8/3/12

Πανσέληνος .Καντε DELETE.....



Καλημέραααααααααααα!
Λοιπόν σήμερα το μεγαλειώδες έντομον σπάει τη σιωπή και την περισυλλογη μηνων!
Αφού περισυλλέχτηκα, περισυλλέχτηκα, περισυλλέχτηκα, μιλάμε για περισυλλογή όχι αστεία...
δηλώνω εν πλήρη συνειδήσει πως ουδόλως σοφότερη βγήκα απο την περισυλλογη!

Βγήκα όμως κατα πολύ ελαφρύτερη!
Καταρχήν ή καταρχάς - πάντα τα μπερδευα αυτα τα δύο-
έχω σβήσει ίσα με 1234 τηλέφωνα από το κινητό μου, που πια ούτε χρειαζόμουν, ούτε χρησιμοποιούσα αλλά και ποσώς με ενδιέφεραν τα άτομα που κατείχαν τους αριθμούς που έσβησα. Ουδόλως. Σκληρό στην εποχή της αγάπης ε?

Τι να κάνουμε όμως εμείς είμαστε κάπως αλλιώτικοι.
Πετάμε και στα άχρηστα ό,τι άχρηστο υπάρχει. Μα καλά,  θα πει ο ανθρωπιστής (μέσα μου)  ποια είσαι εσύ κυρά μου μου που "πετάς" τους ανθρώπους στα άχρηστα?
Πρωτον, τα τηλέφωνα τους πετάω και ουχί αυτούς τους ίδιους. Αυτοί ας αυτοπεταχτουν όταν και αν  κρίνουν πως χρειάζεται. Δικό τους θέμα.

Δεύτερον, γιατί να υπάρχουν στη μνήμη κινητού και ακίνητου "εγκεφάλου" και μνήμης αυτών, "πραγματα" από το παρελθόν?
Μα "πράγματα" είναι οι άνθρωποι? θα πει, πάλι ο ανθρωπιστής μέσα μου.(ασε που δεν θα το πει αλλά λέμε τώρα...).

Τηλέφωνα διαγράψαμε, είπαμε.
Μνημες διαγράψαμε, είπαμε. Απο το δικό μας μυαλό και τηλέφωνο (και μειλ και οτιδήποτε μαζευεις κάτι σχετικό με επικοινωνια με άλλους ανθρωπους...Εκτός από το μυαλο σου. Και τη μνήμη  σου. Εκει η διαδικασία είναι λίγο πιο περίπλοκη......).

Κάντε χώρο για το νέο, λέγαμε.
Να γεννηθεί κάτι καινούριο, ξαναλέγαμε.
Αδειάστε τις ντουλάπες έστω, λέγαμε σε κάτι νεες Σελήνες.
Ας κανουμε έστω μια επανασταση, λέγαμε.
Ε αυτά κάναμε κι εμείς, αυτά που λέγαμε δηλαδή. Διότι τι νόημα έχει να τα λες αλλά να μην τα κάνεις και πράξη τα ρημάδια τα λόγια σου?

Κι επισης, ειμαι σιγουρη για αυτο, έχουμε επανειλημμένως συζητησει πως δεν ειναι δυνατον αυτο που γέννησε το προβλημα αυτο το ιδιο να το λυσει κιολας.
Δεν θυμαμαι ακριβως πως να το εκφράσω αλλα δηλαδη, αν ας πουμε, ο χ υπουργός έκανε μια ρεμούλα, και αναθεσεις στον ιδιο χ υπουργο την έρευνα για την ένορκη εξέταση περι της ρεμούλας, δεν είναι και πολύ αισιόδοξο το να βρεθεί πως ακριβως έγινε η παραπάνω ρεμούλα, έτσι δεν είναι?
Ξέφυγα πάλι.....Πώς φτάσαμε από τα κινητά στον υπουργό?
έλα μου ντε!

Τι άλλο κάναμε ακτος απο διαγραφή τηλεφώνων?

Λοιπόοοοον!!!!!!!
Δωσαμε ή μάλλον είμεθα έτοιμοι να δώσουμε πάνω από τα μισά μας βιβλια.
(Αυτα δεν τα πετάμε.
Έχουμε ένα μικρο κολληματακι με τα βιβλία.... )
(Ε έχουμε ακόμα καποια στερεοτυπα περί σεβασμού και λοιπά.....)

Άλλο? Άλλο τι κάναμε αυτο το σιωπηλό μας διάστημα?

"Δώσαμε' στην ψύχρα πάνω από 12 "δασκάλους" που αγαπάγαμε και συμπαθούσαμε πολυ...(...ουχί με τον καλύτερο τρόπο έγινε ο 'αποχαιρετισμός"...)
(και για να είμαι και απολύτως ειλικρινής πήρανε μια στενοχώρια...αλλο πράγμα!)
Η αλήθεια έιναι πως ίσως να εφρίττατε εάν ακουγατε τι ακριβώς τους είπα, αφου πρώτα η αληθεια είναι πως τους ευχαρίστησα θερμά -αλήθεια- για τις γνωσεις που πήρα μελετώντας τους. Είναι και η ευγένεια βλέπεις, που πάντα με χαρακτηριζε ως απλοικόν έντομον μεν, αιθέριο δε.
 Και που ακριβως τους έστειλα να πάνε  θα εφρίττατε πάλι, αλλά αισθάνθηκα πως είχαν γίνει βραχνάς στο κεφάλι μου.....
Όλοι.
Μα όλοι λέμε, όμως. (ψεύτρα. Κανα δύο τους αγαπάω πολύ. Ακόμα τουλάχιστον..)

Μόνη μου, είπα.
Μονη μου.
Ζωή που απλά υπάρχει και με ζει και τη ζω.
Τέλος.

Θα είμαι αυτο που είμαι.
Μόνη μου.
(Όχι με την έννοια της μοναξιάς, ούτε με την έννοια εγώ είμαι κι άλλος κανένας, ούτε με την έννοια της απελπισίας. Καθόλου. Απελευθέρωση, αισθάνθηκα. Τίποτα αρνητικό ως αίσθηση δεν αποπνέει αυτο το "μόνη μου". Ισα ίσα.)

Ένα τεράστιο ουφ! Επιτελους! ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ: ΜΟΝΗ ΜΟΥ.

Θα πάω μέχρι όπου πάει, μέχρι το τέλος, μέχρι εκεί που είναι να πάει .
Μόνη μου.
Δεν με ενδιαφέρει ούτε πώς το έκανε αυτός, ούτε πώς το έκανε ο άλλος, ούτε πώς την είδε ο παράλλος.
Εγώ θα ελευθερωθώ μόνη μου.
 Αν υπάρχει κάτι από το οποίο "πρέπει" να ελευθερωθώ, αυτό θα το κάνω. Όταν έρχεται στην επιφάνεια από το ασυνείδητο και γίνεται συνειδητό, όταν σκάει μύτη το Άγνωστο κι ο φόβος που, πιθανόν, να φέρει μαζί του, τότε βουρ ξαναμανά στη "δουλειά"......
Με την δικη μου συνταγή.
Εγωισμός?  Και βέβαια όχι.
Ισα ίσα το αντίθετο.
Βρε πεταλουδίτσα, θα ρωτήσει, σίγουρα, ένας παλιός φίλος ναι καλά όλα αυτά, αλλά πρέπει να έχεις ένα κέντρο. Θα χαθείς και θα γυρνάς γύρω γύρω κι άκρη δεν θα βρίσκεις, έτσι θα πει.
Το κέντρο είναι πάντα και ήταν πάντα, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Τέλος.

Και τραγουδάκι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους και ευχές για μιαν πολύ όμορφη Πανσέληνο!!!!!!!!!!!



4 σχόλια:

Margo είπε...

Πεταλούδσα μου με τις ντουλάπες είχα πάντα ένα θέμα. Τις ήθελα άδειες, μόνο ότι χρειάζομαι πραγματικά. Με τους φίλους είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα. Δεν είναι δα και πολλοί. Το τηλέφωνο δεν θα γεμίσει ποτέ!
Με τους δασκάλους.. μήπως όσο μεγαλώνουμε και αν έχουμε βρει τον τρόπο να ισορροπούμε, δεν τους χρειαζόμαστε πια; Μία άρνηση να τους διαβάζω έχω και εγώ τελευταία. Είναι που η αγάπη όταν υπάρχει τα κάνει όλα πολύ απλά και όμορφα.

υ.γ. Μόνο στις ιώσεις θα ήθελα να κάνω delete, μας έχουν εξουθενώσει φέτος, λες να το τολμήσω;-)

Φιλιάααααααααα!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Να το τολμήσεις, λέω!
Εχεις δικιο και για τις ντουλάπες και για όλα.
Όσο για τους φίλους να συμπληρωσω κάτι μόνο.
Η φιλία, όπως και ο έρωτας, ειναι παιδιά της ελευθερίας, πιστευω.
Δεν επιβάλλονται από όρκους, ούτε εχουν υφή χρηστικοτητας και ανταποδοτικοτητας.
Ελευθερα μένεις, ελευθερα φευγεις, όλα τα υπόλοιπα ειναι ενοχικά συμπλεγματα του κοινωνικα προγραμματισμενου νου.
Πρέπει δεν υπάρχει.
Τίποτα δεν "πρεπει".
Ποιος το έγραψε αυτό το "πρεπει να..." "για να..."?

Στην πορεία, διαφοροποιούμαστε-όσο κι αν σε ενα βαθυτερο ενεργειακο επιπεδο μπορει να ειμαστε όλοι απο την ίδια αστεροσκονη του σύμπαντος...-.
Διαφοροποιείται η Αντίληψη, η Κατανόηση και κατα συνέπεια και ο νους μας.
Ναι, αυτός ο νους που τόσο ταλαιπωρει τον καθενα μας μας με την ατελειωτη πάρλα του, τα παιχνίδια, τα θέατρα του, τους ρόλους του, τα σκουπίδια του, τους μύθους και τα ιερα και ιδεωδη άβατά του...

Όσο πιο διαυγής και καθαρός γίνεται
τόσο πιο "δυνατός".

Αυτος ειναι άλλωστε που διαχωρίζει ή ενωνει, και στην ουσία δημιουργει τον κόσμο μας.
Ε σε κάποιο σημείο οι διαφορές στην Αντίληψη ειναι πια τεραστιες.
Τότε, διαγραφεις και διαγραφεσαι.
Δεν ξερω αν ακουγεται σκληρό ή και ωμό. ισως.
Όμως, η περιβόητη ελευθερία δεν ειναι απαλη...ουτε γλυκιά, ουτε χαζοχαρούμενη.Επώδυνη και επίπονη ειναι στην διαδικασία εύρεσης της.

Ειναι δυσκολο να την "κατακτησεις", και πολυ δυσβατος ο δρομος της...
αλλά τόσο απολαυστικός!!!!!!!!!!!

Μωρε Μαργκουλα μου σε ζαλισα!
Πάλι πολυλογησα και συμπερασμα, ισως, να μην βγηκε!
φιλακια!

Υ.Γ σημερα φτιαχνω άλλο γλυκο. Να στειλω?

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Καλή λευτεριά!!!!
Πεταλοδίτσα ανάλαφρη και ανοιξιάτικη, στα στερνά ενός χειμώνα που δεν λέει να φύγει.
Μας γάνιασε!!
Φιλιά πολλά.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Αντεύχομαι!
Επίκουρε όσο και αν προσπαθουν οι χειμώνες να μας γονατίσουν
δεν θα γονατίσουμε ετσι δεν είναι?
φιλάκιααααααααααααααααααα!
καλημερα!