η πεταλουδα

11/12/09

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ?

Πολλά έργα τέχνης στην εποχή μας, ταινίες, εκθέσεις φωτογραφίας και παντός είδους έργα νεωτερικής, μετα-νεωτερικής και εξτρα-μετα-νεωτερικής τέχνης,
μας κάνουν να αισθανόμαστε, πιο ανίσχυροι, πιο αδύναμοι, από ότι στην πραγματικότητα είμαστε.
Καταγράφουν εικόνες βίας,
απελπισίας,
ασχήμιας,
ασυναρτησίας,
αδιέξοδα.
Και τίθεται για πολλοστή φορά, το αιώνιο ερώτημα:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ?
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ?
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ,
Ο ΚΑΛΛΙ-ΤΕΧΝΗΣ?

Παραφράζοντας την καταπληκτική φράση των Ζαπατίστας-
"είμαστε καθημερινοί άνθρωποι, δηλαδή ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ", απαντώ:
Εμείς οι ίδιοι είμαστε καλλιτέχνες, όσο ταπεινοί κι αν είμαστε ή φαινόμαστε.
Και τελικά ίσως η υπέρτατη Τέχνη, να μην έχει να κάνει με εννοιολογικούς ορισμούς,
ούτε με ρεύματα ούτε με τεχνοτροπίες.

Η Υπέρτατη Τέχνη είναι η Τέχνη της Ζωής.

Σήμερα υπάρχει αυτή η αδιόρατη απειλή γύρω μας η οποία καταθλίβει και φοβίζει, συνθλίβει ίσως κιόλας. Οι συζητήσεις μας γυρνούν γύρω από την αστάθεια
της πολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Κατόπιν, περνάει, στην "αστάθεια" της προσωπικής-εσωτερικής μας ζωής.
Μάλλον δεν είναι καν συζητήσεις.
Μοιάζουν να είναι μονόλογοι.
Το ανησυχητικότερο σύμπτωμα της εποχής μας είναι το ότι αρχίζουμε να χάνουμε το θάρρος μας.
Έχουμε ανάγκη ανθρώπους συγκροτημένους κι αισιόδοξους, που να μη φοβούνται να "δώσουν".
Μέσα από την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση, με τέτοιους ανθρώπους,
μπορούμε να βελτιωθούμε εκατέρωθεν.
Από δημιουργικές συζητήσεις, γεννιούνται ενδιαφέρουσες ιδέες, οι οποίες μας βοηθάνε να εξελιχτούμε, συναισθηματικά και πνευματικά.

Οι ιδέες αυτές μπορούν να μετατραπούν είτε σε πράξεις-δραστηριότητες,
είτε σε "κανονικά" έργα τέχνης, είτε σε νέα "στοιχεία" της προσωπικότητάς μας.
Πάντως δε μένουν ιδέες. Σε κάτι μετατρέπονται.
Και μας "μεταμορφώνουν".
Μας αλλάζουν ως ανθρώπους.
Παίρνουμε κουράγιο από ανθρώπους που είναι και οι ίδιοι θαρραλέοι κι ελπιδοφόροι.
Αποκτάμε περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Γινόμαστε λιγότερο επαρμένοι.
Ίσως, μια συζήτηση, ένας διάλογος, μπορεί και να μας αλλάξει την ιδέα, του τι είναι τελικά ωραίο.
Αυτό μας αλλάζει και εσωτερικά.
Γινόμαστε λιγότερο αυτάρεσκοι, λιγότερο αλαζόνες.
Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς.
Φαινόμαστε πιο αδιάφοροι, ίσως, βιώνοντας το "εδώ και τώρα".
Το "εδώ και τώρα", όμως, είναι, ταυτόχρονα,
κι ένα, "όχι, ακόμα".
Εδώ και τώρα λοιπόν και όχι ακόμα.
Εδώ και τώρα ( γράφω),
απλά δεν τα ΄χω πει σε κανέναν (όχι, ακόμα).
Μέχρι που θα τα διαβάσεις,
και το "όχι ακόμα", θα έχει γίνει "εδώ και τώρα".

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ.

ΚΙ ΕΣΥ.

resist apaτhy..........

1/12/09

γιορτη......

Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο
και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή.......

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή...

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή.....

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή........

Γιορτή - Γ. Αγγελακας

Υ.Γ κι αν ρωτούσα κάποια στιγμή, πάλι το ίδιο θα ρώταγα : εσύ γιατί είσαι εδώ τώρα? (αν είπα, αν ρωτούσα, δεν ρώτησα κιόλας! όχι,ακόμα.....

Καλό μήνα!!!! Καλημέρα κι όοολα καλά!

15/11/09

WHY?

Γιατί Εσύ Είσαι Εδώ Τώρα?

Για το ερώτημα εκ πρώτης "φταίει" η Ζαφειρένια Greenlion : ο έρωτας που ρωτά γεννά συνείδηση και καρπός του έρωτα είναι η συνείδηση....

Ερώτηση στην ερώτηση, απάντηση στην απάντηση, θέλοντας να ξεκουραστώ από τα πεταλουδίσια πάνω κάτω πέρα δώθε αριστερά δεξιά χαμηλά ψηλά-(διότι ως γνωστόν πεταλούδα και σταθερή θέσις δεν είναι ακριβώς και συνδεδεμένα...-βέβαια πολλοί λένε ότι όλα τα φαινόμενα αλληλοσυνδέονται συμπαντικώς .. ξεφεύγω πάλι και ο χρόνος ειναι πολύτιμος-αλήθεια τελικά ο χρόνος είναι άπειρος ή δεν είναι? )

Φτάνω και στης Ξάνθης τα μέρη, φιλόξενος κόσμος, βλέπω μια άμαξα εκεί, ας μπω λέω να πάρω μια ανάσα. Αμ δε! Παγίδα ήταν! Γεμάτη ιπτάμενους ξενόγλωσσους με μαγικές ταινίες, άλογα, ταξίδια, αποσκευές που τις παίρνεις και μετά τις πετάς και σα να ξαλαφρώνεις κι όλο το παραμύθι μία Ερώτηση : Είμαι ο Κύριος του Εαυτού μου?

Έτσι είστε? λέω κι εγώ μέσα μου, ε λοιπόν ερώτησις σήμερα!!!!!!!!!!!!

και μη και δεν απάντησει κάποιος! κρατάω παρουσιολόγιο.............................

Καλημέρα!!!

Let it Be -
.............there is an Answer..........

κι αλλο ενα τραγούδι:

....ΚΑΙ

..... ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ....
..ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ ΖΗΤΑΩ......
.....ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΚΑΙ ΓΗ ΚΙ ΟΥΡΑΝΟ....
......ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΨΗΛΑ ....
...ΚΙ ΑΓΑΠΑΩ......

5/11/09

tierra y libertad

Εμιλιάνο Ζαπάτα
Ηγέτης της Μεξικανικής Επανάστασης, προστάτης των φτωχών αγροτών της πατρίδας του. Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 . Έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων. Δεν απέκτησε μόρφωση, είχε πηγαία όσο και έντονα ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου και βαθιά πολιτική συνείδηση και πολύ γρήγορα έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στον απλό λαό.

Την εποχή εκείνη, τη χώρα κυβερνούσε ο στρατηγός Πορφίριο Ντίας, η δικτατορία του οποίου σήμανε μια εποχή εγκατάλειψης των μεταρρυθμίσεων, ενώ το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος τοπικής ομάδας του χωριού του για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων.
Το Νοέμβριο του 1910, η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μία εξέγερση υπό τον Μαδέρο. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα "tierra y libertad - γη κι ελευθερία" ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.

Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, προχώρησε,με την βοήθεια του αναρχικού, θαυμαστή του Κροπότκιν δασκάλου-κι αργότερα στρατηγού του στρατού του- Σάντσεζ, στην κατάρτιση δικού του επαναστατικού αγροτικού προγράμματος γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ' όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους.Το Σχέδιο Αγιάλα, προέβλεπε δήμευση και μοίρασμα στους ακτήμονες του ενός τρίτου των γαιών των φεουδαρχών , δήμευση όλης της γης των ξένων και των αντιστεκόμενων στην επανάσταση (όσοι hacendados αρνούνταν να παραδώσουν προς αναδιανομή το ένα τρίτο των γαιών τους, θα την έχαναν όλη, επιστροφή στους μικροϊδιοκτήτες όλων των κατασχεμένων λόγω χρεών περιουσιών τους και παροχή συντάξεων στις χήρες και τα ορφανά όλων των πεσόντων στην επανάσταση.

Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ οι απόψεις του υποστηρίχτηκαν και από πολλούς διαννοούμενους. Ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίλα στο βορρά και συνέχισε τον αγώνα του, ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίας. Μαζί κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικού, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Το αγροτικό επαναστατικό κίνημα στον Νότο κατόρθωσε ωστόσο να εφαρμόσει σε μεγάλο τμήμα του το επαναστατικό πρόγραμμα ως «Κομμούνα της Μορέλος», έχοντας κοινωνικοποιήσει τα 24 εργοστάσια της ζάχαρης, έχοντας συγκροτήσει λαϊκές πολιτοφυλακές και έχοντας καθιερώσει κολεκτιβισμό στην καλλιέργεια της γης από τους χωρικούς. Σε όλη την εξεγερμένη επικράτεια χιλιάδες απλοί, αμόρφωτοι άνθρωποι όλων των ηλικιών και των δύο φύλων ύψωναν μία εντυπωσιακή αλληλεγγύη και όταν κάποτε έπεφταν στα χέρια των κυβερνητικών βάδιζαν ήρεμοι προς την κρεμάλα σιγοσφυρίζοντας τον γνωστό σκοπό «Λα Κουκαράτσα» («La Cucaracha»), που είχε γίνει ο ύμνος των ανταρτών
Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση. Λίγο μετά την εξόντωση του ηγέτη του, ο «Απελευθερωτικός Στρατός» διαλύθηκε.

Για τους εχθρούς του, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα υπήρξε ένας ακραίος μηδενιστής λήσταρχος.
Για τους αυτόχθονες λαούς, υπήρξε σωτήρας και ήρωας της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη.Στο όνομά του (ως «Ζαπατίστικος Στρατός για την Εθνική Απελευθέρωση» - «Ejercito Zapatista de Liberacion Nacional» ή EZLN ή «Ζαπατίστας») έχει συγκροτηθεί από το 1994 το επαναστατικό κίνημα των αυτοχθόνων Ινδιάνων στην περιοχή Τσιάπας (Chiapas) , στο Νότο του Μεξικό.

Mέχρι και σήμερα ο τάφος του αποτελεί σημείο προσκυνήματος για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικού ενώ λατρεύεται από αρκετούς ως ενσάρκωση του υπερασπιστή του λαού, Θεού Βοτάν των αρχαίων Μάγιας (ως Votan Zapata).
Ο θεός Βοταν πιστεύεται ότι κατέβηκε από τα βουνά για να διδάξει τους ανθρώπους πώς να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους.
(a glyph for votan spirit)

Guardian y corazón del pueblo - φύλακας και καρδιά του κόσμου -Votan Zapata

Ο Βόταν συχνά περιγράφεται ως η «καρδιά» των αυτοχθονων κατοίκων της Τσιάπας. Η κουλτούρα, η συνέχεια του αρχαίου πολιτισμού και το βαθύ συναίσθημα για τον ήρωα εκφράζονται στη θρυλική εκδήλωση του πνεύματος του Ζαπάτα , του Βόταν-Ζαπάτα , που τιμούν και τραγουδούν τα μέλη του ΕZLN:

"Guardian and heart of the people is Votan-Zapata

who is also the guardian and heart of the world.

He, the man, the star with the five points who represents humanity, he.

Today that we have spoken and listened, he is happy,

the heart of Votan-Zapata is happy.»

"Ο φύλακας και η καρδιά των ανθρώπων είναι o Bοταν- Ζαπάτα,
ο φύλακας και η καρδιά του κόσμου.
Αυτός,
Ο άνθρωπος,
το αστέρι με τα πέντε σημεία,
αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα,
αυτός..
Σήμερα που εμείς έχουμε μιλήσει και ο Λόγος μας έχει εισακουστεί,
είναι ευτυχής,
η καρδιά του Βόταν- Ζαπάτα είναι χαρούμενη………

H διακήρυξη αρχών των ζαπατιστας στη γλωσσα nahuatl* απο τον Subcomantante Marcos.

Μουσική από το Μanu Cao.

*Ναχουάτλ γλώσσα:
nahuatl= η "διαυγής γλώσσα", - γλώσσα των αρχαίων Αζτέκων, που μιλιέται έως και σήμερα στο κεντρικό Μεξικό.

Para todos todo, para nosotros nada! -Όλα Για Όλους…για Μας Τίποτα!

Με άλλα λόγια, για το ζαπατισμό του EZLN,
η αποτυχία και ο θάνατος κλίνονται σε πρώτο ενικό , το "Εγώ, Μου, Εμένα, Μαζί μου". Αντίθετα, η επιτυχία και η ζωή συμβαδίζουν πάντοτε με το “Εμείς”.

31/10/09

ΑΓΡΙΟΣ ΧΟΡΟΣ

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ ΜΟΤΙΒΑ
Μελαγχολία και θλίψη δεν είναι πάντα έτσι όπως φαίνονται, παραίτηση ή μιζέρια.
Έχουμε συνηθίσει να τις συνδέουμε με ερωτικές απογοητεύσεις αλλά αυτές είναι η κορυφή του παγόβουνου μόνο.Έρχεται κάποια στιγμή που σαν να έχεις συνειδητοποιήσει την ματαιότητα των πραγμάτων και την απελπισία γύρω σου. Και τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του φόβου και της εσωτερικής αγωνίας επανέρχονται.

Eίναι η στιγμή που λες στον εαυτό σου:
μα που πάω?
τι κάνω?
Aμφινταλαντεύεσαι.Nα προχωρήσεις μπροστά όπως έχεις συνηθίσει να πορεύεσαι και να πολεμάς ή να τα παρατήσεις όλα.

Eίναι μια στιγμούλα δύσκολη. Bγαίνει όλη η κούραση.
O φόβος μήπως δεν τα καταφέρεις.
Mήπως δεν είναι αρκετά αυτά που κάνεις ή ακόμα μήπως δεν είσαι αρκετός εσύ ο ίδιος.
Σε κατακλύζει η ανασφάλεια και μια αδιόρατη ανησυχία.
Αν ψάξεις λίγο τι κρύβεται πίσω απο την αγωνία, τα νεύρα και το φόβο ξέρεις πολύ καλά τι σου φταίει.
Ειναι μια στιγμούλα που μοιάζει αιώνας.
Και επειδή μπλέκεται και το συναίσθημα τότε η στιγμούλα είναι αιώνας.
Η εικόνα και η αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου είναι καθοριστική.
Όταν έχεις μάθει να αποστασιοποιείσαι απο αυτόν και να τον παρακολουθείς σε συνθήκες φοβιστικές και κρίσιμες τότε έχεις κατανοήσει και το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των κινήσεων και αντιδράσεών του.
Ξέρεις τις παγίδες στις οποίες πέφτει και σε τι σενάρια του αρέσει να νιώθει πρωταγωνιστής. Ξέρεις οτι του αρέσει να παίζει παιχνίδια και τα μεγαλύτερα τα παίζει σε εσένα τον ίδιο.
Άλλοι τον λένε και εγωισμό, αλλά καμμιά φορά οι λέξεις και οι ορισμοί δεν κρύβουν απαραίτητα και την ουσία των πραγμάτων - στην αναζήτησή της αναλύουμε και υπεραναλύουμε και επέρχεται κούρασις και κατασπατάλησις ενέργειας.
Αν, λοιπόν. πραγματικά έχεις πιστέψει ότι "και αυτό θα περάσει" , όχι με την μοιρολατρική σημασία που ίσως ακούγεται ή με την έννοια της μη-προσπάθειας και της μη-δράσης τότε παύεις σιγά σιγά να είσαι έρμαιό του.
Είσαι απλά, για άλλη μια φορά παρατηρητής.
Παρατηρητής του εαυτου σου.
Παρατηρητής και παρατηρούμενο, ένα και το αυτό?
Έτσι νομίζω.

Ο αγαπητός firestarter είχε σχολιάσει (στην ίδια ανάρτηση παλαιότερα):
-λέει ο Ηρακλειτος

" Ξεχνούν και δεν προσέχουν ότι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι , όπως στον ύπνο τους. Οι ανόητοι, αν και ακούν είναι σαν τους κουφούς : σ'αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως και παρόντες απουσιάζουν. Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος.Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ότι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ότι βλέπουμε στον ύπνο μας."

Οι βουδιστές πρεσβεύουν ότι ο φόβος ειναι αποτέλεσμα της αίσθησης χωριστικότητάς μας από τον κόσμο, της άγνοιας και της προσκόλλησης στο εγώ.
Ψευδαισθήσεις, illusions- αποτέλεσμα της maya -όοχι του αρχαίου πολιτισμού όπως αφελώς ρώτησα όταν πρωτοάκουσα γι΄αυτήν, με σιγουριά κιόλας.....
Το πιστεύω κι εγώ. Άλλο όμως η εκλογίκευση κι άλλο η πράξη και η μη-πράξη.
Μακρύς ο Δρόμος και για την Ιθάκη...
Αυτά.

Indra's net
(indra's net is a metaphor,
which symbolizes a universe
where infinetely,
repeated mutual relations exist between all members of the universe;
that all phenomena are intimately connected..................................
.................................................................................................................

Γιάννης Αγγελακας- ΣΙΓΑ ΜΗ ΚΛΑΨΩ

26/10/09

Ο Έρωτας ταξιδεύει μέσα μου......

Είναι μέρες τώρα
που ένας στίχος από το ποίημα

"έρωτας που ρωτά" της Greenlion

μ΄έχει εντυπωσιάσει:

....οι καρποί του Έρωτα που ρωτά είναι Συνείδηση..........

..........ο Έρωτας γεννά Συνείδηση.............

Στριφογυρίζει στο μυαλό μου.
Η σκέψη μου δεν πάει ούτε μπρος ούτε πίσω.
Ούτε συνεχίζω τη φράση στο μυαλό μου,

ούτε θέλω να την επεξηγήσω.
Δεν είναι ακριβώς ότι δεν την καταλαβαίνω,

ότι δεν την κατανοώ.
Απλά με εχει συνεπάρει.
Μ' έχει μαγέψει.
Την αφήνω εκεί,
τη λέω,
την ξαναλέω σιωπηλά μέσα μου,
σα με θαυμασμό,
σα να ρωτάω
αλλά απάντηση δε θέλω να πάρω.
Παίζω μόνο λίγο μαζί της :
....κι η συνείδηση είναι καρπός του έρωτα....
αλλά μέχρις εκεί,

κι άντε,

ξανά.
Σκέφτομαι κι άλλα καθημερινά πράγματα βέβαια.
Εκεί που διεκπεραιώνω κάτι στη δουλειά,
άντε πάλι
"ο έρωτας γεννά συνείδηση", λέω μέσα μου.
Κι εκεί που κάτι συζητάμε,
έτσι μου΄ρχεται να πω:
ναι, αλλά ο έρωτας γεννά συνείδηση,

μα δεν το βλέπετε?

- κι ας μην έχει σχέση με το θέμα....

Σα να μπορεί να διακόπτει τη ροή της καθημερινότητας μου
και να τη συμπληρώνει μαζί.
Ομολογώ ότι ως φράση δε μου έχει ξανακάνει τόσο πολυ εντύπωση,
παρά η φράση "ο καθείς και το έργο του",

του Ελύτη νομίζω,

που έγινε αγαπημένη μου απο τότε που την πρωτοδιάβασα.
Φαίνεται ότι μερικοί στίχοι
ή φράσεις έχουν μιαν ιδιαίτερη επίδραση πάνω μας.
Σα να είναι γραμμένες για μας
ή σα κάτι να θέλουνε να μας πούνε
ή σαν κάτι να μας συμπληρώνουνε μέσα μας
ή σαν κάπως πιο βαθιά μας αγγίζουνε κι ας μη ξέρουμε πώς και γιατί, ούτε διότι..
Ή απλά να σταματάνε την ανόητη πολυλογία του μυαλού μας
και να μας δίνουνε χρόνο να θαυμάσουμε την ομορφιά τους.
Δεν ξέρω τί από όλα.
Ίσως κι όλα.
Θα μπορούσα να δώσω πολλούς τίτλους στο στίχο αυτό :
(-τίτλο σε στίχο?
το πεταλουδίσιο μυαλό μήπως παρααυαθαιρετεί?
μήπως λέγω?):
" μια φράση που αγάπησα."
"Ένας στίχος που σταμάτησε το χρόνο" -ο οποίος παρεπιπτόντως δεν υπάρχει αλλά κατα πώς μας βολεύει τον σταματάμε άμα θέλουμε....
" Στίχος ενός νου που ελεύθερα ΔΙΑ μέσου των λέξεων ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ περί του νοήματος και των εννοιών που εκφράζουν
Πάντως σίγουρα είναι μια φράση που
ήρθε για να μείνει
στο μυαλό
μου.................
κι έμεινε!

Να είσαι καλά Ζαφειρένια Λιονταρίνα !

Παύλος Παυλίδης- Μόχα

14/10/09

Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης - Vygotsky

Μάθηση και ανάπτυξη αλληλοσυνδέονται απο την πρώτη μέρα της ζωής ενός παιδιού.Οι διαστάσεις της μάθησης, και όχι μόνο της σχολικής, χρειάζονται μια νέα και ιδιαίτερα σημαντική έννοια για να περιγραφούν:την έννοια της ζώνης επικείμενης ανάπτυξης (zone of proximal development).
Η μάθηση, κατά Vygotsky, αντιπαραβάλλεται με το επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού.Η διδασκαλία συγκεκριμένων γνωστικών αντικειμένων ξεκινά σε συγκεκριμένη ηλικία π.χ. ανάγνωση, μαθηματικές πράξεις, κοινωνικές δεξιότητες.
Μόνος ο προσδιορισμός του ανεπτυγμένου επιπέδου (αυτών των ικανοτήτων που έχουν ήδη κατακτηθεί δηλαδή) σε κάθε παιδι όμως είναι ανεπαρκής.Χρειαζεται να καθορίσουμε δύο τουλάχιστον επίπεδα ανάπτυξης.
Το πρώτο επίπεδο ανάπτυξης μπορεί να ονομαστεί πραγματικό αναπτυξιακό επίπεδο -ως τέτοιο εννοούμε το επίπεδο ανάπτυξης στις νοητικές λειτουργίες ενός παιδιού, που έχουν ήδη ολοκληρωσει ένα συγκεκριμένο κύκλο, έχουν κατακτηθεί, είναι κτήμα του.
Οι μελέτες γύρω από τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών βασίζονται στη γενική υπόθεση ότι μόνον τα πράγματα που κάνουν τα παιδιά από μόνα τους δηλώνουν τις νοητικές τους ικανότητες.Καθορίζουμε τη νοητική ηλικία του παιδιού με τη χρήση τεστ, βάσει του πώς τα επιλύουν και σε ποιο βαθμό δυσκολίας ανταποκρίνονται και έτσι αξιολογούμε το βαθμό νοητικής ανάπτυξής τους.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις (συνεργασία με άλλα παιδιά, οταν δίνονται καθοδηγητικές υποδείξεις, όταν ο ενήλικος αρχίζει τη λύση και το παιδί συμπληρώνει), στις οποίες το παιδί δεν παρουσιάζει μια ανεξάρτητη λύση του προβλήματος, η λύση αυτή δεν θεωρείται ως ένδειξη της νοητικής του ανάπτυξης και ικανότητας.
Σύμφωνα με το Vygotsky όμως η μεγαλύτερη ανεξαρτησία στην επίλυση προβλημάτων είναι το πραγματικό αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού: καθορίζει λειτουργίες που έχουν ήδη ωριμάσει και κατακτηθεί-είναι τα τελικά προιόντα της έως τώρα ανάπτυξής του. Αντίθετα (αλλά συμπληρωματικά) όταν με διάφορους τρόπους επιλύει προβλήματα υπό την καθοδήγηση ενηλίκων ή σε συνεργασία με πιο ικανούς συνομηλίκους, η ζώνη επικείμενης ανάπτυξής του καθορίζει εκείνες τις λειτουργίες που δεν έχουν ωριμάσει ακόμα αλλά βρίσκονται σε διαδικασία ωρίμανσης, σε εμβρυακή μορφή μέσα του: τις κατέχει "εν δυνάμει".

Ο ενήλικος/δάσκαλος παιζει το ρόλο του ενδιάμεσου (mediator) - ανάμεσα στα εργαλεία του πολιτισμού (γλώσσα, μαθηματικά σύμβολα, έννοιες, δεξιότητες), τον πολιτισμό τον ίδιο και ό,τι εκφράζει στη δεδομένη κοινωνία, και το παιδί.
Η ζώνη επικείμενης αναπτυξης δηλαδή χαρακτηρίζει προοπτικά τη νοητική ανάπτυξη και μας επιτρέπει να διαγράψουμε αισιόδοξα το άμεσο μέλλον του παιδιού και τη δυναμική της ανάπτυξης του.
Η κατάσταση, λοιπόν, της νοητικής ανάπτυξης ενός παιδιού μπορεί να προσδιοριστεί μόνο με την αποσαφήνιση των 2 επιπέδων του: του πραγματικού αναπτυξιακού επιπέδου καθώς και τη ζώνη επικείμενης ανάπτυξης του.Το "υλικό" που υπάρχει σήμερα στις ζώνες επικείμενης ανάπτυξης θα αποτελέσει αύριο κατακτηθείσες ικανότητες και λειτουργίες στο πραγματικό αναπτυξιακό επίπεδο.
Αξιοσημείωτο είναι οτι ο Alfred Binet, o οποίος κατασκεύασε την πρώτη κλίμακα-test νοημοσύνης στις αρχές του προηγούμενου αιώνα είχε διακηρύξει : Μετα τη διάγνωση, η "θεραπεία", τασσόμενος υπέρ της αγωγιμότητας της νοημοσύνης. Η παραίνεση του Βinet ξεχάστηκε επιμελώς ιδιαίτερα απο την αμερικανική σχολή (Terman, Cattel) και καλλιεργήθηκε η εντύπωση οτι το νοητικό πηλίκο εκφράζει κάποια κληροδοτημένη οντότητα και είναι αδύνατον να αλλάξει με περιβαλλοντικούς χειρισμούς.
Μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη νοημοσύνη και τις εν δυναμει ικανότητες μας μέχρι όπου είναι για να πάνε και να φτάσουν.
Ναι, και εμείς οι ενήλικοι. Ερώτηση, απάντηση. Διαλεκτική η μέθοδος.
Και για να μάθω, ρωτάω. Και με ρωτάνε.Κι ούτω καθεξής.
Όσο ζω μαθαίνω, δεν είχε πει κάποιος αγαπητός πρόγονος?
Σωκράτη μου φαίνεται τον έλεγαν?

9/10/09

CHE

" ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ" ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ

Η σημερινή ανάρτηση είναι εμπνευσμένη από τον blogger ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ . Θυμήθηκε κι έγραψε για τον Che, που σαν σήμερα εκτελέστηκε από τους φίλους των λαών Αμερικάνους.

Έχουν ειπωθεί πολλά για τον Che.
Μόνο τι αισθάνομαι θα πω.
Εξακολουθεί να είναι μέσα μου σύμβολο επανάστασης, ελευθερίας κι αγώνα.
Δεν ξέρω αν ήταν καλός άνθρωπος, αν ήταν άνθρωπος με χιούμορ ή αν ήταν σκληρός κι άκαρδος. Ίσως να ήταν κι όλα αυτά μαζί.
Μέσα μου τον έχω φωτεινό αστέρι.

Και δε με νοιάζει αν είναι ή δεν είναι. Για μένα είναι.
Κι ακόμα κάτι.

Όταν ήρθε η στιγμή που προφανώς κάτι δεν του πήγαινε καλά στα οφίτσια της εξουσίας, έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα
στο Φιντέλ, παράτησε και την εξουσία που του είχε δοθεί ως υπουργός της Κούβας, κατέθεσε και την κουβανική του ταυτότητα κι έφυγε, για εκεί που τον καλούσε το καθήκον του: να συμπαρασταθει και να πολεμήσει μαζί με άλλους λαούς ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την καταπίεση που ασκούσε- και εξακολουθεί να ασκεί στους λαούς.
Άπατρις ταξίδεψε.
Και προδόθηκε από τους ίδιους τους παλιούς του συντρόφους, λένε.....

Ίσως ένα να ήταν το λάθος του.
Το comandante, - διοικητής δηλαδή.
Φαίνεται ότι ο Μarcos και μελέτησε κι ίσως έμαθε από τα λάθη του φωτεινού αστεριού της Λατινικής Αμερικής.
"Subcomandante, υποδιοικητης είμαι,επειδή
Διοικητής πρέπει να είναι ο Λαός

στον εξεγερμένο Νότο του Μεξικού, στην Τσιάπας......"
- απάντησε σε ερώτηση γιατί όχι κι αυτός comandante σαν τον Che.

1/10/09

ΑΕΡΙΚΟ

Στίχοι- Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω...............
σαν αερικό................................................

Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω......................
σαν αερικό...........................................................................

αγαπημενο τραγουδι.
αποπνεει μαγεια κι ελπιδα οτι τα πραγματα Εξελισσονται
αισια.
εμεις θα νικησουμε στο τελος οχι αυτοι.
ποιοι ειμαστε εμεις και ποιοι ειναι οι αλλοι?
σοβαρο το ερωτημα.
ε υπαρχει παντα αυτος ο διαχωρισμος της δυιστικης σκεψης.
και βεβαια ειναι και το αλλο:
"ενα ειναι ολα",- ως επιδιωκομενος σκοπος,
φαινομενικα αντιθετα.
ενας φιλοσοφος θα μπορουσε να δει τη συνδεση ή μη.
εμεις -της μεγαλοπρεπειας ετσι? μη ξεχνιομαστε....,
μεχρι οπου παει το πεισματαρικο πεταλουδισιο μυαλο μας μπορουμε.

καθετι ή οποιοσδηποτε σταματα ή θελει να σταματησει
την ελευθερη σκεψη
και την πορεια στην αυτοολοκληρωση
κατατασσεται αυτοματα στους αλλους.
καμμια θεωρια συνωμοσιας κι αν δεν υπαρχει,
ειναι ορατο οτι η κοινωνικη δομη η ιδια δεν καλλιεργει
το εδαφος για ελευθερη σκεψη
και αναπτυξη ολοκληρωμενων αρμονικα ανθρωπων.
η γνωση υπαρχει ηδη.
οπως υπαρχει και η μεθοδος να διδαχτει
και οι τεχνικες που βοηθουν στη συνειδητοποιησή της.
με την υπερπληροφορηση χανεται
και δημιουργειται ενας λαβυρινθος
στο μυαλο και στην ψυχη που παλευουν, ημιθανη,
να παραμεινουν ζωντανα.
θελω να πιστευω
οτι πραγματι ειναι ανασα καυτερη
η σκεψη που παραμιλα
και λεει τα ονειρα μας..
ο νους μου ειναι αληταριο.........
παντα θα δραπετευει........

και θαχω φυλακες αγγελους αλητες παντου
οπου κι αν περιπλανιουνται, εξοριστοι κι εξορισμενοι.
κι αυτοι εμενα.
αλητις αλλωστε ηταν καποτε και η Δημητρα
οταν περιπλανιοταν
περιφερομενη εδω κι εκει
να βρει την Περσεφονη..............

Mουσικη-Στιχοι: ACTIVE MEMBER

25/9/09

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

η γιορτη κραταει 40 μερες, λενε. ειμαι ικανη να γιορταζω 87 μερες. ασε που καθε τρεις και λιγο γιορταζω. αλλα ετσι οπως το παω θα ερθουν και τα επομενα γενεθλια κι εγω ακομα θα γιορταζω τα προηγουμενα.

ειναι ενα θεμα αυτο: το πριν, το τωρα και το μετα.

στην ουσια υπαρχει μονο το τωρα.το πριν και το μετα "υφιστανται" μονο σε συναρτηση με το τωρα. μονο στο μυαλο μας ειναι ζωντανα, κι ειναι αυτα που μας βασανιζουν συνηθως, το παρελθον και το μελλον.

ψευδαισθητικα υπαρχουν, οχι ομως και στην πραγματικοτητα.

υποτιθεται οτι το παρελθον μάς εχει καθορισει κι εχουμε φτασει ως εδω που ειμαστε τωρα, τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη. (το οτι ο χρονος ειναι μια κατασκευη και οτι δεν υπαρχει στην πραγματικοτητα, ας μην το εξετασουμε τη δεδομενη ιστορικη στιγμη διοτι ο Θορυβωδης Ανεμος θα ερθει αγριεμενος και ποιος τον ακουει....).

ωραιααααααααα.

οι προηγουμενες σκεψεις και πραξεις μας, μάς οδηγησαν εδω και δημιουργησαν αυτο που τωρα ειμαστε.αν οι πραξεις και τα λογια μας ηταν θετικα,αισιοδοξα και βοηθουσαν τον κοσμο να γινει καλυτερος-κι εμας μαζι, χωρις να περιμενουμε ανταλλαγμα και ευσημα,τοτε ειμαστε μια χαρα- χωρις πολλες τρομαρες.

εαν οχι, αν ημασταν αρνητικοι, σκοτεινοι, και "ο σκοπος αγιαζε τα μεσα" για να πετυχουμε τις επιδιωξεις μας, τοτε το τωρα μας δεν πρεπει να ειναι και πολυ σοι.

αναλογως λοιπον με το πριν μας, εχει διαμορφωθει το τωρα μας.και εξαρταται απο τις πραξεις και σκεψεις του παροντος το πώς -περιπου- θα διαμορφωθει το μετα μας,το μελλον του καθενος δηλαδη.

αυτος ειναι ο περιφημος νομος αιτιας-αποτελεσματος, το γνωστοτερο ως karma.( μα δεν ηχει πολυ ωραια στα αυτια αυτος ο συνδιασμος κ, ρ και μ?).

η διαφορα του νομου αυτου απο το χριστιανικο "ο,τι εσπειρες,θα θερισεις" ειναι οτι θεωρειται συμπαντικος φυσικος νομος. δεν υπαρχει κανεις να σε συγχωρησει αν ζητησεις συγχωρεση. μονο οι ιδιες οι πραξεις σου μπορουν να δειξουν μεταμελεια και μεταστροφη θεασης, ας πουμε.

εισαι υπευθυνος εσυ. αν θες το αλλαζεις το καρμα σου ( βεβαια εκει μπλεκουμε λιγο διοτι εχουν και τις μετενσαρκωσεις και τα καρματα των προηγουμενων ζωών αλλα μεχρι οπου μπορουμε -και μας αρεσει, το παμε). αυτα σε γενικες γραμμες περι του πριν διοτι για περισσοτερες λεπτομερειες θα επρεπε να ειμεθα βουδιστες μοναχοι ζεν και κατι τετοιο δεν ειμεθα, ακομα.

λεω λοιπον κι εγω τωρα, διοτι να μη μιλησω? α οχι. α οχι.

ασχετως πως ημαστε πριν, αν φτασουμε και καταφερουμε καποια στιγμη να συνειδητοποιησουμε τι καναμε, πώς ζουσαμε, ποια λαθη, ποση κακια, ποσο "κλεφτες" κι αρνητικοι ημασταν, ψευτες και ο,τι αλλο περεμφερες, η πρωτη αντιδραση θα ειναι να βαλουμε τα κλαματα. για γοερο κλαμα μιλαμε.............αν η συνειδητοποιηση ειναι βαθια και ειλικρινης.

η δευτερη αντιδραση θα ειναι η αρνηση αυτων που μολις συνειδητοποιηθηκαν:

ΕΓΩ?

ΕΓΩ?

ποτέ!

αποκλειεται!

τι λες τωρα! -στον εαυτο μας παντα απευθυνομενοι διοτι στην αρχη σιγα μην τα παραδεχτουμε και μπροστα σε αλλους!!!!

τη στιγμη της πρωτης πρωτης συνειδητοποιησης της "αναξιοτητας" του εαυτου εχουμε κανει και το σημαντικοτερο που μπορουσαμε για να τον οδηγησουμε στην αξιοσυνη και γιατι οχι και στο θριαμβο. θριαμβο με την εννοια της πληρους συνειδητοτητας και αυτοολοκληρωσης.

αν λοιπον θελησουμε και αλλαξουμε αργα αργα αλλα σταθερα την οπτικη, τη θεαση, τη σκεψη και τις πραξεις μας τοτε εχουμε κανει ενα τεραστιο και αποφασιστικης σημασιας βημα για να αλλαξουμε τον εαυτο πρωτα και το -αβεβαιο- μελλον μας υστερα. υπερβαση θα ελεγα.

δεν γινεται αμεσως.

θελει χρονο.

κι εχουμε πολυ χρονο στη διαθεση μας για να παμε εκει που θελουμε να παμε.

στο απειρο

κι ας μην υπαρχει ο χρονος ως διασταση.....

μη συνεχισω περι διαστασης χρονου κλπ τωρα γιατι το' χασα το θεμα μου μετα.............................

I see you've found my underground
So help yourself to guns and ammo
Nothing here has ever seen the light of day
I leave it in my head

It's the first day of the rest of your life

You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

Don't fuck it up
Don't fuck it up

You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

θα ελεγε καποιος οτι ειναι ενα τραγουδι απλοικο, με ελαχιστους στιχους.και ειναι βεβαια.ομως αν ηταν mantras δεν θα πειραζε αν το επαναλαμβαναμε μεσα μας 7.500 φορες την ημερα........

εμενα παντως σοφο μου φαινεται:

it's the first day of the rest of my life,

i'll try not to fuck it up.

18/9/09

44 αιωνες εδω............................

44 αιωνες εδω πανω........

δεν βρηκα τραγουδι με το 44,
αλλα το route 66 it's good enough..

αυτος ο αστερισμος λεγεται masil 44.
τωρα γιατι αυτο εμενα δεν με παρηγορει καθοολου?
αμ τα 2 τεσσσαρια?

βεβαια το 44 εχει κι ενα καλο αν το δεις απο μιαν αλλη οπτικη γωνια.
εξηγω εμβριθως και αναλυτικως : 4+4 μας κανει 8.
τωρα το 8 το αγαπουσα ανεκαθεν πολυ.
ελεγα οτι ειναι ο αριθμος της επικοινωνιας.η οποια ειναι απειρη.-και δεν επιδεχομαι αμφισβητησεως περι αυτου...
σε παει και σε παει και σε παει...
και τον αλλον το ιδιο.κι αυτο ειναι το συγκλονιστικο.
ας προσπαθησω να περιγραψω τι εννοω.ξεκινας και επικοινωνεις.
οι λεξεις/μηνυματα/σημασιες "πηγαινουν" ιπταμενες (ιπταμενες?
ιπταμενες?ε δε βρισκω τωρα αλλη λεξη.ιπτανται οι λεξεις!) στον αλλον, "μπαινουν" μεσα του,τις οικειοποιειται ή μη,γεννουν μια αντιδραση/απαντηση/ερεθισμα και στα αντιγυριζει πισω.
εσυ σκεφτεσαι/αναμορφωνεις/αντιλεγεις και παλι το ιδιο εξακολουθει.
αεναως μπορει να συνεχιζεται αυτο.
και οχι μονο με το λογο.
και η ενεργεια του ενος με τον αλλον.(απεφυγα τεχνηεντως το ρημα εδω γιατι ακομα το "ιπταμενες λεξεις" δεν το εχω ξεπερασει....).
και το 8 αντεστραμμενο δεν μοιαζει και με το συμβολο του απειρου?
ε κι εγω ετσι ταχω συνδιασει μεσα στο πεταλουδισιο μεν αλλα ξερο κεφαλι μου.
μα 44?
αιωνες?
(παντως λενε οτι δεν μου φαινεται.ολοι με κανουν νεοτερη κατα τουλαχιστον 10 αιωνες......)