Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ...μονο ανασαινε..... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ...μονο ανασαινε..... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

14/2/11

Aνάσα κι έρωτά μου


                                                      Μόνο ανάσαινε


Ούτε Χριστιανός
ούτε Εβραίος,
ούτε Ινδουιστής,
Βουδιστής,
Σούφι ή Ζεν. 

Ούτε καμία θρησκεία ή κοινωνικό σύστημα.

Δεν έρχομαι από την Ανατολή ή τη Δύση,
 δεν έρχομαι από τον ωκεανό ή το έδαφος,

δεν υπάρχω,
δεν είμαι κάποιο ον από αυτό τον κόσμο ή κάποιον άλλο.

Δεν κατάγομαι από τον Αδάμ και την Εύα, ή από κάποια άλλη πηγή.

Ο τόπος μου είναι απεριόριστος, το μονοπάτι μου δεν αφήνει ίχνη.

Ούτε σώμα ούτε ψυχή.

Ανήκω στον αγαπημένο,
 έχω δει τους δύο κόσμους σαν ένα,

και αυτό τον ένα τον αποκαλώ και τον γνωρίζω σαν ένα,
πρώτον
τελευταίον,
εξωτερικόν,
 εσωτερικόν,
 μόνο αυτή την ανάσα 
 ανασαινε

ανθρώπινο όν.

Τζαλαλαντίν Ρούμι (13ος αιώνας). 

Έζησε το 1207-73 στην Περσία, και  είναι ο εμπνευστής- δεν το δημιούργησε ο ίδιος, για το πλέον σπουδαιότερο τάγμα, στην Κόνια (Ικόνιο, Μικράς Ασίας) της Τουρκίας. Τον Σουφισμό.. Οι μαθητές του Τζελάλ Α-Ντίν Α-Ρούμι δημιούργησαν την Μεουλέουι (ή Μεβλέβι) αδελφότητα, μια οργάνωση από «περιστρεφόμενους δερβίσηδες» οι οποίοι επεδίωκαν έκσταση δια μέσου ήρεμης περιστροφής, ένας αναπτυσσόμενος με λεπτομέρεια τελετουργικός χορός που είναι γνωστός με το όνομα «Ο χορός των Ουρανίων Σφαιρών» συνοδευόμενος από μουσική, είχε σαν επιδίωξη να αναπαραστήσει την ακολουθία των ουράνιων σφαιρών. Μουσική, ψαλμωδία, χορός ή απαγγελία ποιημάτων ήταν δικαιολογημένα να επιφέρουν τέτοιες εμπειρίες ανυπέρβλητων θρησκευτικών υπερβάσεων.Στις ελληνικές επιρροές στο έργο του Ρουμί αναφέρεται το άρθρο «Τα ελληνικά ποιήματα του Μαυλανά Ρουμή και του γυιού του Βαλέντ κατά τον 13ο αιώνα» . Από εκεί συνάγονται τα εξής:



Στο έργο του Ρουμί υπάρχουν πολλά νεοπλατωνικά και γνωστικά στοιχεία. Αυτό οφείλεται – πέρα από τις ελληνικές επιδράσεις που υπήρχαν ήδη στην ισλαμική φιλοσοφία και θεολογία – στο ότι ο Ρουμί είχε ο ίδιος επαφή με έλληνες διανοούμενους της περιοχής, κυρίως κληρικούς.  Ο Αφλακί, βιογράφος του Ρουμί, περιγράφει τις φιλοσοφικές συζητήσεις του Ρουμί με τον ηγούμενο της Ι. Μονής του Αγίου Χαρίτωνος (κατά τους τούρκους Άκ Μαναστίρ), κοντά στην ελληνική κωμόπολη Σίλλη του Ικονίου, την οποία μάλιστα αναφέρει ως «μονή του Πλάτωνος» (ντέιρε Αφλατούν). Από τα λίγα ποιήματα του Ρουμί σε τοπικό ελληνικό ιδίωμα δεν είναι εμφανές σε ποιο βαθμό γνώριζε την ελληνική. Φαίνεται όμως ότι ο γιος του Σουλτάν Βαλέντ γνώριζε πολύ καλά τα ελληνικά διότι έγραψε αρκετά ποιήματα σ’ αυτή τη γλώσσα.