιόμαστε....)
οι οποίοι καιροί φαίνονται ζοφεροί
-αλλά δεν είμεθα και πεισμένες ότι είναι κιόλας.
Ως γνωστόν εκ των παναρχαιοτάτων χρόνων,
η πεταλούδα ως έντομον χαρακτηρίζεται από μία έντονη αντιδραστικότητα και ανθεκτικότητα.
Και ουχί εκ φύσεως μόνον. Στηριζόμεθα, επίσης, στα γεγονότα και στην ερμηνεία τους.
Μη και βιάστηκε να πει κανείς εμ βέβαια πεταλούδα είναι αυτή τι να λέει για μαγισσούλες, μελισσούλες, κλπ θα λέει.

Αμ δε.

Εδώ υπεισέρχεται ένας αρχαίος σοφός και στηρίζει την πεταλούδεια θεώρηση των πραγμάτων.

Ο Επίκτητος.

Λέει λοιπόν ο σοφός αυτός άνθρωπος οτι δεν είναι τα γεγονότα απο τη φύση τους μαύρα κι άραχνα κάπως
αλλά η ερμηνεία των γεγονότων είναι αυτή που προσδίδει στα γεγονότα τη μαυρίλα τους.
(όπου, βέβαια, αντί για μαύρο μπορείς να δώσεις στο γεγονός οοοποιο επίθετο
εσύ θες:

ανησυχητικο.

ελπιδοφορο.

χαρούμενο.

φωτεινό.

γιορτινό.

μαύρο.

άραχνο.

γελαστό.

αισιόδοξο.

χρωματιστό.

αγαπημένο.

ξαφνικό.

αναπάντεχο (σαν τον Έρωτα. Και μην πει κάποιος αμαν πια πεταλούδα, επαναλαμβάνεσαι, ο έρωτας κι ο έρωτας κι ο έρωτας..
διότι θα πω πάλι κι εγω κάτι για τη ρήση του σοφού...εντάξει?
κι ίσως συνεχίσω και πω για την αγάπη που είναι φως και είναι και ενέργεια και είναι έτσι και είναι αλλιώς και είναι αλλιώτικη.....εντάξει?)

Για τα γεγονότα λέγαμε λοιπόν και την ερμηνεία των γεγονότων αυτών καθεαυτών.
Τα γεγονότα είναι γεγονότα αλλά η ερμηνεία τους είναι αυτή που σε ταράζει ή μη.
Διότι το γεγονός ως γεγονός είναι ουδέτερο.
Εσύ του δίνεις τον χαρακτηρισμό.
Εσύ. (Και τα ΜΜΕ είθισται. Αλλά ποιος από μας ανοίγει τηλεόραση έτσι ώστε να επηρεαστεί από την τυχούσα ερμηνεία ενός εκάστου γεγονότος? Ε?)

"Ου τα πράγματα ταράττει άνθρωπον, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα".
Είπε ο Επίκτητος.
Ρε μπας κι έχει δίκιο?
Ρε μπας κι έχει δίκιο, λέγω?

...............................................................................
........Και δεν θυμάμαι?
.....................................Καλημέρα είπα?
Καλημερααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!