Ελληνικό κλειδί είναι το γνωστό μα τόσο γνωστό αυτό σύμβολο, ίσως το σημαντικότερο ελληνικό σύμβολο, έτσι ονομαζεται, ελληνική κλείδα ή μαίανδρος. Συμβολίζει το αιώνιο και την ενότητα. Έχει τις ριζες της καταγωγής του από το μύθο του Λαβυρινθου και του Μινωταυρου. Ως μοτίβο επαναλαμβανομενο και συνεχόμενο το συναντούμε ως διακοσμητικο, στα παντα. Δαχτυλιδια, κοσμηματα, τοιχογραφιες, υφάσματα, σε μετώπες ναών, παντού. : The Greek key is an ancient ornamental motif consisting of a continuous band arranged in rectilinear forms. Greek keys are common decorative elements in Greek art and Roman art; the design is also common in present day architecture as a neoclassical element.
The Greek key design was the most important symbol in Ancient Greece as it represented infinity and unity. Most ancient Greek temples incorporate the sign of the Greek key. Even the shield of Philip, the second king of Macedonia, was decorated with multiple symbols of the Greek key.Some historians feel that the Greek key has its basis in the Greek myth of the labyrinth that imprisoned the minotaur.
Τα Αντικλείδια
Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
(Τα Αντικλείδια, 1988) Γ. Παυλόπουλος
Τα κλειδιά, τα αντικλείδια και γενικώς ό,τι ξεκλειδώνει δεν ανήκουν μόνο στην Ποίηση, ούτε μόνον αυτήν αφορούν. Για μένα, εδώ, σε αυτό το ποίημα, ο εαυτός μου είναι η Πύλη, αυτο το ό,τι είμαι τέλος πάντων. Ειμαι μια πόρτα από το μεσα για το έξω και ταυτόχρονα είσοδος του "έξω" προς τα "ένδον", ας υποθέσουμε. Ωραία?
Ωραία.
Ωραία.
Ε. Με καποιον τρόπο αυτο το "μεσα", εγω τελος πάντων, πρεπει να επικοινωνησει με το "εξω", που ναι μεν ένα είναι το εντός με το εκτός του σώματος, αλλά με καποιον τρόπο, δεδομένου ότι εχουμε άλλες, διαφορετικές μορφές και συνειδητότητες εμείς οι άνθρωποι, ε κάπως πρέπει να επικοινωνησουμε.
ΑΜΑ ΘΕΛΟΥΜΕ, βέβαια.
Ε άμα θελουμε, όποιος θέλει και επιθυμεί και κανει κέφι και γουστάρει ας βρει ένα κλειδί, ενα αντικλείδι, εν αναγκη ας σπασει και την "πόρτα" αλλά ας προσπαθήσει τουλαχιστον. Do something.
Αξιζει τον κόπο, δεν νομίζετε? Εγώ λέω αξίζει και παρααξίζει. Κι έχω βαρεθεί τις δήθεν, τις μισερές και τις τάχα μου έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, επικοινωνίες. Ή όλα ή τίποτα. Αμάν πια.
People are Strange
ΤΗΕ DOORS.............................................
.jpg)
