η αγάπη ταξιδεύει στον αέρα....

Συνδεόμαστε όλοι, ορατώς και αοράτως,είναι πλέον γνωστό αυτό.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι καθαρή ενέργεια που μαγικά αλληλεπιδρούν και έλκουν άλλες αντίστοιχες με τις δικές μας....

Συντονιζόμαστε στο ρυθμό του Σύμπαντος του οποίου είμαστε μέρη.

Μικρά αστεράκια κι εμεις σε αυτον τον τεράστιο γαλαξία. Αστερόσκονες μπροστά στο δυσθεώρητο Άπειρο -και Ασύλληπτο για το μικρό εγωικούλη μυαλό μας αλλά, ωστόσο , φτιαγμενοι από το ίδιο υλικό και την ίδια Ουσία.

Ακτινοβολούμε ό,τι είμαστε κι αυτό έλκει κι άλλους που έχουν το ίδιο μήκος κύματος ακτινοβολίας με εμάς (αυτό τωρα το μήκος κύματος της ακτινοβολίας ως εκφραση σα να με ανησύχησε λιγάκι. Αλλά το φως είναι και κύμα νομίζω. Όχι στη θάλασσα. Στην κοσμική θάλασσα του φωτός. Θάλασσα Αγάπης? Α. Μεγαλουργώ σήμερα....)

Τα συναισθήματα μας όμως είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη δυναμική έλξης.Όσο δυνατότερα και θετικότερα τα συναισθήματα τόσο θετικότερες ενέργειες θα έλξουν, τόσο ωραιότερους ανθρώπους κι εμπειρίες θα φέρουν στη ζωή μας.
Κι εδω επανερχόμαστε στο γνωστόν, πολύ αγαπημένο, καθρεφτολογίας το ανάγνωσμα.
Καθρέφτες μας θα έλξουμε.
Μάλιστα.
Είμαστε μαγνήτες και θα έλξουμε καθρέφτες.
Κι αναλόγως την καθαρότητα μας τόσο καθαρότεροι και χωρίς σκόνες θα είναι κι αυτοι.


Οι άνθρωποι στη ζωή μας καθόλου τυχαία δεν έρχονται. Κι ας τους γνωρίζουμε εντελώς μα εντελώς τυχαία. Στο δρόμο, ίσως. Στη γιορτή της πρώτης μας ξαδέρφης στην οποία με το ζόρι πήγαμε.
(Μία πολύ καλή μου, πια, φίλη τη γνώρισα στην παιδική χαρά που πηγαίναμε τις κόρες μας μικρες να παίξουν. )

Μας μοιάζουν, λοιπόν, οι καθρέφτες που εμείς έλκουμε στη ζωή μας- κι αυτοί στη δική τους ζωή, στη δική τους πραγματικότητα. Διότι αλληλοελκόμεθα. Όμοιος ομοίω....
Ή συμπληρώνουν κάτι σε μας. Γενικά υπάρχει ένα πάρε δώσε στις ιδιότητες , στα χαρακτηριστικά και στις συνειδητότητες των ανθρώπων που συναντιούνται. Κάτι έχει να μάθει ο ένας από τον άλλον. Και έρχονται και πάμε όταν είμαστε στο ίδιο περίπου σημείο οπτικής και θέασης της ζωής και της πραγματικότητας γύρω μας. Ούτε πριν, ούτε μετά. Τη σωστή ώρα. Όταν το Τώρα μας έιναι ένα Τώρα που είναι έτοιμο να συναντηθεί με το Τώρα του άλλου και να γίνουν ένα κοινό Τώρα.
Όσο πιο όμορφα, λοιπόν, και δυνατά τα συναισθήματά μας τόσο πιο όμορφες ψυχές και συνειδητότητες θα γνωρίσουμε.( ισχύει όμως και το ακριβώς αντίθετο : όσο πιο γκρινιάρηδες έιμαστε, όσο πιο μίζεροι, όσο πιο θλιμμένοι, όσο πιο απογοητευμένοι, ε τοσο πιο αντίστοιχους ανθρώπους και εμπειρίες θα γνωρισουμε και θα ζήσουμε. Γι' αυτό κομένη η γκρίνια από δω και στο εξής. Εντάξει?)

Το υπέρτατο συναίσθημα για μένα ανέκαθεν ηταν η Χαρά.(κι ο Έρωτας ....δε λέω...αλλά ας μην αρχίσω γιατί θα ξεφύγω παλι.... ) Η χαρά λοιπόν. Και μάλιστα δεν έχω πειστεί, ακόμα, ότι η Αγάπη δεν είναι η Χαρά. Πάντως, το ένα σίγουρα εμπεριέχει το άλλο. Τώρα ποιο είναι μέσα σε ποιο, θα σας γελάσω.
Όσο περισσότερη χαρά κι αγάπη εκπέμπουν τα συναισθήματά μας κι εμείς, τόσο πιο όμορφοι οι άνθρωποι που θα έρχονται στη ζωή μας, οι εμπειρίες και οι καταστάσεις που θα βιώνουμε.

Επιβεβαιωμένο.

Τώρα πώς ακριβώς φτάνουν οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας , εμείς στην ουσία δηλαδή,

στην πραγματικότητα των άλλων, κι εμείς στις δικές τους, είναι ένα θέμα.

Αυθαιρέτως αποφασίζουμε λοιπόν ότι η αγάπη και η χαρά μας , ταξιδεύουν στον αέρα.

Αεράτες, απαλές ή ορμητικές, ντροπαλές ή θαρραλέες, με στάσεις ή απευθείας, δεν γνωρίζουμε- ακόμα.

Κι εδω υπεισέρχεται το φίλα προσκείμενο στο βουδισμό μυαλό μας ( ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας πάντα.....) για να στηρίξουμε την για πολλοστή φορά αυθαιρετη, πεταλούδεια θεώρηση των πραγμάτων....

Στην βουδιστική μυθολογία/κοσμολογία υπάρχει μια πανέμορφη μεταφορά σχετική με όλα αυτά που όλοι συζηταμε για τη μαγική αλληλεπίδραση και αόρατη σύνδεση μεταξύ μας.

Το δίχτυ του θεού Ίντρα.

Είναι μια μεταφορική εικόνα που περιγράφει την πραγματικότητα ως ένα απεριόριστο δίχτυ , στο οποίο κρέμεται μια άπειρη ποσότητα από διαφανείς χάντρες-θεότητες. 'Ενα κολιέ από διαφανή πετράδια που συμβολίζουν φωτεινές, ουράνιες θεότητες, φανταστείτε. Ιδιαίτερα λαμπερά, στραφταλίζουν στο φως της ημέρας. Όπως λαμπυρίζουν τα διαμάντια.

Η επιφάνεια κάθε πετραδιού αντανακλα ολοκληρωτικά το κάθε ένα από τα υπόλοιπα καθώς και ολόκληρο το κολιέ-δίχτυ.

Κάθε πετράδι, αντικαθρεφτίζει το άλλο, που αντικαθρεφτίζει το άλλο,που αντικαθρεφτίζει το άλλο.........στο άπειρο.

Όλο αυτο, είναι ένας συμβολικός τρόπος να δείξουν τη διασύνδεση μεταξύ των πάντων καθώς και ότι ο συνδετικός ιστός της σύνδεσης αυτής είναι το Σύμπαν.

(το δίχτυ του Ιντρα)

Όμορφο δεν είναι?

...............................................................................

....

.


ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΜΕΡΑ.......

Stavento - Ήβη Αδάμου- Σαν έρθει η μέρα
Λοιπόον....

Για ό,τι δεν έχουμε ζήσει, βιώσει ή γνωρίσει, ακόμα, θα έρθει η μέρα.
Δεν είμαστε, ο καθένας από μας, ο μόνος που ψάχνει και αναζητά την Αλήθεια, κάτι Αληθινό. Είναι κι άλλοι. Κι άλλοι. Κι άλλοι.......
Κι έχουμε κάτι κοινό.
Πορευόμαστε στο Δρόμο, αναζητώντας τη γνώση του Εαυτού και την Ενότητα με αυτό που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκει.
Δεν είμαστε οι μόνοι, ούτε και μοναδικοί.
Κάπου είναι και οι Άλλοι.
Κάποια στιγμη, όταν θα Είναι η σωστη ώρα, θα βρεθούμε.

Και θα Είναι Όλα Γιορτή.

βαρέθηκα αυτό το παραμύθι....

Σε μια πόλη μπλε,

όπου όλα ήταν μπλε,

κάτω από ένα δέντρο μπλε,

ξεκουραζόταν πάνω στο μπλε γρασίδι,

ένας μπλε ανθρωπάκος,

ντυμένος στα μπλε.

Ο μπλε ανθρωπάκος ξεκουράστηκε,
κι άνοιξε τα μπλε μάτια του προς τον μπλε ουρανό.

Ξαφνικά,

βλέπει δίπλα του,

έναν άνθρωπάκο πράσινο!

Ντυμένο στα πράσινα,
με πράσινα μάτια!

Ο μπλε άνθρωπος, μεταξύ έκπληξης και φόβου, τον ρωτάει:

"Και τι κάνεις εσύ εδώ για να έχουμε καλό ρώτημα?"

"Εγώ?",

"Εγώ?", ξαναρωτάει ο πράσινος ανθρωπάκος.

"Το

έσκασα από άλλο

παραμύθι γιατί

ηταν βαρετά εκεί.......................................................................................

."

Χ. Μπουκάι- Στάσου δίπλα μου



Moby - We Are All Made Of Stars



Growing in numbers
Growing in speed
Can't fight the future
Can't fight what I see

People they come together
People they fall apart
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars.................

Efforts of lovers
Left in my mind
I sing in the reaches
We'll see what we find .......................

People they come together
People they fall apart
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars


Slow............
............ slow ....................
slow........................
come come
Someone come come come
Even love is goin' round
You can't ignore what is goin' 'round

Slowly..
rebuilding......
I feel it in me
Growing in numbers
Growing in peace

People they come together
People they fall apart
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars

We are all made of stars...............................
People they come together
We are all made of stars .............................
People they fall apart
We are all made of stars ........
No one can stop us now
'Cause we are all made of stars ............
We are all made of stars .............
...............................................................................................
..

Σε ποιό παραμύθι βρισκόμεθα σήμερα?
Καλημέρα!

ελεύθερος ο δάσκαλος...

Απελευθερώθηκε, μετά από οκτώ μήνες ομηρίας στα χέρια Αφγανών Ταλιμπάν, ο Αθανάσιος Λερούνης. Ο πρόεδρος των Ελλήνων Εθελοντών, είχε απαχθεί και ο σωματοφύλακάς του είχε πυροβοληθεί θανάσιμα, στην απομακρυσμένη κοιλάδα των Καλάς, στη μεθόριο του Πακιστάν, όπου εργαζόταν σε πολιτιστικό πρόγραμμα από το 2001. Τη λήξη της ομηρίας του Λερούνη επιβεβαίωσε και ο Έλληνας πρεσβευτής στο Ισλαμαμπάντ, ο οποίος διαβεβαίωσε για την καλή κατάσταση της υγείας του.
Πριν από δύο 24ωρα οι αρχές του Πακιστάν ειδοποίησαν την ελληνική κυβέρνηση πως βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία με τους απαγωγείς του Θανάση Λερούνη.Ο ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού που χειρίζεται εδώ και μήνες την υπόθεση της απαγωγής του Έλληνα εθελοντή ταξίδεψε στο Ισλαμαμπάντ και σήμερα νωρίς το πρωί επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Θανάση Λερούνη που απελευθερώθηκε μετά από οκτώ μήνες. Ο Δημήτρης Δόλλης μετέφερε την ευχάριστη είδηση μιλώντας στην εκπομπή της ΝΕΤ "Συμβαίνει Τώρα" και την Μαρία Σαράφογλου.

Ο Θανάσης Λερούνης ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία 15 χρόνια στην κοινότητα των Καλάς στα σύνορα Πακιστάν - Αφγανιστάν και είχε αφιερώσει τη ζωή του για την ξεχασμένη αυτή φυλή. Εκεί είχε συναντήσει τον Θανάση Λερούνη ο σκηνοθέτης Nϊκος Παπαθανασίου για τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ.

Ο Θανάσης Λερούνης αναμένεται μέσα στα επόμενα 24ωρα να φτάσει στην ελληνική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ.

η είδηση από εδω


κι εδώ ο ίδιος μιλώντας για τη διάσωση της γλώσσας και του πολιτισμού των Καλλάς:




κι εδώ το πώς είχαν αντιδράσει οι ίδιοι οι Καλλάς μετά την απαγωγή του:

"Κι ενώ η υπόθεση Λερούνη έχει αποκτήσει ευρεία δημοσιότητα, ως θέμα ασφάλειας, στον Τύπο του Πακιστάν και κυκλοφορεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια ανθρώπων μη κυβερνητικών οργανώσεων διεθνώς, οι Καλάς, οι άνθρωποι κοντά στους οποίους έχει περάσει τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του, δεν μένουν άπρακτοι. Ο Λερούνης, μεταξύ άλλων, είναι και θέμα τιμής για τη φυλή τους - είτε των παραδοσιακών παγανιστών είτε της μουσουλμανικής μερίδας τους. Μετά τη διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης, όπου κυριολεκτικά πρωτόφαντο ήταν να εμφανιστούν γυναίκες Καλάς από τα βουνά τους στην πόλη του Τσιτράλ, οι Καλάς προχώρησαν σε παραπέρα δράση: Σύμφωνα με τον Ουαζιρζαντά Καλάς, εκπρόσωπο της κοινότητας, με απόφαση διαφυλετικού και διαθρησκευτικού συμβουλίου τους, ορίστηκε 12μελής επιτροπή μουσουλμάνων Καλάς με επιρροή που έχουν ήδη περάσει τα βουνά των αφγανοπακιστανικών συνόρων και βρίσκονται στο Νουριστάν, ψάχνοντας να βρουν κάποιο σύνδεσμο με τους απαγωγείς του Λερούνη. Οτι οι απαγωγείς του τον πήγαν στο Νουριστάν, θεωρείται σίγουρο: Την Τρίτη το πρωί, βοσκός κοντά στα σύνορα είδε μια ομάδα ενόπλων ανδρών να μεταφέρουν ένα ξένο από συγκεκριμένο ορεινό μονοπάτι που καταλήγει στο Αφγανιστάν. Οι ένοπλοι πήραν μαζί τους για λίγο τον βοσκό, τον ανάγκασαν μάλιστα να κουβαλήσει στην πλάτη του τον Λερούνη, για να περάσουν κάποιες ανηφορικές κακοτοπιές. «Φαινόταν καλά στην υγεία του», φέρεται να είπε ο άνθρωπος αυτός στις πακιστανικές Αρχές ασφαλείας, από τις οποίες συνελήφθη και ανακρίθηκε ως συγγενής ενός ντόπιου οδηγού που χρησιμοποίησαν οι ένοπλοι για να τους πάει στο χωριό που ζούσε ο Λερούνης. Στην Πεσάουαρ, την κοντινότερη στην επίμαχη περιοχή πακιστανική μεγαλούπολη, ένας πρίγκηπας των Καλάς, ο πρίγκηπας Τζαβέντ, σε συνέντευξη Τύπου καταδίκασε προχθές την απαγωγή του Λερούνη και ζήτησε αυξημένη παρουσία δυνάμεων ασφαλείας στα βουνά και στις κοιλάδες των Καλάς στον Ινδοκαύκασο: «Συνορεύουμε -είπε- με το Αφγανιστάν, από όπου οι απαγωγείς μπαινοβγαίνουν ατιμώρητοι. Η κυβέρνηση έχει πολλά έσοδα από τον τουρισμό στην περιοχή μας, όμως τίποτε δεν έχει κάνει για τον λαό».

το απόσπασμα απο το αρθρο είναι από εδώ

KALASHA MUSIC

τι ειδε η σιωπη μες τον καθρεφτη?

Ο καθρεφτης φανερωθηκε ήσυχα μπροστα της.
Η σιωπή
στροβιλίστηκε απαλά ....
κι έλαμψε το σκοτάδι
χορεύοντας στον ήχο της...........

Το Μαγισσάκι κι ο Επίκτητος....

Από τους χρόνους τους παλιούς - το 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες - να βρω το Μαγισσάκι

Τ' άπιαστο σαν αερικό - στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς - αλίμονο σου -εκάης

Έβγα έβγα Μαγισσάκι - Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
χτύπα χτύπα το ραβδάκι - Τι κι ετούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και μι και φα - Ντο και ρε και φα και μι
μες στα ροζ τα σύννεφα - φούχτα μου και δύναμη

Ποιος θα μου δώκει δύναμη - κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες - να βρω το Μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός - άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του - στην άκρια του κυμάτου

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι - Τα παπιά και τα βαπόρια
χύνε το νερό στ' αυλάκι - παν μαζί και πάνε χώρια
Φα και ρε και μι και ντο - Έξι τέσσερα κι οχτώ
μες στο μπλε το ξάγναντο - γούρι μου και φυλαχτό

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές - ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά - για με το Μαγισσάκι

Που να κοιμάμαι ξυπνητός - να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά - μα να 'μ' ερωτευμένος

Οδυσσέας Ελύτης - Τα Ρω του Έρωτα

ΤΟ ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ

Λοιπόοον...
Σήμερα έχει μαγισσάκι η πεταλούδα. Και ραβδάκια.
Σήμερα "τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια....."

Μάλιστα.
Τι μόνο οι άλλοι θα παραδοξολογούν?
Κοάν αυτοί?
Στίχο εμείς.........................

Εις πείσμα των καιρών, λοιπόν, εμείς αισιοδοξούμε (το εμείς της μεγαλοπρεπείας ετσι? μη ξεχνιόμαστε....μη ξεχνιόμαστε....)
οι οποίοι καιροί φαίνονται ζοφεροί
-αλλά δεν είμεθα και πεισμένες ότι είναι κιόλας.
Ως γνωστόν εκ των παναρχαιοτάτων χρόνων,
η πεταλούδα ως έντομον χαρακτηρίζεται από μία έντονη αντιδραστικότητα και ανθεκτικότητα.
Και ουχί εκ φύσεως μόνον. Στηριζόμεθα, επίσης, στα γεγονότα και στην ερμηνεία τους.
Μη και βιάστηκε να πει κανείς εμ βέβαια πεταλούδα είναι αυτή τι να λέει για μαγισσούλες, μελισσούλες, κλπ θα λέει.

Αμ δε.

Εδώ υπεισέρχεται ένας αρχαίος σοφός και στηρίζει την πεταλούδεια θεώρηση των πραγμάτων.

Ο Επίκτητος.

Λέει λοιπόν ο σοφός αυτός άνθρωπος οτι δεν είναι τα γεγονότα απο τη φύση τους μαύρα κι άραχνα κάπως
αλλά η ερμηνεία των γεγονότων είναι αυτή που προσδίδει στα γεγονότα τη μαυρίλα τους.
(όπου, βέβαια, αντί για μαύρο μπορείς να δώσεις στο γεγονός οοοποιο επίθετο
εσύ θες:

ανησυχητικο.

ελπιδοφορο.

χαρούμενο.

φωτεινό.

γιορτινό.

μαύρο.

άραχνο.

γελαστό.

αισιόδοξο.

χρωματιστό.

αγαπημένο.

ξαφνικό.

αναπάντεχο (σαν τον Έρωτα. Και μην πει κάποιος αμαν πια πεταλούδα, επαναλαμβάνεσαι, ο έρωτας κι ο έρωτας κι ο έρωτας..
διότι θα πω πάλι κι εγω κάτι για τη ρήση του σοφού...εντάξει?
κι ίσως συνεχίσω και πω για την αγάπη που είναι φως και είναι και ενέργεια και είναι έτσι και είναι αλλιώς και είναι αλλιώτικη.....εντάξει?)

Για τα γεγονότα λέγαμε λοιπόν και την ερμηνεία των γεγονότων αυτών καθεαυτών.
Τα γεγονότα είναι γεγονότα αλλά η ερμηνεία τους είναι αυτή που σε ταράζει ή μη.
Διότι το γεγονός ως γεγονός είναι ουδέτερο.
Εσύ του δίνεις τον χαρακτηρισμό.
Εσύ. (Και τα ΜΜΕ είθισται. Αλλά ποιος από μας ανοίγει τηλεόραση έτσι ώστε να επηρεαστεί από την τυχούσα ερμηνεία ενός εκάστου γεγονότος? Ε?)

"Ου τα πράγματα ταράττει άνθρωπον, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα".
Είπε ο Επίκτητος.
Ρε μπας κι έχει δίκιο?
Ρε μπας κι έχει δίκιο, λέγω?

...............................................................................
........Και δεν θυμάμαι?
.....................................Καλημέρα είπα?
Καλημερααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!

english poem

through the dark night of the soul,
growing wings to fly into the unbounded
we can either be lonely,
or enjoy the freedom that solitude brings.
"Be a light unto yourself"
to make our way through the darkness
without any companions, maps or guide.
the dawn is not far away.
as the dawn comes closer,
the night will become darker......
You are not here just to become more and more efficient--
you are here to become more and more alive;
you are here to become more and more intelligent;
you are here to become more and more happy,
ecstatically happy…..

If you want to be a poem,
an ecstasy,
then forget about utility.

Remain true to yourself.

2007

.................Promised Land is a state of mind..............................

.........Promised Land is a state of mind ..................................

.........................Promised Land is a state of mind......................................


Majek Fashek-Promised Land


We are going to the Promised Land, to the Promised Land
I hope you are ready.............
I hope you are ready......................................
We are going to the Promised Land, to the Promised Land
I hope you are ready..................
I hope you are ready

I hope you are ready, I hope you are ready..
Know we've got, shall get to the Promised Land, we'll get to the Promised Land
I hope you are ready, my brother, I hope you are ready, my sister..

We are going to the Promised Land, to the Promised Land
I hope you are ready, I hope you are ready..

Promised Land is a state of mind..............................

...............................Promised Land is a state of mind ..................................


...και ένα ποίημα της φίλης Nath:
( στο οποίο αυθαιρέτως και πεταλουδίσια αδεία έδωσα τίτλο.
α.
Τι?
Κι εμείς εδώ τείνουμε στη συμμετοχικότητα..
μόνο το Ξάνθη Φιλοσοφείν?)


Heart centered connection.......

Through the dark night of the soul
we gain a key ,
we face the whole
sometimes betrayal is the way
to learn our self, our truth and faith

But when the night is close to end
a door approaches where we stand
we turn the key, unlock the door
we see the tree we were searching for

A white bright ray comes out of the heart
connects our being with the tree, so that
the center starts vibrating strongly
the sphere expands and light prevails on the lonely

The dawn has come
a new child is growing
we are alive
the tree is glowing.

2010- by Nath

όνειρό μου...

ανοίγω τα μάτια
όνειρο μέσα σε όνειρο,
εσύ,
φως μου.
το πρωί
έλειπες.
όνειρό μου ήσουν,





ανυπάκουο................................................................................
.