η πεταλουδα

27/10/10

Όνειρα σήμερα,

"Στη ζωή μου οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα."
Νικος Καζαντζάκης

In praise of Dreams...

Jan Garbarek

8/10/10

Λέξεις...

Mind always shapes itself according to its beliefs

Nisargadatta Maharaj

Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε.

Σκέψη είμαστε που πήραμε μορφή και βιώνουμε εμείς για να αποκτήσει εμπειρία η Υπερσυνειδητότητα. Έτσι λένε πολλές ιερές και μη γραφές.

Αν είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε τότε η ίδια μας η σκέψη ενορχηστρώνει την εκπλήρωσή της. Το δε πεδίο δυνατοτήτων εκπλήρωσης ειναι άπειρο.....

Άπειρες κι απέραντες δυνατότητες εκπλήρωσης υπάρχουν άρα έχουμε ένα πολύ ισχυρό εργαλείο ζωής στα χέρια μας ή μαλλον στο μυαλό μας. Τη σκέψη.

Μαγικό.

Γνώση, σκέψη, πρόθεση, σκοπός. Μαγικά εργαλεία γεματα δύναμη. Kυτταρο της σκεψης ειναι η λέξη. Δυναμεις μαγικές (επαναλαμβάνομαι με το μαγικο αλλά μου αρεσει, εμπροθετη επαναληψη ειναι) εμπερικλείονται στις λέξεις. Στρωματα εμπειριας, ακομα και μια ολοκληρη ζωή μπορει να αποτυπωθεί μεσα σε μερικές σύλλαβες.

Οι λέξεις κουβαλάνε φορτία, τόσο προσωπικά δικά μας όσο και φορτία που η συλλογικη συνείδηση και ιστορία τους έχει φορτώσει- φορτίζοντας τες και ενεργειακά, ίσως.

Λέξεις.

Κρυφά περάσματα στις σημασίες, μονοπάτια στα νοήματα, δρόμοι για τη γνώση., οδηγοί στο γνωστό, πύλες για το άγνωστο.

Κατευθύνουν, περιορίζουν, ελευθερώνουν, διχάζουν, ενωνουν, σιωπούν κιόλας.

Και το κυριότερο: προτίθενται.

Είναι εμπρόθετες. Εχουν και πρόθεση και σκοπό.

Παιδιά μαθαίνουμε σημαντικές λειτουργίες μέσω των λέξεων. Η πρόθεση των λεξεων απορροφαται μεσα μας και, μεσα μας πάλι, δημιουργείται ενα νοητικό αποτύπωμα.

Όλη μας η ζωή, οι μνήμες και οι εμπειρίες μας είναι συσσωρευμένες με τη μορφή τετοιων αποτυπωμάτων. Δεν ξέρω πού ακριβώς να σας πω αλλά μεσα μας πάντως.

Έτσι ξεκινάει και η λειτουργία της περίφημης ταυτισης. Ταυτίζεται το εγώ με λέξεις-ετικέτες, ταυτίζεται και με τα συναισθήματα που αυτές οι λέξεις -ετικέτες πυροδοτούν και ταυτίζεται και με τις ενεργειες-δρασεις που ακολουθούν στην αλυσσιδα σκεψης/συναισθήματος/δρασης. Ας μην υπεισέρθω όμως σε λεπτομέρεις γιατι ως γνωστόν ευκολα ξεφευγω..

Λεξεις λοιπόν.

Την αρχική διδασκαλία των σημασίων τους, νοητικών και ψυχολογικών, την αναλαμβάνουν οι γονείς μας. Οι πρώτοι ενδιάμεσοι. Από το Ένα που ευρισκόμεθα ως βρέφη εισερχόμεθα μετα βαιων και κλάδων στον κόσμο της ύλης και του δυισμού. Κι εκεί κάπου, μιαν μικρουλα απειροελάχιστη στιγμούλα , μαθαίνουμε ένα πολύ δυνατό μαγικό ξόρκι, την λεξούλα "μου": το παιχνίδι μου, η σοκολάτα μου, το δωμάτιό μου. Μην υπεισέρθω τώρα στην άλλη βουδιστικής προελεύσεως έννοια της προσκόλλησης γιατί θα παραξεφύγουμε και πολύ δεν θέλουμε η αλήθεια είναι. ( ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας πάντα). Διότι εκείνη την απειροέλαχιστη στιγμούλα γεννιέται και η κατακτητική πλευρά του εγώ μας, απαραίτητη ως προυπόθεση αναπτυξης μέχρι κάποια ηλικία αλλά όχι επιθυμητή με την ιμπεριαλιστική εννοια της κατακτησης και της αρπαγής των πάντων ως ενδειξη οτι ζω και υπάρχω μεσα από τα αποκτήματά μου. Για άλλους το στάδιο αυτό δεν τελειώνει ποτέ παρά στον τάφο τους , για κάποιους άλλους, ελάχιστους τελειώνει την ώρα της Απελευθέρωσης, της Υπέρβασης (χωρίς τους, εδώ). Αλλά αυτά, είναι άλλη ιστορία. Ή μήπως δεν είναι?

Πρόθεση, λοιπόν, εμπεριέχουν οι λέξεις. Που δείχνουν, κατευθύνουν και οδηγούν στο σκοπό.

Α, ωραία, θα έλεγε χαρούμενη η μεγαλειώδης πεταλούδα και θα άρχιζε να σημειώνει τα κατεβατά των προθέσεων και των επιθυμιών της (μεγαλειωδών πάντα, να υπενθυμίσω). Και θα περίμενε ήσυχα ήσυχα την οσονούπω εκπλήρωση και στο φυσικό πεδίο των επιθυμιών αυτών.

Αμ, δε.

Αμ δε, επαναλαμβάνω.

Η πρόθεση για να λειτουργήσει με τον μαγικό αυτό τρόπο, ως εντολοδόχος των επιθυμιών μας, χρειάζεται και την αστερόσκονή της, κάτι ακόμα, πολύ πολύ σημαντικό:

Να είναι συνειδητή πρόθεση.

Η συνειδητή πρόθεση είναι αυτή που μπορεί να λειτουργήσει κατα αυτόν τον, φαινομενικά, μαγικό τρόπο.

Μάλιστα.

Κάθε πρόθεση οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα. Η συνειδητή πρόθεση είναι και εκφράζει επιθυμία, σαφή και συγκεκριμένη. Λειτουργεί ως αιτία του αποτελέσματος. Ως "μαμά" για την "γέννηση" της επιθυμίας στο πραγματικό πεδίο, για να λάβει σάρκα και οστά η επιθυμία.

Πώς γίνεται η πρόθεση μας συνειδητή και συγκεκριμένη?

Είναι απλό.

photo: διαχωρισμός-χωριστικότητα

Χρειάζεται να εξαλείψουμε τις συνήθειες του νου, τα επαναλαμβανόμενα αρνητικά μοτίβα σκέψης, τον συνεχή ακατανόητο εσωτερικό διαλογο που κάνει ο νους....μονολογώντας .

Ένα ραδιόφωνο, λένε, είναι το μυαλό μας, που εκπέμπει σκέψεις, σημασίες και μηνύματα στον αέρα. Στο σύμπαν. Στον ωκεανό της Άχρονης Ουσίας που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκεί.

Όχι πάντα καθαρές λέξεις όμως, ούτε ξεκάθαρης σημασίας μηνύματα. Σκέψεις και μηνύματα αντιφατικά εκπέμπουμε, γεμάτα αμφιβολία, φοβισμένα, ανάκατα.

Κι όταν γίνεται έτσι η εκπομπή των σκέψεων μας,"πλίνθοι κέραμοι ατάκτως ερριγμένοι", έτσι επιστρέφουν και σε μας κάπως. Σα να κολλάει η βελόνα του πικαπ στο ίδιο σημείο, και ποτέ ολόκληρο το τραγούδι δεν καταφέρνει να ακουστεί.

Αμφιβολία εκπέμπω, αμφιβολία εις το πολλάπλάσιον μου ξανάρχεται. Φοβισμένες σκέψεις μεταδίδω, φοβισμένες μου ξανάρχονται εις την ν. Αν όχι οι ίδιες, παρόμοιες, κι αν όχι σκέψεις, τα ίδιας υφής συναισθήματα που συνοδεύουν τις σκέψεις αυτές.

Κατά μία έννοια είσαι και ο αποστολέας και ο παραλήπτης και το μέσο εκπομπής. Ετσι, τουλάχιστον το καταλαβαίνω εγώ. Και δεν ξέρω αν έχω δίκιο αλλά μοιάζει πολύ με αυτό που λέμε ότι είμαστε ο Παρατηρητής είμαστε και το Παρατηρούμενο αλλά και η Παρατηρηση. Μαζί και ταυτοχρόνως. Ενότητα.
Αλλά στην ιδανική κατασταση ανθρώπινης ύπαρξης.

Όπως "βλέπεις" τα πράγματα, λοιπόν, έτσι και είναι. Ό,τι σκέφτεσαι και αισθάνεσαι, γίνεσαι και είσαι. To ξέραμε το μαγικό από μικρα που ήμασταν.

-Είσαι και φαίνεσαι, λέγαμε σε κάποιον όταν μας κοροίδευε.
Είσαι και φαίνεσαι.
Ακριβώς έτσι είναι τελικά. Ό,τι "βλέπεις" , αυτό αντιλαμβάνεσαι. Ό,τι σκέφτεσαι και ό,τι διαλόγιζεσαι γύρω απο αυτό κατευθύνεις τη ζωή σου, φτιάχνοντας μονος σου το δημιούργημα του εαυτού σου. Ποιητής είσαι. Αν και σπάνια το κάνεις εν πλήρη συνειδήσει.

Κι αυτό που δεν μπορείς να δεις, δεν μπορείς ούτε να το αντιληφθείς, ούτε να το μεταβάλλεις ή να το αλλάξεις. Αφού δεν το αντιλαμβάνεσαι ειναι ανύπαρκτο για σένα.

Είπαμε λοιπόν ότι είναι απλό να κάνεις τις επιθυμίες σου πραγματικότητα. Αρκεί να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου και μέσω αυτού, τον κόσμο γύρω σου. Ελεγχος της σκέψης σου είναι όλο κι όλο. Μόνο εσύ άλλωστε σκεφτεσαι τις σκέψεις σου, μόνο εσύ τις ξέρεις, μόνο εσύ μπορείς να τις παρατηρησεις και να βρεις το μοτίβο τους, μόνο εσύ είσαι μέσα σου και ξέρεις τι και πώς γίνεται. Άρα είσαι εσύ που μπορείς να κανεις τον εαυτό σου μάγο, κάτοχο των προθέσεων σου και κυρίαρχο της σκέψης σου.

Απλό και μαγικό.

Εύκολο? Καθόλου.

Το λευκό χρώμα είναι αυτό που εμπεριέχει όλα τα χρώματα, έμαθα πρόσφατα.Από το λευκό ξεκινάνε όλα και στο λευκό επιστρέφουν.

Αν όντως είναι έτσι κάπως έτσι φαντάζομαι να είναι και Αυτό Που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκεί.

31/8/10

Βρέχει.....

κλείνω τα μάτια.

δάκρυα

διαμάντια κυλάνε.

βρέχει

σταγόνες θλίψης.

όμως εγώ

φωτεινά χορεύω,

απαλά

μες στο σκοταδι.

δάκρυα διαμάντια

φωτίζουν τη νύχτα.

χορεύω.

στον ήλιο πια.

Lhasa- Rising

το τραγούδι μου σύστησε η Μάργκο και πολύ πολύ την ευχαριστώ για αυτό!

24/8/10

The cure is one.............

Πετανοί- μια από τις ωραιότερες παραλίες της Κεφαλονιάς, δυτικη παραλία
"κοιτάζεις' την Κέρκυρα από εκεί.
Κατα τη γνώμη μου ανώτερη από το Μυρτος, μαγική, ονειρεμένη, με τα ωραιοτερα χρωματα και τον χειμώνα και το καλοκαίρι. Εκεί έκανα βουτιές λιγο πριν .......................

Το ηλιοβασίλεμα στους Πετανούς ειναι μαγεία, σα να μεταφερεσαι σε μιαν άλλη διασταση....

LOVESONG - The Cure

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am home again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am whole again

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am young again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am fun again

However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Whatever words I say
I will always love you
I will always love you

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am free again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am clean again

However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Whatever words I say
I will always love you
I will always love you

3/8/10

7 ουρανοί,

Τραγουδώ βαθιά μου -Γιάννης Χαρούλης

At first glance the Enso -- an ancient, sacred Zen symbol -- may appear to be nothing more than a circle. Yet when painted by a skilled artist, it becomes much more than that, representing the oneness of life, the beginning and ends of all things, the connectedness of existence, It symbolizes enlightenment, strength, elegance, the Universe, and the void; it can also symbolize the Japanese aesthetic itself. As an “expression of the moment” it is often considered a form of minimalist expression.

Mε μια βιαστική ματιά το Enso -ενα αρχαιο, ιερό σύμβολο του Ζεν- φαίνεται τίποτα άλλο παρά ένας απλός κύκλος. όταν όμως ειναι ζωγραφισμένο από δεξιοτέχνη καλλιτεχνη, μετατρέπεται σε κάτι περισσότερο. Συμβολίζει την ενότητα της ζωής, την αρχή και το τέλος όλων των πραγμάτων, την διασυνδεση που υπαρχει στην Υπαρξη και όλα τα όντα και φαινόμενά της. Συμβολίζει επίσης τη δύναμη, τη φώτιση,
την κομψότητα, το Σύμπαν και το Κενό, Ή μπορεί ακόμα να συμβολίζει το φεγγάρι. Επισης, συμβολίζει την ίδια την γιαπωνέζικη αισθητική και την λιτή, απέριττη αποτύπωση της στιγμής.
Ο καλλιτέχνης που εχει ζωγραφίσει τα συγκεκριμένα τα έχει ονομάσει ως "θαύματα που συμβαίνουν μέσα σε μια στιγμή..............................". Για μένα συμβολίζουν και τους στίχους του όμορφου αυτού τραγουδιού και ιδιαιτερα αυτους :

"....τόση καλοσύνη
γύρω μου κι εντός
απο του Παντός
τη μεγαλοσύνη........."

>

</Υ. Γ Τα παρακάτω είναι σχόλιο από το Μολυβάκι αλλά από μόνα τους είναι όλοκληρη αναρτηση! Ευχαριστω Μολυβάκι μου!
Το σύμβολο αυτό του ΤΑΟ λοιπόν, θεώρησα ότι είναι ο ουροβόρος όφις.
Ερμητικό σύμβολο, «Εν τω Παν», που έχουν υιοθετήσει πολλές θρησκείες και φιλοσοφίες.Η γλώσσα των συμβόλων άλλωστε…μιλάει αρχετυπικά μέσα μας.
Για τους Αλχημιστές υποδηλώνει την απόλυτη ενότητα, την έννοια της ψυχής του κόσμου.Ο Ουροβόρος συνεχίζοντας να καταπίνει την ουρά του, κάποια στιγμή θα φτάσει στο κεφάλι του και θα εξαφανιστεί.
Συμβολίζει τον κύκλο του Όλου, που εκτινάχθηκε και κινείται σαν σπείρα, μέχρις ότου να φτάσει στο ύστατο σημείο που θα επιστρέψει πάλι πίσω από εκεί που ξεκίνησε, για να εξαφανιστεί μέσα στο Απόλυτο, από το οποίο εκτινάχτηκε αρχικά.
Πολλοί πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύει την δημιουργική ώθηση της νέας αρχής, αλλά και την σοφία. Κάποιοι το έχουν συνδέσει και με την ανανέωση και την αναγέννηση επειδή το φίδι έχει την δυνατότητα να αλλάζει δέρμα.
Μια άλλη άποψη είναι ότι το κυκλικό του σχήμα υποδεικνύει την εκπνοή και την εισπνοή του Ινδού Βράχμα, του Κοσμικού Δημιουργού, του θεού της επέκτασης. Όταν ο Βράχμα εκπνέει οι κόσμοι εμφανίζονται, και αυτό συμβολίζεται με την κατερχόμενη φορά του σώματος του φιδιού, ενώ η ανερχόμενη φορά του συμβολίζει την άνοδο και επιστροφή των κόσμων προς το πνεύμα.Η σπειροειδής αυτή κίνηση είναι αιώνια και δείχνει την εξέλιξη της ζωής μέσω των κύκλων του χρόνου.
Ο ίδιος ο κύκλος αντιπροσωπεύει την τελειότητα και την αποκατάσταση της συμπαντικής αρμονίας, καθώς επίσης και το Απεριόριστο, από το οποίο όλα προέρχονται και στο οποίο όλα επιστρέφουν.Το Α και το Ω.Η
Γκαγιάτρι που εγώ ξέρω, ξεκινάει με την φράση: "Ω Συ που υποβαστάζεις το Σύμπαν, που από Σένα όλα εκπορεύονται, και σε Σένα όλα επιστρέφουν..."Κανένα σχόλιο...
Επίσης συμβολίζει και τον κύκλο που ενώνει τον συνειδητό με τον υποσυνείδητο νου.
ΜΕ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΟΥΜΕ ..... "

29/7/10

Παιχνίδια..............

Έρχεται , ίσως, κάποια στιγμη που λες στον εαυτό σου:

Τερμα τα παιχνίδια.

Τέρμα οι φόβοι και οι ξεφόβοι.

Θα πάω μέχρι το τέρμα. Όπου είναι, όπου πάει, ό,τι ειναι.

Βαρέθηκα.

Κουράστηκα.

Να δω τι είμαι και τι δεν είμαι -κι ας μην ονοματιζεται αυτο που Είμαστε, όσο κι αν τέλικα αδικως ψάχνουμε να ορίσουμε τον εαυτό μας με λέξεις, επίθετα κι επιθετικούς προσδιορισμούς.

Αποκάλυψη κι άλλη αποκάλυψη, και έρχεται κι άλλη μία κι άλλη μία μετά.

Σαν το ντόμινο κάπως.

Θα μάθω, λες.

Θα μάθουν κι οι Άλλοι μαζί.

Αντε να δούμε, τελικά τι το τόσο φοβερό κι ανησυχητικό κρύβεται πίσω από όλο αυτό το εγωικό μυαλουδάκι και τα σενάρια του, τις αγωνίες του και τους θυμούς του.

Αποδόμηση είναι ο όρος. Ό,τι έχει χτιστεί πάνω σου, ό,τι έχει προγραμματιστει ως λειτουργία "νόμιμη" και και ως "προς τας υποδείξεις" να γκρεμιστεί πρέπει, αφού φυσικά ειδωθει όλο το κατασκευαστικό σχέδιο και η βαθύτερη λογική του. Γιατί και λογική έχει ο προγραμματισμός της δόμησης του Εγώ και σχέδιο συγκεκριμένο.

Μάλιστα. Όλα εξηγούνται.

Το ωραιότερο από όλα είναι ότι για την δόμηση αυτού του εγωικούλη νου εσυ ο ίδιος διόλου δεν φταις. Αλήθεια. Καθόλου δικαιολογία δεν είναι.

Ένα φταίξιμο , όμως θα το έχεις-ίσως και δυο- αν δεν ασχοληθείς κάποια στιγμή μαζί του, αν δεν τον ξεδιαλύνεις, αν δεν δεις τα τι και πως. Όσο μπορείς, μέχρι όπου μπορείς. Αλλά δεν γεννηθήκαμε έτσι, έτσι διαμορφωθηκε ο νους. Κι εμεις, άααμα θέλουμε τον ξεδιαμορφώνουμε. Το ζήτημα είναι: θελουμε?

Κάθε φορά που συνειδητοποιείς κάτι για την μεγαλειότητά σου ή θα κλάψεις πονώντας για την μαυρίλα που αντικρίζεις και διόλου δεν συνάδει με την τέλεια εικόνα , που όχι μόνο θες να παρουσιάζεις στους άλλους αλλά , και το σπουδαιότερο, έχεις πείσει εσυ ο ίδιος τον εαυτό σου, ότι αυτή ειναι και η αληθινη σου . Αμ δε που είναι. Αμ δε.

Συνειδητόποιηση, λοιπόν. Κάτι που πριν ήταν Άγνωστο και κρυμμένο, γίνεται γνωστό και ξεκάθαρο συμπλρώνοντας άλλο ένα κομμάτι από το παζλ.

Ή θα κλάψεις , λοιπόν ή θα ρίξεις ένα πολύ βαθύ, απελευθερωτικό γέλιο.

Βαθύ κλάμα, βαθύ γέλιο. Απελευθερωτικά εξίσου, μόνο που με το γέλιο ξεπερνας και την όποια ενοχή πάει να σου θρονιαστει στο σβέρκο και να σε γυρίσει βήματα πίσω. Διότι ο μηχανισμός της ενοχής είναι ο υπουλότερος όλων. Σε ακινητοποιεί και μαρμαρωνεις καμια δεκαπενταριά χρόνια στην θέση του ενόχου ή του θύματος- αν το καλοσκεφτείς διαφορά επί της ουσίας οι δύο αυτοί ρόλοι δεν έχουν. Αλλά, ως συνήθως, ξεφεύγω πάλι.

Ως δια μαγείας, υπερβαίνεις άλλο ένα μαυρο, ακατανόητο μέχρι πριν κομματάκι σου.

Σα να συμφιλιώνεσαι λιγάκι με τη μεγαλειότητα σου. Την ταπεινή, σαν κάμπια που μοιάζει αλλά που εν δυνάμει, πεταλούδα είναι.

Έτσι λοιπόν.