Ελευθερια

Tο προβλημα του ορισμου της ελευθεριας του ανθρωπου και η σταση του απεναντι στην οποιασδηποτε μορφης εξουσια ειναι μαλλον προαιωνιο.
Ελευθερια σημαινει ελευθερια εκλογης?
ελευθερια βουλησης?
ισως εχουμε την αυταπατη της ελευθεριας γιατι ναι μεν εχουμε την επιγνωση των επιθυμιων μας αλλα οχι και των βαθυτερων κινητρων αυτων των επιθυμιων.
απο την αλλη μερια υπαρχει η αποψη οτι ο ανθρωπος δεν ειναι ελευθερος να διαλεξει,οτι οι αποφασεις του οριζονται απο εσωτερικα και εξωτερικα γεγονοτα που εχουν συμβει πριν,ασχετα αν μιλαμε για ομαδες ή ατομα.
κανοντας,υποτιθεται παντα,δουλεια με τον εαυτο μας ο καθενας και κατα συνεπεια και μεσα στην ευρυτερη ομαδα ή στην επιλεγμενη ομαδα που ανηκουμε, σπαει η υποτιθεμενη αιτιοτητα και ακολουθειται μια πορεια διαφορετικη απο την ηδη "πεπατημενη".
θαπρεπε ομως νομιζω να μιλαμε για την ελευθερια εκλογης ενος συγκεκριμενου ατομου κι οχι του ανθρωπου γενικοτερα.
το προβλημα της εκλογης,
της επιλογης,
δεν ειναι προβλημα επιλογης αναμεσα σε 2 εξισου καλες δυνατοτητες.
ειναι σχεδον παντα η εκλογη αναμεσα σε κατι καλυτερο απο κατι χειροτερο,
σε σχεση παντα με το βασικο "ηθικο" ερωτημα της ζωης:
προοδος ή οπισθοδρομηση?
ανεξαρτησια ή εξαρτηση?
αγαπη ή μισος?
ελευθερια,ισως,ειναι η ικανοτητα να ακουμε τη φωνη της συνειδησης μας που οδηγει στην αναπτυξη και την ολοκληρωση, στην πραγματωση αυτου που εν δυναμει ειμαστε:
ανθρωποι.
ανθρωπινοι ομως.
η ελευθερια δεν ειναι μια αφηρημενη ικανοτητα που το ατομο εχει ή δεν εχει.
απο τη μια,μπορει να ειναι ενας προσανατολισμος της προσωπικοτητάς του,
να γινει ενα παραγωγικο και ανεξαρτητο ον.
ειναι ας πουμε μια λειτουργια της δομης του χαρακτηρα του.
με αυτην την εννοια το ιδιο το ατομο απλα δεν ειναι "ελευθερο να διαλεξει" το κακο,ειναι ήδη ενα ολοκληρωτικα ελευθερο ατομο.
απο την αλλη, η εννοια της ελευθεριας χρησιμοποιειται ως η ικανοτητα να επιλεξουμε αναμεσα σε 2 αντιθετα-συνηθως-πραγματα,που δειχνουν παντα την επιλογη αναμεσα σε κατι λογικο και κατι παραλογο,
επιλογη του ενος σε αντιδιαστολη με το αλλο.
τοτε δεν ειμαστε ελευθεροι να διαλεξουμε,
τοτε η ελευθερια της επιλογης εναποκειται στις αντιφατικες προδιαθεσεις που υπαρχουν μεσα μας.
τοτε απο ποιους παραγοντες εξαρταται τελικα η αποφαση μας επιτελους?

στην επιγνωση και στα διαφορετικα της ειδη.

γιατι η επιγνωση ειναι διαφορετικη απο τη θεωρητικη γνωση του τι ειναι καλο και τι ειναι κακο.
κι εδω μπαινει το συστημα αξιων (αυθεντια,εξουσια),
το οποιο πρεσβευουμε και στο οποιο "υπακουουμε".
απλα θελω να πω οτι ελευθερια δεν ειναι κατι που εχουμε ή δεν εχουμε.
υπαρχει μονο η πραξη της απελευθερωσης,
η ολη διαδικασια που γινεται μεσα μας οταν καλουμαστε να επιλεξουμε.
καθε φορα ο βαθμος ελευθεριας ειναι διαφορετικος και διαφοροποιημενος
ωσπου τελικα καθε βημα που κανω μεσω της επιλογης μου να αυξανει και την ικανοτητα να διαλεγω μια επιθυμητη
-(παντα ως προς τον απωτερο επιθυμητο στοχο της αναπτυξης του εαυτου)-
απο μια ανεπιθυμητη.
υπαρχουν αναριθμητοι βαθμοι ελευθεριας εκλογης,
διαφορετικοι σε καθε δεδομενη χρονικη στιγμη.
καποιες φορες η πρωταρχικη αποφαση επιλογης εχει παρθει
οχι τη μερα της τελευταιας,οπως νομιζουμε,αποφασης μας,
αλλα πολυ πολυ καιρο πριν.
οταν αποτυχαμε,ισως,να δουμε οτι η ζωη μας εθετε ενα βασικο ερωτημα:
το να δωσουμε εμεις οι ιδιοι νοημα στη ζωη μας.
οχι οτι κι αυτο σημαινει κατι απολυτο και μη αναστρεψιμο.
απλα ειναι πολυ πιο δυσκολο να δει κανεις οτι βρισκεται σε λαθεμενο δρομο,
οχι ομως κι ακατορθωτο.
καμμια φορα ο μονος λογος που γινεται πιο δυσκολο ειναι επειδη πρεπει να παραδεχτουμε πως οφειλουμε να γυρισουμε πισω ως την πρωτη λαθεμενη απαντηση
-στροφη ας πουμε- που πηραμε,
και αρα πως χασαμε χρονο και ενεργητικοτητα.
αρκει να μην φοβηθουμε να παραδεχτουμε το "λαθακι" μας.
σε αυτο το σημειο συνειδητοποιησης εχουμε ακομα μια ευκαιρια να παραμεινουμε ανθρωποι.
ειμαστε ακομα ελευθεροι να επιλεξουμε εντελει ποιο νοημα θελουμε να δωσουμε στη ζωη μας.
ουφ.

VYGOTSKY-Ζωνη Επικειμενης Αναπτυξης

Μαθηση και αναπτυξη αλληλοσυνδεονται απο την πρωτη μερα της ζωης ενος παιδιου.Οι διαστασεις της μαθησης,και οχι μονο της σχολικης, χρειαζονται μια νεα και ιδιαιτερα σημαντικη εννοια για να περιγραφουν:την εννοια της ζωνης επικειμενης αναπτυξης(zone of proximal development).
Η μαθηση,κατα Vygotsky, αντιπαραβαλλεται με το επιπεδο αναπτυξης του παιδιου.Η διδασκαλια συγκεκριμενων γνωστικων αντικειμενων ξεκινα σε συγκεκριμενη ηλικια π.χ αναγνωση, μαθηματικες πραξεις.
Μονος ο προσδιορισμος του ανεπτυγμενου επιπεδου σε καθε παιδι ομως,ειναι ανεπαρκης.Χρειαζεται να καθορισουμε δυο τουλαχιστον επιπεδα αναπτυξης.
Το πρωτο επιπεδο αναπτυξης μπορει να ονομαστει πραγματικο αναπτυξιακο επιπεδο-ως τετοιο εννοουμε το επιπεδο αναπτυξης στις νοητικες λειτουργιες ενος παιδιου, που εχουν ηδη ολοκληρωσει ενα συγκεκριμενο κυκλο, εχουν κατακτηθει.
Οι μελετες γυρω απο την νοητικη αναπτυξη των παιδιων βασιζονται στη γενικη υποθεση οτι μονον τα πραγματα που κανουν τα παιδια απο μονα τους δηλωνουν τις νοητικες τους ικανοτητες.Καθοριζουμε τη νοητικη ηλικια του παιδιου με τη χρηση τεστ, βασει του πως τα επιλυουν και σε ποιο βαθμο δυσκολιας ανταποκρινονται και ετσι αξιολογουμε το βαθμο νοητικης αναπτυξής τους.
Σε ολες τις αλλες περιπτωσεις (συνεργασια με αλλα παιδια,οταν δινονται καθοδηγητικες υποδειξεις, οταν ο ενηλικος αρχιζει τη λυση και το παιδι συμπληρωνει), στις οποιες το παιδι δεν παρουσιαζει μια ανεξαρτητη λυση του προβληματος, η λυση αυτη δεν θεωρειται ως ενδειξη της νοητικης του αναπτυξης και ικανοτητας.
Συμφωνα με το Vygotsky ομως η μεγαλυτερη ανεξαρτησια στην επιλυση προβληματων ειναι το πραγματικο αναπτυξιακο επιπεδο του παιδιου: καθοριζει λειτουργιες που εχουν ηδη ωριμασει και κατακτηθει-ειναι τα τελικα προιντα της εως τωρα αναπτυξης του. Αντιθετα(αλλα συμπληρωματικα) οταν με διαφορους τροπους επιλυει προβληματα υπο την καθοδηγηση ενηλικων ή σε συνεργασια με πιο ικανους συνομηλικους,η ζωνη επικειμενης αναπτυξης του καθοριζει εκεινες τις λειτουργιες που δεν εχουν ωριμασει ακομα αλλα βρισκονται σε διαδικασια ωριμανσης, σε εμβρυακη μορφη μεσα του: τις κατεχει "εν δυναμει".
Η ζωνη επικειμενης αναπτυξης δηλαδη χαρακτηριζει προοπτικα τη νοητικη αναπτυξη, μας επιτρεπει να διαγραψουμε αισιοδοξα το αμεσο μελλον του παιδοιυ και το δυναμικο της αναπτυξης του.
Η κατασταση, λοιπον, της νοητικης αναπτυξης ενος παιδιου μπορει να προσδιοριστει μονο με την αποσαφηνιση των 2 επιπεδων του: του πραγματικου αναπτυξιακου επιπεδου και τη ζωνη επικειμενης αναπτυξης του.Το υλικο που υπαρχει σημερα στις ζωνες επικειμενης αναπτυξης του θα αποτελεσει αυριο κατακτηθεισες ικανοτητες και λειτουργιες στο πραγματικο αναπτυξιακο επιπεδο.
Αξιοσημειωτο ειναι οτι ο Alfred Binet, o οποιος κατασκευασε την πρωτη κλιμακα-test νοημοσυνης στις αρχες του προηγουμενου αιωνα ειχε διακηρυξει : Μετα τη διαγνωση, η θεραπεια, τασσομενος υπερ της αγωγιμοτητας της νοημοσυνης. Η παραινεση του Βinet ξεχαστηκε επιμελως ιδιαιτερα απο την αμερικανικη σχολη(Terman, Cattel) και καλλιεργηθηκε η εντυπωση οτι το νοητικο πηλικο εκφραζει καποια κληροδοτημενη οντοτητα και ειναι αδυνατον να αλλαξει με περιβαλλοντικους χειρισμους.

θελω σχολια στα σχολια.

καλημερα.
για ακου να σου πω.
θελω να σχολιαζεις αυτα που σου σχολιαζω.
με κανεις και αισθανομαι σαν φωνη βοωντος εν τη ερημω.
μου στελνεις να πω τη γνωμη μου για το ενα και το αλλο κειμενο του ενος και του αλλου.
και τη λεω.
ε κι εγω θελω σχολιο,απο σενα,πανω σε αυτα που σχολιαζω.
τι ειμαι?
ο σχολιαστης?
το θελω γιατι ειναι ανατροφοδοτηση.
με βαζεις να σκεφτομαι πανω σε ενα θεμα,
σκεφτομαι,
και γραφω τις σκεψεις μου.
γραψε μου κι εσυ.
οχι μονο το κοινοτοπο:
ωραια αυτα που εγραψες.
σκεψου και γραψε κι εσυ τη γνωμη σου.
για να ειναι αμφιδρομη η επικοινωνια.
δεν ρωταω αν σου αρεσουν,
θελω την κριση σου.
σα να επιχειρηματολογουμε.
γιατι να μην το κανουμε?
με νευριαζει αυτο.
εγω σου γραφω με κοπο,
για τα θεματα που θετεις
κι εσυ λες:
"ωραια!συνεχισε."
μωρε τι μας λες!!!!!!
το ξερω οτι ειναι ωραια,
ή μοιαζουν ωραια.
αντιπαραθεση θελω.
κι οχι με την αρνητικη εννοια που φερει ο ορος αντιπαραθεση.
ε μα πια.
τωρα στο εχω ζητησει και επισημα.
θελω τη γνωμη σου.
δεν ειμαι μωρο
να με ενισχυεις γενικα κι αοριστα.
κι ουτε ειναι "αμοιβη",
η αοριστολογια:
ωραια!συνεχισε!"
τι ειναι ωραιο ακριβως,
σε σχεση με το περιεχομενο
των γραμμενων μπορεις να μου πεις?
σε σχεση με τις "ιδεες" ή τα "πιστευω"
που εκφραζουν?
μπορεις να τοποθετηθεις,
σα να ησουνα σε μια συνελευση?
ε αμα θες,
να σου ορισω μια συνελευση κι εγω,
στο σπιτι μου,
ή σε καποια αιθουσα του ΕΜΠ,
για να γινει και πιο επισημο,
κι επειδη δεν ξερω αν μπορει να νοηθει συνελευση με 2 μονο ατομα,
καλεσε και τους φιλους σου,
και τις ομαδες σου,
και την ομαδα του Παναθηναικου αν θες.
αμα πια.
κι εμεις ομαδα ειμαστε.
κι ας μην το βλεπεις.
εταιρικη.
δυαδικη.
δεν εχεις μονον εσυ ανησυχιες.
εχω κι εγω.
ε πες κι εσυ.
κατι.
αμα πια.
"πες τη γνωμη σου" και "πες τη γνωμη σου".
να δω κι εγω τι λεω.
καταλαβαινονται αυτα που σκεφτομαι κι απο αλλους?
ή μονο εγω τα καταλαβαινω
κι απλα ειναι μπουρδες?
εχουν καμμια υποσταση?
ε αμα πια.

καλλιτεχνις?

πολλα εργα τεχνης στην εποχη μας,ταινιες,

εκθεσεις φωτογραφιας και παντος ειδους νεωτερικης,

μετα-νεωτερικης και εξτρα-μετα-νεωτερικης,

μας κανουν να αισθανομαστε,

πιο ανισχυροι ,

και πιο αδυναμοι,
απο οτι στην πραγματικοτητα ειμαστε.

καταγραφουν εικονες βιας, απελπισιας, ασυναρτησιας, αδιεξοδα. και τιθεται για πολλοστη φορα,το αιωνιο ερωτημα: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ? ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, Ο ΚΑΛΛΙ-ΤΕΧΝΗΣ? παραφραζοντας την καταπληκτικη φραση των Ζαπατιστας- "ειμαστε καθημερινοι ανθρωποι, δηλαδη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ" , απαντω: εμεις οι ιδιοι ειμαστε καλλιτεχνες, οσο ταπεινοι κι αν ειμαστε ή φαινομαστε, και τελικα ισως η υπερτατη Τεχνη, να μην εχει να κανει με εννοιολογικους ορισμους, ουτε με ρευματα ουτε με τεχνοτροπιες. Η Υπερτατη Τεχνη ειναι η Τεχνη της Ζωης. Σημερα υπαρχει αυτη η αδιορατη απειλη γυρω μας η οποια καταθλιβει και φοβιζει,συνθλιβει ισως κιολας. οι συζητησεις μας γυρνουν γυρω απο την ασταθεια της πολιτικης και οικονομικης κρισης. κατοπιν,περναει,στην "ασταθεια" της προσωπικης-εσωτερικης μας ζωης. μαλλον δεν ειναι καν συζητησεις. μοιαζουν να ειναι μονολογοι. το ανησυχητικοτερο συμπτωμα της εποχης μας ειναι το οτι αρχιζουμε να χανουμε το θαρρος μας. εχουμε αναγκη ανθρωπους συγκροτημενους κι αισιοδοξους, που να μη φοβουνται να "δωσουν". μεσα απο την επικοινωνια και την αλληλεπιδραση, με τετοιους ανθρωπους, μπορουμε να βελτιωθουμε εκατερωθεν. απο δημιουργικες συζητησεις, γεννιουνται ενδιαφερουσες ιδεες, οι οποιες μας βοηθανε να εξελιχτουμε, συναισθηματικα και πνευματικα. οι ιδεες αυτες μπορουν να μετατραπουν ειτε σε πραξεις-δραστηριοτητες, ειτε σε "κανονικα" εργα τεχνης, ειτε σε νεα "στοιχεια" της προσωπικοτητας μας. παντως δε μενουν ιδεες.σε κατι μετατρεπονται. και μας "μεταμορφωνουν". μας αλλαζουν ως ανθρωπους. παιρνουμε κουραγιο απο ανθρωπους που ειναι και οι ιδιοι θαρραλεοι κι ελπιδοφοροι. αποκταμε περισσοτερη αυτοπεποιθηση. γινομαστε λιγοτερο επαρμενοι. ισως,μια συζητηση,ενας διαλογος, μπορει και να μας αλλαξει την ιδεα, του τι ειναι τελικα ωραιο. αυτο μας αλλαζει και εσωτερικα. γινομαστε λιγοτερο αυταρεσκοι, λιγοτερο αλαζονες. χωρις περιττους συναισθηματισμους. φαινομαστε πιο αδιαφοροι,ισως, βιωνοντας το "εδω και τωρα". το "εδω και τωρα", ομως, ειναι,ταυτοχρονα, κι ενα,"οχι ακομα". εδω και τωρα λοιπον και οχι ακομα. εδω και τωρα ( γραφω) απλα δεν ταχω πει σε κανεναν (οχι ακομα). μεχρι που θα τα διαβασεις, και το "οχι ακομα", θα εχει γινει "εδω και τωρα". ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ. ΚΙ ΕΣΥ. resist apaτhy

FIRE STORM FRACTAL

κι ας μη φαινεται.
αυτο ειναι σαν κι εμενα.
οχι εγω σαν αυτο.
fractals.

madam butterfly

ΟΥΦ!!!!!

ουφ.
ουφ.
μια ωρα ψαχνω να βρω πως να γραψω παλι στο blog μου.μου.
τι ωραια που ακουγεται:μου.(ε ειναι και το βουδιστικο μου βεβαια αλλα εδω μιλαμε για το μου ως κτητικη αντωνυμια.μαλιστα.)
κι ερχεσαι εδω και 47.4 ωρες.κι ακομα ερχεσαι.
αμα λες ερχομαι εννεις ερχεσαι νομιζει ο αλλος.δηλαδη σημερα.ερχεσαι ας πουμε τωρα.
οχι αυριο.
μα λες-α μολις ηρθες.οποτε σταματαω να γκρινιαζω,ως προς το ερχομαι τουλαχιστον.
ναι και τωρα βιαζεσαι να φαμε κιολας.
ε τι να πει κανεις.
δε μιλας ε?
τι να πεις.................................................