Οι άνθρωποι που έχουν εσωτερικό κέντρο ελέγχου μπορούν ευκολότερα να ελέγξουν ή να αντιδράσουν σε όσα τους συμβαίνουν. Νιώθουν πιο δυνατοί κι εχουν θετικοτερη εικόνα για τον εαυτό τους και πίστη ότι θα καταφέρουν τον όποιο στόχο επιδιώκουν. μπορουν να κατανοήσουν ευκολότερα το πως και γιατί απέτυχαν στον επιδιωκόμενο στόχο.
Οι άνθρωποι με εξωτερικό κέντρο ελέγχου πιστεύουν ότι είναι αδύναμοι μπροστά στους εξωγενείς παράγοντες και έχουν ισχυρή πεποίθηση ότι ασκούν περιορισμένο έλεγχο σε σημαντικούς τομείς της ζωής τους. Νιώθουν ευάλωτοι και αδύναμοι. Η τύχη, η δυσκολία του στόχου, οι ενέργειες άλλων ανθρώπων είναι η αιτία είτε για την επιτυχία είτε για την αποτυχία τους. Στην ακραία τους μορφή οι άνθρωποι αυτοί θεοποιούν τη μοίρα και καταλήγουν μοιρολάτρες.
Το είδος του κέντρου ελέγχου φαίνεται ότι επηρεάζει τη μάθηση, τα κίνητρα και τη συμπεριφορά. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ότι εξαρτώνται από εξωτερικές δυνάμεις, μπροστά στις οποίες λίγα μπορούν να κάνουν για να επέμβουν ή και προστατευτούν.
Και βέβαια, και αυτό είναι μαθημένη στάση απέναντι στον εαυτό και τη ζωή από την παιδική ηλικία.
Η αγάπη και η πίστη στον εαυτό και η αγάπη και η πίστη στους άλλους δεν είναι αντίθετες έννοιες όπως ο πολιτισμός που διαμορφωνόμαστε μας κάνει να πιστεύουμε.
.jpg)
8 σχόλια:
Πραγματικά που πήγαν τα σχόλια στο προηγούμενο μέσα έξω; Μάλλον έχεις απενεργοποιήσει τη δυνατότητα σχολιασμού στις επιλογές της συγκεκριμένης ανάρτησης...
Δεν πειράζει. Θα σου πω εδώ...Έχεις ασχοληθεί ποτέ με το κατά πόσο ο ίδιος ο έρωτας μπορεί εύκολα να γίνει ψυχική νόσος; Με το κατά πόσο ο σημερινή αποδεκτή και πλασαρόμενη από το lifestyle μορφή έρωτα ΕΙΝΑΙ ψυχική νόσος; Γιατί οκ με την έλξη και την εφορία (ή μήπως ευφορία;) που μπορεί κανείς να αισθάνεται για κάποιον. Αν όμως μετά τα πρώτα μέλια συνεχίζει να είναι ο ένας για τον άλλον το μόνο σημαντικό "κάτι" στη ζωή, τότε μπορούμε να μιλάμε για ψυχική υγεία; Και πόσο η πλασαρόμενη μορφή τρελού έρωτα είναι μονόδρομος προς τη ζήλια, την αρρώστια και τη δυστυχία; Αυτά τα κέντρα ελέγχου έχουν πολύ ενδιαφέρον. Συνδυασμό δύο κέντρων ελέγχου, ενός εσωτερικού κι ενός εξωτερικού δεν πετυχαίνει κανείς; Όταν κάποιος άγεται από ένα εσωτερικο κέντρο ελέγχου μήπως είναι εύκολο κάποιος (λόγω υπερβολικής πίστης στον εαυτό του) να αποτύχει σε ζητήματα που μία έξωθεν και χωρίς όρους παρεχόμενη βοήθεια θα μπορούσε να ανατρέψει προς το καλύτερο τα δεδομένα;
καλησπερα ανεμε.
συμφωνω με οσα ειπες σχετικα με το τι πλασαρεται απο την τηλεοραση,τον κινηματογραφο,τα περιοδικα και βεβαια απο τη μουσικη βιομηχανια ως ερωτας.
απο το τι περιμενεις οταν ερωτευτεις τρελλα εξαρταται ισως αν θα μετατραπει σε "ψυχική νόσο".πρεπει να προυπαρχει ομως η αναλογη μη δημιουργικη προσωπικοτητα η οποια οταν ερωτευτει θα θελησει μεσα απο τον αλλον να βρει διεξοδο στην απομονωση της απο τη ζωη.η ηδη νευρωτικη και καταπιεσμενη προσωπικοτητα μολις βρει "σκηνη" ειναι ετοιμη να "πρωταγωνιστησει στο "θεατρικο της εργο" επιτελους.
και βλεπουμε ζευγαρια που απορροφουνται ο ενας μεσα στον αλλον και γινονται ενας,δεν υπαρχουν πια ως αυθυπαρκτοι ανθρωποι.μιλαμνε ακομα και στον πληθυντικο: εμεις δεν, εμεις θα,εμεις ετσι,εμεις αλλιως.παει το εγω ως εννοια προσδιορισμου το ατομου!
στην αρχη της γνωριμιας εννοειται οτι αυτο ειναι απαραιτητο(η καποιας μορφη απομονωση απο τον υπολοιπο κοσμο εννοω).
οι δυο ανθρωποι ηταν πριν αγνωστοι και τωρα εχουν τοσα να πουν για να γνωρισουν ο ενας το μεγαλειο του αλλου.
η ιδια η μορφη του ερωτα ειναι για να γινεις "ενα" και μια απο τις ελαχιστες ευκαιριες νομιζω να γινεις ενας με τον αλλον αλλα και ενα με το Αιωνιο Ενα.
με Αυτο που ηταν Παντα Εκει.πες το ενεργεια,πες το θεο,πες το οπως θες.
αλλα σε μια δημιουργικα προσανατολισμενη κατασταση οι δυο γινονται ενα αλλα παραμενουν δυο,οσο οξυμωρο κι αν ακουγεται αυτο.
ο ερωτας φερνει την αγαπη.την αγαπη ως δραση και ως δραστηριοτητα ομως.δραση και φροντιδα για την εξελιξη του εαυτου αλλα και του αλλου προσωπου.
ζηλια και η κτητικοτητα ειναι μαθημενες συμπεριφορες και βιωματα που χρειαζονται δουλεια τοσο με τον εαυτο μας οσο και με τον ανθρωπο που εχουμε διπλα μας.τιποτα δεν χαριζεται νομιζω.
κερδιζεται.
οσο πιο καθαροι ειμαστε μεσα μας,οσο πιο αυτοσυνειδητοποιημενοι τοσο πιο ζωντανες και δημιουργικες θα ειναι και οι σχεσεις μας.
και πιο ερωτικες.και πιο χαρουμενες.
καλη σου μερα ανεμε
"Συνδυασμό δύο κέντρων ελέγχου, ενός εσωτερικού κι ενός εξωτερικού δεν πετυχαίνει κανείς; Όταν κάποιος άγεται από ένα εσωτερικο κέντρο ελέγχου μήπως είναι εύκολο κάποιος (λόγω υπερβολικής πίστης στον εαυτό του) να αποτύχει σε ζητήματα που μία έξωθεν και χωρίς όρους παρεχόμενη βοήθεια θα μπορούσε να ανατρέψει προς το καλύτερο τα δεδομένα;"
το να εχεις εσωτερικο κεντρο ελεγχου ειναι το επιδιωκουμενο,να ελεγχεσαι απο τον εαυτο σου,να αντιλαμβανεσαι τις ευθυνες,τα λαθη και να κανεις τα βελτιωτκα βηματα που χρειαζετα.
η χωρις ορους βοηθεια μπορει να δοθει απο εξω αλλα τοτε δεν σε ελεγχει και ουτε χρειαζεται να σε ελεγξει.
δεν εννοουμε να εισαι μισανθρωπος ή μονηρης μιλωντας για εσ.κεντρο ελεγχου.
μιλαμε για εσωτερικα κινητρα για μαθηση ή για προσφορα ή για το οτιδηποτε χωρις να περιμενεις να σου δωσουν αμοιβη την καραμελλιτσα ή το βραβειο.-οχι οτι δεν τα θελουμε τα βραβεια,οταν μου εδωσε ο firestarter βραβειο αγαπης ημουνα πολυ μα πολυ χαρουμενη!
ισως να μην ειμαι και πολυ σαφης.
τελικα ειναι δυσκολο να γραφεις.
νομιζα ειμαι σαφης αλλα ξεχναω οτι δεν εχουν ασχοληθει ολοι με τα ιδια πραγματα και ισως να τους μπερδευω με τον τροπο μου.
αρα η απλοτητα ειναι ενα ζητουμενο.
πως να πει κανεις τα πραγματα απλα.
καλη σου μερα ανεμε
"αλλα σε μια δημιουργικα προσανατολισμενη κατασταση οι δυο γινονται ενα αλλα παραμενουν δυο"
Ναι, όλα όσα άκουσα μέχρι εκεί δείχνουν πως συμφωνούμε.
Και μετά πάλι "τίποτα δε χαρίζεται. Κερδίζεται"
Σίγουρα. Αλλά τι προτιμάμε; Γιατί νομίζω με την εμπιστοσύνη προς τον άλλο υπάρχουν οι εξής περιπτώσεις.
1. Να τη δώσουμε εξ' αρχής και να περιμένουμε να επιβεβαιωθούμε, αλλιώς απλώς παίξαμε και χάσαμε.
2α. Να μη τη δώσουμε εξ' αρχής μήπως και δεν την αξίζει το ταίρι μας και αν επιβεβαιωθούμε να μη το καταλάβουμε.
2β. Να μη τη δώσουμε εξ' αρχής μήπως και δεν την αξίζει το ταίρι μας και όταν επιβεβαιωθούμε να το καταλάβουμε και να την παραχωρήσουμε.
Στις περιπτώσεις 1 και 2β όλα καλά.
Αλλά γιατί νομίζω πως είναι σύνηθες το 2α σενάριο;
Μου άρεσαν και όλα αυτά που λες περί δημιουργικότητας απορρέουσας από τον Έρωτα. Ίσως έχω πάρει λίγο στραβά τον Έρωτα γιατί κάτι τέτοιο δεν το έζησα ποτέ. Έτσι, έβλεπα πάντα τον ιδανικό Έρωτα σα λιμανάκι. Όχι σαν επιπλέον κούραση, μετά την καθημερινή κούραση, ούτε σαν κινητήρια δύναμη δημιουργίας. Έχω εκφραστεί παλαιότερα για πολλά από τα de facto αποδεκτά ως θετικά συναισθήματα όπως ο Έρωτας καθώς και για παρεξηγήσεις που έχουν κατά καιρούς γίνει με τις λέξεις και τις έννοιες στο "ερμηνευτικό λεξικό" του thorivox. Αλλά μη χωθείς ακόμη. Νομίζω είναι η πιο τεράστια και αγαπημένη μου κατηγορία.
"η χωρις ορους βοηθεια μπορει να δοθει απο εξω αλλα τοτε δεν σε ελεγχει και ουτε χρειαζεται να σε ελεγξει."
Τι γίνεται όμως όταν έχεις μία μανία και δε δέχεσαι καμία βοήθεια; Αυτό εννοώ και είναι προσωπική αδυναμία που βρίσκομαι μόνο στην αρχή της διαπίστωσής της.
"η απλοτητα ειναι ενα ζητουμενο.
πως να πει κανεις τα πραγματα απλα."
Φυσικά αυτό είναι το ζητούμενο. Άλλωστε είναι απλά. Θα τη βρούμε την άκρη. Κάτσε ρε Πεταλουδίτσα. Στην αρχή είμαστε. Γράφω κάτι παραπάνω από ένα χρόνο και γράφεις κάτι μήνες. Στην αρχή είμαστε...
Λοιποον. Θετεις πολλα σημαντικα θεματα.περι εμπιστοσυνης:εγω προσωπικα δειχνω εμπιστοσυνη και αφηνω την κατασταση να δειξει πως θα εξελιχτει. Όμως αρχικα προσπαθω να κραταω και μια αποσταση όχι για να μην παιξω και χασω αλλα γιατι πιστευω ότι η ψυχη,η ενεργεια και το συναισθημα αντιθετα με ότι πιστευεται δεν είναι απειρα.τελειωνουν καποτε.και ιδιαιτερα η ψυχη.αν δεν εχεις πια ψυχη δεν μπορεις να συνεχισεις.γνωριζοντας ανθρωπους καλως ή κακως αφηνεις ένα κομματι του εαυτου σου σ΄αυτους.πρεπει να προσεχεις που δινεις κομματια σου.γιατι κομματακι κομματακι ισως καποτε τελειωσεις εσυ.
αλλα θα επανελθουμε σε αυτο το θεμα.κατσε στην αρχη ειμαστε..
Αντίθετα με ότι πιστεύεται τελειώνουν ή μεταλλάσσονται;
με προβληματιζεις τωρα πολυ.
δεν ξερω τι εννοεις μεταλασσονται.
τελειωνουν περισσοτερο εννοω.
εσυ τι θες να πεις μεταλασσονται?οτι γινονται κατι διαφορετικο του τυπου το ριχνω στη δουλεια ή στην τεχνη?ή οτι διαφοροποιουνται?σαν την ενεργεια στη φυσικη που δεν παυει να υπαρχει αλλα μετατρεπεται σε αλλου ειδους ενεργεια?
με προβληματισες τωρα.
Δημοσίευση σχολίου