24/11/10

Άγρια αστέρια είμαστε




"Όσοι περισσοτεροι μοιράζονται το ιδιο όνειρο, τόσες περισσοτερες πιθανοτητες υπαρχουν να εκδηλωθει, να υλοποιηθει στη σφαίρα του πραγματικου. "

         (βεβαιώνουν πολλοί και διάφοροι σοφοί)




Άγρια των άστρων μουσική- Γ. Αγγελακας



Άγρια των άστρων μουσική

μόλις νυχτώνει με ξυπνάς

Μέσα στην πιο βαθιά σιωπή

έρχεσαι και με τυραννάς



Άγρια των άστρων μουσική

στην ξεχασμένη σου φωτιά

ρίχνονται οι πιο κρυφοί καημοί

ψάχνοντας να 'βρουν γιατρειά



Μ' όσα φύγαν, μ' όσαν έχουν πια χαθεί

μ' ό,τι μέσα μου έχω ως τώρα περισώσει

ξεκινάω κάθε μέρα απ' την αρχή

τα μετράω και περιμένω να νυχτώσει



Άγρια των άστρων μουσική

μόλις νυχτώνει με ξυπνάς

και μ' ένα ξαφνικό φιλί

με καταπίνεις με ρουφάς



Με μεθάς με γελάς με χαϊδεύεις με πονάς

Στην ανύπαρκτη πατρίδα των ονείρων μ' οδηγάς

Με μεθάς με γελάς με χαϊδεύεις με πονάς


Κι όταν φεύγεις το πρωί σαν παιδί με παρατάς.




Πάμε να το πάρουμε από την Αρχή?

18/11/10

Τώρα τραγουδούν και το βράδυ τα πουλιά?


Ζω στην πόλη και σε ποια πόλη μάλιστα. Αθήνα. Άγρια κι αφιλόξενη πόλη.Την μίσησα με το που πάτησα το αιθέριο φτερό μου μετακομίζοντας απο την Θεσσαλονίκη (και τον ιερό Βορρά) εκεί γύρω στα δώδεκα(αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία).Όμως κάτι παράξενο και μυστήριο έτυχε να ζω αυτόν τον τελευταίο καιρό.Κάτι μοναδικό για το οποίο θεωρώ τυχερό πολύ  τον εαυτό μου.

"Είναι μια παράξενη νυχτα απόψε.
Πουλιά κελαηδουν στον κήπο και στο παρκο διπλα απο το σπίτι.
Πολύ πολύ όμορφα κελαηδουν.
Ειχε ξαναγινει σχετικά προσφατα αλλά είχε πανσεληνο.
Δεν με αφήνουν να κοιμηθώ, αν και δεν νυσταζω κιόλας πολύ. Μα είναι πολύ όμορφα σου λέω-κουτσομπολευουν νομιζω, ειναι πολυ κουτσομπολικα αυτα τα πουλακια.....

Τωρα κελαηδουν και το βράδυ τα πουλιά?"

'Ετσι έλεγα σε ένα φίλο εδώ και μέρες, ξαφνιασμένη κι απορημένη συνάμα.
Κι όπως είναι αναμενόμενο, άρχισα να ρωτάω, αν το έχει προσέξει και κάποιος άλλος ή τέλος πάντων τι να' ναι αυτό, τι έπαθαν τα πουλιά και κελαηδούν την νύχτα? Οι προεκτάσεις στις οποίες έφτασε  το σοφό μεν, ξερό δε κεφάλι μου δεν είναι επί του παρόντος κειμένου να αναλυθούν.Θα ασχοληθεί αργότερα η επιστήμη, η ιστορία, η μεταφυσική και η συγκριτικη θρησκειολογία.Οι οικολόγοι όχι, τους το απαγορεύω από τώρα.

-Αηδόνια, παιδί μου, τα αηδόνια κελαηδούν μονάχα την νύχτα, μου' πε η σοφή μάνα μου. (βέβαια μικρή όταν ήμουν διάβολο με έλεγε κι όχι πεταλούδα, αλλά άλλο θέμα αυτό..).
 
-Αηδόνια?
-Αηδόνια?
 -Στην πόλη?
Και ποιά πόλη, έτσι? Αθήνα, όχι αστεία.

Αηδόνια είναι τελικα.Όχι ένα μόνο,νομίζω 3 μπορώ και ξεχωρίζω.

Μαγικό?

Μαγικό..............

Μαγικό..........


Μαγικό...........


Μαγικό.....................................



 
"Τ'αηδόνια δε σ'αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες" έλεγε ο Σεφέρης. (άλλος φίλος μου το θύμισε αυτό). Κι εμένα, στην Αθήνα......
 
Μαγικό.........
Μαγικό...........
Μαγικό...................
Μαγικό..............................
Μαγικό........................................
 
 
 
Πόσες φορές να το πω? Μαγεία!!!!!!!!!!!!!!!! (ένα θέμα το έχουμε με τις λέξεις και  την επανάληψή τους. Και με τη μαγεία, επισης.)


 


Προσγειώθηκα απότομα όμως όταν διάβασα πώς έπρεπε να έχουν φύγει απο τον Αυγουστο......
Θα προλάβουν να  φυγουν ή θα τα βρει πρώτο κανένα απότομο και ξαφνικό κρύο?
Τα έχω έγνοια τώρα.





 
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και καθόλου δημιούργημα της φαντασίας μου.....






8/11/10

ΑΝΕΙΠΩΤΑ


"All around οι τέσσερις ύστερα

Οι τρεις οι δύο κι ο ένας l' unique le solitaire
Le marié à vie a sa cigarette μπροστά σ' έναν εξώστη επάνω στη
Μεσόγειο
Και με μια κούπα έννοιες δύσκολες κι εύγευστες come i fichi la mattina
Μετρά κείνο που μένει. Το ίδιο που δεν βρίσκεται ποτέ μέσα στο
άθροισμα
Μπορεί μ' ευθείες να χαράζεται ο Μεσημβρινός αλλ'
Η αλήθεια πάντοτε με τεθλασμένες. Λιγότερο από νου και
περισσότερο από
Χουν είναι η δεύτερη και η τρίτη μέσα μας υπόσταση"

To μαρμαρινο τραπέζι-ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ-Οδυσσέας Ελύτης


ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ....
 ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΠΩΘΟΥΝ?



Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε



Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε


Στη λησμονιά σε πάνε…


Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς


να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..


Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..


Γλυκιά μου, μη χαθείς…
 Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή


Θα’ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..


Θα’ναι μι’αλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς


να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..


Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..


Γλυκιά μου, μη χαθείς…


Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς


να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..


Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..


Απόψε, μη χαθείς…

....................................................................................



Γιορτή μεγάλη σήμερα.
Χρόνια πολλά σε αυτους που γιορτάζουν, λοιπόν.
Κι επίσης, χρόνια πολλά σε όλους ,
με την ευχή να γίνουν όλοι άγγελοι
να ξαναβρούν τα φτερά τους και να πετάξουν ελεύθερα, πάλι........

Υ.Γ .Από το μεγαλειώδες έντομον δώρο η γραφή του ποιητή και τα μαγευτικο αυτό τραγούδι, που αν κι ερωτικό, κρύβει μέσα του συμπυκνωμένη σοφία.
Χρόνια πολλά με όοοοοοοοοοοολη μας την αγάπη!
(μην πούμε πάλι για τον πληθυντικό ε?)