γιατι θελουμε να μιλαμε?και θελουμε πιο πολυ να μιλαμε,
οταν ειμαστε ερωτευμενοι.
ή νομιζουμε οτι ειμαστε ερωτευμενοι.
ή νομιζουμε οτι δεν ειμαστε αλλα ειμαστε.
ερωτευμενοι.
(αυτο θα μπορουσα να το συνεχισω επ΄απειρον.
εχει πολυ πλακα.)
ιδιαιτερα οταν ειμαστε μακρια.
ποσο ειναι το μακρια?
(οχι τωρα σοβαρα,
ειμαι μακρια αλλα αισθανομαι διπλα σου.)
οταν ρωταμε "τι κανεις?",
αλλα την ιδια στιγμη απο μεσα μας λεμε,
μου ελειψες,
εσυ,
(αυτο που νομιζω οτι εισαι,
ή αυτο που δεν νομιζω,αλλα εισαι.
εχει πολυ πλακα ειπαμε αυτο.)
τα χαδια σου,
η μυρωδια σου,
το βλεμμα σου,
η αισθηση σου.
ετσι κι αλλιως εκει διπλα σου ειμαι,
αορατη,
σε εχω σ' ενα συννεφακι βαλει,
και σ' αγγιζω,
βλεπω μεσα απ' τα ματια σου,
σε χαιδευω απαλα,
προσεκτικα,
μην μου σπασεις.
σου τραγουδαω ψιθυριστα,
μην ξυπνησεις και φυγεις και χαθεις,
και σε χασω.
ναι ενταξει,
εδω και τωρα κλπ κλπ.
κι αν το εδω και τωρα μου εχει χρονικη συνεχεια?
(υπαρχει και το αλλο "μου",
το βουδιστικο.
it's not relevant but it fits)
κι ας μεσολαβει ενα διαλειμμα?
ουφ.
και ποιος λεει πως θα ορισουμε το εδω και το τωρα μας?
-define what definition is-
και το εκει και τοτε μας.
αφου αμα το φερνω εγω στο μυαλο μου,
παλι εδω και τωρα ειναι,
οχι εκει και μετα.
ουτε
τοτε και πριν.
(-Objection sustained!!!).
.jpg)
