ΜΕΣΑ-ΕΞΩ ( ενα)
Κάποια στιγμή εμφανίζεται!
Αρχίζει με μια αίσθηση μυστηρίου, σα να υπάρχουν κρυφές και αόρατες γραμμές επικοινωνίας από τις οποίες όμως ΕΣΥ είσαι αποκομμένος. Τα μυστήρια δημιουργούν ερωτήσεις και τα σενάρια αρχίζουν. Επαναλαμβανόμενα σενάρια που καταλήγουν πάντα στο χειρότερο τέλος.-όχι αυτό με το γάμο και το βαθύ κοίταγμα στα μάτια.
Άλλοι άνθρωποι είναι υποκείμενα της προσοχής εκτός από ΕΣΕΝΑ. Η προσοχή σου έχει αφαιρεθεί από δικαίωμα, από κεκτημενο θα έλεγα. Και τα σενάρια προσθέτουν άλλο ένα θέμα: η προσοχή είναι στραμμένη σε ένα άλλο άτομο, άρα ΕΓΩ δεν είμαι πια ιδιαίτερός για ΕΣΕΝΑ. κάποιος άλλος είναι πιο ενδιαφέρον, πιο σημαντικός, πιο διασκεδαστικός, πιο γλυκός. τουλάχιστον τώρα.
Οτιδήποτε άλλο, οποιοσδήποτε άλλος εκλαμβάνεται ως απειλή από την προσωπικότητα, η οποία θέλει να είσαι ΕΣΥ το μοναδικό πρόσωπο με το οποίο ο σύντροφος να περνάει πραγματικά όμορφα. Άλλα πρόσωπα ή και δραστηριότητες είναι απειλή και άρα ΕΣΥ είσαι λιγότερο καλός και ακόμα περισσότερη προσοχή σου αφαιρείται. Οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ζήλεια, το σκυλί, τα παιδιά, η δουλειά, η σκέψη ή η επικοινωνία με πρωην αγαπημένα πρόσωπα. Όσο περισσότερο θεωρούμε ΑΥΤΟ ως απειλή τόσο περισσότερη ζήλεια θα είναι η αντίδραση μας. Απόρριψη είναι το συναίσθημα που γεννιέται μέσα μας.
Επιπλέον, χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι πρέπει να ασχοληθούμε με κάτι άλλο όταν το αγαπημένο πρόσωπο είναι επικεντρωμένο σε κάτι ΕΞΩ από μας, όταν ο χρόνος του δεν είναι διαθέσιμος για μας. Αυτό δημιουργεί μια πίεση, μια αγωνία, ενώ ο σύντροφος γνωρίζει ήδη τι να κάνει με τον δικό του χρόνο. Υπάρχουν και τα δυσάρεστα συναισθήματα που αισθανόμαστε και όλο αυτό μαζί δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, συν τω χρόνω γίνεται επώδυνο, οδυνηρό. Ας προσθέσουμε εδώ και το κυριότερο: έχουμε περιορίσει τον εαυτό μας στον σύντροφό μας , ο σύντροφος μας αποτελεί για μας την ΥΨΙΣΤΗ ΠΗΓΗ της διασκέδασης, της απόλαυσης και της ασφάλειας. Η ύψιστη πηγή είναι ΕΞΩ από μας. Όλα έρχονται από έξω: η έμπνευση, η αγάπη, η τιμωρία, η αλήθεια, η ικανοποίηση, η ανταμοιβή.
Αυτή είναι μια γενικότερη πεποίθηση του εαυτού μας, είναι μοτίβο μαθημένο και επαναλαμβανόμενο. Η ζήλεια είναι μια μορφή πίεσης που πηγάζει από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Δεν εχει την ίδια επίδραση κι ένταση σε όλους. Εξαρτάται από τις υποκειμενικές αντιλήψεις του ατόμου για τη σοβαρότητα της καταστασης κι από την αίσθηση της απειλής που του δημιουργεί η κατάσταση αυτή. Μία διάσταση της προσωπικότητας που παίζει ρόλο στην αντιμετώπιση της ζήλειας είναι το «κέντρο ελέγχου»(focus of control), όρος της ψυχολογίας της μάθησης και της ψυχολογίας των κινήτρων. Ορίζεται ως μια πεποίθηση σχετικά σταθερή για το βαθμό στον οποίο οι συμπεριφορές μας επηρεάζουν την επιτυχία ή την αποτυχία μας σε κάτι. Επηρεάζει τη μάθηση, τα κίνητρα, τη συμπεριφορά και τις στάσεις μας. Καθορίζεται από το πώς ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν ισχυρό έλεγχο στη διαμόρφωση της ζωής τους (ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ) ενώ άλλοι νιώθουν ότι πρέπει να στηριχθούν σε δυνάμεις εξωτερικές ή ότι η επιρροή εξωτερικών παραγόντων παίζει και τον καθοριστικότερο ρόλο σε ό,τι τους συμβαίνει (ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ).