29/7/10

Παιχνίδια..............


Έρχεται , ίσως, κάποια στιγμη που λες στον εαυτό σου:

Τερμα τα παιχνίδια.

Τέρμα οι φόβοι και οι ξεφόβοι.

Θα πάω μέχρι το τέρμα. Όπου είναι, όπου πάει, ό,τι ειναι.

Βαρέθηκα.

Κουράστηκα.

Να δω τι είμαι και τι δεν είμαι -κι ας μην ονοματιζεται αυτο που Είμαστε, όσο κι αν τέλικα αδικως ψάχνουμε να ορίσουμε τον εαυτό μας με λέξεις, επίθετα κι επιθετικούς προσδιορισμούς.

Αποκάλυψη κι άλλη αποκάλυψη, και έρχεται κι άλλη μία κι άλλη μία μετά.

Σαν το ντόμινο κάπως.

Θα μάθω, λες.

Θα μάθουν κι οι Άλλοι μαζί.

Αντε να δούμε, τελικά τι το τόσο φοβερό κι ανησυχητικό κρύβεται πίσω από όλο αυτό το εγωικό μυαλουδάκι και τα σενάρια του, τις αγωνίες του και τους θυμούς του.

Αποδόμηση είναι ο όρος. Ό,τι έχει χτιστεί πάνω σου, ό,τι έχει προγραμματιστει ως λειτουργία "νόμιμη" και και ως "προς τας υποδείξεις" να γκρεμιστεί πρέπει, αφού φυσικά ειδωθει όλο το κατασκευαστικό σχέδιο και η βαθύτερη λογική του. Γιατί και λογική έχει ο προγραμματισμός της δόμησης του Εγώ και σχέδιο συγκεκριμένο.

Μάλιστα. Όλα εξηγούνται.

Το ωραιότερο από όλα είναι ότι για την δόμηση αυτού του εγωικούλη νου εσυ ο ίδιος διόλου δεν φταις. Αλήθεια. Καθόλου δικαιολογία δεν είναι.

Ένα φταίξιμο , όμως θα το έχεις-ίσως και δυο- αν δεν ασχοληθείς κάποια στιγμή μαζί του, αν δεν τον ξεδιαλύνεις, αν δεν δεις τα τι και πως. Όσο μπορείς, μέχρι όπου μπορείς. Αλλά δεν γεννηθήκαμε έτσι, έτσι διαμορφωθηκε ο νους. Κι εμεις, άααμα θέλουμε τον ξεδιαμορφώνουμε. Το ζήτημα είναι: θελουμε?

Κάθε φορά που συνειδητοποιείς κάτι για την μεγαλειότητά σου ή θα κλάψεις πονώντας για την μαυρίλα που αντικρίζεις και διόλου δεν συνάδει με την τέλεια εικόνα , που όχι μόνο θες να παρουσιάζεις στους άλλους αλλά , και το σπουδαιότερο, έχεις πείσει εσυ ο ίδιος τον εαυτό σου, ότι αυτή ειναι και η αληθινη σου . Αμ δε που είναι. Αμ δε.

Συνειδητόποιηση, λοιπόν. Κάτι που πριν ήταν Άγνωστο και κρυμμένο, γίνεται γνωστό και ξεκάθαρο συμπλρώνοντας άλλο ένα κομμάτι από το παζλ.

Ή θα κλάψεις , λοιπόν ή θα ρίξεις ένα πολύ βαθύ, απελευθερωτικό γέλιο.

Βαθύ κλάμα, βαθύ γέλιο. Απελευθερωτικά εξίσου, μόνο που με το γέλιο ξεπερνας και την όποια ενοχή πάει να σου θρονιαστει στο σβέρκο και να σε γυρίσει βήματα πίσω. Διότι ο μηχανισμός της ενοχής είναι ο υπουλότερος όλων. Σε ακινητοποιεί και μαρμαρωνεις καμια δεκαπενταριά χρόνια στην θέση του ενόχου ή του θύματος- αν το καλοσκεφτείς διαφορά επί της ουσίας οι δύο αυτοί ρόλοι δεν έχουν. Αλλά, ως συνήθως, ξεφεύγω πάλι.

Ως δια μαγείας, υπερβαίνεις άλλο ένα μαυρο, ακατανόητο μέχρι πριν κομματάκι σου.

Σα να συμφιλιώνεσαι λιγάκι με τη μεγαλειότητα σου. Την ταπεινή, σαν κάμπια που μοιάζει αλλά που εν δυνάμει, πεταλούδα είναι.

Έτσι λοιπόν.


NO MORE AFFAIRS- Tindersticks

22 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

"Καυτούς" προβληματισμούς μου - ιδιαίτερα αυτών των ημερών - έκφρασες φίλη.
Διάβασμα κατάλληλων βιβλίων,τεχνικές,αναλύσεις,συζητήσεις,ενδοσκοπήσεις και το περίφημο "εγώ" εκεί να δεσπόζει με τις αυθαιρεσίες του...Όπως και να΄χει το έχουμε ανακαλύψει και το παρατηρούμε και κάποιες φορές το τιθασεύουμε,
το ταξίδι συνεχίζεται...
Καλό σαββατοκύριακο.

Ευρύνοος είπε...

Αυτο-θυσία, αυτο-γνωσία, ενδο-σκόπηση..

απο μέσα προς τα έξω και μετά απο έξω προς τα μέσα, για να κατα-νοήσουμε την θέση μας στο Όλον..

που θα πάει θα το βρούμε το σημείο..

αργά η γρήγορα συμβαίνει..
η ζωή μας μαθαίνει κι εμείς εκείνη..

καλημέρα Πεταλούδα :)

Iptamenos Ollandos είπε...

Υπέροχη "εσωτερική" χαρτογράφηση.
Καθρεφτάκια μοιράζεις πάλι;

Καλημέρες

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου πεταλούδα μου!Λες αλήθειες!Πόσο διατεθημένοι είμαστε να αφήσουμε τα παιχνίδια και τους ρόλους μας;Αν και πιστεύω ότι όσο ανακαλύπτουμε τον πραγματικό εαυτό μας και αποκτούμε αυτοπεποίθηση όλα αυτά μειώνονται.
"Εξαφανίζονται" δεν μπορώ να το πω ακόμα...
Φιλάκια!

Margo είπε...

Πεταλούδα μου αυτό θα μπορούσε να είναι συνέχεια της αλληλογραφίας μας. Άλλο ένα εφόδιο στο ταξίδι προς τα μέσα, εκεί που κρύβεται πολύ καλά το εγώ, οι ενοχές, οι αλήθειες, όλα τα περιττά που συλλέγουμε με το καιρό.

Φιλιά πολλά

υ.γ. τι καταπληκτικό βίντεο!

ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ είπε...

ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ.
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΥΛΗ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ.
ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΜΠΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΗΜΑ, ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΙΝΑΙ.
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ,
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...
ΜΑΣ ΤΟΠΕ ΚΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ,
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ.
ΑΥΤΟ ΜΕΤΡΑΕΙ

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

"τέρμα οι φόβοι και οι ξεφόβοι"
(όχι τα παιχνίδια)
"βαθύ κλάμα..βαθύ γέλιο"
(απελευθερωτικά αντιενοχικά και τα δυο)

και ναι.το μέγιστο ζητούμενο είναι να συμφιλιωθούμε με τον
(ταπεινό-που μοιάζει με κάμπια εαυτό μας!)
την
(μεγαλειότήτά του-που είναι εν δυνάμει Πεταλούδα)
με τρυφερότητα..με αποδοχή..χωρίς ενοχες,να ακουμπήσουμε πάνω του και να πορευτούμε μαζί του...

Θεωρώ καλή μου..
ότι δεν είναι η βίωση του σήμερα,που οδηγεί τους ανθρώπους στην απόγνωση..στην μη αποδοχή εαυτού..
Είναι οι ενοχές..οι τυψεις,
που καταρακώνουν την αναγνώριση..την αναβαση..
για κάτι που έγινε στο παρελθον
και
ο τρόμος-φόβος για το τι θα γίνει..τι θα αποκαλύψει το αύριο..

Τα πιο μάταια συναισθήματα του ανθρώπου..
ΕΝΟΧΗ και ΑΓΩΝΙΑ...

καθρεφτάκια χα..χα.. μπορει να μοιράζεις..που λέει και ο ΙΠΤΑΜΕΝΟς
αλλά που θα πάει θα τα ενώσουμε και θα λάμψει ολόγιομο το ΟΛΟΝ!
φιλιά!!!!!

Nath είπε...

Το μυαλό μου γυρίζει σε συζητήσεις για την αγάπη και την τρυφερότητα.....
πότε δείξαμε τρυφερότητα τελευταία φορά....
χωρίς ντροπή....
με επαφή.....
αδιαφορώντας για την "ανταπόκριση"...
μμμμ.... έχει καιρό..έ?
όμως κάτι θυμάμαι ....
το πρόβλημα είναι ότι ίσως ξαναξεχαστώ... και ξαναξεχαστώ...
Ακόμα όμως και αυτό να γίνει...τουλάχιστον...εκφράστηκα έστω και μία φορά!
Χαίρομαι....!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

τωρα
ανοιγοντας να διαβασω τα σχόλια σας
πριν ξεκινησω
αυτο που πρωτο σκεφτηκα
βλεποντας σας εδω
ηταν:
αυτοι, όλοι, ειναι οι Φιλοι μου.....
και χαμογελασα με μιαν περιεργη συγκινηση να αισθανομαι...
καληνυχτα
ή καλημερα
μαζι και ταυτοχρόνως!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Αφού έχουμε ανακαλυψει τον τρόπο και τον σκοπό που το Εγώ λειτουργεί
κι εχουμε κατανοήσει ότι μόνο στο δυισμό και στη χωριστικότητα ειναι που θέλει να οδηγεί και να παραμένει
κι αφού έχουμε την συνειδητή πρόθεση πλήρως να το ξεδιαλύνουμε
ε που θα πάει, θα τα καταφέρουμε....
έτσι θέλω να πιστευω.
Σημαντικό επισης νομίζω πως ειναι να αρχισουμε να αναγνωρίζουμε και να αντιλαμβανομαστε την ομορφιά που υπάρχει μέσα μας. Συνηθως η ενασχόληση με το εγω και την ψυχή μας στα αρνητικά στεκεται τα οποια και υπερτονιζουμε και κατακεραυνωνουμε.
Ομορφιά υπαρχει και μεσα μας.
Αν την δουμε εντος, θα αρχισουμε να την παρατηρουμε και να την θαυμαζουμε και εξω από μας, ειτε στο φυσικο περιβαλλον, ειτε στους ανθρωπους γυρω μας.
Καλημερα Αναζητηση!
ομορφη μερα να εχεις

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Το σημειο που εχει φτασει η Αντιληψη μας μεσω της βαθυτερης Κατανοησης που έχουμε φτασει μεχρι στιγμης, δεν ειναι σταθερο νομιζω Ευρύνοε.
Το φανταζομαι να αλλάζει όσο πιο βαθια πηγαινουμε στην επι της Ουσιας γνωση για το εσωτερο μας πυρηνα.
Κι οτι μεσα μας εχουμε αντιληφθει
το προβαλλουμε και εξω.
Οπως κατω και πανω λεει η φραση ενος σοφου.
Δεν θυμαμαι αν λεει κι οπως μεσα ετσι και εξω.
Θα ταιριαζε παντως.
Καλη σου μερα!
να περασετε μια πολυ ομορφη μερα!
φιλακια στη Σαββινα

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Όσο πιο πολυ κατανοουμε τα παιχνιδια του νου και τους ρολους της προσωπικοτητας τόσο περισσοτερο θα μπαινουν αυτα στην ακρη.
Διοτι αν τα δεις στο φως,χαζα ειναι και χωρις κανενα νοημα.
Πιστευω οτι υπαρχει κι ενα σημειο που φτανει κανεις που δεν υπαρχει πια συγκεκριμενος ρολος να "παιχτει".
Ειναι αυτοσχεδιασμος ισως πανω σε ενα Αγνωστο κειμενο..

καλημερα σου Ειρήνη!
ομορφη μερα να περασεις

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"You are free once you understand that your bondage is of your own making and cease forging the chains that bind you."
Αυτό συνειδητοποιησα Ιπταμενε μου, για μιαν ακομα φορά θα έλεγα.Μόνοι μας φτιαχνουμε τα δεσμα μας αρα μονοι μας θα τα διαλυσουμε κιολας.
Τωρα πως ακριβως και πότε, αγνωστον!
Αλλά χρονο εχουμε ετσι δεν ειναι?
Βεβαια λενε οτι ο χρονος δεν υπαρχει κι ειναι μια απλη νοητικη κατασκευη.
Και τα δεσμα μας,
νοητικη κατασκευη δεν ειναι κι αυτα?
καλη σου μερα ιπταμενε εκει στας μακρινας ολλανδιας!
Υ.Γ καθρεφτακια μοιραζω λες αλλα εχεις σκεφτει ποσα πολυτιμα καθρεφτακια μου εχετε χαρισει πιο πριν τόσο εσυ προσωπικα όσο και οι άλλοι φιλοι?
και ευχαριστω πολυ για αυτο!
τα αποΔεχομαι!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Μα οι σκεψεις αυτες συνέχεια ειναι απο την αλληλογραφία μας στην ουσία τους.
Εκει μέσα μας
εκει κρυβεται όλο το μοτιβο που οι ενοχες μας ακολουθουν,
κι ειναι ο πιο πονηρος μηχανισμος αυτος, που καταρρακωνει, ακινητοποιει και δεν επιτρεπει να προχωρησουμε, αν μη τι αλλο, στο υγιες Εγω. Αν δεν ειρηνεψουμε με ολα οσα κουβαλαμε, αν δεν τα πεταξουμε, δυσκολα θα Αποδεχτουμε βαθια και ολικα τον εαυτό μας.
Κι όσο μεγαλυτερη η Αποδοχή του εαυτου τόσο μεγαλυτερη κι η Εμπιστοσυνη τοσο στην ιδια την Ζωή αλλά και σε εμας, ως "φορείς" της Ζωής αυτής.
Καλη σου μερα Μαργκο
μιαν ομορφη και ξεκουραστη μερα σου ευχομαι να εχεις

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

η απόλαυση της διαδρομής Μολυβάκι μου ε?
Με τρυφερότητα να τον βλέπουμε, σωστα. Ας ξεκινήσουμε, έστω, να τον Παρατηρούμε με συμπαθεια κι ετσι το "προβλημα"-εαυτός θα οδευσει προς την "λυση" του πιο ανετα, χωρις μεγαλες συγκρουσεις εσωτερικες και ματαιες εντασεις.
Και με ουδετερότητα ας τον Παρατηρησουμε συμπληρωνω.
Γενικα, ας σταματησουμε να τον κρινουμε και να τον κατακρινουμε,αν αναπνευσει λιγακι απο το βάρος της ενοχής και της νη-τελειοτητας που επισταμενα του φορτωνουμε.
Επιμένω ότι ο μηχανισμος που πρεπει σε βαθος να κατανοηθει ειναι ο μηχανισμος δημιουργιας ενοχων και η σχεση του με την αυτοεικόνα μας και την σχεση ολων αυτων με την Αποδοχή του εαυτού μας ή μη.
Οταν Αποδεχτουμε τον εαυτό μας, θα αυξηθει και η Εμπιστοσυνη μας και σε αυτόν αλλά και στη Ζωή.Κι υστερα , ειναι σαν αλυσσιδωτη αντιδραση:κι άλλη Αποδοχή, κι άλλη Εμπιστοσύνη, πιο Αληθινη Ζωή, κι ισως όλα αυτα να οδηγούν στην Αγαπη..
στην Αγαπη της Ζωής.
νομιζω.
καλημερα Μολυβάκι μου!
πολυ όμορφη μέρα να εχεις
γεματη τραγουδια
και ομορφες εικονες...

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

κάπου ειχα διαβασει οτι αγαπαω σημαινει αφηνομαι(και χανομαι ειχα συμπληρωσει τότε).
Ας ξεκινησω Τωρα αντιστροφα ειπα κι εγω στον εαυτό μου μια κι ακρη δεν εβρισκα με τους ορισμους της αγαπης και πολυ αντιδρουσα τι ειναι και τι δεν ειναι..
(ξέρεις, ειναι Φως?δεν ειναι φως?ειναι ενεργεια?κλπ κλπ κλπ)

Αντιστεκομουνα με νυχια και με δοντια, συνειδητοποίησα.

Το να ανοιξεις τον εαυτό σου μπροστα σε Αλλον-ους μοιαζει επικινδυνο και τρομακτικο.Ποτε δεν ξερεις τι θα κανει ο Άλλος άμα Δει Ό,τι Είσαι.
Όμως όπως είπε και το Μολυβι οι διαδρομες των ταξιδιων ειναι πολυ απολαυστικες...

Και το Αγνωστο τρομάζει μεν αλλά ειναι και τόσο γοητευτικο..

Ας Αφεθώ, είπα λοιπόν μεσα μου, να δούμε τι θα γίνει?

Ε κι Αφήνομαι κι Αποδέχομαι.
κι ευαλωτη αισθανθηκα στην αρχη.

Κι ειδα οτι δεν χάθηκα όπως νόμιζα πιο παλιά..μάλλον βρεθηκα!
Ε κι απλα συνεχιζω ...
Αντε λεω, πάμε, κι οπου βγει
κι ό,τι γινει..

Κι ειναι τελικά να μην αρχισει η Αποκαλυψη η "εσωτερική".
Όσο πιο πολύ βρισκεις την Αληθεια σου, οποια κι αν αυτη ειναι,
όσο πιο πολυ την Αποκαλυπτεις και στον Άλλο,
τόσο πιο ελευθερα αναπνεεις.

Και λιγοστευουν και τα λόγια, δεν χρειαζεται να πεις πολλά,
αυτό ειναι που Είμαι ως εδω που έχω Κατανοήσει...
Αυτό Είμαι.
ως Εδω Τώρα που σου μιλω και σε κοιτώ στα μάτια.
Καλημερα Πελα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!
Υ.Γ το μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυ
ειναι η γνωστη πεταλουδισια παρακρουση, όταν οι αγαπημενοι μου ειναι μακριά κι αυτο το μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ μηπως τους φτασεις πιο γρηγορα και το ακουσουνε
νομιζω κι εγω...........

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Aφού εκφραστηκε η τρυφερότητα σου κι η αγαπη σου
εστω και μια φορα
εστω και μονο μια...
ειναι ευκολο πολυ να υπαρξει και δευτερη φορα...
(ε καλα ξερεις μπορει να περασουν και καμια 55 αιωνες βεβαια και 43 ενσαρκωσεις αν δεν στρεψουμε την Προσοχη μας και σε αυτό...)

Κι ετσι ακριβως ειναι και το ανοιγμα του εαυτού θα ελεγα.
Δειλα δειλα στην αρχη..
Βλέπεις οτι χατζαρα δεν πεφτει,
το κεφαλι σου ειναι ακομα στους ωμους σου,
οι αντιδρασεις του Άλλου δεν ηταν αυτες που ΝΟΜΙΖΕΣ και ΦΑΝΤΑΖΟΣΟΥΝ μεσα στον σεναριογαφο και σκηνοθετη Νου σου οτι θα ηταν.

Κι υστερα δοκιμαζεις, να βγαλεις και την τρυφερότητα σου(που καπου ξερεις θα υπαρχει μεσα στον εαυτό σου αλλά πού?ετσι θαμμενη που ηταν κατω απο βουνα-φοβου μαλλον.)

κι ισως καποια στιγμή να γινει και λεκτικη η εκφρασή της, ενα πολυ δυσκολο κομματι θα ελεγα.
Το να πεις.
Ναι να το πεις.
Να αγγιξεις και με τα λογια,
τρυφερα τον Άλλον.

Επιτελους πια!
Ε μα δηλαδή ...
που λενε και στην Κρητη.

καλημεραααααααααααα Ναθ!
ομορφα να περασεις την ημερα σου
(ενας καναπες σε ψαχνει..
όοοοοχι εγω!)

Nath είπε...

Αγαπημένη Πεταλούδα,

Εκείνες τις φορές που το κεφάλι μας βρίσκεται στη θέση του, και δεν πέφτει σαν κουφάρι μετά τον αυτο-αποκεφαλισμό μας, εκείνες τις φορές οι αντιδράσεις του άλλου μάλλον είναι οι αντιδράσεις Του.

Τελικά ίσως έτσι του επιτρέπουμε να αντιδράσει...με τον τρόπο που εκείνος θα επιλέξει...και όχι με τον τρόπο που εμείς επιλέγουμε..εμείς.. εμείς που ο φόβος μήπως χάσουμε και ταυτόχρονα η έπαρση της μοναδικότητάς μας και της ιδιαιτερότητάς μας, πολλές φορές μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή και την απομόνωσή μας.

Το να μιλήσω τρυφερά....
και...
να κοιτάξω τρυφερά...
και...
να αγγίξω τρυφερά....
...ταυτόχρονα...

...δηλαδή να είμαι η τρυφερότητα... ίσως να είναι το επόμενο μάθημα για μένα... και για άλλους...

Καλή Κυριακή....!!!!

ΥΓ (κάθομαι σε ένα καναπέ ... και αναζητώ την κούπα με τον ελληνικό καφέ...αλλά περισσότερο από όλα την ψυχική επαφή που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μιλούν μεταξύ τους σαν να μιλούν στον εαυτό τους...για αυτό που νιώθουν)

Καλυψώ είπε...

η αναζητηση δεν σταματα ποτε..
κανεις δεν ξερει..
κανεις δεν εμαθε ποτε..
οτι ξερω
ειναι μοναχα οτι αφησα..οτι εδιωξα
οτι αρνηθηκα..

δεν σκεφτομαι..
ΝΙΩΘΩ!!..
ολο το συμπαν χωρα σε μια μικρη..
τοση δα στιγμη..

ταμπελες..μπα..δε θα παρω..
ενοχες..σειρηνες..
κλεινω τα αυτια μου
καταστροφες..
οτι χρειαζομαι για μια νεα Αρχη!

ασπρα και μαυρα κομματια
συνυπαρχουν μεσα μου..
ενα ποταμι το Ολον..
ψαρια και φυκια και λασπη
επιφανεια και βυθος..
ολα Εγω..Εσυ..Εμεις..
Εμεις...

φιλια πολλα!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Ναθ? μου φαινεται στην ιδια ταξη πάμε!!!!!
καλημερα!
παω στην θαλασσα
και πολλα λογια δεν εχει...
τα γλυτωσες!

Υ.Γ μου αρεσε αυτο που ειπες:
"να γινω η τρυφερότητα"....
στο ευχομαι με ολη μου την καρδια,
σε ολους μας το εύχομαι..
καλημερα απο την Κεφαλονια!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"δεν σκεφτομαι..
ΝΙΩΘΩ!!..
ολο το συμπαν χωρα σε μια μικρη..
τοση δα στιγμη.."
ένα ποταμι το Όλον...
ρεει
μακαρι να ρεουμε κι εμεις μαζι του
χωρις αγωνια
χωρις σκεψη
απλα
ετσι....

στο ευχομαι Καλυψω...
ολα σου τα ευχομαι Ολα οσα επιθυμει η καρδια και η ψυχή σου..

σε ολους μας τα ευχομαι..
μεσα απο την καρδιά μου...

καλη σου μερα!

i am love είπε...

Πολύ καλό :D!!!