Πανσέληνος...

"Της έφερνε δώρα αφανέρωτα. Κι ανεμώνες βρεγμένες από την πάχνη του πρωινού. Kαι μικρές πυγολαμπίδες. Για να γίνουν άστρα στο χλωμό χρυσό των μαλλιών της.
Τον στοίχειωνε τις νύχτες. Από όλους τους ανθρώπους τον απομάκρυνε. Κι ο κόσμος έμοιαζε για αυτόν σαν μια εικόνα θολή, κιτρινισμένη από τον χρόνο. Κανένα ρολόι δεν μετρούσε τις ώρες δίπλα της. Κι αυτός καθόταν εκεί, μαγεμένος μέσα στον λόφο. Του έδωσε να πιει το μαγικό παλιό κρασί, που όταν το πίνεις όλα τα ξεχνάς. Όλα. Εκτός από την Βασίλισσα των Ξωτικών.."

από το βιβλίο " Νεράιδες και ξωτικά"




Σωκράτης Μάλαμας- Νεράιδα

Πανσέληνος σήμερα. Σε άλλους λαούς θεωρείται μεγάλη γιορτή. Και για μένα είναι μεγάλη μέρα, πάντα. Κι ας μην ξέρω πολλές λεπτομέρειες για το ρόλο που παίζει. Απλά την απολαμβάνω Συνήθως είμαι μέσα στην τρελλή χαρά, όπως σήμερα, κάποιες άλλες φορές ε ένα πεσιματάκι μου το φέρνει. Μια αδιόρατη θλιψη..
Συνεχής αλλάγή. Τόσο όμορφη. Αδειάζει, γεμίζει. Νέα σελήνη, Πανσέληνος. Φασεις του φεγγαριού. Φάσεις της ανθρώπινης κατάστασης....
Απολαύστέ την, εις πείσμα των μαυρων κι άραχνων καιρών.
Το μόνο που χρειάζεται για να την αντικρίσετε είναι να σηκώσετε το κεφάλι σας.
 Ψηλά.