CHE

" ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ" ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ

Η σημερινή ανάρτηση είναι εμπνευσμένη από τον blogger ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ . Θυμήθηκε κι έγραψε για τον Che, που σαν σήμερα εκτελέστηκε από τους φίλους των λαών Αμερικάνους.

Έχουν ειπωθεί πολλά για τον Che.
Μόνο τι αισθάνομαι θα πω.
Εξακολουθεί να είναι μέσα μου σύμβολο επανάστασης, ελευθερίας κι αγώνα.
Δεν ξέρω αν ήταν καλός άνθρωπος, αν ήταν άνθρωπος με χιούμορ ή αν ήταν σκληρός κι άκαρδος. Ίσως να ήταν κι όλα αυτά μαζί.
Μέσα μου τον έχω φωτεινό αστέρι.

Και δε με νοιάζει αν είναι ή δεν είναι. Για μένα είναι.
Κι ακόμα κάτι.

Όταν ήρθε η στιγμή που προφανώς κάτι δεν του πήγαινε καλά στα οφίτσια της εξουσίας, έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα
στο Φιντέλ, παράτησε και την εξουσία που του είχε δοθεί ως υπουργός της Κούβας, κατέθεσε και την κουβανική του ταυτότητα κι έφυγε, για εκεί που τον καλούσε το καθήκον του: να συμπαρασταθει και να πολεμήσει μαζί με άλλους λαούς ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την καταπίεση που ασκούσε- και εξακολουθεί να ασκεί στους λαούς.
Άπατρις ταξίδεψε.
Και προδόθηκε από τους ίδιους τους παλιούς του συντρόφους, λένε.....

Ίσως ένα να ήταν το λάθος του.
Το comandante, - διοικητής δηλαδή.
Φαίνεται ότι ο Μarcos και μελέτησε κι ίσως έμαθε από τα λάθη του φωτεινού αστεριού της Λατινικής Αμερικής.
"Subcomandante, υποδιοικητης είμαι,επειδή
Διοικητής πρέπει να είναι ο Λαός

στον εξεγερμένο Νότο του Μεξικού, στην Τσιάπας......"
- απάντησε σε ερώτηση γιατί όχι κι αυτός comandante σαν τον Che.

ΑΕΡΙΚΟ

Στίχοι- Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω...............
σαν αερικό................................................

Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω......................
σαν αερικό...........................................................................


αγαπημενο τραγουδι.
αποπνεει μαγεια κι ελπιδα οτι τα πραγματα Εξελισσονται
αισια.
εμεις θα νικησουμε στο τελος οχι αυτοι.
ποιοι ειμαστε εμεις και ποιοι ειναι οι αλλοι?
σοβαρο το ερωτημα.
ε υπαρχει παντα αυτος ο διαχωρισμος της δυιστικης σκεψης.
και βεβαια ειναι και το αλλο:
"ενα ειναι ολα",- ως επιδιωκομενος σκοπος,
φαινομενικα αντιθετα.
ενας φιλοσοφος θα μπορουσε να δει τη συνδεση ή μη.
εμεις -της μεγαλοπρεπειας ετσι? μη ξεχνιομαστε....,
μεχρι οπου παει το πεισματαρικο πεταλουδισιο μυαλο μας μπορουμε.

καθετι ή οποιοσδηποτε σταματα ή θελει να σταματησει
την ελευθερη σκεψη
και την πορεια στην αυτοολοκληρωση
κατατασσεται αυτοματα στους αλλους.
καμμια θεωρια συνωμοσιας κι αν δεν υπαρχει,
ειναι ορατο οτι η κοινωνικη δομη η ιδια δεν καλλιεργει
το εδαφος για ελευθερη σκεψη
και αναπτυξη ολοκληρωμενων αρμονικα ανθρωπων.
η γνωση υπαρχει ηδη.
οπως υπαρχει και η μεθοδος να διδαχτει
και οι τεχνικες που βοηθουν στη συνειδητοποιησή της.
με την υπερπληροφορηση χανεται
και δημιουργειται ενας λαβυρινθος
στο μυαλο και στην ψυχη που παλευουν, ημιθανη,
να παραμεινουν ζωντανα.
θελω να πιστευω
οτι πραγματι ειναι ανασα καυτερη
η σκεψη που παραμιλα
και λεει τα ονειρα μας..
ο νους μου ειναι αληταριο.........
παντα θα δραπετευει........

και θαχω φυλακες αγγελους αλητες παντου
οπου κι αν περιπλανιουνται, εξοριστοι κι εξορισμενοι.
κι αυτοι εμενα.
αλητις αλλωστε ηταν καποτε και η Δημητρα
οταν περιπλανιοταν
περιφερομενη εδω κι εκει
να βρει την Περσεφονη..............






Mουσικη-Στιχοι: ACTIVE MEMBER

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

η γιορτη κραταει 40 μερες, λενε. ειμαι ικανη να γιορταζω 87 μερες. ασε που καθε τρεις και λιγο γιορταζω. αλλα ετσι οπως το παω θα ερθουν και τα επομενα γενεθλια κι εγω ακομα θα γιορταζω τα προηγουμενα.

ειναι ενα θεμα αυτο: το πριν, το τωρα και το μετα.

στην ουσια υπαρχει μονο το τωρα.το πριν και το μετα "υφιστανται" μονο σε συναρτηση με το τωρα. μονο στο μυαλο μας ειναι ζωντανα, κι ειναι αυτα που μας βασανιζουν συνηθως, το παρελθον και το μελλον.

ψευδαισθητικα υπαρχουν, οχι ομως και στην πραγματικοτητα.

υποτιθεται οτι το παρελθον μάς εχει καθορισει κι εχουμε φτασει ως εδω που ειμαστε τωρα, τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη. (το οτι ο χρονος ειναι μια κατασκευη και οτι δεν υπαρχει στην πραγματικοτητα, ας μην το εξετασουμε τη δεδομενη ιστορικη στιγμη διοτι ο Θορυβωδης Ανεμος θα ερθει αγριεμενος και ποιος τον ακουει....).

ωραιααααααααα.

οι προηγουμενες σκεψεις και πραξεις μας, μάς οδηγησαν εδω και δημιουργησαν αυτο που τωρα ειμαστε.αν οι πραξεις και τα λογια μας ηταν θετικα,αισιοδοξα και βοηθουσαν τον κοσμο να γινει καλυτερος-κι εμας μαζι, χωρις να περιμενουμε ανταλλαγμα και ευσημα,τοτε ειμαστε μια χαρα- χωρις πολλες τρομαρες.

εαν οχι, αν ημασταν αρνητικοι, σκοτεινοι, και "ο σκοπος αγιαζε τα μεσα" για να πετυχουμε τις επιδιωξεις μας, τοτε το τωρα μας δεν πρεπει να ειναι και πολυ σοι.

αναλογως λοιπον με το πριν μας, εχει διαμορφωθει το τωρα μας.και εξαρταται απο τις πραξεις και σκεψεις του παροντος το πώς -περιπου- θα διαμορφωθει το μετα μας,το μελλον του καθενος δηλαδη.

αυτος ειναι ο περιφημος νομος αιτιας-αποτελεσματος, το γνωστοτερο ως karma.( μα δεν ηχει πολυ ωραια στα αυτια αυτος ο συνδιασμος κ, ρ και μ?).

η διαφορα του νομου αυτου απο το χριστιανικο "ο,τι εσπειρες,θα θερισεις" ειναι οτι θεωρειται συμπαντικος φυσικος νομος. δεν υπαρχει κανεις να σε συγχωρησει αν ζητησεις συγχωρεση. μονο οι ιδιες οι πραξεις σου μπορουν να δειξουν μεταμελεια και μεταστροφη θεασης, ας πουμε.

εισαι υπευθυνος εσυ. αν θες το αλλαζεις το καρμα σου ( βεβαια εκει μπλεκουμε λιγο διοτι εχουν και τις μετενσαρκωσεις και τα καρματα των προηγουμενων ζωών αλλα μεχρι οπου μπορουμε -και μας αρεσει, το παμε). αυτα σε γενικες γραμμες περι του πριν διοτι για περισσοτερες λεπτομερειες θα επρεπε να ειμεθα βουδιστες μοναχοι ζεν και κατι τετοιο δεν ειμεθα, ακομα.

λεω λοιπον κι εγω τωρα, διοτι να μη μιλησω? α οχι. α οχι.

ασχετως πως ημαστε πριν, αν φτασουμε και καταφερουμε καποια στιγμη να συνειδητοποιησουμε τι καναμε, πώς ζουσαμε, ποια λαθη, ποση κακια, ποσο "κλεφτες" κι αρνητικοι ημασταν, ψευτες και ο,τι αλλο περεμφερες, η πρωτη αντιδραση θα ειναι να βαλουμε τα κλαματα. για γοερο κλαμα μιλαμε.............αν η συνειδητοποιηση ειναι βαθια και ειλικρινης.

η δευτερη αντιδραση θα ειναι η αρνηση αυτων που μολις συνειδητοποιηθηκαν:

ΕΓΩ?

ΕΓΩ?

ποτέ!

αποκλειεται!

τι λες τωρα! -στον εαυτο μας παντα απευθυνομενοι διοτι στην αρχη σιγα μην τα παραδεχτουμε και μπροστα σε αλλους!!!!

τη στιγμη της πρωτης πρωτης συνειδητοποιησης της "αναξιοτητας" του εαυτου εχουμε κανει και το σημαντικοτερο που μπορουσαμε για να τον οδηγησουμε στην αξιοσυνη και γιατι οχι και στο θριαμβο. θριαμβο με την εννοια της πληρους συνειδητοτητας και αυτοολοκληρωσης.

αν λοιπον θελησουμε και αλλαξουμε αργα αργα αλλα σταθερα την οπτικη, τη θεαση, τη σκεψη και τις πραξεις μας τοτε εχουμε κανει ενα τεραστιο και αποφασιστικης σημασιας βημα για να αλλαξουμε τον εαυτο πρωτα και το -αβεβαιο- μελλον μας υστερα. υπερβαση θα ελεγα.

δεν γινεται αμεσως.

θελει χρονο.

κι εχουμε πολυ χρονο στη διαθεση μας για να παμε εκει που θελουμε να παμε.

στο απειρο

κι ας μην υπαρχει ο χρονος ως διασταση.....

μη συνεχισω περι διαστασης χρονου κλπ τωρα γιατι το' χασα το θεμα μου μετα.............................

I see you've found my underground
So help yourself to guns and ammo
Nothing here has ever seen the light of day
I leave it in my head

It's the first day of the rest of your life

You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

Don't fuck it up
Don't fuck it up

You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life


It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

θα ελεγε καποιος οτι ειναι ενα τραγουδι απλοικο, με ελαχιστους στιχους.και ειναι βεβαια.ομως αν ηταν mantras δεν θα πειραζε αν το επαναλαμβαναμε μεσα μας 7.500 φορες την ημερα........

εμενα παντως σοφο μου φαινεται:

it's the first day of the rest of my life,

i'll try not to fuck it up.

44 αιωνες εδω............................

44 αιωνες εδω πανω........





δεν βρηκα τραγουδι με το 44,
αλλα το route 66 it's good enough..

                    αυτος ο αστερισμος λεγεται masil 44.
τωρα γιατι αυτο εμενα δεν με παρηγορει καθοολου?
αμ τα 2 τεσσσαρια?




βεβαια το 44 εχει κι ενα καλο αν το δεις απο μιαν αλλη οπτικη γωνια.
εξηγω εμβριθως και αναλυτικως : 4+4 μας κανει 8.
τωρα το 8 το αγαπουσα ανεκαθεν πολυ.
ελεγα οτι ειναι ο αριθμος της επικοινωνιας.η οποια ειναι απειρη.-και δεν επιδεχομαι αμφισβητησεως περι αυτου...
σε παει και σε παει και σε παει...
και τον αλλον το ιδιο.κι αυτο ειναι το συγκλονιστικο.
ας προσπαθησω να περιγραψω τι εννοω.ξεκινας και επικοινωνεις.
οι λεξεις/μηνυματα/σημασιες "πηγαινουν"  ιπταμενες (ιπταμενες?
ιπταμενες?ε δε βρισκω τωρα αλλη λεξη.ιπτανται οι λεξεις!) στον αλλον, "μπαινουν" μεσα του,τις οικειοποιειται ή μη,γεννουν μια αντιδραση/απαντηση/ερεθισμα και στα  αντιγυριζει πισω.
εσυ σκεφτεσαι/αναμορφωνεις/αντιλεγεις και παλι το ιδιο εξακολουθει.
αεναως μπορει να συνεχιζεται αυτο.
και οχι μονο με το λογο.
και η ενεργεια του ενος με τον αλλον.(απεφυγα τεχνηεντως το ρημα εδω γιατι ακομα το "ιπταμενες λεξεις" δεν το εχω ξεπερασει....).
και το  8   αντεστραμμενο δεν μοιαζει και με το συμβολο του απειρου?
ε κι εγω ετσι ταχω συνδιασει μεσα στο πεταλουδισιο μεν αλλα ξερο κεφαλι μου.
μα 44?
αιωνες?
(παντως  λενε οτι δεν μου φαινεται.ολοι με κανουν νεοτερη κατα τουλαχιστον 10 αιωνες......)

ε και μια κι εχω τα γενεθλια μου θα γραψω κι εγω ολες τις λεξεις που μ' αρεσουν γιατι ετσι μου αρεσει.

ΧΑΟΣ....

ΛΟΓΟΣ...

παραξενος ελκυστης...

ΨΥΧΗ....

ΕΝΕΡΓΕΙΑ....

ΠΗΓΗ.....

ΑΙΩΝΙΟ.....

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ.....

ΜΗ ΦΟΒΟΣ......

ΕΝΑ......

ΖΕΝ- ΞΕΖΕΝ....

ΖΕΝ- ΜΗ ΖΕΝ......

ΠΟΡΕΙΑ......

ΔΡΟΜΟΣ..........................................................................

ΑΡΜΟΝΙΑ.......................

ΔΡΑΣΗ...........

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ...................

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ................

ΑΤΟΜΑ.....

ΧΙΟΥΜΟΡ.....

ΓΕΛΙΟ............

ΠΑΙΔΙ..............

ΕΡΩΤΑΣ..................

ΒΛΕΜΜΑ.........

ΦΙΛΟΙ...........

ΦΙΛΙΑ................(α εδω οπως το παρει ο καθεις....)

ΔΙΑΝΟΗΣΗ...

ΕΠΑΦΗ...........

ΧΑΔΙ..........

ΧΟΡΟΣ....

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ..........

ΜΗΔΕΝ...

ΑΠΕΙΡΟ..

ΤΑΟ..

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ..

.......ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ.ΑΡΧΗ ΑΛΛΩΝ.......

"ο καθεις και το εργο του", ειπε ο ποιητης.

και μια κι εχουμε γιορτη  να σας πω ολους ποσο χαιρομαι που σας γνωριζω.ευχαριστω ολους σας. κι εναν εναν προσωπικα:

Ειρηνη με τα Φτερα της Ψυχης,

Επικουρε,

Αλητις,

Ελενα με τα Πολυχρωμα Ονειρα,

Αρειανε Πετσες,

Αστρο-Συμμοριτες,

Λευκιμμιωτη για τη Λευκιμη,

Chrisargiridis,

EΦΗ ΕΦΗ,

Θορυβωδης Ανεμος,

Αlterego,

Revolutioner,

ΙΑΝΙΣ,

ανεμος,

swat,

firestarter,

Evi,

stelios,

papalagi

και Σπυρος, Δημητρης Κ., little prince

(και ολοι ολοι ολοι σας.............)

   ευχαριστω για την παρεα σας εκ βαθους καρδιας..........

μα 44?

44?

ε λοιπον μαλιστα!!!!!

            44!!!!!!!!!!!!!

α αυριο ειναι.ακομα ειναι 1 αιωνα μικροτερη!!!!!!!

Ονόματα που δεν προφέρονται γρηγορα λησμονούνται?

Mνήμη είναι η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αποθηκεύει γνώσεις και όταν χρειάζεται να τις ανακαλεί. Είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη μάθηση και τη λήθη.

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ξεχνούμε πράγματα που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για εμάς, που κρίνουμε ή αισθανόμαστε

ασήμαντα.

                                                                  

Εμείς βέβαια ψυχολόγοι δεν είμεθα αλλά προσπαθούμε κι εμείς με τον τρόπο μας να εξηγήσουμε το ανεξήγητο. ( αυτός ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας δεν ξέρω...μήπως πρέπει να με ανησυχήσει λιγάκι?).

Το να ξεχάσουμε ή όχι, δύσκολα ή εύκολα ένα όνομα εξαρτάται απο τη σημαντικότητα του ονόματος αυτού για εμάς. 

Και προσπαθώντας να εισάγουμε το μαθηματικό λόγο στη ζωή μας θα το έθετα ως εξής: η ενθύμηση του ονόματος ειναι ευθέως ανάλογη της σημαντικότητας του ονόματος εντός μας.

Τώρα για να είμεθα και σίγουροι ότι καταλαβαινόμαστε "Το ευθέως ανάλογο" είναι κάτι που είναι στον αριθμητή. Όσο μεγαλώνει το ένα, μεγαλώνει και το άλλο. Δηλαδή οσο πιο σημαντικό είναι το όνομα (και το άτομο που φέρει αυτό το όνομα προφανώς) τόσο πιο πολύ εντυπώνεται στη μνήμη και δεν χάνεται στη λήθη του παρελθόντος. Το όνομα έτσι? διότι το άτομο μπορει να έχει φύγει για άλλη γη για άλλα μέρη ασχέτως της σημαντικότητάς του.....

Οι αναμνήσεις εξασθενούν και με το πέρασμα του χρόνου αρκετές από αυτές χάνονται. 

Η ικανότητά μας να ξεχνάμε ασήμαντες γνώσεις είναι το ίδιο σημαντική με την ικανότητα να θυμόμαστε σημαντικές πληροφορίες.Έτσι, υπάρχει ένα, ας πούμε ισοζύγιο στη λειτουργία της μνήμης.

Εξαρτάται λοιπόν από την αυτόματη εσωτερική  κατηγοριοποίηση και  κατάταξη του ονόματος  στις ευρείες εγκεφαλικές θεματικές ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ-ΑΣΗΜΑΝΤΟ, το αν θα ξεχάσουμε ή όχι το όνομα. Πάντως, τελικά ό,τι κι απο τα δυο αν συμβεί θα ειναι και το σωστό για εμάς. Αν το ξεχάσουμε τότε θα ήταν ασήμαντη πληροφορία, "άχρηστο" βάρος στον ήδη υπερφορτωμένο εγκέφαλό μας. Αν το θυμόμαστε άρα  είναι κάποιου ξεχωριστού ειδικού βάρους και διόλου δεν επιβάρυνε το μοναδικής περιπλοκότητας μυαλουδάκι μας.ουφ.

 Η γνωστή φράση " μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται" απασχολεί ήδη την γράφουσα, γνωστή ως Πεταλούδα, εδω και δεκαετίες. 

Απάντηση ακόμα δεν έχει βρει. επιστημονική και μη....

ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ- ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ


.....σ' αγαπω κι ας μην ξερω ουτε καν τ' ονομα σου.......
..εισαι το αλλο μισο της Σεληνης....
..να παψω να φοβαμαι..

O Subcomandante Marcos για το Nεο-ιμπεριαλισμο και τα Μ.Μ.Επικοινωνιας

Our Word is Our Weapon

Ο Λογος μας ειναι το Οπλο μας

Μουσικη, μεσα της Κυματα

δεν θα ξεχασω ποτε την πλακα που επαθα,παλια, σε μια συναυλια στο ΡΟΔΟΝ.

ημαστε μ΄εναν πολυαγαπημενο ξαδερφο, τον Σπυρο-χεβυμεταλας βεβαια αυτος, ολο κατι τυπους που ουρλιαζανε ακουγε,μπρρ παναγιτσα μου, ανησυχια σ΄επιανε-εγω κλασικη ροκου και γενικως.
καναμε κολλητη παρεα κι ολοι μας περναγανε ζευγαρι -δραμα, μετα καταλαβαμε  το λαθος, και καταλαβαν και οι αλλοι οτι δεν ημασταν αλλα ηταν αργααααααααααα- κι εχουμε τρελλαθει στο χορο.
ηταν απο αυτες τις συναυλιες που ειναι πολλα μικρα γκρουπ μαζι.

παντα ειχα κολλημα με τη μουσικη και το χορο.βεβαια η μουσικη για μενα δεν περιλαμβανει την τζαζ,ακομα δηλαδη και μαλλον δεν θα τη συμπεριλαβω αλλα ειμαι και αισιοδοξη.δε συγκρατουσα ποτε  ονοματα και ειδη μουσικης και διαφοροποιησεις σκηνων.αρκει να μου αρεσε ο ρυθμος κι  εμπαινα μεσα στη φαση.συντονιζομουνα με το ρυθμο κι ακουγα τα λογια.και τα αφηνα να με πανε και τα δυο μαζι.
κι εκει που χορευω λοιπον σ΄ενα περιεργο ψιλομπιτ καπως σκοτεινο κομματι, ηταν σκετη μουσικη νομιζα, αντιλαμβανομαι μια λεξη να ακουγεται αχνα μεσα απο τα βαθη της ερημου καπως : suicide, suicide,suicide...και τρελλαινομαι.
γυρω ολοι αλλοι ψιλοφτιαγμενοι αλλοι χοντροφτιαγμενοι, παντως ολοι σε μια κατασταση.και ξανατρελλαινομαι.
οι περισσοτεροι δεν αντιληφθηκαν τι ελεγε το κομματι.
εγω πραγματικα παρανοησα.και λεω: καλα ρε, βαζεις ενα ωραιο ρυθμο, χορευτικο,και τον συμπληρωνεις με μια λεξη κι αυτη ειναι αυτοκτονα ή αυτοκτονια? ρε τι αρρωστεια κουβαλας? κι εγω τι σου φταιω? μπορει να μην ειμαι καλα, μπορει να εχω πιει, μπορει απλα να ειμαι μελαγχολικη, μπορει το ενα μπορει το αλλο.....μου κατευθυνεις το μυαλο εν αγνοια μου?
απο τοτε αρχισα να ψαχνω πολυ το στιχο των τραγουδιων. κι αρχισα να κατανοω οτι οταν τραγουδας ειναι σα να προσευχεσαι δυνατα και με ρυθμο. ο,τι λες παει στον ουρανο, στο συμπαν, το οποιο ειναι απειρο -αν και τα τελευταια επιστημονικα δεδομενα σφόδρα το αμφισβητουν το απειρο αλλα θα δουμε κιολας,δεν ειναι εξακριβωμενο, ακομα, το ψαχνουν.... -στο απειρο Συμπαν πανε λοιπον τα τραγουδια σου κι ακουγεσαι μεχρι το "θλιμμενο παλσαρ" που λεει το τραγουδι. το οποιο επισης λεει οτι "τα τραγουδια παιρνουν κατι απο την ψυχη μας και τη μεταφερουν στο στερεωμα".
τωρα γιατι ολα αυτα?
γιατι απλα πιστευω πως μεσα απο τη μουσικη και το τραγουδι γινεται μια πολυ πιο βαθια  εσωτερικη διεργασια απο οτι νομιζουμε.