Ο ρυθμός του κόσμου

Σαν μ’ αρπάχθηκε η χαρά

που εχαιρόμουν μια φορά,

έτσι σε μιαν ώρα,

μες σ’ αυτή την χώρα,

όλα αλλάξαν τώρα!

Και από τότε που θρηνώ

το ξανθό και γαλανό

και ουράνιο φως μου,

μετεβλήθη εντός μου

και ο ρυθμός του κόσμου.

Βιζυηνός Γεώργιος




Το ονειρο του πολεμιστή- Γιάννης Χαρούλης

Παρακολουθησα με ενδιαφέρον σημερα τόσο τα επικοινωνιακα πολιτικά τρυκ κυβέρνησης , αντιπολιτευσης και λοιπών προοδευτικων δυνάμεων όσο και την πανσέληνο-εκπληκτικη η έκλειψή της.....
 Κι ηρθε στο νου μου πάλι ένα ερώτημα που στριφογυρίζει στο μυαλό μου καιρό τώρα:
Αγαπάει κανεις μας αυτή την χώρα?
Είναι κανείς μας πατριώτης?
Τι σημαινει να είσαι πατριώτης σήμερα? Εχουν σχεση οι εθνικιστικες κορωνες με την αγάπη στην πατρίδα κι αν όχι γιατί όλοι τις χρησιμοποιούν?
ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ, ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ.
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΑΜΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΉ?
Ή, ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΣΙΑ?
Αναρωτιέμαι απλά.
Πολλά δεν ξέρω να πω, ειναι καλυτερα να μη μιλας αν δεν γνωριζεις ίσως, αλλά κι αν δεν μιλησεις πώς θα μάθεις? Εξ αποκαλυψεως?
(μίλησε κι είπε η -μεγαλειώδης- πεταλούδα)