CHE

" ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ" ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ

Η σημερινή ανάρτηση είναι εμπνευσμένη από τον blogger ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ . Θυμήθηκε κι έγραψε για τον Che, που σαν σήμερα εκτελέστηκε από τους φίλους των λαών Αμερικάνους.

Έχουν ειπωθεί πολλά για τον Che.
Μόνο τι αισθάνομαι θα πω.
Εξακολουθεί να είναι μέσα μου σύμβολο επανάστασης, ελευθερίας κι αγώνα.
Δεν ξέρω αν ήταν καλός άνθρωπος, αν ήταν άνθρωπος με χιούμορ ή αν ήταν σκληρός κι άκαρδος. Ίσως να ήταν κι όλα αυτά μαζί.
Μέσα μου τον έχω φωτεινό αστέρι.

Και δε με νοιάζει αν είναι ή δεν είναι. Για μένα είναι.
Κι ακόμα κάτι.

Όταν ήρθε η στιγμή που προφανώς κάτι δεν του πήγαινε καλά στα οφίτσια της εξουσίας, έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα
στο Φιντέλ, παράτησε και την εξουσία που του είχε δοθεί ως υπουργός της Κούβας, κατέθεσε και την κουβανική του ταυτότητα κι έφυγε, για εκεί που τον καλούσε το καθήκον του: να συμπαρασταθει και να πολεμήσει μαζί με άλλους λαούς ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την καταπίεση που ασκούσε- και εξακολουθεί να ασκεί στους λαούς.
Άπατρις ταξίδεψε.
Και προδόθηκε από τους ίδιους τους παλιούς του συντρόφους, λένε.....

Ίσως ένα να ήταν το λάθος του.
Το comandante, - διοικητής δηλαδή.
Φαίνεται ότι ο Μarcos και μελέτησε κι ίσως έμαθε από τα λάθη του φωτεινού αστεριού της Λατινικής Αμερικής.
"Subcomandante, υποδιοικητης είμαι,επειδή
Διοικητής πρέπει να είναι ο Λαός

στον εξεγερμένο Νότο του Μεξικού, στην Τσιάπας......"
- απάντησε σε ερώτηση γιατί όχι κι αυτός comandante σαν τον Che.

ΑΕΡΙΚΟ

Στίχοι- Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω...............
σαν αερικό................................................

Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω......................
σαν αερικό...........................................................................


αγαπημενο τραγουδι.
αποπνεει μαγεια κι ελπιδα οτι τα πραγματα Εξελισσονται
αισια.
εμεις θα νικησουμε στο τελος οχι αυτοι.
ποιοι ειμαστε εμεις και ποιοι ειναι οι αλλοι?
σοβαρο το ερωτημα.
ε υπαρχει παντα αυτος ο διαχωρισμος της δυιστικης σκεψης.
και βεβαια ειναι και το αλλο:
"ενα ειναι ολα",- ως επιδιωκομενος σκοπος,
φαινομενικα αντιθετα.
ενας φιλοσοφος θα μπορουσε να δει τη συνδεση ή μη.
εμεις -της μεγαλοπρεπειας ετσι? μη ξεχνιομαστε....,
μεχρι οπου παει το πεισματαρικο πεταλουδισιο μυαλο μας μπορουμε.

καθετι ή οποιοσδηποτε σταματα ή θελει να σταματησει
την ελευθερη σκεψη
και την πορεια στην αυτοολοκληρωση
κατατασσεται αυτοματα στους αλλους.
καμμια θεωρια συνωμοσιας κι αν δεν υπαρχει,
ειναι ορατο οτι η κοινωνικη δομη η ιδια δεν καλλιεργει
το εδαφος για ελευθερη σκεψη
και αναπτυξη ολοκληρωμενων αρμονικα ανθρωπων.
η γνωση υπαρχει ηδη.
οπως υπαρχει και η μεθοδος να διδαχτει
και οι τεχνικες που βοηθουν στη συνειδητοποιησή της.
με την υπερπληροφορηση χανεται
και δημιουργειται ενας λαβυρινθος
στο μυαλο και στην ψυχη που παλευουν, ημιθανη,
να παραμεινουν ζωντανα.
θελω να πιστευω
οτι πραγματι ειναι ανασα καυτερη
η σκεψη που παραμιλα
και λεει τα ονειρα μας..
ο νους μου ειναι αληταριο.........
παντα θα δραπετευει........

και θαχω φυλακες αγγελους αλητες παντου
οπου κι αν περιπλανιουνται, εξοριστοι κι εξορισμενοι.
κι αυτοι εμενα.
αλητις αλλωστε ηταν καποτε και η Δημητρα
οταν περιπλανιοταν
περιφερομενη εδω κι εκει
να βρει την Περσεφονη..............






Mουσικη-Στιχοι: ACTIVE MEMBER

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

η γιορτη κραταει 40 μερες, λενε. ειμαι ικανη να γιορταζω 87 μερες. ασε που καθε τρεις και λιγο γιορταζω. αλλα ετσι οπως το παω θα ερθουν και τα επομενα γενεθλια κι εγω ακομα θα γιορταζω τα προηγουμενα.

ειναι ενα θεμα αυτο: το πριν, το τωρα και το μετα.

στην ουσια υπαρχει μονο το τωρα.το πριν και το μετα "υφιστανται" μονο σε συναρτηση με το τωρα. μονο στο μυαλο μας ειναι ζωντανα, κι ειναι αυτα που μας βασανιζουν συνηθως, το παρελθον και το μελλον.

ψευδαισθητικα υπαρχουν, οχι ομως και στην πραγματικοτητα.

υποτιθεται οτι το παρελθον μάς εχει καθορισει κι εχουμε φτασει ως εδω που ειμαστε τωρα, τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη. (το οτι ο χρονος ειναι μια κατασκευη και οτι δεν υπαρχει στην πραγματικοτητα, ας μην το εξετασουμε τη δεδομενη ιστορικη στιγμη διοτι ο Θορυβωδης Ανεμος θα ερθει αγριεμενος και ποιος τον ακουει....).

ωραιααααααααα.

οι προηγουμενες σκεψεις και πραξεις μας, μάς οδηγησαν εδω και δημιουργησαν αυτο που τωρα ειμαστε.αν οι πραξεις και τα λογια μας ηταν θετικα,αισιοδοξα και βοηθουσαν τον κοσμο να γινει καλυτερος-κι εμας μαζι, χωρις να περιμενουμε ανταλλαγμα και ευσημα,τοτε ειμαστε μια χαρα- χωρις πολλες τρομαρες.

εαν οχι, αν ημασταν αρνητικοι, σκοτεινοι, και "ο σκοπος αγιαζε τα μεσα" για να πετυχουμε τις επιδιωξεις μας, τοτε το τωρα μας δεν πρεπει να ειναι και πολυ σοι.

αναλογως λοιπον με το πριν μας, εχει διαμορφωθει το τωρα μας.και εξαρταται απο τις πραξεις και σκεψεις του παροντος το πώς -περιπου- θα διαμορφωθει το μετα μας,το μελλον του καθενος δηλαδη.

αυτος ειναι ο περιφημος νομος αιτιας-αποτελεσματος, το γνωστοτερο ως karma.( μα δεν ηχει πολυ ωραια στα αυτια αυτος ο συνδιασμος κ, ρ και μ?).

η διαφορα του νομου αυτου απο το χριστιανικο "ο,τι εσπειρες,θα θερισεις" ειναι οτι θεωρειται συμπαντικος φυσικος νομος. δεν υπαρχει κανεις να σε συγχωρησει αν ζητησεις συγχωρεση. μονο οι ιδιες οι πραξεις σου μπορουν να δειξουν μεταμελεια και μεταστροφη θεασης, ας πουμε.

εισαι υπευθυνος εσυ. αν θες το αλλαζεις το καρμα σου ( βεβαια εκει μπλεκουμε λιγο διοτι εχουν και τις μετενσαρκωσεις και τα καρματα των προηγουμενων ζωών αλλα μεχρι οπου μπορουμε -και μας αρεσει, το παμε). αυτα σε γενικες γραμμες περι του πριν διοτι για περισσοτερες λεπτομερειες θα επρεπε να ειμεθα βουδιστες μοναχοι ζεν και κατι τετοιο δεν ειμεθα, ακομα.

λεω λοιπον κι εγω τωρα, διοτι να μη μιλησω? α οχι. α οχι.

ασχετως πως ημαστε πριν, αν φτασουμε και καταφερουμε καποια στιγμη να συνειδητοποιησουμε τι καναμε, πώς ζουσαμε, ποια λαθη, ποση κακια, ποσο "κλεφτες" κι αρνητικοι ημασταν, ψευτες και ο,τι αλλο περεμφερες, η πρωτη αντιδραση θα ειναι να βαλουμε τα κλαματα. για γοερο κλαμα μιλαμε.............αν η συνειδητοποιηση ειναι βαθια και ειλικρινης.

η δευτερη αντιδραση θα ειναι η αρνηση αυτων που μολις συνειδητοποιηθηκαν:

ΕΓΩ?

ΕΓΩ?

ποτέ!

αποκλειεται!

τι λες τωρα! -στον εαυτο μας παντα απευθυνομενοι διοτι στην αρχη σιγα μην τα παραδεχτουμε και μπροστα σε αλλους!!!!

τη στιγμη της πρωτης πρωτης συνειδητοποιησης της "αναξιοτητας" του εαυτου εχουμε κανει και το σημαντικοτερο που μπορουσαμε για να τον οδηγησουμε στην αξιοσυνη και γιατι οχι και στο θριαμβο. θριαμβο με την εννοια της πληρους συνειδητοτητας και αυτοολοκληρωσης.

αν λοιπον θελησουμε και αλλαξουμε αργα αργα αλλα σταθερα την οπτικη, τη θεαση, τη σκεψη και τις πραξεις μας τοτε εχουμε κανει ενα τεραστιο και αποφασιστικης σημασιας βημα για να αλλαξουμε τον εαυτο πρωτα και το -αβεβαιο- μελλον μας υστερα. υπερβαση θα ελεγα.

δεν γινεται αμεσως.

θελει χρονο.

κι εχουμε πολυ χρονο στη διαθεση μας για να παμε εκει που θελουμε να παμε.

στο απειρο

κι ας μην υπαρχει ο χρονος ως διασταση.....

μη συνεχισω περι διαστασης χρονου κλπ τωρα γιατι το' χασα το θεμα μου μετα.............................

I see you've found my underground
So help yourself to guns and ammo
Nothing here has ever seen the light of day
I leave it in my head

It's the first day of the rest of your life

You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

Don't fuck it up
Don't fuck it up

You'll remember me, for the rest of your life
You'll remember me, for the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life


It's the first day of the rest of your life
It's the first day of the rest of your life

θα ελεγε καποιος οτι ειναι ενα τραγουδι απλοικο, με ελαχιστους στιχους.και ειναι βεβαια.ομως αν ηταν mantras δεν θα πειραζε αν το επαναλαμβαναμε μεσα μας 7.500 φορες την ημερα........

εμενα παντως σοφο μου φαινεται:

it's the first day of the rest of my life,

i'll try not to fuck it up.

44 αιωνες εδω............................

44 αιωνες εδω πανω........





δεν βρηκα τραγουδι με το 44,
αλλα το route 66 it's good enough..

                    αυτος ο αστερισμος λεγεται masil 44.
τωρα γιατι αυτο εμενα δεν με παρηγορει καθοολου?
αμ τα 2 τεσσσαρια?




βεβαια το 44 εχει κι ενα καλο αν το δεις απο μιαν αλλη οπτικη γωνια.
εξηγω εμβριθως και αναλυτικως : 4+4 μας κανει 8.
τωρα το 8 το αγαπουσα ανεκαθεν πολυ.
ελεγα οτι ειναι ο αριθμος της επικοινωνιας.η οποια ειναι απειρη.-και δεν επιδεχομαι αμφισβητησεως περι αυτου...
σε παει και σε παει και σε παει...
και τον αλλον το ιδιο.κι αυτο ειναι το συγκλονιστικο.
ας προσπαθησω να περιγραψω τι εννοω.ξεκινας και επικοινωνεις.
οι λεξεις/μηνυματα/σημασιες "πηγαινουν"  ιπταμενες (ιπταμενες?
ιπταμενες?ε δε βρισκω τωρα αλλη λεξη.ιπτανται οι λεξεις!) στον αλλον, "μπαινουν" μεσα του,τις οικειοποιειται ή μη,γεννουν μια αντιδραση/απαντηση/ερεθισμα και στα  αντιγυριζει πισω.
εσυ σκεφτεσαι/αναμορφωνεις/αντιλεγεις και παλι το ιδιο εξακολουθει.
αεναως μπορει να συνεχιζεται αυτο.
και οχι μονο με το λογο.
και η ενεργεια του ενος με τον αλλον.(απεφυγα τεχνηεντως το ρημα εδω γιατι ακομα το "ιπταμενες λεξεις" δεν το εχω ξεπερασει....).
και το  8   αντεστραμμενο δεν μοιαζει και με το συμβολο του απειρου?
ε κι εγω ετσι ταχω συνδιασει μεσα στο πεταλουδισιο μεν αλλα ξερο κεφαλι μου.
μα 44?
αιωνες?
(παντως  λενε οτι δεν μου φαινεται.ολοι με κανουν νεοτερη κατα τουλαχιστον 10 αιωνες......)

ε και μια κι εχω τα γενεθλια μου θα γραψω κι εγω ολες τις λεξεις που μ' αρεσουν γιατι ετσι μου αρεσει.

ΧΑΟΣ....

ΛΟΓΟΣ...

παραξενος ελκυστης...

ΨΥΧΗ....

ΕΝΕΡΓΕΙΑ....

ΠΗΓΗ.....

ΑΙΩΝΙΟ.....

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ.....

ΜΗ ΦΟΒΟΣ......

ΕΝΑ......

ΖΕΝ- ΞΕΖΕΝ....

ΖΕΝ- ΜΗ ΖΕΝ......

ΠΟΡΕΙΑ......

ΔΡΟΜΟΣ..........................................................................

ΑΡΜΟΝΙΑ.......................

ΔΡΑΣΗ...........

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ...................

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ................

ΑΤΟΜΑ.....

ΧΙΟΥΜΟΡ.....

ΓΕΛΙΟ............

ΠΑΙΔΙ..............

ΕΡΩΤΑΣ..................

ΒΛΕΜΜΑ.........

ΦΙΛΟΙ...........

ΦΙΛΙΑ................(α εδω οπως το παρει ο καθεις....)

ΔΙΑΝΟΗΣΗ...

ΕΠΑΦΗ...........

ΧΑΔΙ..........

ΧΟΡΟΣ....

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ..........

ΜΗΔΕΝ...

ΑΠΕΙΡΟ..

ΤΑΟ..

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ..

.......ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ.ΑΡΧΗ ΑΛΛΩΝ.......

"ο καθεις και το εργο του", ειπε ο ποιητης.

και μια κι εχουμε γιορτη  να σας πω ολους ποσο χαιρομαι που σας γνωριζω.ευχαριστω ολους σας. κι εναν εναν προσωπικα:

Ειρηνη με τα Φτερα της Ψυχης,

Επικουρε,

Αλητις,

Ελενα με τα Πολυχρωμα Ονειρα,

Αρειανε Πετσες,

Αστρο-Συμμοριτες,

Λευκιμμιωτη για τη Λευκιμη,

Chrisargiridis,

EΦΗ ΕΦΗ,

Θορυβωδης Ανεμος,

Αlterego,

Revolutioner,

ΙΑΝΙΣ,

ανεμος,

swat,

firestarter,

Evi,

stelios,

papalagi

και Σπυρος, Δημητρης Κ., little prince

(και ολοι ολοι ολοι σας.............)

   ευχαριστω για την παρεα σας εκ βαθους καρδιας..........

μα 44?

44?

ε λοιπον μαλιστα!!!!!

            44!!!!!!!!!!!!!

α αυριο ειναι.ακομα ειναι 1 αιωνα μικροτερη!!!!!!!

Ονόματα που δεν προφέρονται γρηγορα λησμονούνται?

Mνήμη είναι η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αποθηκεύει γνώσεις και όταν χρειάζεται να τις ανακαλεί. Είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη μάθηση και τη λήθη.

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ξεχνούμε πράγματα που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για εμάς, που κρίνουμε ή αισθανόμαστε

ασήμαντα.

                                                                  

Εμείς βέβαια ψυχολόγοι δεν είμεθα αλλά προσπαθούμε κι εμείς με τον τρόπο μας να εξηγήσουμε το ανεξήγητο. ( αυτός ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας δεν ξέρω...μήπως πρέπει να με ανησυχήσει λιγάκι?).

Το να ξεχάσουμε ή όχι, δύσκολα ή εύκολα ένα όνομα εξαρτάται απο τη σημαντικότητα του ονόματος αυτού για εμάς. 

Και προσπαθώντας να εισάγουμε το μαθηματικό λόγο στη ζωή μας θα το έθετα ως εξής: η ενθύμηση του ονόματος ειναι ευθέως ανάλογη της σημαντικότητας του ονόματος εντός μας.

Τώρα για να είμεθα και σίγουροι ότι καταλαβαινόμαστε "Το ευθέως ανάλογο" είναι κάτι που είναι στον αριθμητή. Όσο μεγαλώνει το ένα, μεγαλώνει και το άλλο. Δηλαδή οσο πιο σημαντικό είναι το όνομα (και το άτομο που φέρει αυτό το όνομα προφανώς) τόσο πιο πολύ εντυπώνεται στη μνήμη και δεν χάνεται στη λήθη του παρελθόντος. Το όνομα έτσι? διότι το άτομο μπορει να έχει φύγει για άλλη γη για άλλα μέρη ασχέτως της σημαντικότητάς του.....

Οι αναμνήσεις εξασθενούν και με το πέρασμα του χρόνου αρκετές από αυτές χάνονται. 

Η ικανότητά μας να ξεχνάμε ασήμαντες γνώσεις είναι το ίδιο σημαντική με την ικανότητα να θυμόμαστε σημαντικές πληροφορίες.Έτσι, υπάρχει ένα, ας πούμε ισοζύγιο στη λειτουργία της μνήμης.

Εξαρτάται λοιπόν από την αυτόματη εσωτερική  κατηγοριοποίηση και  κατάταξη του ονόματος  στις ευρείες εγκεφαλικές θεματικές ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ-ΑΣΗΜΑΝΤΟ, το αν θα ξεχάσουμε ή όχι το όνομα. Πάντως, τελικά ό,τι κι απο τα δυο αν συμβεί θα ειναι και το σωστό για εμάς. Αν το ξεχάσουμε τότε θα ήταν ασήμαντη πληροφορία, "άχρηστο" βάρος στον ήδη υπερφορτωμένο εγκέφαλό μας. Αν το θυμόμαστε άρα  είναι κάποιου ξεχωριστού ειδικού βάρους και διόλου δεν επιβάρυνε το μοναδικής περιπλοκότητας μυαλουδάκι μας.ουφ.

 Η γνωστή φράση " μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται" απασχολεί ήδη την γράφουσα, γνωστή ως Πεταλούδα, εδω και δεκαετίες. 

Απάντηση ακόμα δεν έχει βρει. επιστημονική και μη....

ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ- ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ


.....σ' αγαπω κι ας μην ξερω ουτε καν τ' ονομα σου.......
..εισαι το αλλο μισο της Σεληνης....
..να παψω να φοβαμαι..

O Subcomandante Marcos για το Nεο-ιμπεριαλισμο και τα Μ.Μ.Επικοινωνιας

Our Word is Our Weapon

Ο Λογος μας ειναι το Οπλο μας

Μουσικη, μεσα της Κυματα

δεν θα ξεχασω ποτε την πλακα που επαθα,παλια, σε μια συναυλια στο ΡΟΔΟΝ.

ημαστε μ΄εναν πολυαγαπημενο ξαδερφο, τον Σπυρο-χεβυμεταλας βεβαια αυτος, ολο κατι τυπους που ουρλιαζανε ακουγε,μπρρ παναγιτσα μου, ανησυχια σ΄επιανε-εγω κλασικη ροκου και γενικως.
καναμε κολλητη παρεα κι ολοι μας περναγανε ζευγαρι -δραμα, μετα καταλαβαμε  το λαθος, και καταλαβαν και οι αλλοι οτι δεν ημασταν αλλα ηταν αργααααααααααα- κι εχουμε τρελλαθει στο χορο.
ηταν απο αυτες τις συναυλιες που ειναι πολλα μικρα γκρουπ μαζι.

παντα ειχα κολλημα με τη μουσικη και το χορο.βεβαια η μουσικη για μενα δεν περιλαμβανει την τζαζ,ακομα δηλαδη και μαλλον δεν θα τη συμπεριλαβω αλλα ειμαι και αισιοδοξη.δε συγκρατουσα ποτε  ονοματα και ειδη μουσικης και διαφοροποιησεις σκηνων.αρκει να μου αρεσε ο ρυθμος κι  εμπαινα μεσα στη φαση.συντονιζομουνα με το ρυθμο κι ακουγα τα λογια.και τα αφηνα να με πανε και τα δυο μαζι.
κι εκει που χορευω λοιπον σ΄ενα περιεργο ψιλομπιτ καπως σκοτεινο κομματι, ηταν σκετη μουσικη νομιζα, αντιλαμβανομαι μια λεξη να ακουγεται αχνα μεσα απο τα βαθη της ερημου καπως : suicide, suicide,suicide...και τρελλαινομαι.
γυρω ολοι αλλοι ψιλοφτιαγμενοι αλλοι χοντροφτιαγμενοι, παντως ολοι σε μια κατασταση.και ξανατρελλαινομαι.
οι περισσοτεροι δεν αντιληφθηκαν τι ελεγε το κομματι.
εγω πραγματικα παρανοησα.και λεω: καλα ρε, βαζεις ενα ωραιο ρυθμο, χορευτικο,και τον συμπληρωνεις με μια λεξη κι αυτη ειναι αυτοκτονα ή αυτοκτονια? ρε τι αρρωστεια κουβαλας? κι εγω τι σου φταιω? μπορει να μην ειμαι καλα, μπορει να εχω πιει, μπορει απλα να ειμαι μελαγχολικη, μπορει το ενα μπορει το αλλο.....μου κατευθυνεις το μυαλο εν αγνοια μου?
απο τοτε αρχισα να ψαχνω πολυ το στιχο των τραγουδιων. κι αρχισα να κατανοω οτι οταν τραγουδας ειναι σα να προσευχεσαι δυνατα και με ρυθμο. ο,τι λες παει στον ουρανο, στο συμπαν, το οποιο ειναι απειρο -αν και τα τελευταια επιστημονικα δεδομενα σφόδρα το αμφισβητουν το απειρο αλλα θα δουμε κιολας,δεν ειναι εξακριβωμενο, ακομα, το ψαχνουν.... -στο απειρο Συμπαν πανε λοιπον τα τραγουδια σου κι ακουγεσαι μεχρι το "θλιμμενο παλσαρ" που λεει το τραγουδι. το οποιο επισης λεει οτι "τα τραγουδια παιρνουν κατι απο την ψυχη μας και τη μεταφερουν στο στερεωμα".
τωρα γιατι ολα αυτα?
γιατι απλα πιστευω πως μεσα απο τη μουσικη και το τραγουδι γινεται μια πολυ πιο βαθια  εσωτερικη διεργασια απο οτι νομιζουμε.

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΧΟΡΕΥΕΙ

"...πρέπει να 'χει κανείς το χάος μέσα του για να γεννήσει ένα άστρο που να χορεύει......"  
 Νίτσε

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

Mια φορά κι έναν καιρό η κόρη ενός βασιλιά, η Ψυχή ήταν τόσο όμορφη, ώστε οι άνθρωποι άρχισαν να τη θαυμάζουν και να τη λατρεύουν, λησμονώντας ακόμη και την Αφροδίτη.

Η θεά ζήτησε από το γιο της, τον Έρωτα, να τιμωρήσει αυτήν τη θνητή, κάνοντάς την να ερωτευτεί τον πιο αποκρουστικό άντρα του κόσμου. Ο Έρωτας πήρε μαζί τα θανάσιμα βέλη του και δύο κεχριμπαρένια δοχεία – το ένα με το πικρό νερό της λύπης και το άλλο με το γλυκό νερό της χαράς. Η Ψυχή κοιμόταν κι εκείνος έσταξε στα χείλη της μερικές σταγόνες πικρό νερό – όμως, η ομορφιά της άρχισε να τον αιχμαλωτίζει. Ίσα που την άγγιξε με το βέλος του κι εκείνη ξύπνησε• δεν μπορούσε να τον δει, όμως εκείνος είδε τα μάτια της και μαγεμένος από εκείνο το βλέμμα έστρεψε κατά λάθος το ίδιο του το βέλος στον εαυτό του. Πέφτοντας θύμα της δύναμής του, ο Έρωτας ράντισε με το γλυκό νερό τα μαλλιά της Ψυχής, θέλοντας να επανορθώσει το κακό που της είχε κάνει.
Περνούσε ο καιρός, και η Ψυχή εξακολουθούσε να προκαλεί θαυμασμό και λατρεία. Όμως, κανείς δεν την ερωτεύτηκε, κανείς δεν ζήτησε να την παντρευτεί. Απελπισμένοι οι γονείς της πήγανε στο Μαντείο των Δελφών• και ο Απόλλωνας, βαλτός από τον Έρωτα, έδωσε τον τρομερό χρησμό του: «η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού• ο άντρας της ζει σ’ ένα ψηλό βουνό. Είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί».
Ποιος θα μπορούσε να αγνοήσει τα λόγια του θεού; Μέσα σε ατμόσφαιρα πένθιμη, ο λαός συνόδεψε με θρήνους τη νύφη στην κορυφή του βουνού και την άφησε εκεί μόνη της. Ενώ εκείνη περίμενε κλαίγοντας , ο Ζέφυρος τη σήκωσε απαλά από τη γη και την πήγε σε μια ανθισμένη κοιλάδα. Η κόρη είδε μπροστά της ένα λαμπρό παλάτι. Γοητευμένη, ακούει μια φωνή να της λέει πως αυτό θα ήταν το σπίτι της από δω και πέρα.
Αργά τη νύχτα, έφτασε και ο κύριος του παλατιού• η Ψυχή δεν μπορούσε να τον δει. Έγειρε δίπλα της κι άρχισε να της μιλάει τρυφερά κι εκείνη δεν φοβόταν πια. Ήξερε πως ο άντρας της ήταν εκείνος που χρόνια περίμενε και ονειρευόταν. Κι ας ήταν τέρας.
Πέρασε καιρός και η Ψυχή άρχισε να νιώθει νοσταλγία για τους δικούς της. Ζήτησε από τον άντρα της να της επιτρέψει να δεχτεί τις δυο της αδελφές για να τους δείξει πόσο ευτυχισμένη ήταν. Εκείνος απλά την προειδοποίησε για τον κίνδυνο που έκρυβε κάτι τέτοιο. Αλλά δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί πολύ στα δάκρυα της και υπέκυψε. Την έβαλε να του υποσχεθεί πως, ό,τι κι αν γινόταν, δεν θα επιχειρούσε ποτέ να τον δει. Έτσι, ο Ζέφυρος έφερε στο παλάτι τις δύο αδελφές της Ψυχής. Η χαρά για την ευτυχία της δεν άργησε να μετατραπεί σε ζήλια• κι όταν έμαθαν ότι δεν είχε δει ποτέ τον άντρα της, βρήκαν τον τρόπο να καταστρέψουν αυτήν την ευτυχία. Της θύμισαν τον χρησμό και την έπεισαν ότι το αποκρουστικό τέρας δεν θ’ αργούσε να την σκοτώσει: «Σκότωσέ τον πρώτη εσύ• πάρε αυτό το μαχαίρι κι όταν κοιμηθεί κάρφωσέ το στην καρδιά του».
Έφυγαν. Εκείνη πάλευε με τους φόβους της και με την αίσθηση ότι δεν μπορεί να ήταν αληθινά τα λόγια τους. Ξεχνώντας τις προειδοποιήσεις του και τις υποσχέσεις της, περίμενε ν’ αποκοιμηθεί. Ύστερα πήρε ένα λυχνάρι και το μαχαίρι και έσκυψε από πάνω του, αποφασισμένη να τον σκοτώσει. Αντί όμως για το αποκρουστικό τέρας είδε τον ομορφότερο από τους θεούς. Το μαχαίρι της έπεσε από τα χέρια και μια σταγόνα καυτό λάδι από το λυχνάρι πέφτει πάνω στο θεό και τον ξυπνάει και χωρίς να πει λέξη πέταξε έξω από το παράθυρο. Φεύγοντας της λέει «Έτσι λοιπόν ανταποδίδεις την αγάπη μου; Η μοναδική σου τιμωρία είναι ότι ποτέ πια δεν θα με ξαναδείς: η αγάπη δεν μπορεί να ζήσει με την καχυποψία». Κι έφυγε.
Τα παρακάλια και το κλάμα της Ψυχής δεν τον λύγισαν. Το παλάτι και η ανθισμένη κοιλάδα εξαφανίστηκαν και η Ψυχή απόμεινε μόνη της σ’ έναν έρημο τόπο.
Τον είχε προδώσει. Τα είχε χάσει όλα. Μία ζωή χωρίς τον Έρωτα όμως δεν μπορούσε να ζήσει. Γύρισε όλον τον κόσμο αναζητώντας τον. Μέρες και νύχτες περπατούσε , το σώμα της γέμισε πληγές• αλλά δεν την ένοιαζε. Ήθελε μόνο να τον βρει, να τη συγχωρέσει, κι αν όχι, να της χάριζε τουλάχιστον τον θάνατο. Κάποτε έφτασε σ’ έναν ναό της θεάς Δήμητρας και σκέφτηκε ότι ίσως εκεί να έβρισκε τον αγαπημένο της. Η θεά συγκινήθηκε από τις προσευχές της δύστυχης κοπέλας και τη συμβούλεψε να πάει στην Αφροδίτη να ζητήσει συγχώρεση .
Η Ψυχή ακολούθησε τη συμβουλή. Η Αφροδίτη τη δέχτηκε αλλά μιλώντάς της με περιφρόνηση της είπε πως αν θέλει να κερδίσει τον Έρωτα θα πρέπει να περάσει αρκετές δοκιμασίες. Την οδήγησε σε μια αποθήκη και τη διέταξε να ξεχωρίσει ένα τεράστιο σωρό από σπόρους μέχρι το βράδυ. Η Ψυχή άρχισε να κλαίει με απόγνωση. Τα μυρμήγκια την άκουσαν, τη λυπήθηκαν και πριν βραδιάσει, η διαταγή της Αφροδίτης είχε εκτελεστεί.
Η δεύτερη δοκιμασία δεν ήταν λιγότερο δύσκολη. Η θεά έδειξε στην Ψυχή τις όχθες ενός ποταμού όπου έβοσκαν χρυσόμαλλα πρόβατα. Ήθελε λίγο από το πολύτιμο μαλλί τους. Τα καλάμια της ψιθυρίζουν πως αφού πιουν τα πρόβατα νερό θα μπορούσε έπειτα να μαζέψει το μαλλί που θ’ απέμενε στα κλαδιά των γύρω θάμνων.
Όμως ούτε το χρυσό μαλλί ήταν αρκετό για να κατευνάσει τη μανία της Αφροδίτης. Δίνει στην Ψυχή ένα άδειο κουτί και τη διατάζει να πάει στον Άδη, στην Περσεφόνη και να της πει: «Η κυρά μου, η Αφροδίτη, σε παρακαλεί να της στείλεις λίγη από την ομορφιά σου, επειδή φροντίζοντας τον πληγωμένο γιο της έχασε ένα μέρος από τη δική της».
Απελπισμένη πια η Ψυχή κίνησε για τον κόσμο του Ερέβους. Και πάλι, μια φωνή την καθοδήγησε πώς θα βρει το δρόμο για το βασίλειο του Πλούτωνα και πώς θα περάσει με ασφάλεια από τον Κέρβερο• και τη συμβούλεψε να μην ανοίξει για κανένα λόγο το κουτί που θα της έδινε η Περσεφόνη.
Η αρχόντισσα του Κάτω Κόσμου δεν αρνήθηκε το αίτημα της Αφροδίτης, κι έτσι η Ψυχή πέρασε κι αυτήν τη δοκιμασία. Καθώς επέστρεφε όμως ξέχασε την τελευταία συμβουλή και άνοιξε το κουτί για να πάρει λίγη από την ομορφιά της θεάς ώστε να μην εμφανιστεί άσχημη μπροστά στον αγαπημένο της Έρωτα.
Το κουτί ήταν άδειο – ή τουλάχιστον η Ψυχή δεν είδε τίποτα. Αμέσως όμως πέφτει στα μισά του δρόμου, βυθισμένη σ’ έναν περίεργο ύπνο. Η Περσεφόνη είχε βάλει μέσα στο κουτί τον Ύπνο της Στυγός.
Όλον αυτόν τον καιρό, ο Έρωτας ήταν στο παλάτι της μητέρας του μέχρι να επουλωθεί πληγή του. Τη στιγμή που η Ψυχή υπέκυπτε στην περιέργειά της, εκείνος είχε πια ανακτήσει τις δυνάμεις του. Βρίσκοντας ένα παράθυρο μισάνοιχτο, πέταξε έξω για να βρει την αγαπημένη του, αφού του ήταν αδύνατο να μείνει μακριά της. Την είδε πεσμένη στο χώμα και την άγγιξε με την άκρη του αργυρού του βέλους: «Για άλλη μια φορά σε νίκησε η περιέργειά σου» της είπε• «ωστόσο, κάνε ό, τι είπε η μητέρα μου και θα φροντίσω εγώ τα υπόλοιπα».
Πράγματι, η Ψυχή παρέδωσε το κουτί στην Αφροδίτη ενώ ο Έρωτας πήγε στον Δία και ζήτησε τη μεσολάβησή του. Ο Ερμής έφερε την Ψυχή στον Όλυμπο, ενώπιον των θεών και της προσέφερε ένα ποτήρι αμβροσία, λέγοντας: «Πιες το, Ψυχή, και θα γίνεις αθάνατη• ο Έρωτας ποτέ δεν θα φύγει από σένα και οι γάμοι σας θα είναι αιώνιοι».
Έτσι μετά από λάθη και δοκιμασίες η Ψυχή ενώθηκε για πάντα με τον Έρωτα κερδίζοντας το δώρο της αθανασίας. Έζησαν για πάντα μαζί κι έκαναν μια κόρη, την Ηδονή.

(μύθος που λένε ότι κατάγεται από την πλατωνική φιλοσοφία της αρχαίας ελληνικής εποχής.θεωρείται αρχέτυπος μυθος και τον βρίσκουμε στις μυθολογίες σχεδόν όλων των λαών.)

Life is ours, we live it our way ..

NOTHING ELSE MATTERS


So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
and nothing else matters


Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don't just say
and nothing else matters


Trust I seek and I find in you
Every day for us something new
Open mind for a different view
and nothing else matters


never cared for what they do
never cared for what they know
but I know


So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
and nothing else matters


never cared for what they do
never cared for what they know
but I know


Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don't just say


Trust I seek and I find in you
Every day for us, something new
Open mind for a different view
and nothing else matters


never cared for what they say
never cared for games they play
never cared for what they do
never cared for what they know
and I know


So close, no matter how far
Couldn't be much more from the heart
Forever trusting who we are
No, nothing else matters

METALLICA

μ' εχεις μαγεψει

.....με παρεα......

μ' εχει μαγεψει

...μονη της....

12 ΤΑ ΟΧΙ

υπαρχει μονο ενος ειδους ερωτας?ή μηπως υπαρχουν πολλα διαφορετικα ειδη ερωτα?το κοινο που εχουν, νομιζω, ειναι οτι ερχονται απο εκει που δεν το περιμενεις,αναπαντεχα....σαν αστραπη σκανε και μετα ακους και τη βροντη.ή το αντιθετο?

οχι οτι εχει και ιδιαιτερη σημασια.............

Στίχοι-Μουσική :Λουδοβίκος των Ανωγείων
Ερμηνεία: Λιζέτα Καλημέρη

ΦΥΣΑ....

Να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα πέρα μέρη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι φύσα αγέρι




Απόσπασμα από την εκπομπή "Πρόβα" με τη Λιλάντα Λικιαρδοπούλου,το 1987,όπου ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει το τραγούδι "Θαλασσογραφία" του Δ.Σαββόπουλου.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

Fiera είναι όνομα και σημαίνει περηφάνια, στη γλώσσα Esperanto (μίξη όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών).

Fiera - Active Member

ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

εχω ενα θεματακι με τον χρονο ως εννοια σημερα.
αλλα εχω προσεγγισει το μηδεν θα ελεγα.
και μαλιστα με απειρους τροπους.
η ρωγμη του χρονου δεν ξερω αν κλεινει οταν ανοιξει.
αλλα δεν ειναι πολυ ομορφο να εχει μια ρωγμη ο χρονος?
σαν σημασια απο την ζωη του την φανταζομαι.
οπως οι δικες μας οι ρυτιδες.οι δικες σας δηλαδη διοτι οι πεταλουδες μονο φτερα εχουν.
αα.σημερα δεν εχω τις απειρες δυνατοτητες εκφρασης που συνηθως εχω.
εχω απειρωθει.
και για να βοηθησω τους αδαεις
πλησιαζω το μηδεν,
μηδενισα,
οχι ομως το χρονο,
διοτι μετα θα εχουμε προβλημα με το χωρο.
εκτος βεβαια και αν υπαρχει σκοπος.
αν υπαρχει σκοπος
μπορει να τελειωσει ο χρονος
αλλα τουλαχιστον αξιζε τον κοπο.
ουτε κι εγω ειμαι σιγουρη για το τι εννοω.

ΠΕΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ..

ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!
ΠΗΡΑΜΕ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ FIRESTARTER!
EYXAΡΙΣΤΟΥΜΕ!
ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ.......

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ....

Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, παράξενε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.


Στίχοι: Active Member
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΑΛΛΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΜΑΣ.
ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟ ΑΠΟ ΜΑΣ,
ΧΑΝΕΤΑΙ,
ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ.
ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥΣ,
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΩΤΙΣΤΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΟΥΣ.
ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΡΜΟΥΣ ΤΟΥΣ,
ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΩΤΕΥΝΕΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙ ΟΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ,
ΤΙ ΚΡΙΜΑ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗ ΘΛΙΨΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ,
ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΑΥΤΗ ΠΡΑΞΗ,
ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ.
ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ, ΣΤΑΧΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑ ΑΥΤΟ.
ΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ.

ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΧΝΟΣ ΟΙΚΤΟΥ.ΝΟ ΜERCY.......

Α PROCESS OF HUMAN DEVELOPMENT.......

Χτες ολη την ημερα εκανα δουλειες.

Βlogδουλειες δηλαδη,

αν και θα μπορουσα να κανω και μη-εικονικες δουλειες.
Αλλα ηθελα?

Δεν ηθελααααααααααααααα.
Οταν ξεκινησα το blog, δεν θυμομουνα μετα πώς να μπω να ξαναγραψω.Ξεχναγα τους κωδικους μου, ποιο κουμπι επρεπε να πατησω,δεν ηξερα οτι πρεπει να κανω αποθηκευση-κι εχανα τις αναρτησεις μου,-ασε που στην αρχη δεν ηξερα τι ειναι η αναρτηση!!
Και χτες λοιπον εκανα μεγαλειωδη πραγματα.

Αλλαξα τα παντα!Εβαλα χρωματα, εβγαλα χρωματα,εκανα χιλιαδες διαδικασιες που ουτε θα το πιστευα οτι θα ηξερα να κανω σημερα.

Φοβερο πραγμα τελικα:

το ενα φερνει το αλλο, η μια κινηση σε οδηγει σε μια αλλη κινηση και φτανεις σημερα, μετα απο χιλιαδες μικρα, φαινομενικα τυχαια, βηματα να εισαι εδω.

-σε αυτο ακριβως το σημειο της σκεψης μου, το φίλα προσκειμενο στον βουδισμο μυαλο μου θα ηθελε να ομιλησει περι αιτιατου και αποτελεσματος, περι karma και maya.

καλα η λεξη καρμα ειναι μαγευτικη. Ειναι αυτος ο συνδιασμος κ, ρ, και μ.

οσο για τη maya? τι μπορω να πω εγω? θα ηθελα εδω να υπενθυμισω οτι εκτος απο την maya- ψευδαισθηση υπαρχει και ο πολιτισμος των maya.( χωρις ντροπη ομολογω οτι οταν ακουσα περι maya πρωτη φορα, ρωτησα ολο σιγουρια και βεβαιοτητα : για τον αρχαιο πολιτισμο μιλαμε ε?)

-Ασχετο? μπαααααααααααααααα?

γιατι ολα τα αλλα ειναι σχετικα?

- Βεβαια ειναι πολυ αυτοι που υποστηριζουν την σχετικοτητα των πραγματων και ιδιαιτερως του χρονου. ο επιστημονικος ρελατιβισμος ο λεγομενος.

αααααααααααααααααααααααααααααααααααα. Μα τι λεω??????

Ουφ.

Το εδω βεβαια του καθενος ειναι αλλου.

Καμμια φορα αναρωτιεμαι που συναντιουνται τα εδω μας.Το φανταζομαι σαν εκεινους τους κυκλους που καναμε στα μαθηματικα, στα συνολα νομιζω, που ηταν 2 κυκλοι και συναντιοντουσαν σε ενα σημειο (τωρα κυκλοι και σημειο δεν μου πολυ πανε αλλα ενεκα οι περιορισμοι της γλωσσας) και οι δυο κυκλοι λοιπον ειχαν ενα κοινο κομματι.Το κοινο συνολο, το λεγανε?-Οχι, αυτο ηταν κατι με κοινα στοιχεια των 2 συνολων.Τελος παντων.Το βρηκα σε εικονα αυτο που ηθελα να πω.-τωρα ειναι αυτο σαφες?-Βρηκα σε εικονα αυτο που θελω να πω?

-αρα θα το δειξω, δεν θα το πω.

-Γιατι εχω την εντυπωση οτι απο αλλου ξεκινησα????????
-και ηθελα να γραψω και περι της φαινομενικης τυχαιοτητας των επιλογων που μας οδηγουν (εδω υπαρχει μια γενικευσις : απο το με οδηγουν -το ειδικο δηλαδη που με αφορα, περναω στο μας οδηγουν στο γενικο που ισως δεν με αφορα. Επαγωγικος συλλογισμος, μαλλον.

-Α καλαααααααααααααααααα.

πως μπηκε στη μεση ο επαγωγικος συλλογισμος? Ωρα ειναι να περασουμε και στον αναλογικο συλλογισμο που θεωρειται και παραγωγικος συλλογισμος.σταματηστε μεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.)

Ηθελα να μιλησω περι καρμα δηλαδη. Αλλα επιλεγω τυχαια και συμπτωματικα οτι δεν ηρθε η ωρα να μιλησω ακομα ΕΓΩ γι' αυτο.

-Το Εγω μου εμενα δεν εχει εξαφανιστει καθολου,θα ελεγε κανεις οτι εχει γινει και Υπερ-Εγω.-ξεφευγω παλι ή μου φαινεται?

Ας επανερθουμε στο θεμα μας.

Ποιο ειναι το θεμα μας ειπαμε σημερα?

-Η αλλαγη και το process της.
Κοσμοιστορικες οι αλλαγες θα ελεγα, δεδομενων και των κοινωνικοοικονομικων συνθηκων της παρουσης ιστορικης περιοδου.
Ε αυτο ναι.Ηταν process.Το process του blog?ή το process ηταν δικο μου?
Διοτι ως process οριζεται η αναπτυξιακη διαδικασια μεσα σε μια δεδομενη ιστορικα χρονικη στιγμη της κοινωνιας με τους περιορισμους που οι οικονομικες-πολιτικες συνθηκες επιβαλλουν. Μαλιστα.

Ουφ.
Τωρα μου ηρθαν κι αλλα στο μυαλο:

"ΤΟ BLOG ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ : ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ "
Αν οριζα και μια συνελευση τοτε ναι θα ειχαμε ειδηση.

Δεν οριζω ομως.
Δεν ειμεθα ετοιμοι ακομα. Ωπ! ακομα, βλεπω....

-μην αρχισω παλι, περι εδω και τωρα και οχι ακομα.........

ουφ.

παω να κανω καμία δουλεια.

AΠΟ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ

BODHISATTVA IN METRO


ένας ποταμός γέλιου!!!!!
από τον αναγνώστη FIRESTARTER.

MERCI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

BUSHIDO

Μπουσίντο (Bu-shi do, Bushido):
Ο «δρόμος» (do) του «πολεμιστή» (bu-shi), ο κώδικας συμπεριφοράς του πολεμιστή και κατ’ επέκταση το αξιακό σύστημα των σαμουράϊ.
Ο Δρόμος του Πολεμιστή είναι μια μορφή εσωτερικής πειθαρχίας και αρμονίας.Το Bushido, ως κώδικας ζωής, έχει δεχτεί ισχυρές επιρροές απο το Ζεν και τον Κομφουκιανισμό.Να επισημάνουμε οτι ακόμα και στις χρυσές εποχές των Σαμουράι, μόνο το 7% των Γιαπωνέζων ανήκαν στην τάξη των Σαμουράι.
Δεν ήταν όλοι οι Ιάπωνες Σαμουράι, ούτε όλοι ακολουθούσαν το BUSHIDO.

ΟΙ 7 ΑΡΕΤΕΣ
Σπονδυλική στήλη του κώδικα ήταν οι ακόλουθες επτά πολεμικές Αρετές:

Gi Δικαιοσύνη
Right Decision : ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : I will always make correct decisions from the heart, rather than from the mind.

Yu - Ανδρεία
Bravery : I will never hesitate to put my needs last, especially if it is best for the group.

Jin- Καλοσύνη
Compassion, Benevolence: I will always show Universal Love to all mankind.


Rei -Ευγένεια
Right Action: I will always be polite and courteous at all times.


Makoto ή Shin -Ευθύτητα, Ειλικρίνεια
Truth, Sincerity : Truthfulness: I will always be truthful and sincere in everything I do.


Meiyo -Τιμή
Honor : I will always be honorable in thought, word and deed.


Chu -Αφοσίωση
Devotion : I will always be loyal to my superiors and the members of my group.


-Βλέπετε πώς η καθε αρετή είναι αλληλοσυνδεόμενη με τις υπόλοιπες?

"As a samurai, I must strengthen my character;
As a human being, I must perfect my spirit."

Yamaoka Tesshu, 1836-1888

-

αγωνια και φοβος

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ ΜΟΤΙΒΑ

μελαγχολια και θλιψη δεν ειναι παντα ετσι οπως φαινονται, παραιτηση ή μιζερια. Eχουμε συνηθισει να τις συνδεουμε με ερωτικες απογοητευσεις αλλα αυτες ειναι η κορυφη του παγοβουνου μονο.Eρχεται καποια στιγμη που σαν να εχεις συνειδητοποιησει την ματαιοτητα των πραγματων και την απελπισια γυρω σου.

Eιναι μια στιγμη που λες στον εαυτο σου:μα που παω?
τι κανω?

Aμφινταλαντευεσαι.Nα προχωρησεις μπροστα οπως εχεις συνηθισει να πορευεσαι και να πολεμας ή να τα παρατησεις ολα.

Eιναι μια στιγμουλα δυσκολη.Bγαινει ολη η κουραση.O φοβος μηπως δεν τα καταφερω.Mηπως δεν ειναι αρκετα αυτα που κανω ή ακομα μηπως δεν ειμαι αρκετη εγω.Σε κατακλυζει η ανασφαλεια και μια αδιορατη ανησυχια.Αν ψαξεις λιγο τι κρυβεται πιω απο την αγωνια, τα νευρα και το φοβο ξερεις πολυ καλα τι σου φταει.Ειναι μια στιγμουλα που μοιαζει αιωνας.Και επειδη μπλεκεται και το συναισθημα τοτε η στιγμουλα ειναι αιωνας.Η εικονα και η αντιληψη που εχεις για τον εαυτο σου ειναι καθοριστικη.Οταν εχεις μαθει να αποστασιοποιεισαι απο αυτον και να τον παρακολουθεις σε συνθηκες φοβιστικες και κρισιμες τοτε εχεις κατανοησει και το επαναλαμβανομενο μοτιβο των κινησεων και αντιδρασεων του.

Ξερεις τις παγιδες στις οποιες πεφτει και σε τι σεναρια του αρεσει να νιωθει πρωταγωνιστης. Ξερεις οτι του αρεσει να παιζει παιχνιδια και τα μεγαλυτερα τα παιζει σε εσενα τον ιδιο.Αλλοι τον λενε και εγωισμο, αλλα καμμια φορα οι λεξεις και οι ορισμοι δεν κρυβουν απαραιτητα και την ουσια των πραγματων.
Και αν πραγματικα εχεις πιστεψει οτι "και αυτο θα περασει" , οχι με την μοιρολατρικη σημασια που ισως ακουγεται ή με την εννοια της μη-προσπαθειας και της μη-δρασης τοτε παυεις σιγα σιγα να εισαι ερμαιο του.

Εισαι απλα, για αλλη μια φορα παρατηρητης.

Παρατηρητης του εαυτου σου.

Παρατηρητης και παρατηρουμενο, ενα και το αυτο?


Ετσι νομιζω.

DO YOU LOVE ME?

Do You Love Me?

A lover asked his beloved,
Do you love yourself more
than you love me?



The beloved replied,
I have died to myself
and I live for you.



I’ve disappeared from myself
and my attributes.
I am present only for you.



I have forgotten all my learning,
but from knowing you
I have become a scholar.

I have lost all my strength,
but from your power
I am able.



If I love myself
I love you.
If I love you
I love myself.

RUMI- love poem

η πεταλουδα

το φεγγαρι κανει κυκλους

το φεγγαρι ειναι τυχερο.

παει βολτα ελευθερο,

φτανει ακομα και στο ψηλοτερο βουνο,

στο πιο απομακρο ξεφωτο,

και τρυπωνει οπου θελει,

ακομα κι εκει που ειναι η αγαπη μου,

την ωρα που κλαδευει

και ποτιζει τον κηπο.

παω κι εγω μαζι του ομως.

κρυφα.

κανενας δεν το ξερει.

ουτε το φεγγαρι.

ουτε κι αυτος.

κι ετσι δεν μου λειπει πολυ.

λιγο μου λειπει.

μ΄ εχει μαγεψει

alone
climbing the afternoon peaks
the day moon

moonlight
unfolded from clean sheets
covers the bed

moonlight
a child's high voice
above the darkness

A Dictionary of Haiku
Classified by Season Words with Traditional and Modern Methods
Jane Reichhold

Ομορφο φεγγαρι ειχε αποψε

Carmina Burana
Carl Orff

O Fortuna/ Ω τύχη
velut luna/ σαν το φεγγάρι
statu variabilis,/ άστατη
semper crescis/ πρώτα μεγαλωνεις
aut decrescis;/ κι ύστερα μικραίνεις
vita detestabilis/ ζωή μισητή
nunc obdurat/ πότε μας βαραίνεις
et tunc curat/ πότε μας ξαλαφρώνεις
ludo mentis aciem,/ όπως κάνεις κέφι
egestatem,/ φτώχια
potestatem/ εξουσία
dissolvit ut glaciem./ τα λιώνεις σαν πάγο.



Sors immanis/ Απάνθρωπη
et inanis,/ και κενή
rota tu volubilis,/ στρίβεις κατα πώς θέλεις
status malus,/ κακόβουλη
vana salus/ ματαιόδοξη
semper dissolubilis,/ εξατμίζεσαι
obumbrata/ μες στη σκιά
et velata/ μες στα πέλαγα
michi quoque niteris;/ κι εμένα σκιάζεις
nunc per ludum/ στα παιχνίδια σου
dorsum nudum/ γυμνή η πλάτη μου
fero tui sceleris./ υποκύπτω σ'ότι διαλέξεις.



Sors salutis/ Η Υγεια
et virtutis/ κι η αρετή
michi nunc contraria,/ ειναι εναντίον μου
est affectus/ άγονται
et defectus/ και φέρονται
semper in angaria./ σκλαβωμένες
Hac in hora/ Πάμε λοιπόν
sine mora/ μην αργούμε
corde pulsum tangite;/ αγγίξτε τις χορδές
quod per sortem/ αφου κι εμάς
sternit fortem,/ η μοίρα ορίζει
mecum omnes plangite!/ όλοι μαζι μου κλάψτε!

αποδοση στα ελληνικα απο τον Firestarter.

Ι KNOW THAT YOU CARE

"If you didn't care what happened to me,
And I didn't care for you,
we would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing.

You know that I care what happens to you,
And I know that you care for me.
So I don't feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I've found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing. "

Animals
Produced by Pink Floyd
Released January 23, 1977

γυρισαν ολοι.

μα που πηγαν

ΧΑΟΣ ΠΑΛΙ.

δεν ξερω τι εκανα ακριβως,

αλλα χαθηκαν οι αναγνωστες μου.

εμφανιζονται στον ΠΑΝΟΠΤΗ ως 4 αναγνωστες,

και μετα πουθενα.

αφαντοι.

εξαφανισμενοι.

αορατοι.

αυτη η τεχνολογια,

πολυ με εκνευριζει,

κι οταν εκνευριζομαι,

θυμωνω.

και μετα οχι μονο καλυτερος ανθρωπος δεν θελω να γινω,

αλλα γινομαι χειροτερος ανθρωπος.

θελω να σπασω τον υπολογιστη,

κομματια και θρυψαλα,

οχι σε μορφη fractal,

καμμια μορφη ταξης,

ουτε κρυφες αρμονιες.

ααααααααααααααααααααααααααααααα.

ααααααααααααααααααααα.

ααααααααααααααααααααααααααααααα.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕΤΑ?

τελος παντων.

αααααααααααααααααααααααααααα.(το τελευταιο α ηταν.αυτο που ειχα ξεχασει.}