Mind always shapes itself according to its beliefs
Nisargadatta Maharaj
Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε.
Σκέψη είμαστε που πήραμε μορφή και βιώνουμε εμείς για να αποκτήσει εμπειρία η Υπερσυνειδητότητα. Έτσι λένε πολλές ιερές και μη γραφές.
Αν είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε τότε η ίδια μας η σκέψη ενορχηστρώνει την εκπλήρωσή της. Το δε πεδίο δυνατοτήτων εκπλήρωσης ειναι άπειρο.....
Άπειρες κι απέραντες δυνατότητες εκπλήρωσης υπάρχουν άρα έχουμε ένα πολύ ισχυρό εργαλείο ζωής στα χέρια μας ή μαλλον στο μυαλό μας. Τη σκέψη.
Μαγικό.
Γνώση, σκέψη, πρόθεση, σκοπός. Μαγικά εργαλεία γεματα δύναμη. Kυτταρο της σκεψης ειναι η λέξη. Δυναμεις μαγικές (επαναλαμβάνομαι με το μαγικο αλλά μου αρεσει, εμπροθετη επαναληψη ειναι) εμπερικλείονται στις λέξεις. Στρωματα εμπειριας, ακομα και μια ολοκληρη ζωή μπορει να αποτυπωθεί μεσα σε μερικές σύλλαβες.
Οι λέξεις κουβαλάνε φορτία, τόσο προσωπικά δικά μας όσο και φορτία που η συλλογικη συνείδηση και ιστορία τους έχει φορτώσει- φορτίζοντας τες και ενεργειακά, ίσως.
Λέξεις.
Κρυφά περάσματα στις σημασίες, μονοπάτια στα νοήματα, δρόμοι για τη γνώση., οδηγοί στο γνωστό, πύλες για το άγνωστο.
Κατευθύνουν, περιορίζουν, ελευθερώνουν, διχάζουν, ενωνουν, σιωπούν κιόλας.
Και το κυριότερο: προτίθενται.
Είναι εμπρόθετες. Εχουν και πρόθεση και σκοπό.
Παιδιά μαθαίνουμε σημαντικές λειτουργίες μέσω των λέξεων. Η πρόθεση των λεξεων απορροφαται μεσα μας και, μεσα μας πάλι, δημιουργείται ενα νοητικό αποτύπωμα.
Όλη μας η ζωή, οι μνήμες και οι εμπειρίες μας είναι συσσωρευμένες με τη μορφή τετοιων αποτυπωμάτων. Δεν ξέρω πού ακριβώς να σας πω αλλά μεσα μας πάντως.
Έτσι ξεκινάει και η λειτουργία της περίφημης ταυτισης. Ταυτίζεται το εγώ με λέξεις-ετικέτες, ταυτίζεται και με τα συναισθήματα που αυτές οι λέξεις -ετικέτες πυροδοτούν και ταυτίζεται και με τις ενεργειες-δρασεις που ακολουθούν στην αλυσσιδα σκεψης/συναισθήματος/δρασης. Ας μην υπεισέρθω όμως σε λεπτομέρεις γιατι ως γνωστόν ευκολα ξεφευγω..
Λεξεις λοιπόν.
Την αρχική διδασκαλία των σημασίων τους, νοητικών και ψυχολογικών, την αναλαμβάνουν οι γονείς μας. Οι πρώτοι ενδιάμεσοι. Από το Ένα που ευρισκόμεθα ως βρέφη εισερχόμεθα μετα βαιων και κλάδων στον κόσμο της ύλης και του δυισμού. Κι εκεί κάπου, μιαν μικρουλα απειροελάχιστη στιγμούλα , μαθαίνουμε ένα πολύ δυνατό μαγικό ξόρκι, την λεξούλα "μου": το παιχνίδι μου, η σοκολάτα μου, το δωμάτιό μου. Μην υπεισέρθω τώρα στην άλλη βουδιστικής προελεύσεως έννοια της προσκόλλησης γιατί θα παραξεφύγουμε και πολύ δεν θέλουμε η αλήθεια είναι. ( ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας πάντα). Διότι εκείνη την απειροέλαχιστη στιγμούλα γεννιέται και η κατακτητική πλευρά του εγώ μας, απαραίτητη ως προυπόθεση αναπτυξης μέχρι κάποια ηλικία αλλά όχι επιθυμητή με την ιμπεριαλιστική εννοια της κατακτησης και της αρπαγής των πάντων ως ενδειξη οτι ζω και υπάρχω μεσα από τα αποκτήματά μου. Για άλλους το στάδιο αυτό δεν τελειώνει ποτέ παρά στον τάφο τους , για κάποιους άλλους, ελάχιστους τελειώνει την ώρα της Απελευθέρωσης, της Υπέρβασης (χωρίς τους, εδώ). Αλλά αυτά, είναι άλλη ιστορία. Ή μήπως δεν είναι?
Πρόθεση, λοιπόν, εμπεριέχουν οι λέξεις. Που δείχνουν, κατευθύνουν και οδηγούν στο σκοπό.
Α, ωραία, θα έλεγε χαρούμενη η μεγαλειώδης πεταλούδα και θα άρχιζε να σημειώνει τα κατεβατά των προθέσεων και των επιθυμιών της (μεγαλειωδών πάντα, να υπενθυμίσω). Και θα περίμενε ήσυχα ήσυχα την οσονούπω εκπλήρωση και στο φυσικό πεδίο των επιθυμιών αυτών.
Αμ, δε.
Αμ δε, επαναλαμβάνω.
Η πρόθεση για να λειτουργήσει με τον μαγικό αυτό τρόπο, ως εντολοδόχος των επιθυμιών μας, χρειάζεται και την αστερόσκονή της, κάτι ακόμα, πολύ πολύ σημαντικό:
Να είναι συνειδητή πρόθεση.
Η συνειδητή πρόθεση είναι αυτή που μπορεί να λειτουργήσει κατα αυτόν τον, φαινομενικά, μαγικό τρόπο.
Μάλιστα.
Κάθε πρόθεση οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα. Η συνειδητή πρόθεση είναι και εκφράζει επιθυμία, σαφή και συγκεκριμένη. Λειτουργεί ως αιτία του αποτελέσματος. Ως "μαμά" για την "γέννηση" της επιθυμίας στο πραγματικό πεδίο, για να λάβει σάρκα και οστά η επιθυμία.
Πώς γίνεται η πρόθεση μας συνειδητή και συγκεκριμένη?
Είναι απλό.
photo: διαχωρισμός-χωριστικότητα
Χρειάζεται να εξαλείψουμε τις συνήθειες του νου, τα επαναλαμβανόμενα αρνητικά μοτίβα σκέψης, τον συνεχή ακατανόητο εσωτερικό διαλογο που κάνει ο νους....μονολογώντας .
Ένα ραδιόφωνο, λένε, είναι το μυαλό μας, που εκπέμπει σκέψεις, σημασίες και μηνύματα στον αέρα. Στο σύμπαν. Στον ωκεανό της Άχρονης Ουσίας που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκεί.
Όχι πάντα καθαρές λέξεις όμως, ούτε ξεκάθαρης σημασίας μηνύματα. Σκέψεις και μηνύματα αντιφατικά εκπέμπουμε, γεμάτα αμφιβολία, φοβισμένα, ανάκατα.
Κι όταν γίνεται έτσι η εκπομπή των σκέψεων μας,"πλίνθοι κέραμοι ατάκτως ερριγμένοι", έτσι επιστρέφουν και σε μας κάπως. Σα να κολλάει η βελόνα του πικαπ στο ίδιο σημείο, και ποτέ ολόκληρο το τραγούδι δεν καταφέρνει να ακουστεί.
Αμφιβολία εκπέμπω, αμφιβολία εις το πολλάπλάσιον μου ξανάρχεται. Φοβισμένες σκέψεις μεταδίδω, φοβισμένες μου ξανάρχονται εις την ν. Αν όχι οι ίδιες, παρόμοιες, κι αν όχι σκέψεις, τα ίδιας υφής συναισθήματα που συνοδεύουν τις σκέψεις αυτές.
Κατά μία έννοια είσαι και ο αποστολέας και ο παραλήπτης και το μέσο εκπομπής. Ετσι, τουλάχιστον το καταλαβαίνω εγώ. Και δεν ξέρω αν έχω δίκιο αλλά μοιάζει πολύ με αυτό που λέμε ότι είμαστε ο Παρατηρητής είμαστε και το Παρατηρούμενο αλλά και η Παρατηρηση. Μαζί και ταυτοχρόνως. Ενότητα.
Αλλά στην ιδανική κατασταση ανθρώπινης ύπαρξης.
Όπως "βλέπεις" τα πράγματα, λοιπόν, έτσι και είναι. Ό,τι σκέφτεσαι και αισθάνεσαι, γίνεσαι και είσαι. To ξέραμε το μαγικό από μικρα που ήμασταν.
-Είσαι και φαίνεσαι, λέγαμε σε κάποιον όταν μας κοροίδευε.
Είσαι και φαίνεσαι.
Ακριβώς έτσι είναι τελικά. Ό,τι "βλέπεις" , αυτό αντιλαμβάνεσαι. Ό,τι σκέφτεσαι και ό,τι διαλόγιζεσαι γύρω απο αυτό κατευθύνεις τη ζωή σου, φτιάχνοντας μονος σου το δημιούργημα του εαυτού σου. Ποιητής είσαι. Αν και σπάνια το κάνεις εν πλήρη συνειδήσει.
Κι αυτό που δεν μπορείς να δεις, δεν μπορείς ούτε να το αντιληφθείς, ούτε να το μεταβάλλεις ή να το αλλάξεις. Αφού δεν το αντιλαμβάνεσαι ειναι ανύπαρκτο για σένα.
Είπαμε λοιπόν ότι είναι απλό να κάνεις τις επιθυμίες σου πραγματικότητα. Αρκεί να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου και μέσω αυτού, τον κόσμο γύρω σου. Ελεγχος της σκέψης σου είναι όλο κι όλο. Μόνο εσύ άλλωστε σκεφτεσαι τις σκέψεις σου, μόνο εσύ τις ξέρεις, μόνο εσύ μπορείς να τις παρατηρησεις και να βρεις το μοτίβο τους, μόνο εσύ είσαι μέσα σου και ξέρεις τι και πώς γίνεται. Άρα είσαι εσύ που μπορείς να κανεις τον εαυτό σου μάγο, κάτοχο των προθέσεων σου και κυρίαρχο της σκέψης σου.
Απλό και μαγικό.
Εύκολο? Καθόλου.
Το λευκό χρώμα είναι αυτό που εμπεριέχει όλα τα χρώματα, έμαθα πρόσφατα.Από το λευκό ξεκινάνε όλα και στο λευκό επιστρέφουν.
Αν όντως είναι έτσι κάπως έτσι φαντάζομαι να είναι και Αυτό Που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκεί.
.jpg)
