"Freedom from personality, from false identity leads to freedom from desire and fear, and freedom from desire and fear is the highest bliss, and the highest bliss is also known as 'True Freedom' and 'True Love'."
Η απελευθέρωση από την προσωπικότητα, από την ψευδή ταυτότητα οδηγεί στην ελευθερία απο την επιθυμία και τον φόβο, και η ελευθερία από τον φόβο και την επιθυμία είναι η ύψιστη ευλογία και η ύψιστη ευλογία είναι επισης γνωστή ως "Αληθινή Ελευθερία" και "Αληθινή Αγάπη".
"Attachment is bondage, detachment is freedom"
Η προσκόληση δημιουργει δεσμά, η μη-προσκόληση, η αποσυνδεση είναι ελευθερία.
Memory creates the illusion of continuity.
Η μνήμη δημιουργεί την ψευδαίσθηση της συνέχειας.
But you are afraid of freedom!
Αλλά φοβάστε την ελευθερία!
Nisargadatta Maharaj
Μέσα μου ο αέρας που φυσά...................
Ψαρογιώργης - Αγγελάκας
.jpg)
13 σχόλια:
" η αποσυνδεση είναι ελευθερία."
και η Σύνδεση με το Όλον, είναι Ελευθερία..
βέβαια, έννοιες -αφηρημένες και μη- μεταφράζονται σύμφωνα με το "λεξικό" του καθενός ε;
καλησπέρα Πεταλούδα :)
Γεια σου Πεταλούδα μου,αχ αυτή η ελευθερία!Υπάρχουν άραγε άνθρωποι πραγματικά ελεύθεροι;ή μήπως κι αυτό έχει κάποια όρια;
Φοβόμαστε την ελευθερία Πεταλούδα ή μήπως δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από το πως την φανταζόμαστε ο καθένας;
Δεν ξέρω, ερώτηση κάνω :))
Αυτή η πανούργα μνήμη τα κάνει όλα Πεταλούδα μου.
Να κόπαζε λιγάκι ....
Σε καληνυχτώ
καλημέρα Ευρυνοε!
ακριβως αυτό εννοει ως αποσυνδεση(ισως να μην το μετεφρασα κι εγω σωστα),
το να παψουμε να ειμαστε προσκολημενοι στους φοβους, τις επιθυμιες και τις ελπιδες μας γιατι αυτα όλα είναι που δεν μας επιτρεπουν να βιωσουμε αυτο που Ειμαστε Ηδη, την Ενότητα με την Ουσια της Υπαρξης.
Ειμαστε Ηδη Αυτό.
Η προσκοληση μας ειναι αυτη που πρέπει να συνειδητοποιηθει και να "καταπολεμηθει".....
ο Νisargadatta λέει ότι Απόλυτα Ελεύθεροι ειμαστε όταη παψουμε να ειμαστε προσκολημενοι στις επιθυμίες και τους φόβους μας..
όταν πάψουμε να ταυτίζουμε τους εαυτούς μας με οτιδήποτε ειναι εξω απο μας..
κι ότι δεν είμαστε εμεις μεσα στον κόσμο..
ο κόσμος ειναι μεσα στο μυαλό μας κι εμεις προβαλουμε αναλογα οτι υπαρχει μεσα μας στο εξωτερικο περιβαλλον..
επισης , λεει, οτι βαθμοι ελευθεριας δεν υπαρχουν..
μόνο βαθμοι ή σταδια συνειδητοποιησης της λειτουργιας του εγωικού νου..
καλη σου μερα Ειρήνη!
Ιπτάμενε να συμφωνησω κι εγω στο ερωτημα σου..
Νομιζω ειναι επειδη δεν μπορουμε να φανταστουμε τι ειναι αυτο που "περιγραφει" κι επειδη δεν μοιαζει με τιποτα που ως εμπειρια εχουμε βιωσει ή γνωριζουμε.
ας απαντησει ο παππουλης απο εκει που βρισκεται!
αν και να σου πω την αληθεια δεν μπορω παρα να επαναλαβω ενα κορυφαιο που διαβασα του ιδιου:
"σας αρεσει το κοματι της ζωης που φερνει ικανοποιηση αλλα καθολου το κοματι που αυτη η ικανοποιηση θα σας οδηγησει στο να υποφερετε αναζητωντας την και πάλι, στο παρελθον ειτε στο μελλον.
Ζηστε, λέει, αν θελετε τη ζωη σας στην άγνοια και στην ψευδαισθηση,
αλλά μαθετε να δεχεστε και τις ικανοποιησεις αλλά και τον "πόνο" που αυτες επιφερουν!
ε αμαν σου λέει, ζηστε όπως θελετε
αλλά παψτε την γκρινια πια!!!
καλημερα Ιπταμενε!
αυτή η πανουργα μνημη όπως λες Μeggie.
Η οποία δεν ειναι παρα νεκρη, δεν υπάρχει,
εμεις την ζωντανευουμε κάθε φορά που την τροφοφοτούμε με το νου και το συναισθημα μας.
Ζουμε αναμεσα στο παρελθον και το μέλλον, τα οποια ομως ειναι ανυπαρκτα, λεει ο Nisargadatta.
Ενδιαφερον έτσι?
Το τωρα δεν υφισταται στη ζωή μας αν το σκεφτεις..
τραμπαλιζομαστε περα δωθε αναμεσα στις μνημες και στις προσδοκιες,,,
καλη σου μερα Meggie!
Δηλαδή Πεταλούδα μου,
εγώ είμαι νεκρή, τώρα που το σκέφτομαι.
Κάτι είχα καταλάβει πως δεν πάει καλά αλλά δεν το έφτανα ως εκεί.
Το παρελθόν όμως είναι ανύπαρκτο;
μα υπάρχει παρά μονο στο μυαλό μας έτσι δεν είναι?
από τη στιγμή που βιωθηκε κατι παυει και να υπάρχει
δεν ειναι "πυθενά" παρά μεσα μας..
και μας βασανιζει συνηθως
ή μάλλον εμεις του το επιτρέπουμε ζωντανευοντας το συνεχεια στο μυαλό μας
και πολλες φορές επενδύονταςμ κιολας σε αυτό..
και δεν μας αφηνει να ζήσουμε το τωρα,
το παρόν
πυ ειναι και το μονο αληθινο βιωμα ζωής..
μη νομιζεις meggie στη θεωρία κι εγω πρώτη ειμαι...
καλο σου βραδυ
αλλά ναι νομιζω το παρελθον ειναι ανυπαρκτο
και "νεκρό"....
Τη μνήμη μου την άδικη
μπορώ να την ξεχάσω?
Οχι απαντάει μονομιάς
αδύνατον, λοιπόν, θα χάσω
Φυσάω όμως δυνατά
τον τόπο καθαρίζω
κρατώ στο χέρι το ραβδί
και τη ζωή ορίζω
ποτέ ξανά δεν θα χαθώ
στους μπερδεμένους της τους δρόμους
μπροστά μου βλέπω, περπατώ
μιλώ σε γη και ουρανό
ενώνω αγάπη και θυμό
και δε μετρώ πια χρόνους
Γειά σου Πεταλούδα!!!!
Διακτινίστηκα!!!
έγραψες Ναθ!
τι να σχολιασω?
τα είπες όλα!
"φυσάω" δυνατά
τον "τόπο" καθαρίζω
και την ζωή ορίζω................
Ενώνω αγάπη και θυμό...
αλληλένδετα ειναι αυτά τα δύο ε?
αν δεν γνωρίζεις το ένα πώς θα γνωρίσεις το άλλο?
ο θυμός, όταν "μεταμορφωθεί" γίνεται κατανόηση και συμπόνια, νομίζω δηλαδη...
ας μη συνεχισω να πολυλογαω πάλι..
ας σιωπήσω!!!!!!!!!!!
φιλακιαααααααααααααααα
Φοβόμαστε την ελευθερία όσο και το θάνατο. Η προσκόλληση στη ζωή δεν είναι από μόνη της ανελευθερία;
Καλησπέρα πεταλούδα μου :)
Δημοσίευση σχολίου