29/7/10

Παιχνίδια..............


Έρχεται , ίσως, κάποια στιγμη που λες στον εαυτό σου:

Τερμα τα παιχνίδια.

Τέρμα οι φόβοι και οι ξεφόβοι.

Θα πάω μέχρι το τέρμα. Όπου είναι, όπου πάει, ό,τι ειναι.

Βαρέθηκα.

Κουράστηκα.

Να δω τι είμαι και τι δεν είμαι -κι ας μην ονοματιζεται αυτο που Είμαστε, όσο κι αν τέλικα αδικως ψάχνουμε να ορίσουμε τον εαυτό μας με λέξεις, επίθετα κι επιθετικούς προσδιορισμούς.

Αποκάλυψη κι άλλη αποκάλυψη, και έρχεται κι άλλη μία κι άλλη μία μετά.

Σαν το ντόμινο κάπως.

Θα μάθω, λες.

Θα μάθουν κι οι Άλλοι μαζί.

Αντε να δούμε, τελικά τι το τόσο φοβερό κι ανησυχητικό κρύβεται πίσω από όλο αυτό το εγωικό μυαλουδάκι και τα σενάρια του, τις αγωνίες του και τους θυμούς του.

Αποδόμηση είναι ο όρος. Ό,τι έχει χτιστεί πάνω σου, ό,τι έχει προγραμματιστει ως λειτουργία "νόμιμη" και και ως "προς τας υποδείξεις" να γκρεμιστεί πρέπει, αφού φυσικά ειδωθει όλο το κατασκευαστικό σχέδιο και η βαθύτερη λογική του. Γιατί και λογική έχει ο προγραμματισμός της δόμησης του Εγώ και σχέδιο συγκεκριμένο.

Μάλιστα. Όλα εξηγούνται.

Το ωραιότερο από όλα είναι ότι για την δόμηση αυτού του εγωικούλη νου εσυ ο ίδιος διόλου δεν φταις. Αλήθεια. Καθόλου δικαιολογία δεν είναι.

Ένα φταίξιμο , όμως θα το έχεις-ίσως και δυο- αν δεν ασχοληθείς κάποια στιγμή μαζί του, αν δεν τον ξεδιαλύνεις, αν δεν δεις τα τι και πως. Όσο μπορείς, μέχρι όπου μπορείς. Αλλά δεν γεννηθήκαμε έτσι, έτσι διαμορφωθηκε ο νους. Κι εμεις, άααμα θέλουμε τον ξεδιαμορφώνουμε. Το ζήτημα είναι: θελουμε?

Κάθε φορά που συνειδητοποιείς κάτι για την μεγαλειότητά σου ή θα κλάψεις πονώντας για την μαυρίλα που αντικρίζεις και διόλου δεν συνάδει με την τέλεια εικόνα , που όχι μόνο θες να παρουσιάζεις στους άλλους αλλά , και το σπουδαιότερο, έχεις πείσει εσυ ο ίδιος τον εαυτό σου, ότι αυτή ειναι και η αληθινη σου . Αμ δε που είναι. Αμ δε.

Συνειδητόποιηση, λοιπόν. Κάτι που πριν ήταν Άγνωστο και κρυμμένο, γίνεται γνωστό και ξεκάθαρο συμπλρώνοντας άλλο ένα κομμάτι από το παζλ.

Ή θα κλάψεις , λοιπόν ή θα ρίξεις ένα πολύ βαθύ, απελευθερωτικό γέλιο.

Βαθύ κλάμα, βαθύ γέλιο. Απελευθερωτικά εξίσου, μόνο που με το γέλιο ξεπερνας και την όποια ενοχή πάει να σου θρονιαστει στο σβέρκο και να σε γυρίσει βήματα πίσω. Διότι ο μηχανισμός της ενοχής είναι ο υπουλότερος όλων. Σε ακινητοποιεί και μαρμαρωνεις καμια δεκαπενταριά χρόνια στην θέση του ενόχου ή του θύματος- αν το καλοσκεφτείς διαφορά επί της ουσίας οι δύο αυτοί ρόλοι δεν έχουν. Αλλά, ως συνήθως, ξεφεύγω πάλι.

Ως δια μαγείας, υπερβαίνεις άλλο ένα μαυρο, ακατανόητο μέχρι πριν κομματάκι σου.

Σα να συμφιλιώνεσαι λιγάκι με τη μεγαλειότητα σου. Την ταπεινή, σαν κάμπια που μοιάζει αλλά που εν δυνάμει, πεταλούδα είναι.

Έτσι λοιπόν.


NO MORE AFFAIRS- Tindersticks

27/7/10

Αν μπορείτε, βοηθήστε



Χάθηκε το βράδυ της Τετάρτης, 21 Ιουλίου 2010, από την περιοχή του Ωρωπού, το ηλικίας 13 μηνών αρσενικό ασπρόμαυρο pointer της φωτογραφίας. Φορούσε μαύρο κολάρο και λευκό Scalibor.
Eίναι σκυλί συντροφιάς και ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ.
Δίνεται ΑΜΟΙΒΗ σε όποιον βοηθήσει στην ανεύρεσή του.


Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6996851051
Όποιος φίλος θέλει μπορεί να αναδημοσιεύσει το κείμενο και τις φωτογραφίες.

18/7/10

Μέσα μου ο αέρας που φυσά...


"Freedom from personality, from false identity leads to freedom from desire and fear, and freedom from desire and fear is the highest bliss, and the highest bliss is also known as 'True Freedom' and 'True Love'."

Η απελευθέρωση από την προσωπικότητα, από την ψευδή ταυτότητα οδηγεί στην ελευθερία απο την επιθυμία και τον φόβο, και η ελευθερία από τον φόβο και την επιθυμία είναι η ύψιστη ευλογία και η ύψιστη ευλογία είναι επισης γνωστή ως "Αληθινή Ελευθερία" και "Αληθινή Αγάπη".

"Attachment is bondage, detachment is freedom"
Η προσκόληση δημιουργει δεσμά, η μη-προσκόληση, η αποσυνδεση είναι ελευθερία.


Memory creates the illusion of continuity.
Η μνήμη δημιουργεί την ψευδαίσθηση της συνέχειας.


But you are afraid of freedom!
Αλλά φοβάστε την ελευθερία!

Nisargadatta Maharaj



Μέσα μου ο αέρας που φυσά...................


Ψαρογιώργης - Αγγελάκας

14/7/10

Πέρασμα


Δυνατός,



μπλε, φυσάει ο αέρας.



Το δέντρο, ακίνητο,



δονείται.



Φύλλα ταξιδεύουν,



χορεύοντας.



Εγώ



δέντρο και φύλλο.



Ένα.



Ξανά.



Τώρα αρχίζω και θυμάμαι..................


Ξύλινα Σπαθιά


Μια ανατολή σ’ έναν κόσμο που δεν έχει πάψει ποτέ να γυρίζει
στην ίδια τροχιά
, όμως στην άλλη άκρη της γης
κάποιος βλέπει τον ήλιο να πέφτει ξανά…
- όπως ξανά ανάβει ο φάρος του κόσμου,
χτυπάει τα φτερά του…
Το φως απ’ την χώρα των πάγων βουτάει στην καρδιά σου
κι υψώνεται πάνω από τη Γη του Πυρός.

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα,
ώσπου ν’ αρχίσω πια να σ’
εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι

Μου ‘χες πει πως θα ‘ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι…

Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους,
συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό.
Σ’ αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ’ όνομά σου…
Ετοιμάσου σε λίγο να πεις «σε μισώ!»
Είμαι το ένα μισό της σελήνης… μην κλείνεις,
σε λίγο γεμίζει το άλλο μισό.
Η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια,
ρωτάει ποιος διψάει, ψιθυρίζεις «εγώ!»

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα,
ώσπου ν’ αρχίσω πια να
σ’ εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι
Μου ‘χες πει πως θα ‘ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι…
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι…

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα,
ώσπου ν’ αρχίσω πια να σ’ εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι…
Μου ‘χες πει πως θα ‘ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι…
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι…

10/7/10

Εκτίθεμαι?


" Γεννήθηκες, ήρθες στον κόσμο με ζωή, με συνειδητότητα, με τρομερή ευαισθησία.
Κοίταξε απλώς ένα μικρό παιδί. Κοίταξε τα μάτια του, τη φρεσκάδα του. Δυστυχώς όλα αυτά σύντομα θα καλυφθούν από την ψεύτικη προσωπικότητα.
Από την παιδική σου ηλικία, ακούς ότι «το τριαντάφυλλο είναι όμορφο». Έτσι, όταν βλέπεις ένα τριαντάφυλλο, επαναλαμβάνεις απλώς σαν κομπιούτερ ότι «το τριαντάφυλλο είναι όμορφο».
Το νιώθεις αυτό πραγματικά μέσα σου; Αν δεν το νιώθεις, μην το λες.
Όταν κοιτάζεις το φεγγάρι, μη λες πως είναι όμορφο αν αυτό δεν το νιώθεις μέσα σου. Θα εκπλαγείς με το ότι το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού που κουβαλάς μέσα στο νου σου, είναι όλο δανεισμένο. Και μέσα σ' αυτό το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού, που είναι άχρηστα σκουπίδια, χάνεται το ένα τοις εκατό τής εσωτερικής αίσθησης - πνίγεται. Παράτα εκείνη τη γνώση.
Ανακάλυψε τη δική σου εσωτερική αίσθηση.
Ο διαλογισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την ανακάλυψη τής εσωτερικής αίσθησης.
Ο μεγαλύτερος φόβος στον κόσμο είναι για τη γνώμη των άλλων.
Και τη στιγμή που παύεις να φοβάσαι το πλήθος, δεν είσαι πια πρόβατο, γίνεσαι λιοντάρι, μέσα στην καρδιά σου εμφανίζεται ένας μεγάλος βρυχηθμός - ο βρυχηθμός τής ελευθερίας.
Ο Βούδας το έχει ονομάσει αυτό "βρυχηθμό τού λιονταριού". Όταν ένας άνθρωπος φτάνει σε μια κατάσταση απόλυτης σιωπής, βρυχάται σαν λιοντάρι. Για πρώτη φορά, γνωρίζει τι είναι ελευθερία, επειδή τώρα δεν υπάρχει κανένας φόβος για τη γνώμη των άλλων. Το τι λένε οι άνθρωποι, δεν μετράει καθόλου.
Είτε σε λένε άγιο είτε σε λένε αμαρτωλό, δεν έχει καμία σημασία.
Ο μοναδικός κριτής σου είναι ο θεός. Και ο Θεός δεν είναι κάποιος άνθρωπος.
Θεός σημαίνει ολόκληρο το σύμπαν.


Το να ζεις επικίνδυνα σημαίνει ότι ζεις. Αν δεν ζεις επικίνδυνα, δεν ζεις. Η ζωή ανθίζει μόνο μέσα στον κίνδυνο. Η ζωή δεν ανθίζει ποτέ μέσα στην ασφάλεια.
Η Ζωή ανθίζει μόνο μέσα στην ανασφάλεια.
Να ερωτεύεσαι, αλλά μην αφήνεις τον έρωτα σου να υποβιβάζεται σε γάμο. Να εργάζεσαι, αλλά μην αφήνεις τη δουλειά σου να γίνει όλη σου η ζωή. Η ζωή σου, το κέντρο τής ζωής σου, πρέπει να παραμείνει το παιχνίδι.
Η εργασία πρέπει να είναι απλώς ένα μέσο για παιχνίδι. Να εργάζεσαι, αλλά να έχεις χρόνο, να έχεις ευκαιρία να παίζεις. Μην αφήνεις τη ζωή σου να περιορίζεται μέσα σε μια εργασιακή ρουτίνα - επειδή ο σκοπός τής ζωής είναι το παιχνίδι!
Παιχνίδι σημαίνει να κάνεις κάτι για την ίδια τη χαρά που παίρνεις κάνοντας το. Αν σου δίνουν χαρά περισσότερα πράγματα, τότε θα έχεις μεγαλύτερη ζωντάνια. Ασφαλώς, η ζωή σου θα διακυβεύεται πάντοτε, θα βρίσκεται πάντοτε σε κίνδυνο. Έτσι όμως πρέπει να είναι η ζωή.
Το ρίσκο είναι κομμάτι τής ζωής.
Για την ακρίβεια, το ρίσκο είναι το καλύτερο κομμάτι τής ζωής, το πιο όμορφο κομμάτι τής ζωής. Κάθε στιγμή είναι ένα ρίσκο. Μπορεί να μην το έχεις συνειδητοποιήσει... Όταν εισπνέεις και εκπνέεις, παίρνεις ένα ρίσκο: Ποιος ξέρει αν η εισπνοή επιστρέψει ή όχι; Δεν υπάρχει καμία εγγύηση γι' αυτό, καμία βεβαιότητα.

Εμείς φτιάχνουμε πολλών ειδών φυλακές: σχέσεις, πεποιθήσεις, θρησκείες - όλα τους είναι φυλακές. Αισθάνεται κανείς άνετα , αισθανεται ασφαλής, επειδή εκεί δεν φυσάνε άγριοι άνεμοι.

Το εγώ είναι το αυγό και θα πρέπει να βγεις έξω απ' αυτό. Να είσαι εκστατικός! Βγες έξω από κάθε προστασία και κάθε κέλυφος και κάθε ασφάλεια. Τότε, θα φτάσεις στον ευρύτερο κόσμο, στον απέραντο, στο άπειρο. Μόνο τότε ζεις και ζεις με αφθονία.

Το να εκθέτεις συνεχώς τον εαυτό σου, θα σου φανεί στην αρχή πολύ τρομακτικό, σύντομα όμως θα αρχίσεις να δυναμώνεις, επειδή από τη στιγμή που εκτίθεται η αλήθεια, γίνεται πιο δυνατή και το ψεύτικο πεθαίνει, Και με το να γίνει η αλήθεια πιο δυνατή, εσύ ριζώνεις και κεντράρεσαι. Αρχίζεις να γίνεσαι άτομο. Η προσωπικότητα εξαφανίζεται και εμφανίζεται η ατομικότητα.
Η προσωπικότητα είναι κάτι ψεύτικο, κάτι ανυπόστατο, η ατομικότητα είναι ουσιώδης. "
Όσσο



ΑΣ ΕΚΤΕΘΩ ...........

Ας εκτεθώ- Γ. Λιανός

Ερωτικό πάλι το τραγουδάκι κι ίσως φανεί άσχετο. Ας εκτεθειτε, λέει ο Όσσο. Εκτίθεμαι κι εγώ, λοιπόν.
Μια σκέψη του Επίκουρου, αναφερόμενος στη συνάντηση της Μακρινίτσας, μου άρεσε πολύ:
"Να αντιμετωπίσει κανείς την πραγματικότητα δίχως τον φόβο της απογοήτευσης".
Ή της απόρριψης, συμπληρώνω.


Ο φόβος για τη γνώμη των άλλων αυτό ειναι στην ουσία, η αγωνία του να μη γίνεις αποδεκτός, μην απορριφθείς, μηπως εξοβελιστεις, μήπως κριθείς αρνητικά, μήπως μείνεις μόνος όταν οι άλλοι και ιδιαιτερα οι σημαντικοι Άλλοι της ζωής σου, δουν τι πραγματικά είσαι, ή νομίζεις ότι είσαι. Μήπως.. πολλά μήπως...αλλά στην ουσία ένα : όταν απορριφθείς, είσαι διωγμένος από τον παράδεισο- που, όμως, πότε δεν είχες κατοικήσει. Ο "παραδεισος" είναι ελευθερία και χαρά, όχι αγωνία, φόβος και υποδούλωση στον άλλον και τη γνώμη του. Δούλος του άλλου είσαι και τραμπαλιζεσαι σε καθε αυστηρό κοιταγμά του, σε κάθε έστω και αδιόρατη έκφραση δυσαρέσκειας για σένα, τη συμπεριφορά σου και όλα αυτο που είσαι.
Δεν εχω να αποδείξω τίποτα, έλεγα προσφατα σε ενα φίλο μιλώντας για ένα θέμα που με είχε πολύ λυπήσει.
Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα, μου έλεγε κι ένας άλλος φίλος αυτές τις μέρες, αναφερόμενος σε ένα άλλο εξίσου σημαντικό θέμα : το θέμα του να Ζεις. Να Ζεις τη Ζωή.
Απλό?

Καθόλου.
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον, λέω εγω.

Έτσι κι αλλιώς τίποτα απολύτως δεν έχουμε να χάσουμε. Να βρούμε, όμως, πολλά.
Τον Εαυτό μας και την Αληθεια του.
Όσο βρίσκουμε περισσότερο αυτήν την Αληθειά μας κι
αφοβα την Αποκαλυπτουμε μπροστά στους Άλλους,
τους τίποτα άλλο παρά καθρέφτες μας κι εμείς δικοί τους,
ίσως ,τότε, αυτό να είναι Αγάπη.

4/7/10

Εσωτερικός χορός


Χρόνια πολλά τώρα ονειρευόμουνα να κάνω ένα πάρτυ.
Με όλους τους φίλους μου αλλά και τους φίλους των φίλων μου. Κι έλεγα να το κάνω στον κήπο του σπιτιού μου, καλοκαιρι με πανσέληνο.

Ετσι απλά ένα πάρτυ, μια γιορτή να έκανα, ονειρευομουνα.
Ανευ λόγου, ανευ αιτίας κι ανευ αιτιολογίας.
Κι εγώ να έβαζα τη μουσική και να συστήνω τους φίλους μου μεταξύ τους κι αυτοί να μου γνωρίζουν όσους από τους δικούς τους, δεν γνώριζα ήδη..
Το πρώτο , λοιπόν, κομμάτι στην playlist θα ήταν αυτό:

"SOUL SHAKE DOWN PARTY TONIGHT" του Bob Marley .
"Το πάρτυ που θα συγκλονίσει τις ψυχές"
Τραγούδι - ύμνος.
Τραγούδι -προσευχή,
για μένα.
Ερωτικό τραγούδι είναι αλλά ταυτόχρονα κι ένας ύμνος στην ανθρώπινη επαφή, την επικοινωνία, την φιλία, την χαρά.
Κι έγινε.
Η γιορτή που ονειρευόμουνα έγινε.
Δεν είχε πανσέληνο.
Δεν χορέψαμε.
Ούτε το έκανα εγώ ακριβώς ..
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω καν ποιος ακριβώς το έκανε και πώς ήξερε ότι ένα τέτοιο "πάρτυ" ήθελα να κάνω χρόοοονια τωρα.
Αναφέρομαι στην πρώτη πανελλήνια συνάντηση bloggers που διοργάνωσαν οι φίλοι του Ξάνθη Φιλοσοφείν.Στη Μακρινίτσα στο Πήλιο, όχι στον κήπο του σπιτιού μου τελικά.
Αλλά για τις τρεις αυτές μέρες, εκει ήταν το σπίτι μου.
Και ήταν όλοι εκεί.
Φίλοι. Χαρούμενοι, γελαστοί και φωτεινοί.
Ακόμα κι αυτοί που έλειπαν, εκεί ήταν.
Δεν ήταν πάρτυ χορευτικό ακριβως είπαμε. Δεν χόρεψα καθόλου.

Όμως χόρευε η ψυχή μου.
Ρυθμικά και ασταμάτητα.
Σ' έναν απαλό μεν ρυθμό αλλά μεγαλης δύναμης και απερίγραπτης δυναμικής αλληλεπίδρασης..
Μόνο ο ήχος απο τις καμπάνες της εκκλησίας πού και πού με ξάφνιαζε, έχανα λιγάκι το ρυθμό μου όμως ξαναέμπαινα στον μαγικό χορό, σ' αλλον ρυθμό, που σαν ιερός φαινόταν....Ίσως πάλι απλά να έφταιγε κι εκείνο το "καφέ ποτό" με το μεξικάνικο όνομα που φτιάχνεται όμως στην Πάτρα..Βρε πώς το έλεγαν είπαμε?
Έπινα, αλλά δεν μεθούσα.
Ήμουν, ήδη, μεθυσμένη. Από χαρά.
Μιαν ανεξήγητη χαρά. Αλλιώτικη. Μοναδική και πρωτόγνωρη.
Μουσική δεν έβαλα.
Θα βάλω τώρα.







SOUL SHAKE DOWN PARTY TONIGHT - BOB MARLEY
lp: one love- one unix


We gonna have a soul shakedown party tonight!
We gonna have a soul shakedown party tonight!
The way you love-a me, huh! It's all right!
When you put your lovin' arms around me, and you hold me tight -
hold me tight.

This is my invitation
I got the special vacation
I need your concentration
Just to feel your vibration
At that soul shakedown party
We gonna have a soul shakedown party tonight!

Jane is in the back yard
Doin' the outside dance;
I'm tellin' you the other day,
She didn't even get a chance!

But this is my invitation:
A just-a special vacation;
I need your concentration
Just to - just to - just to (vibration) just to:
(Soul shakedown party tonight) Baby, I need you tonight!
We gonna have a soul shakedown party tonight!
Swing with me, baby!
..........................................................................................
Θα κάνουμε ένα πάρτυ απόψε
Που θα συνταραξει τις ψυχές θα συνταράξει τις ψυχές
Ο τρόπος που με αγαπας ειναι εντάξει

Όταν τυλιγεις τα αγαπημένα χέρια σου ολόγυρα μου
και μ΄ αγκαλιαζεις σφιχτά
και με κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου.

Αυτη είναι η πρόσκλησή μου:
για ιδιαιτερες διακοπές
Χρειάζομαι τη συγκέντρωσή σας
για να αισθανθώ τη δόνησή σας
τη δόνηση της ψυχής σας
Μόνο να αισθανθώ
να αισθανθώ
Να αισθανθώ τη δόνηση της ψυχής σας και μόνο......
..............................................

Σας το αφιερώνω.


Σε όλους σας αλλά και σε έναν έναν από εσας προσωπικά.

Και σας ευχαριστω όλους, μα όλους , ανεξαιρέτως.
Πού υπάρχετε, που σας γνώρισα και που με βάλατε με τόση ζεστασιά στην όμορφη ψυχή σας.

Αυτό ήταν μόνο η αρχή.