ειναι ενα θεμα αυτο: το πριν, το τωρα και το μετα.
στην ουσια υπαρχει μονο το τωρα.το πριν και το μετα "υφιστανται" μονο σε συναρτηση με το τωρα. μονο στο μυαλο μας ειναι ζωντανα, κι ειναι αυτα που μας βασανιζουν συνηθως, το παρελθον και το μελλον.
υποτιθεται οτι το παρελθον μάς εχει καθορισει κι εχουμε φτασει ως εδω που ειμαστε τωρα, τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη. (το οτι ο χρονος ειναι μια κατασκευη και οτι δεν υπαρχει στην πραγματικοτητα, ας μην το εξετασουμε τη δεδομενη ιστορικη στιγμη διοτι ο Θορυβωδης Ανεμος θα ερθει αγριεμενος και ποιος τον ακουει....).
ωραιααααααααα.
οι προηγουμενες σκεψεις και πραξεις μας, μάς οδηγησαν εδω και δημιουργησαν αυτο που τωρα ειμαστε.αν οι πραξεις και τα λογια μας ηταν θετικα,αισιοδοξα και βοηθουσαν τον κοσμο να γινει καλυτερος-κι εμας μαζι, χωρις να περιμενουμε ανταλλαγμα και ευσημα,τοτε ειμαστε μια χαρα- χωρις πολλες τρομαρες.
εαν οχι, αν ημασταν αρνητικοι, σκοτεινοι, και "ο σκοπος αγιαζε τα μεσα" για να πετυχουμε τις επιδιωξεις μας, τοτε το τωρα μας δεν πρεπει να ειναι και πολυ σοι.
αναλογως λοιπον με το πριν μας, εχει διαμορφωθει το τωρα μας.και εξαρταται απο τις πραξεις και σκεψεις του παροντος το πώς -περιπου- θα διαμορφωθει το μετα μας,το μελλον του καθενος δηλαδη.
αυτος ειναι ο περιφημος νομος αιτιας-αποτελεσματος, το γνωστοτερο ως karma.( μα δεν ηχει πολυ ωραια στα αυτια αυτος ο συνδιασμος κ, ρ και μ?).
η διαφορα του νομου αυτου απο το χριστιανικο "ο,τι εσπειρες,θα θερισεις" ειναι οτι θεωρειται συμπαντικος φυσικος νομος. δεν υπαρχει κανεις να σε συγχωρησει αν ζητησεις συγχωρεση. μονο οι ιδιες οι πραξεις σου μπορουν να δειξουν μεταμελεια και μεταστροφη θεασης, ας πουμε.
εισαι υπευθυνος εσυ. αν θες το αλλαζεις το καρμα σου ( βεβαια εκει μπλεκουμε λιγο διοτι εχουν και τις μετενσαρκωσεις και τα καρματα των προηγουμενων ζωών αλλα μεχρι οπου μπορουμε -και μας αρεσει, το παμε). αυτα σε γενικες γραμμες περι του πριν διοτι για περισσοτερες λεπτομερειες θα επρεπε να ειμεθα βουδιστες μοναχοι ζεν και κατι τετοιο δεν ειμεθα, ακομα.
λεω λοιπον κι εγω τωρα, διοτι να μη μιλησω? α οχι. α οχι.
ασχετως πως ημαστε πριν, αν φτασουμε και καταφερουμε καποια στιγμη να συνειδητοποιησουμε τι καναμε, πώς ζουσαμε, ποια λαθη, ποση κακια, ποσο "κλεφτες" κι αρνητικοι ημασταν, ψευτες και ο,τι αλλο περεμφερες, η πρωτη αντιδραση θα ειναι να βαλουμε τα κλαματα. για γοερο κλαμα μιλαμε.............αν η συνειδητοποιηση ειναι βαθια και ειλικρινης.
η δευτερη αντιδραση θα ειναι η αρνηση αυτων που μολις συνειδητοποιηθηκαν:
ΕΓΩ?
ΕΓΩ?
ποτέ!
αποκλειεται!
τι λες τωρα! -στον εαυτο μας παντα απευθυνομενοι διοτι στην αρχη σιγα μην τα παραδεχτουμε και μπροστα σε αλλους!!!!
τη στιγμη της πρωτης πρωτης συνειδητοποιησης της "αναξιοτητας" του εαυτου εχουμε κανει και το σημαντικοτερο που μπορουσαμε για να τον οδηγησουμε στην αξιοσυνη και γιατι οχι και στο θριαμβο. θριαμβο με την εννοια της πληρους συνειδητοτητας και αυτοολοκληρωσης.
αν λοιπον θελησουμε και αλλαξουμε αργα αργα αλλα σταθερα την οπτικη, τη θεαση, τη σκεψη και τις πραξεις μας τοτε εχουμε κανει ενα τεραστιο και αποφασιστικης σημασιας βημα για να αλλαξουμε τον εαυτο πρωτα και το -αβεβαιο- μελλον μας υστερα. υπερβαση θα ελεγα.
δεν γινεται αμεσως.
θελει χρονο.
κι εχουμε πολυ χρονο στη διαθεση μας για να παμε εκει που θελουμε να παμε.
κι ας μην υπαρχει ο χρονος ως διασταση.....
μη συνεχισω περι διαστασης χρονου κλπ τωρα γιατι το' χασα το θεμα μου μετα.............................
I see you've found my underground
So help yourself to guns and ammo
Nothing here has ever seen the light of day
I leave it in my head
It's the first day of the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
Don't fuck it up
Don't fuck it up
You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life
θα ελεγε καποιος οτι ειναι ενα τραγουδι απλοικο, με ελαχιστους στιχους.και ειναι βεβαια.ομως αν ηταν mantras δεν θα πειραζε αν το επαναλαμβαναμε μεσα μας 7.500 φορες την ημερα........
εμενα παντως σοφο μου φαινεται:
it's the first day of the rest of my life,
i'll try not to fuck it up.
.jpg)
