το φεγγαρι κανει κυκλους

το φεγγαρι ειναι τυχερο.

παει βολτα ελευθερο,

φτανει ακομα και στο ψηλοτερο βουνο,

στο πιο απομακρο ξεφωτο,

και τρυπωνει οπου θελει,

ακομα κι εκει που ειναι η αγαπη μου,

την ωρα που κλαδευει

και ποτιζει τον κηπο.

παω κι εγω μαζι του ομως.

κρυφα.

κανενας δεν το ξερει.

ουτε το φεγγαρι.

ουτε κι αυτος.

κι ετσι δεν μου λειπει πολυ.

λιγο μου λειπει.