Το Μαγικό Πέρασμα στο Άγνωστο

It is not what you do, but what you stop doing that matters.

Nisargadatta Maharaj

Αναμνήσεις. Παρελθόν. Δεσμά.

Αλυσσιδες αόρατες σε δένουν σε γεγονοτα παρελθοντικά, σε έργα που πρωταγωνίστησες, συμμετείχες έστω, αν και σκηνοθέτης τους δεν ήσουν. Ούτε σεναριογράφος. Δέσμιός τους ακόμα κι ας έχουν περάσει χρονια, αιώνες ίσως. Είναι ανυπαρκτα πια και άνευ υποστάσεως. Δεν υφίστανται πια όμως είναι ζωντανά ΜΕΣΑ ΣΟΥ και καλοθρεμμένα κιόλας. Απο σένα , μια κι ΕΣΥ τα τρεφεις έχοντας ακόμα, στραμμένη την Προσοχή ΣΟΥ, τη σκέψη Σου, το συναισθημά Σου, δηλαδή όλη Σου την ενέργεια σ' αυτά. Στο τώρα είσαι νεκρός ή εστω ημιζώντανος, αυτοματοποιημένος στην καθημερινότητά σου, γεμάτος θυμό, νεύρα, ονειροφαντασίες και γεμάτος απόλαυση, ίσως αλλά...χαμένη στο πουθενά.

Φυλακισμένος σε μια φυλακή που μονος σου εφτιαξες και πεταξες και το κλειδί.

Μέσα σου το γεγονος, επωδυνο συνηθως συναισθηματικα ή και σωματικά "ζει", τρεφεται από σένα τον ιδιο. Αναπτυσσεις ενα καρκινωμα.Ένα υπερτροφικό τέρας που ενεργειακα τρεφεται απο σένα και δημιουργημά σου είναι. Απιστευτο? Κι όμως είσαι Ζόμπι του εαυτού σου. Καταναλωνεις όλη σου την ενεργεια στέλνοντας την μεσω αυτης της αόρατης κλωστουλας στο παρελθοντικο γεγονός. Αυτορουφιέσαι. Εσύ, ρουφάς εσένα. Αυτοπεθαίνεις.

ΟΛΗ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

ΟΛΗ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ


Η ΣΚΕΨΗ

ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ


Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΟΥ


ειναι στραμμενη εκει.

Ασυνείδητα γίνεται η διαδικασία αυτη αλλά μόνο Συνειδητά μπορείς να απεμπλακείς , να αποδεσμευτείς απο αυτήν.

 Μόνο Συνειδητά.

 

Όσο δεν έχεις Επίγνωση της διαδικασίας αυτής , ζεις εν αγνοία σου στην ΄Αγνοια, ζεις ήδη "νεκρός".

• Γύρνα πίσω. Φέρε το γεγονός, όλη την ιστορία στο μυαλό σου. Παρατηρησέ την . Ξαναζήστην.  Κοίτα το "θέμα της ιστορίας", όλο, απο την αρχή. Αλλά ως Παρατηρητής, αποστασιοποιημένα και "ψυχρά". Ξαναβίωσέ το αλλά "απ' έξω". Με αυτόν τον τρόπο το Κατανοείς αλλά όχι πια ως συμμετέχων, ως δρων μέσα σε αυτό. Ψυχρά και ψυχραιμα. Κι έπειτα
• ΣΒΗΣΤΟ. Έτσι θα χάσει τη δυναμη που έχει πάνω σου, η οποία είπαμε δυναμη είναι ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ. H προσωπική σου Δύναμη έχει παραδοθεί από σενα σε κατι Α ΝΥ ΠΑΡ ΚΤΟ.  Το γεγονός ως γεγονος, είπαμε, και ανευ υποστασεως ειναι και ουδετερο ειναι. Αν θες αποχαιρέτα το να πάει στην ευχή κι εχει ήδη φυγει μεσα απο σενα αυτο που χρόνια κουβαλαγες, σαν τον Σισυφο κάπως.  

Ανακεφαλαίωση το λένε οι καστανεντικοί. Αποδεσμευση απο το παρελθόν και σβήσιμο της προσωπικής ιστορίας. Δεν υπάρχει πλέον προσωπική ιστορία. Δεν αφήνει ίχνη πια. Κι είσαι ελευθερος απο αυτήν.

Την πληρη αποστασιοποίηση του Παρατηρητή και  της advaita vedanta μου θυμίζει, επίσης. "Πρόσεχε πού στρέφεις την Προσοχή και το νου σου". Μην πω δηλαδή  πως ο Καστανεντα advaita vedanta μελετούσε και σηκωθεί το Πνεύμα του κι αρχίσει και με κυνηγάει σε μορφή αετού, γερακιού ή άλλου πτηνού.(μη ξεχνάμε πως κι εμείς φτερωτά μεγαλειώδη άπλάσματα είμεθα αλλά κατηγορίας μεγαλειωδών Εντόμων....οπότε.....σσσσσ...μη και είμεθα ανίεροι και μας κυνηγαει όλο το σύμπαντο μαζι με τους μάγους του κιόλας....)

Λύνεται, λοιπόν, άλλο ένα απο τα δεσμά που σε κρατούν ακινητοποιημένο και δεν ζεις αληθινά στο όποιο εδώ και τώρα βρίσκεσαι.

Κάθε πρόβλημα του παρελθόντος μας κρατά ακινητοποιημένους. Είναι ένα λεπτό νήμα, μια λεπτη  αλλά, ενεργειακά,  πανίσχυρη κλωστή που σε "κρατά" μαρμαρωμένο κι ούτε καν χαμπαρι δεν το έχουμε πάρει. Είπαμε, Ασυνείδητα γίνεται η λειτουργία αυτή.

Αν θες να κάνεις το επόμενο βήμα (έστω κι αν στην αρχή σαν τρεμάμενο να είναι το ποδαράκι σου....), αυτά τα δεσμά πρεπει να κοπούν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

 ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Στρέφοντας την Προσοχή σου κάπου όλη η ενέργεια σου, όλο σου το Είναι βρίσκεται εκεί που είναι στραμμένη η Προσοχή σου, είπαμε.

Επιλέγεις λοιπόν.

Θέλεις να είναι η Προσοχή σου  εκεί, Εδώ ή παραπέρα?

(Αφού επιλέξεις όμως Συνειδητά μετα  παρακαλώ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑ!

Επελεξε ό,τι επιλεξεις αλλά δέξου και τις όποιες "συνέπειες".

Ανάσα Ελευθερίας ή Ενταση?
Αλλά όχι γκρίνια...βολευει, το ξερουμε αλλά στοπ!)

Shamanic chant: Heal the Soul

Sacred Spirit -Native American Music

Aνάσα κι έρωτά μου

                                                      Μόνο ανάσαινε

Ούτε Χριστιανός

ούτε Εβραίος,

ούτε Ινδουιστής,

Βουδιστής,

Σούφι ή Ζεν. 

Ούτε καμία θρησκεία ή κοινωνικό σύστημα.

Δεν έρχομαι από την Ανατολή ή τη Δύση,

 δεν έρχομαι από τον ωκεανό ή το έδαφος,

δεν υπάρχω,

δεν είμαι κάποιο ον από αυτό τον κόσμο ή κάποιον άλλο.

Δεν κατάγομαι από τον Αδάμ και την Εύα, ή από κάποια άλλη πηγή.

Ο τόπος μου είναι απεριόριστος, το μονοπάτι μου δεν αφήνει ίχνη.

Ούτε σώμα ούτε ψυχή.

Ανήκω στον αγαπημένο,

 έχω δει τους δύο κόσμους σαν ένα,

και αυτό τον ένα τον αποκαλώ και τον γνωρίζω σαν ένα,

πρώτον

τελευταίον,

εξωτερικόν,

 εσωτερικόν,

 μόνο αυτή την ανάσα 

 ανασαινε

ανθρώπινο όν.

Τζαλαλαντίν Ρούμι (13ος αιώνας). 

Μεγάλος Πέρσης μύστης, ποιητής της πνευματικότητας και της αγάπης και ιδρυτής του τάγματος των σούφι

Έζησε το 1207-73 στην Περσία, και  είναι ο εμπνευστής- δεν το δημιούργησε ο ίδιος, για το πλέον σπουδαιότερο τάγμα, στην Κόνια (Ικόνιο, Μικράς Ασίας) της Τουρκίας. Τον Σουφισμό.. Οι μαθητές του Τζελάλ Α-Ντίν Α-Ρούμι δημιούργησαν την Μεουλέουι (ή Μεβλέβι) αδελφότητα, μια οργάνωση από «περιστρεφόμενους δερβίσηδες» οι οποίοι επεδίωκαν έκσταση δια μέσου ήρεμης περιστροφής, ένας αναπτυσσόμενος με λεπτομέρεια τελετουργικός χορός που είναι γνωστός με το όνομα «Ο χορός των Ουρανίων Σφαιρών» συνοδευόμενος από μουσική, είχε σαν επιδίωξη να αναπαραστήσει την ακολουθία των ουράνιων σφαιρών. Μουσική, ψαλμωδία, χορός ή απαγγελία ποιημάτων ήταν δικαιολογημένα να επιφέρουν τέτοιες εμπειρίες ανυπέρβλητων θρησκευτικών υπερβάσεων.Στις ελληνικές επιρροές στο έργο του Ρουμί αναφέρεται το άρθρο «Τα ελληνικά ποιήματα του Μαυλανά Ρουμή και του γυιού του Βαλέντ κατά τον 13ο αιώνα» . Από εκεί συνάγονται τα εξής:

Στο έργο του Ρουμί υπάρχουν πολλά νεοπλατωνικά και γνωστικά στοιχεία. Αυτό οφείλεται – πέρα από τις ελληνικές επιδράσεις που υπήρχαν ήδη στην ισλαμική φιλοσοφία και θεολογία – στο ότι ο Ρουμί είχε ο ίδιος επαφή με έλληνες διανοούμενους της περιοχής, κυρίως κληρικούς.  Ο Αφλακί, βιογράφος του Ρουμί, περιγράφει τις φιλοσοφικές συζητήσεις του Ρουμί με τον ηγούμενο της Ι. Μονής του Αγίου Χαρίτωνος (κατά τους τούρκους Άκ Μαναστίρ), κοντά στην ελληνική κωμόπολη Σίλλη του Ικονίου, την οποία μάλιστα αναφέρει ως «μονή του Πλάτωνος» (ντέιρε Αφλατούν). Από τα λίγα ποιήματα του Ρουμί σε τοπικό ελληνικό ιδίωμα δεν είναι εμφανές σε ποιο βαθμό γνώριζε την ελληνική. Φαίνεται όμως ότι ο γιος του Σουλτάν Βαλέντ γνώριζε πολύ καλά τα ελληνικά διότι έγραψε αρκετά ποιήματα σ’ αυτή τη γλώσσα.