H Διακήρυξη Αρχών των Zαπατιστας , στη γλωσσα nahuatl*, απο τον Subcomantante Marcos.
*Ναχουάτλ γλώσσα: nahuatl= η "διαυγής γλώσσα", - γλώσσα των αρχαίων Αζτέκων, που μιλιέται έως και σήμερα στο κεντρικό Μεξικό.
Μουσική απο τον Manu Cao.
.....για Φως μιλαει και για αυτους που γεννηθηκαν στο σκοταδι, στη νυχτα. Μια νυχτα που κραταει 500 χρονια και, αλλά πολεμουν για το φως ......................Φως για Ολους .....σε Ολους....
estas fueran nuestras demandas en la larga noche de los 500 anos, estas son hoy nuestras exigencias.
Ceiling, earth, work, bread, health, education, independence, democracy, freedom, these were our demands in the long night of the 500 years, these are today our exigencies
"Κατοικία Γη Δουλειά Ψωμί Υγεία
Εκπαίδευση Ανεξαρτησία Δημοκρατία Ελευθερία ήταν οι απαιτήσεις μας σε αυτην τη μακριά νύχτα των 500 χρόνων. Aυτές είναι σήμερα οι Επιτακτικές Ανάγκες μας......."
PARA TODOS TODO, PARA NOSOTROS NADA
Para todos todo, para nosotros nada! -Όλα Για Όλους…για Μας Τίποτα!
Με άλλα λόγια, για το ζαπατισμό του EZLN, η αποτυχία και ο θάνατος κλίνονται σε πρώτο ενικό ,το "Εγώ, Μου, Εμένα, Μαζί μου".
Αντίθετα, η επιτυχία καιη ζωήσυμβαδίζουνπάντοτεμε το“Εμείς”.
(η ιδέα για αυτή την ανάρτηση μου ήρθε διαβάζοντας εδώ )
Μέσα στις λίμνεςτων ματιών μου σαν των Ιωαννίνων δυο φάντασμα η κυρά Φροσύνη να πνίγεται κι εγώ να ζω φάντασμα η κυρά Φροσύνη να πνίγεται κι εγώ να ζω
Μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσεςκαθρέφτες να περνάς, να κοιτάς και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσεςκαθρέφτες να περνάς να κοιτάς και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες
Στις θάλασσεςτων ομματιών μου σαν του Ευξείνου Πόντου δυο πέσε να δροσιστείς μωρό μου και μη φοβάσαι εγώ είμ' εδώ πέσε να δροσιστείς μωρό μου και μη φοβάσαι
εγώ είμ'
εδώ..................
Μάτια μουμάτια μου λιμνοθάλασσες καημένες να βουτάν' οι καρδιές και να βγαίνουν στεγνωμένες Μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσες καημένες να βουτάν' οι καρδιές και να βγαίνουν στεγνωμένες...........................
................και δεν θυμάμαι.... ........Χρόνια Πολλά είπα? ....Χρόνια Πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και......Καλή Χρονιά!!!!!!!!!!!!
άλλος Έρωτα θεικό αλλά ενσαρκωμένο στην ανθρώπινη υπόστασή του.
Εγώ νομίζω ότι Ένας ειναι ο Έρωτας.... με διαφορετικές μορφές.
Νομίζω, είπα.
Πάντως εγώ προς ολους εσάς τον Έρωτα εύχομαι να συναντήσετε και να σας συναντήσει κι αυτός.
ΟΈρωτας Ένας Είναι, νομίζω.
Ε νομίζω, είπα. Δεν είμαι και σίγουρη αλλά ένεκα οι περιορισμοί του γλωσσικού κώδικα. Επαναλαμβάνομαι αλλά δεν πειράζει.
Δηλαδή πώς λέμε συνέχεια Χρόνια Πολλά?
Έρωτας λοιπόν είναι η ευχή μου.
Ακόμα και πλατωνικός ας σας τύχει. Λένε ότι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες είναι οι πιο δυνατοί ακριβώς διότι μένουν ως Ιδέαιδανική μεσα μας αντικατοπτρίζοντας το ιδεώδες του έρωτα στο καθε ξερό και μη κεφάλι.
Τι ειναι έρωτας?
Ορίζεται ο έρωτας?
Καθορίζεται?
Define what definition is...................
Ας τον αφήσουμε προς το παρόν ακαθόριστο και βλεπουμε στην πορεία......
Πάντως να ερωτευτείτε.Κι αν είστε ερωτευμένοι να ερωτευτείτε ακόμα περισσότερο τον έρωτά σας.
Α.
Και βασικό: πείτε το στον Άλλον.
Είναι μεν ένας Άλλος αλλά συνήθως είναι κι αυτός σαν κι εσάς κάπως. Άνθρωπος.
Διότι εάν δεν το πείτε εσείς ποιός να του το πεί?
Επιτέλους δηλαδή ας Ειπωθεί το Ανείπωτο.
Θα έχετε βάρος στο κάρμα σας αν δεν το πραγματοποιήσετε, σύμφωνα με φιλοβουδιστικές πληροφορίες.Αφήστε που μετά ίσως χρειαστεί να ψάχνετε την ίδια ενσάρκωση Ψυχής καμμιά 25αρια αιώνες.....
Και φαντάζομαι θα ξέρετε ότι οι άλλοι άνθρωποι που έχουμε σχέσεις
είναι κάπως σαν καθρέφτες μας, λενε.
Μας μοιάζουν ή νομίζουμε ότι μας μοιάζουν ή κάπως καθρεφτίζομαστε μέσα τους ή κάτι τέτοιο. Πάντως κάτι σε ομοιότητα την έχουμε με αυτόν που μας έλκει και ερωτευόμαστε. Λένε....
Και κάτι σε συμπληρωματικότητα.
Όχι.
Δεν μας συμπληρώνει το κομμάτι από το σπασμένο καθρέφτη που μας έλειπε.
Α, όχι.
Απλά είναι εκεί και μοιραζόμαστε.
Και απολαμβάνουμε.
Κάπως έτσι......
Άλλοι το λένε Αγάπη. Εγώ πάντως είπα τι εύχομαι σε Όλους σας,
τον Έρωτα.
Αλλά αν βρείτε την Αγάπη δεν θα σας μαλώσω.
Νομίζω πάντως ότι είναι το ίδιο.
Κι αν δεν είναι γιατι να μην το κάνουμε ίδιο και το αυτό? Εμείς δεν φτιάχνουμε την πραγματικότητα με τις σκέψεις μας κι έλκουμε αυτα που επιθυμούμε και ευχόμαστε? Ε?
Άρα?
Οπότε?
Συνεπώς?
Τουτέστιν?
και ένα τραγούδι που λέει ότι :
RYTHM IS LOVE......
and if your rythm is love......my love is the rythm......
If I try to take you there, would you come with me?
The reason flies, the fear is scare, the ocean loves the sea If I try to take you there, would you come with me? The reason flies, the fear is scare, the ocean loves the sea Rhythm is love Heaven is just another world Forthe feelingcalled Musical. Color is lust Because all of the sexual "thangs" we do In my mind I trust you to make them all colorful.... I'd like to put you In such a romance Take you down To Paris, France Leave the café and the bars Walk the wintry boulevards Is that a smile I see ? Well, maybe your not even Looking at me Because if you smile for no reason The reason is lost
But if your love is the rhythm My rhythm is love
My rhythm is love Coming at you Just like this!
Keziah Jones
και μερικές σκέψεις πάνω στον Έρωτα: ( οι οποίες σκέψεις λένε οτι δεν είναι τίποτα άλλο παρά καθαρή ενέργεια.....που έλκουν..αυτό που η σκέψη εκφράζει....)
Είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη, μια μικρογραφία του σύμπαντος. Άστρα που χορεύουμε και στροβιλιζόμαστε στον κοσμικό χορό,ονειρα μεσα στο όνειρο."Μέρη" της Κοσμικής Συνειδητότητας, της Κοσμικής Ψυχής, αυτού Που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκεί. Εν δυνάμει θεοί. Αλληλεπιδρούμε μαγικά, καθρέφτες ο ένας του άλλου. Ο Έρωτας είναι αρσενικός, πολεμικός.Η Αγάπη θηλυκή, η αποδοχή. Δύο αντίθετες αλλά συμπληρωματικες πολικότητες.Σημείο και αντι-σημείο.Η Ένωσή τους? Αρμονία. Ο Άντρας και η Γυναίκα. Ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ο Νους. Είναι αυτος που χωρίζει,που πονά,που ζηλεύει,που κατέχει.Που γεννά τα πάθη.Ζητά ασφάλεια, αποδείξεις, μονιμότητα,γεννά φοβους. Ο δυιστικός Νους, μόνο ετσι μπορεί να λειτουργήσει, δυιστικά όχι Ενωτικά. Ο Έρωτας ειναι "ποίηση",δημιουργία, υπέρβαση, συνείδηση, γεννα το νέο στη θέση του παλιού.Έρχεται το "ποίημα" από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Γίνεται υπαρκτό, κι εμείς μαζι του. Διαλεκτικός, δεν αφήνει τίποτα αναλλοίωτο, μεταβάλλει,μεταμορφώνει και ως τετοιος δίνει και μια ισχυρή ώθηση για την ίδια τη συνειδητότητα του ανθρώπου. Γίνεται αυτο- συνειδητότητα πιο ανεβασμένη από πριν.Και ανάλογα με το επίπεδο της αυτοσυνειδητότητας των δυο καθρεφτών, των δυο ερωτευμένων, όσο πιο αυτογνωστικά/εσωτερικά,απελευθερωτικά ειναι τα επιπεδα της ψυχης τους, τόσο υψηλότερη και λεπτοτερη η ερωτική δόνηση. Ανάλογα με το επίπεδο μας έλκουμε και ελκόμαστε. Δημιουργούμε σκεψεις,δηλαδη ενέργειες που δονούνται κι έλκουν και δημιουργουν την πραγματικότητά μας. Κι από το "σημερινό" μας επιπεδο "ελκουμε", δονώντας την ενέργεια,στρέφουμε την προσοχή μας σε αυτο που αναζητάμε.Και συνήθως έρχεται.Ή "πάμε" εμείς στην πραγματικότητα του άλλου,που μας "εψαχνε", μας είχε δημιουργήσει στη σκέψη του, μας αναζητούσε. Όχι δεν αναζητούσε την αδελφή-ψυχή. Επικοινωνία ζητούσε, να μοιραστεί την πληρότητά του, να απολαύσει μαζι, να μοιραστεί, να γελάσει, και να δημιουργήσει-μη ξέροντας ακόμα τι. Το πάθος του Έρωτα, είναι πνοή, τόξο που φέρνει στο Φως κι απαντά , ίσως, στην αγωνια του ανθρώπου για τη λύτρωση και την αθανασια. Γιατί μεσω του Έρωτα γίνεται κι αυτός ενας μικρος θεός δημιουργος, γεννά, ένα μικρό σύμπαν. Είναι πάντα Αγνωστος, μαγικός, ανατρέπει , φωτίζει, επαναστατεί. Ο δυιστικός Νους ειναι ο "εχθρος", όχι ο έρωτας. Κι αφου υπάρχουν ως δύο διαφορετικές έννοιες στη γλώσσα μας, ακόμα κι αν όσα σκέφτομαι και σας γράφω δεν ευσταθούν, ενα δεν καταλαβαίνω: γιατί ντε και καλά να διαλέξουμε? Έρωτας ή Αγάπη? γιατί πάντα στις συζητήσεις τα αντιπαραθέτουμε? εγώ λοιπον διαλέγω τον Έρωτα της Αγάπης και την Αγάπη του Έρωτα. Μόνη μου δε δημιουργώ την πραγματικότητά μου? και δεν "επηρεάζω" και κάπως τις δικές σας? Ε λοιπόν σας εύχομαι έναν τετοιον έρωτα, όπως περίπου τον έχω στο δικό μου πεταλουδίσιο μεν αλλά ξερο κεφάλι. Και προσεύχομαι για αυτην την ευχή. Κι έτσι δημιουργώ ενέργειες που θαρθουν προς εσάς. Έτσι λέει η θεωρία παντως..... Μένει να το δούμε.................... Ερωτευτείτε, ειναι η ευχή μου.Σαν προσευχή. Και χρόνια πολλά να είστε ερωτευμένοι......... Και μετά από τη μεγαλειώδη πεταλουδίσια πραγματεία περι Έρωτος.... δε θυμάμαι καλημέρα είπα????
through the dark night of the soul, growing wings to fly into the unbounded we can either be lonely, or enjoythe freedomthat solitude brings.
"Be a light unto yourself"
to make our way throughthe darkness without any companions, maps or guide.
the dawn is not far away. as the dawn comes closer, the night will become darker....
You are not here just to become more and more efficient-- you are here to become more and more alive; you are here to become more and more intelligent; you are here to become more and more happy, ecstatically happy….. If you want to be a poem, an ecstasy, thenforget about utility.
Remain true to yourself. 2007
Susheela Raman - Maya Maya, my web of creation Whispers to me in my solitude Maya, my music of elation Takes me to the heights Where I can soar
Hear my cry Let me weep the tears of joy
Maya, my intoxication Secret lullaby surrounds my soul Maya, my sound and sensation Take me to the heights where I can soar .......και παρεπιπτόντως αν κάποιος έχει γενέθλια σήμερα χρόνια του πολλά.......... όσο για τους υπόλοιπους, ε λοιπόν πεταλουδίσια αδεία, σήμερα έχετε οοολοι σας γενέθλια και Χρόνια σας Πολλά!!!!!!!!!!!
Πολλά έργα τέχνης στην εποχή μας, ταινίες, εκθέσεις φωτογραφίας και παντός είδους έργα νεωτερικής, μετα-νεωτερικής και εξτρα-μετα-νεωτερικής τέχνης, μας κάνουν να αισθανόμαστε, πιο ανίσχυροι, πιο αδύναμοι, από ότι στην πραγματικότητα είμαστε. Καταγράφουν εικόνες βίας, απελπισίας, ασχήμιας, ασυναρτησίας, αδιέξοδα. Και τίθεται για πολλοστή φορά, το αιώνιο ερώτημα:
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ? ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, Ο ΚΑΛΛΙ-ΤΕΧΝΗΣ? Παραφράζοντας την καταπληκτική φράση των Ζαπατίστας- "είμαστε καθημερινοί άνθρωποι, δηλαδή ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ", απαντώ: Εμείς οι ίδιοι είμαστεκαλλιτέχνες, όσο ταπεινοί κι αν είμαστε ή φαινόμαστε. Και τελικά ίσως η υπέρτατη Τέχνη, να μην έχει να κάνει με εννοιολογικούς ορισμούς, ούτε με ρεύματα ούτε με τεχνοτροπίες.
Η Υπέρτατη Τέχνη είναι η Τέχνη της Ζωής.
Σήμερα υπάρχει αυτή η αδιόρατη απειλή γύρω μας η οποία καταθλίβει και φοβίζει, συνθλίβει ίσως κιόλας. Οι συζητήσεις μας γυρνούν γύρω από την αστάθεια της πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Κατόπιν, περνάει, στην "αστάθεια" της προσωπικής-εσωτερικής μας ζωής. Μάλλον δεν είναι καν συζητήσεις. Μοιάζουν να είναι μονόλογοι. Το ανησυχητικότερο σύμπτωμα της εποχής μας είναι το ότι αρχίζουμε να χάνουμε το θάρρος μας. Έχουμε ανάγκη ανθρώπους συγκροτημένους κι αισιόδοξους, που να μη φοβούνται να "δώσουν". Μέσα από την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση, με τέτοιους ανθρώπους, μπορούμε να βελτιωθούμε εκατέρωθεν. Από δημιουργικές συζητήσεις, γεννιούνται ενδιαφέρουσες ιδέες, οι οποίες μας βοηθάνε να εξελιχτούμε, συναισθηματικά και πνευματικά.
Οι ιδέες αυτές μπορούν να μετατραπούν είτε σε πράξεις-δραστηριότητες, είτε σε "κανονικά" έργα τέχνης, είτε σε νέα "στοιχεία" της προσωπικότητάς μας. Πάντως δε μένουν ιδέες. Σε κάτι μετατρέπονται. Και μας "μεταμορφώνουν". Μας αλλάζουν ως ανθρώπους. Παίρνουμε κουράγιο από ανθρώπους που είναι και οι ίδιοι θαρραλέοι κι ελπιδοφόροι. Αποκτάμε περισσότερη αυτοπεποίθηση. Γινόμαστε λιγότερο επαρμένοι. Ίσως, μια συζήτηση, ένας διάλογος, μπορεί και να μας αλλάξει την ιδέα, του τι είναι τελικά ωραίο. Αυτό μας αλλάζει και εσωτερικά. Γινόμαστε λιγότερο αυτάρεσκοι, λιγότερο αλαζόνες. Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς. Φαινόμαστε πιο αδιάφοροι, ίσως, βιώνοντας το "εδώ και τώρα". Το "εδώ και τώρα", όμως, είναι, ταυτόχρονα, κι ένα, "όχι, ακόμα". Εδώ και τώρα λοιπόν και όχι ακόμα. Εδώ και τώρα ( γράφω), απλά δεν τα ΄χω πει σε κανέναν (όχι, ακόμα). Μέχρι που θα τα διαβάσεις, και το "όχι ακόμα", θα έχει γίνει "εδώ και τώρα".
Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή απ' το μικρό κελί σου ως τοάπειρο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο πάνω απ' τη στάχτη Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσεμαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο πάνω απ' τη στάχτη Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδιαπό πληγή σε πληγή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδιαπό γιορτή σε γιορτή.......
Είναι η αγάπη ένα ταξίδιαπό πληγή σε πληγή...
Είναι η αγάπη ένα ταξίδιαπό γιορτή σε γιορτή.....
Είναι ηαγάπηένα ταξίδιαπό πληγή σε πληγή........
Γιορτή - Γ. Αγγελακας
Υ.Γ κι αν ρωτούσα κάποια στιγμή, πάλι το ίδιο θα ρώταγα : εσύ γιατί είσαι εδώ τώρα? (αν είπα, αν ρωτούσα, δεν ρώτησα κιόλας! όχι,ακόμα.....
Μια ιστορία που οδηγεί τον αναγνώστη στην δική του προσωπική κυριαρχία του κόσμου. Δυνατή γραφή, φρέσκια ματιά, από μια πολλά υποσχόμενη, νέα συγγραφέα.
.jpg)
